Rozdział 19:15,16

15,16. A z ust jego wychodzi ostry miecz, którym miał pobić narody, i będzie nimi rządził laską żelazną. On sam też tłoczy kadź wina zapalczywego gniewu Boga, Wszechmogącego. A na szacie i na biodrze swym ma wypisane imię: Król królów i Pan panów.

A z Jego ust wychodzi ostry miecz, by nim uderzyć narody: On paść je będzie rózgą żelazną i On wyciska tłocznię wina zapalczywego gniewu wszechmocnego Boga. A na szacie i na biodrze swym ma wypisane imię: Król królów i Pan panów. (BT)

A z Jego ust wychodzi ostry miecz, aby nim pobić narody; On sam będzie je pasł laską żelazną, On sam też [jest Tym], który depcze tłocznię wina szaleńczego gniewu Wszechmogącego Boga. A na szacie i na swoim biodrze wypisane ma imię: Król królów i Pan panów. NP.

A z ust jego wychodził miecz ostry, aby nim bił narody; albowiem on je rządzić będzie laską żelazną, a on tłoczy prasę wina zapalczywości i gniewu Boga wszechmogącego. A ma na szacie i na biodrach swoich imię napisane: Król królów i Pan panów. BG

Przeczytajmy dzisiaj jeszcze raz cały fragment z Objawienia 19:11-16 mówiący o zwycięskim Chrystusie. „I widziałem niebo otwarte, a oto biały koń, a Ten, który na nim siedział, nazywa się Wierny i Prawdziwy, gdyż sprawiedliwie sądzi i sprawiedliwie walczy. Oczy zaś jego jak płomień ognia, a na głowie jego liczne diademy. Imię swoje miał wypisane, lecz nie znał go nikt, tylko on sam. A przyodziany był w szatę zmoczoną we krwi, imię zaś jego brzmi: Słowo Boże. I szły za nim wojska niebieskie na białych koniach, przyobleczone w czysty, biały bisior. A z ust jego wychodzi ostry miecz, którym miał pobić narody, i będzie nimi rządził laską żelazną. On sam też tłoczy kadź wina zapalczywego gniewu Boga, Wszechmogącego. A na szacie i na biodrze swym ma wypisane imię: Król królów i Pan panów.”

Jan kontynuuje przedstawienie nam osoby Pana Jezusa, jako władcy, wojennego bohatera jadącego na białym koniu. To jest scena o szerokiej perspektywie. Kurtyna Nieba odsłoniła się dla Jana na maksymalną szerokość. Niebo otworzyło się dla Jana tak szeroko, aby mógł w całej okazałości zobaczyć triumf Chrystusa. Wspaniała scena.

Widzimy tu Pana jak Jego oczy płoną żywym ogniem, przeszywają, wypalają wszystko na wskroś. Na Jego głowie jest mnóstwo diademów z tajemniczym imieniem, które zna tylko On sam. Jest Królem królów i wszystkie królestwa, panowania, zwierzchności należą do niego, są pod Jego władzą i pełną kontrolą. Jeżeli są władcy, królowie, prezydenci, którzy jawnie rządzą w oderwaniu od Pana Jezusa Chrystusa, buntują się przeciwko Niemu i stają po stronie Bożego przeciwnika. To wobec nich, pewnego dnia wyruszy Jezus Chrystus ze swoim białym orężem.

Tajemnicze imię, pozostaje tajemnicą. W. Barclay pisze w swoim komentarzu; „ Może nigdy nie poznamy symboliki niepoznawalnego imienia i dlatego H.B. Swete podsuwa myśl, że istotą Chrystusa jest coś, co zawsze znajduje się poza zasięgiem ludzkiego zrozumienia. „Mimo pomocy oferowanej przez dogmatykę kościelną, umysł ludzki nie jest w stanie uchwycić najgłębszej wartości osoby Chrystusa, które wymykają się wszystkim naszym wysiłkom, zmierzającym do włączenia ich do zakresu poznawalnej wiedzy. Tylko Syn Boży jest w stanie rozumieć tajemnicę swojej istoty.””

Pan Jezus ma tutaj cztery określenia jedno nazwisko i trzy imiona. Wierny i prawdziwy, imię nieznane, Słowo Boga,  Król królów i Pan panów. Określenia te powtarzają się, bo już mamy je wymienione w pierwszych rozdziałach Księgi Objawienia, mówią one nam jaki jest charakter naszego Pana. Jest On rzeczywisty, autentyczny. Godny zaufania. Nie ma w Nim nic z fałszu i z kłamstwa, jest prawdomówny, jest Prawdą. Jest Słowem Boga. A Słowo Boga jest żywe i skuteczne. Świat został stworzony Słowem Boga. Prorok Jeremiasz pisze, że Słowo Boga jest jak młot kruszący skały.(Jeremiasz 23:29) Teraz Słowo Boga przystępuję do walki podczas jednej z najważniejszych bitew na ziemi. Czytamy też, że Pan Jezus jest sprawiedliwym sędzią, i że walczy sprawiedliwie. Sprawiedliwość i prawość tworzą podwaliny Jego Królestwa. W liście do Tesaloniczan czytamy, że  kiedy objawi się niegodziwiec,  Pan Jezus zabije go tchnieniem ust swoich i zniweczy blaskiem przyjścia swego. 2 Tes. 2:8

„Bo Słowo Boże jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić zamiary i myśli serca;” Hebr. 4:12

W dzisiejszym tekście czytamy, że z ust Jego wychodzi ostry ρομφαια (romfaia) miecz, którym będzie πατασση (patassē) uderzał, zdawał razy narodom, oraz że będzie surowo rządził ραβδω σιδηρα (rabdō sidēra) żelazną laską, bardziej prętem, rózgą. Ciekawe miejsce, pokazuje na ile serce człowieka jest skażone buntem, że potrzebuje nad sobą rządów, nie poklepującej po plecach, ale twardej ręki.

O żelaznej lasce czytamy również w Objawieniu 2:26-28 oraz  12:55. „Zwycięzcy i temu, kto pełni aż do końca uczynki moje, dam władzę nad poganami, I będzie rządził nimi laską żelazną, i będą jak skruszone naczynia gliniane. Taką władzę i Ja otrzymałem od Ojca mojego; dam mu też gwiazdę poranną.”; „ I (kobieta) porodziła syna, chłopczyka, który rządzić będzie wszystkimi narodami laską żelazną; dziecię jej zostało porwane do Boga i do jego tronu.”

Dawid prorokując o Panu Jezusie pisze o berle żelaznym. „Ogłoszę zarządzenie Pana: Rzekł do mnie: Synem moim jesteś, Dziś cię zrodziłem. Proś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo I krańce świata w posiadanie. Rozgromisz je berłem żelaznym, Roztłuczesz jak naczynie gliniane. Bądźcie więc teraz rozsądni, królowie, Przyjmijcie przestrogę, sędziowie ziemi! Służcie Panu z bojaźnią i weselcie się, Z drżeniem złóżcie mu hołd, Aby się nie rozgniewał i abyście nie zgubili drogi, Bo łatwo płonie gniewem. Szczęśliwi wszyscy, którzy mu ufają!” Ps. 2:7-12

Chrystus jadący na białym koniu, na ιματιον (himation) płaszczu, szacie i na biodrze swoim miał napis Król królów i Pan panów, βασιλευς βασιλεων και κυριος κυριων (basileus basileōn kai kyrios kyriōn). Imię to oznacza, że Pan jest suwerennym władcą. Je wieczerzę z kim chce, i walczy z kim chce. Kocha, zmiłuje się nad kim chce. Wylewa zapalczywy gniew na kogo On chce. Uzdrawia, doświadcza, i zabiera do siebie w czasie kiedy On chce. Żaden ziemski system zarządzania nie jest w stanie wymóc na Nim jakieś decyzji i sterować Nim. To nie jest demokracja, to jest teokracja. Musimy o tym pamiętać, zwłaszcza w czasach, gdy coraz częściej stajemy się „małymi bogami” i próbujemy zarządzać Bogiem.

„W prawej dłoni swojej trzymał siedem gwiazd, a z ust jego wychodził obosieczny ostry miecz ρομφαια (romfaia), a oblicze jego jaśniało jak słońce w pełnym swoim blasku.” Obj. 1:16

„Upamiętaj się więc; a jeżeli nie, przyjdę do ciebie wkrótce i będę z nimi walczył mieczem ρομφαια (romfaia) ust moich.” Obj. 2:16

W Obj. 13:10 mamy wymieniony inny rodzaj miecza. „Jeśli kto jest przeznaczony do niewoli, do niewoli pójdzie; jeśli kto zabija mieczem, musi sam zginąć μαχαιρα (machaira) miecza. Tu się okaże wytrwanie i wiara świętych. Podobny miecz jest wymieniony w tekście w Mat. 10:34 „Nie mniemajcie, że przyszedłem, przynieść pokój na ziemię; nie przyszedłem przynieść pokój, ale miecz μαχαιραν (machairan). Tak samo w Efez. 6:17 „Weźcie też przyłbicę zbawienia i miecz μαχαιραν (machairan). Ducha, którym jest Słowo Boże.”

Machairan to bardziej tradycyjny, szeroki miecz do walki wręcz, taki miecz miał Goliat w walce z Dawidem, natomiast romfaia jest mieczem wąskim, bardziej do kłucia przeciwnika poprzez pancerze, niż do ścinania, romfaia to broń masowego rażenia, bardziej do ataku niż obrony.

Dalej czytamy, że; „On sam też tłoczy kadź wina zapalczywego gniewu Boga, Wszechmogącego”; θυμου και της οργης του θεου του παντοκρατορος (thymou kai tēs orgēs tou theou tou pantokratoros) wzburzenia, szału i gniewu Boga Wszechmogącego Wszechwładcy, Boga Zastępów.

Słowo θυμου (thymou) znaczy wściekłość, wzburzenie, gniewny nastrój, gwałtowny wybuch gniewu, gniew z pasją, silne emocje, intensywny gniew, zapalczywy, natomiast οργης (orgēs) znaczy po prostu gniew, działanie w afekcie, oburzenie.

„I zapuścił anioł sierp swój na ziemi, i poobcinał grona winne na ziemi, i wrzucił je do wielkiej tłoczni gniewu Bożego. I deptano tłocznię poza miastem, i popłynęła z tłoczni krew, aż dosięgła wędzideł końskich na przestrzeni tysiąca sześciuset stadiów. „Obj. 14:19-20

W Starym Testamencie, u proroka Izajasza czytamy bardzo podobne opis o Bogu, jako zwycięzcy w wojnie np. z Edomem. Mamy tam i tutaj w Objawieniu opisanego Mesjasza bardziej według żydowskich oczekiwań apokaliptycznych, niż ewangeliczny obraz, cichego i pokornego, w milczeniu na rzeź prowadzonego, Baranka,.

„Lecz według sprawiedliwości będzie sądził biednych i według słuszności rozstrzygał sprawy ubogich na ziemi. Rózgą swoich ust będzie chłostał zuchwalca, a tchnieniem swoich warg zabije bezbożnika. I będzie sprawiedliwość pasem jego bioder, a prawda rzemieniem jego lędźwi.” Izaj. 11:4-5

„Któż to przychodzi z Edomu, z Bosry w czerwonych szatach? Wspaniały On w swoim odzieniu, dumnie kroczy w pełni swojej siły. To Ja, który wyrokuję sprawiedliwie, mam moc wybawić. Skąd ta czerwień twojej szaty? A twoje odzienie jak u tego, który wytłacza wino w tłoczni? Ja sam tłoczyłem do kadzi, bo spośród ludów żadnego nie było ze mną; a tłoczyłem ich w gniewie i deptałem ich w zapalczywości tak, że ich sok pryskał na moją szatę i całe moje odzienie zbryzgałem. Ustanowiłem bowiem dzień pomsty i nadszedł rok mojego odkupienia.” Izaj. 63:1-4

"Ale ty, człowiecze Boży, unikaj tego, a zabiegaj o sprawiedliwość, pobożność, wiarę, miłość, cierpliwość, łagodność. Staczaj dobry bój wiary, uchwyć się żywota wiecznego, do którego też zostałeś powołany i złożyłeś dobre wyznanie wobec wielu świadków. Nakazuję ci przed obliczem Boga, który wszystko ożywia, przed obliczem Chrystusa Jezusa, który przed Poncjuszem Piłatem złożył dobre wyznanie, Abyś zachował przykazanie bez skazy i bez nagany aż do przyjścia Pana naszego Jezusa Chrystusa, Które we właściwym czasie objawi błogosławiony i jedyny władca, Król królów, Pan panów, 1 Tym. 6:11-15