Rozdział 13:5,6

5,6. I dano mu paszczę mówiącą rzeczy wyniosłe i bluźniercze, dano mu też moc działania przez czterdzieści i dwa miesiące. I otworzyło paszczę swoją, by bluźnić przeciwko Bogu, bluźnić przeciwko imieniu jego i przybytkowi jego, przeciwko tym, którzy mieszkają w niebie. BW
 
A dano jej usta mówiące wielkie rzeczy i bluźnierstwa, i dano jej możność przetrwania czterdziestu dwu miesięcy. Zatem otworzyła swe usta dla bluźnierstw przeciwko Bogu, by bluźnić Jego imieniu i Jego przybytkowi, i mieszkańcom nieba. BT

I dano mu paszczę mówiącą rzeczy wielkie i bluźnierstwa oraz dano mu władzę działać przez czterdzieści i dwa miesiące. I otworzyło swoją paszczę, aby bluźnić przeciwko Bogu, Jego imieniu i Jego Namiotowi oraz tym, którzy mieszkają w niebie. NP

Strategia diabła w czasach końca będzie opierała się na czterech rzeczach; na imitacji, zwodzeniu i bluźnieniu Bogu, oraz na skierowaniu, przeniesienia szacunku i uwielbienia, z Boga na szatana i na jego pełen nieprawości rząd, (dwie dzikie bestie, posąg i na urokliwą, czarującą, tajemniczą  niewiastę). Ważną informacją godną podkreślenia jest to, że  Antychryst nie będzie działał wiecznie, gdyż dano mu, tylko na jakiś czas  taką możliwość, aby wypowiadać μεγαλα (megala) wielkie bluźnierstwa, i dano mu, tylko na jakiś czas εξουσιαν (eksousian) władzę, możliwość działania przez okres czterdziestu dwóch miesięcy.(3,5 roku)

Czterdzieści dwa miesiące. To będzie dłuższe przemówienie, a dzikie zwierzę wymówi wiele bluźnierstw. Ta wypowiedź odbierze Bogu chwałę. Rano włączysz radio usłyszysz bluźnierstwa, Internet, TV, media będą pełne słów przeciwko Bogu, obrażających Boga i mieszkańców Jego namiotu.

"A to powiedziawszy, padł na kolana swoje wraz z nimi wszystkimi i modlił się." Dz.Ap. 20:36; "Lecz kiedy nasz pobyt się skończył, wyruszyliśmy i udaliśmy się w drogę, a wszyscy wraz z żonami i dziećmi towarzyszyli nam, aż za miasto, a padłszy na kolana na wybrzeżu, modliliśmy się." Dz.Ap. 21:5; "Bo napisano: Jakom żyw, mówi Pan, Ugnie się przede mną wszelkie kolano I wszelki język wyznawać będzie Boga." Rzym. 14:11; "Dlatego zginam kolana moje przed Ojcem," Efez. 3:14; "Aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie i na ziemi, i pod ziemią" Filip. 2:10

Dzisiaj diabeł powoli odciąga ludzi od czołobitnej czci dla Boga. Zauważyliście, że znika klęcząca pozycja podczas modlitwy. Młode pokolenie mówi, że to jest taka staroświecka postawa religijna, teraz można już się wyluzować, przyjść przed oblicze Boże z ręką w kieszeni. Znika czołobitna postawa. Księga Objawienia pokazuje nam, że zwierz z morza odbierze wewnętrzną potrzebę kłaniania się Bogu, a wzbudzi potrzebę kłaniania się, w czołobitnych, głębokich pokłonach smokowi, zwierzęciu z morza i jego posągowi. Ta powolna ale permanentna transformacja ma miejsce na naszych oczach. Jesteśmy na etapie zniechęcania ludzkości do oddawania czci, czołobitnej czci Bogu.

W dzisiejszym wersecie mamy użyte słowo σκηνην skēnēn namiot, przybytek, miejsce zamieszkania. Diabeł będzie obrażał, bluźnił przeciwko domowi Bożemu. To nie jest miłe gdy ktoś mówi coś przeciwko naszemu domowi. Zwierzę z morza skieruje swoje krzywdzące wypowiedzi przeciwko Bogu, przeciwko Jego świętemu imieniu, przeciwko uczniom Jezusa, przeciwko Niebu.

O Bożym namiocie czytaliśmy w Objawieniu 7:15 "Dlatego są przed stolicą Bożą i służą mu we dnie i w nocy w kościele jego, a ten, który siedzi na stolicy, jako namiotem zasłoni ich." BG

Interesujący jest komentarz do Objawienia 7:15 który mamy zapisany w „Żydowskim Nowym Testamencie”, czytamy tam, „Jego Świątynia. Według tradycji żydowskiej Bóg ma świątynię w niebie. Widać to w Liście do Żydów mesjanicznych, gdzie Jeszua jest ukazany jako kohen (kapłan) służący Bogu w niebie. W Hebr. 8:2-6 jest mowa o Namiocie (Przybytku) w niebie i gdzie nawiązuje się do Księgi Wyjścia. Roztoczy nad nimi swą SZ’chinę. Albo: „rozłoży nad nimi swój namiot”, dając ochronę. Greckie słowo σκηνωσει (skēnōsei , rozłoży swój namiot, zamieszka) wiąże się z hebrajskimi słowami Miszkin (namiot) i Sz’china (miejsce zamieszkania), słowo stosowane w judaizmie rabinicznym na oznaczenie „objawionej chwały Bożej przebywającej wśród ludzi.”

Bluźnierstwo przeciwko Imieniu Pana było surowo karane. Czytamy o tym w 3 Moj. 24:10-16 " A oto był między synami izraelskimi syn pewnej kobiety, Izraelitki, ale męża Egipcjanina. Ten syn Izraelitki pokłócił się w obozie z pewnym mężem Izraelitą.  Syn tej kobiety Izraelitki bluźnił imieniu Pana i przeklinał go; przyprowadzono go tedy do Mojżesza. Matka jego nazywała się Szelamit, a była córką Dibriego, z plemienia Dan.  I osadzili go pod strażą, aż sprawa zostanie rozstrzygnięta przez orzeczenie Pana.  I przemówił Pan do Mojżesza tymi słowy:  Wyprowadź bluźniercę poza obóz, a wszyscy, którzy to słyszeli, niech położą ręce swoje na jego głowie i niech ukamienuje go cały zbór.  A synom izraelskim powiedz tak: Każdy, kto przeklina swego Boga, poniesie karę za swój grzech.  Kto bluźni imieniu Pana, poniesie śmierć. Ukamienuje go cały zbór; zarówno obcy przybysz jak i krajowiec za bluźnierstwo imieniu Pana poniesie śmierć."  Diabeł, jego towarzysze i zwiedzione narody stąpają po bardzo kruchym lodzie.