Rozdział 15:2

2. I widziałem jakby morze szkliste zmieszane z ogniem, i tych, którzy odnieśli zwycięstwo nad zwierzęciem i jego posągiem, i nad liczbą imienia jego; ci stali nad morzem szklistym, trzymając harfy Boże. BW

I ujrzałem jakby morze szklane, pomieszane z ogniem, i tych, co zwyciężają Bestię i obraz jej, i liczbę jej imienia, stojących nad morzem szklanym, mających harfy Boże. BT

I zobaczyłem jakby szklane morze zmieszane z ogniem oraz i tych, którzy zwyciężają zwierzę, jego podobiznę i liczbę jego imienia; stali oni nad szklanym morzem, trzymali harfy Boże NP.

W Obj. 4:6 czytaliśmy, że „Przed tronem (było) także jakby morze υαλινην (hyalinēn) szkliste podobne do kryształu; a w pośrodku, wokoło tronu cztery postacie pełne oczu z przodu i z tyłu. Trzeba nam wiedzieć, że w starożytności szkło było materiałem drogocennym, porównywalnym ze złotem. „Nie dorówna jej ani złoto, ani szkło, nie można jej zamienić na kosztowności..” Job. 28:17 Krystaliczne szkło jest doskonale przeźroczyste, jest czyste i przypomina niczym niezmąconą toń. Teraz ta tafla jest zmieszana z ogniem. A nad tym niezwykłym morzem stoją zwycięzcy.

Chciałbym abyśmy teraz popatrzyli na cztery elementy pewnej układanki. Księga Objawienia pokazuje jak drogocenna dla Boga jest śmierć, uczniów Jezusa. Odnoszę wrażenie, że cała Boża zapalczywość jest spowodowana potrzebą sprawiedliwości, to na pewno, ale też jest to reakcja na prześladowanie uczniów Jezusa.

Najpierw czytamy w Obj. 6:9-10; „A gdy zdjął piątą pieczęć, widziałem poniżej ołtarza dusze zabitych dla Słowa Bożego i dla świadectwa, które złożyli. I wołały donośnym głosem: Kiedyż, Panie święty i prawdziwy, rozpoczniesz sąd i pomścisz krew naszą na mieszkańcach ziemi?” Następnie w Obj. 8:3-5 czytamy, że „I przyszedł inny anioł, i stanął przy ołtarzu, mając złotą kadzielnicę; i dano mu wiele kadzidła, aby je ofiarował wraz z modlitwami wszystkich świętych na złotym ołtarzu przed tronem. I wzniósł się z ręki anioła dym z kadzideł z modlitwami świętych przed Boga. A anioł wziął kadzielnicę i napełnił ją ogniem z ołtarza, i rzucił ją na ziemię. I nastąpiły grzmoty donośne i błyskawice, i trzęsienie ziemi.”

Dalej w Obj. 14:18-19 czytamy, że „jeszcze inny anioł (prawdopodobnie ten sam co w ósmym rozdziale) wyszedł z ołtarza, a ten miał władzę nad ogniem; i zawołał donośnie na tego, który miał ostry sierp, mówiąc: Zapuść swój ostry sierp i obetnij kiście winogron z winorośli ziemi, gdyż dojrzały jej grona. I zapuścił anioł sierp swój na ziemi, i poobcinał grona winne na ziemi, i wrzucił je do wielkiej tłoczni gniewu Bożego.

To wszystko dzieje się w obrębie ołtarza. Prześladowani, bezkompromisowi i zwycięzcy  słudzy Jezusa są zawsze blisko ołtarza. Składają ciała swoje na ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu. Paweł pisze; „Wzywam was tedy, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście składali ciała swoje jako ofiarę żywą, świętą, miłą Bogu, bo taka winna być duchowa służba wasza.” Rzym. 12:1

Tam gdzie jest ołtarz tam też jest ogień. Pan Jezus mówił o potrzebie chrztu w wodzie, ale też i o chrzcie  ogniem. Prorok Ezechiel pisze, że sprzed niebiańskiej świątyni wypływała woda, rzeka, a u proroka Daniela w Dan. 7:9-10, czytamy o ognistej rzece. „A gdy patrzałem, postawiono trony i usiadł Sędziwy. Jego szata była biała jak śnieg, a włosy na głowie czyste jak wełna. Jego tron jak płomienie ogniste, a jego koła jak ogień płonący. Ognista rzeka wypływała i wychodziła sprzed niego. Tysiąc tysięcy służyło mu, a dziesięć tysięcy razy dziesięć tysięcy stało przed nim; zasiadł sąd i otworzono księgi.” Jan teraz widzi jakby morze szkliste zmieszane z ogniem, widzi połączenie przeźroczystości wody z ogniem. Czwarty element tej układanki jest w dzisiejszym wersecie. „I widziałem morze szklane, pomieszane z ogniem, i tych, co zwyciężają Bestię i obraz jej.”

„I dozwolono mu (dzikiemu zwierzęciu z morza) wszcząć walkę ze świętymi i zwyciężać ich; dano mu też władzę nad wszystkimi plemionami i ludami, i językami, i narodami.” Obj. 13:7; „I dano mu (dzikiemu zwierzęciu z ziemi) tchnąć ducha w posąg zwierzęcia, aby posąg zwierzęcia przemówił i sprawił, że wszyscy, którzy nie oddali pokłonu posągowi zwierzęcia, zostaną zabici. Obj. 13:15

Teraz czytamy, że ci wszyscy niezłomni bohaterowie wiary „stali nad morzem szklistym, trzymając harfy Boże”. Stali nad morzem szklanym, ognistym, tak jak niegdyś wyzwoleńcy z egipskiej niewoli stanęli nad Morzem Czerwonym. i tak jak tamci, podobnie zaśpiewali dziękczynną pieśń Mojżesza przy akompaniamencie pięknie brzmiących instrumentów. Niby pokonani, a jednak zwycięzcy.