Potem ujrzałem niebo otwarte: i oto - biały koń, a Ten, co na nim siedzi, zwany Wiernym i Prawdziwym, oto ze sprawiedliwością sądzi i walczy. Oczy Jego jak płomień ognia, a wiele diademów na Jego głowie. Ma wypisane imię, którego nikt nie zna prócz Niego. BT
I zobaczyłem otwarte niebo, i oto biały koń, a Ten, który na nim siedział, nazywa się Wierny i Prawdziwy — w sprawiedliwości sądzi i walczy. Jego oczy jak płomień ognia, a na Jego głowie wiele diademów; ma wypisane imię, którego nie zna nikt poza Nim samym. NP
Przeczytajmy jeszcze fragment u Izajasza 11:1-5 i 63:1-6 „I wyrośnie różdżka z pnia Isajego, a pęd z jego korzeni wyda owoc. I spocznie na nim Duch Pana; Duch mądrości i rozumu, Duch rady i mocy, Duch poznania i bojaźni Pana. I będzie miał upodobanie w bojaźni Pana. Nie według widzenia swoich oczu będzie sądził ani według słyszenia swoich uszu rozstrzygał, Lecz według sprawiedliwości będzie sądził biednych i według słuszności rozstrzygał sprawy ubogich na ziemi. Rózgą swoich ust będzie chłostał zuchwalca, a tchnieniem swoich warg zabije bezbożnika. I będzie sprawiedliwość pasem jego bioder, a prawda rzemieniem jego lędźwi.”; „ Któż to przychodzi z Edomu, z Bosry w czerwonych szatach? Wspaniały On w swoim odzieniu, dumnie kroczy w pełni swojej siły. To Ja, który wyrokuję sprawiedliwie, mam moc wybawić. Skąd ta czerwień twojej szaty? A twoje odzienie jak u tego, który wytłacza wino w tłoczni? Ja sam tłoczyłem do kadzi, bo spośród ludów żadnego nie było ze mną; a tłoczyłem ich w gniewie i deptałem ich w zapalczywości tak, że ich sok pryskał na moją szatę i całe moje odzienie zbryzgałem. Ustanowiłem bowiem dzień pomsty i nadszedł rok mojego odkupienia. Rozglądałem się, lecz nie było pomocnika, zdziwiłem się, że nie było nikogo, kto by mię podparł. Lecz wtedy dopomogło mi moje ramię i wsparła mnie moja zapalczywość. Podeptałem więc ludy w moim gniewie i zdruzgotałem je w mojej zapalczywości, i sprawiłem, że ich sok spłynął na ziemię.”
Pan jest wojownikiem, Pan - imię jego,
sprawiedliwie sądzi i walczy
W tym rozdziale sceny zmieniają się bardzo dynamicznie, jeszcze przed chwilą Jan widział radość w niebie z powodu upadku Babilonu, następnie wesele Baranka i ucztę weselną, a teraz widzi jeźdźca na białym koniu, a z nim niebiańskie wojska, całe w bieli na białych koniach. W Księdze Objawienia obraz Jezusa zaskakuje wielu czytelników. Są tu bowiem, pełne kontrastów, można powiedzieć „niepoprawne politycznie” opisy łagodnego Baranka i jednocześnie srogiego Lwa który, εν δικαιοσυνη κρινει και πολεμει (en dikaiosynē krinei kai polemei) w sprawiedliwości sądzi i wojuje.
Jan widzi otwarte na roścież Niebo, nawet nie drzwi do Nieba, ale całe Niebo jest otwarte. Jan musi dokładnie zobaczyć całą scenę, przedstawiającą niebiańską armię. Na jej czele jest postać na białym koniu. Na białym koniu wkraczali do Rzymu zwycięzcy cesarze, generałowie, bohaterowie. Jezus jest zwycięzca, jest bohaterem. Wiernym i Prawdziwym Królem królów i Panem panów.
Księga Objawienia przedstawia Pana Jezusa jako króla, sędziego i wojownika, nazywa Go Prawym i Wiernym. „A do anioła zboru w Laodycei napisz: To mówi Ten, który jest Amen, świadek wierny i prawdziwy, początek stworzenia Bożego:” Obj. 3:14
Podobny opis Boga znajdujemy w Psalmach; „Oddajcie Panu pokłon w świętej szacie! Drżyj przed nim, cała ziemio! Głoście wśród narodów: Pan jest królem! On utwierdził świat tak, że się nie chwieje; Sprawiedliwie sądzić będzie ludy! (...) Przed obliczem Pana, bo idzie! Zaiste idzie, by sądzić ziemię. Będzie sądził świat sprawiedliwie, A ludy według swej wierności.” Ps. 96:9-10,13
Dalej czytamy, że „Głowa jego i włosy były lśniące jak śnieżnobiała wełna, a oczy jego jak płomień ognisty," Podobną postać widział prorok Daniel i Jan. „A gdy podniosłem oczy i spojrzałem, oto był mąż, ubrany w szatę lnianą, a biodra miał przepasane pasem ze złota z Ufas. Ciało jego było podobne do topazu, oblicze jego jaśniało jak błyskawica, a oczy jego jak pochodnie płonące, ramiona i nogi jego błyszczały jak miedź wypolerowana, a dźwięk jego głosu był potężny jak wrzawa mnóstwa ludu." Dan. 10:5-6
„Głowa zaś jego i włosy były lśniące jak śnieżnobiała wełna, a oczy jego jak płomień ognisty, (...) W prawej dłoni swojej trzymał siedem gwiazd, a z ust jego wychodził obosieczny ostry miecz, a oblicze jego jaśniało jak słońce w pełnym swoim blasku." Obj. 1:14,16
Pan miał na swojej głowie διαδηματα (diadēmata) diademy, nie jedną koronę ale wiele królewskich koron. Jest przecież Królem królów. A na głowie, prawdopodobnie na tych diademach wypisane imię którego nie zna nikt poza Nim samym. Do wspólnoty w Pergamie i w Tiatyrze było skierowane poselstwo; „Kto ma uszy, niechaj słucha, co Duch mówi do zborów. Zwycięzcy dam nieco z manny ukrytej i kamyk dam mu biały, a na kamyku tym wypisane nowe imię, którego nikt nie zna, jak tylko ten, który je otrzymuje. A do anioła zboru w Tiatyrze napisz: To mówi Syn Boży, który ma oczy jak płomień ognia, a nogi jego podobne są do mosiądzu.” Obj. 2:17,18 Następnie w Objawieniu 3:12czytamy; „Zwycięzcę uczynię filarem w świątyni Boga mojego i już z niej nie wyjdzie, i wypiszę na nim imię Boga mojego, i nazwę miasta Boga mojego, nowego Jeruzalem, które zstępuje z nieba od Boga mojego, i moje nowe imię.”
Z Niebem ściśle jest połączone nowe imię, nowa tożsamość, nowy charakter i biel. W Objawieniu 6:11; 3:4,5; 4:4 oraz 7:9 czytamy; „I dano każdemu z nich szatę białą, i powiedziano im, aby jeszcze odpoczęli przez krótki czas, aż się dopełni liczba współsług i braci ich, którzy mieli podobnie jak oni ponieść śmierć.”; „Lecz masz w Sardes kilka osób, które nie skalały swoich szat, więc chodzić będą ze mną w szatach białych, dlatego, że są godni. Zwycięzca zostanie przyobleczony w szaty białe, i nie wymażę imienia jego z księgi żywota, i wyznam imię jego przed moim Ojcem i przed jego aniołami."; „A wokoło tronu dwadzieścia cztery trony, a na tych tronach siedzących dwudziestu czterech starców, odzianych w białe szaty, a na głowach ich złote korony."; „Potem widziałem, a oto tłum wielki, którego nikt nie mógł zliczyć, z każdego narodu i ze wszystkich plemion, i ludów, i języków, którzy stali przed tronem i przed Barankiem, odzianych w szaty białe, z palmami w swych rękach.”
Nawet Tron w Niebie jest biały;„I widziałem, wielki biały tron i tego, który na nim siedzi, przed którego obliczem pierzchła ziemia i niebo, i miejsca dla nich nie było.” Obj. 20:11
Jako ciekawostkę warto wiedzieć, że hymnem Armii Zbawienia jest pieśń "Crown Him with Many Crowns" która powstała w oparciu o werset 12 z 19 rozdziału Objawienia Jana. W hymnie tym autor dziękuje Bogu Wszechmogącego za poszczególne aspekty Jego cudownego dzieła: za śmierć, miłość, życie wieczne i niebo wypełnione Jego chwałą.
Również w Starym Testamencie mamy wiele odniesień do Boga jako króla, bohatera czy wojownika.
„Pan wyrusza jak bohater, jak wojownik budzi zapał do walki, rzuca donośny zew bojowy, wydaje okrzyk, nad swoimi wrogami odnosi zwycięstwo.” Izaj. 42:13; " „Przyoblókł się w sprawiedliwość jak w pancerz i hełm zwycięstwa włożył na swoją głowę, przyoblókł się w szatę pomsty i odział się w płaszcz żarliwości. Według uczynków odpłaci: swoim przeciwnikom zawziętością, swoim wrogom odpłatą, wyspom też da odpłatę.” Izaj. 59:17-18;
"Potem wyruszy Pan i będzie walczył z tymi narodami, jak zwykł walczyć w dniu bitwy. Jego nogi staną w owym dniu na Górze Oliwnej, która leży naprzeciwko Jeruzalemu od wschodu, tak że Góra Oliwna rozpadnie się w środku na wschód i na zachód, tworząc wielką dolinę. Połowa góry cofnie się na północ, a druga połowa na południe. Wtedy będziecie uciekać do tej doliny między moimi górami, gdyż ta dolina będzie sięgała aż do Azel; a będziecie uciekać tak, jak uciekaliście przed trzęsieniem w czasach Uzjasza, króla judzkiego. Potem przyjdzie Pan, mój Bóg, a z nim wszyscy święci. (...) I będzie Pan królem całej ziemi. W owym dniu Pan będzie jedyny i jedyne będzie jego imię." Zach. 14:3-5,9
„Pan jest wojownikiem, Pan - imię jego.” 2 Moj. 15:3
"Dlatego też Bóg wielce go wywyższył i obdarzył go imieniem, które jest ponad wszelkie imię, Aby na imię Jezusa zginało się wszelkie kolano na niebie i na ziemi, i pod ziemią I aby wszelki język wyznawał, że Jezus Chrystus jest Panem, ku chwale Boga Ojca." Filip. 2:9-11
OdpowiedzUsuń