Rozdział 19:6

6. I usłyszałem jakby głos licznego tłumu i jakby szum wielu wód, i jakby huk potężnych grzmotów, które mówiły: Alleluja! Oto Pan, Bóg nasz, Wszechmogący, objął panowanie. BW

I usłyszałem jakby głos wielkiego tłumu i jakby głos mnogich wód, i jakby głos potężnych gromów, które mówiły: Alleluja, bo zakrólował Pan Bóg nasz, Wszechmogący. BT

I usłyszałem jakby głos licznego tłumu i jakby głos wielu wód, i jakby głos potężnych gromów, które mówiły: Alleluja! Gdyż Pan, nasz Bóg Wszechmogący, objął panowanie. NP

I słyszałem głos jako ludu wielkiego i jako głos wielu wód, i jako głos mocnych gromów, mówiących: Halleluja! iż ujął królestwo Pan Bóg wszechmogący. BG

Księga Objawienia jest Księgą kontrastów. Księgą wyborów i decyzji. Mamy tutaj pełne radości i uwielbienia Niebo oraz Ziemię pogrążoną w ciemności i chaosie. Mamy ludzi i duchowe istoty wiwatujące przed Bożym tronem i popieczętowanych piętnem bestii mieszkańców ziemi, wrzuconych do jeziora ognistego. Mamy radość, a jednocześnie płacz i zgrzytanie zębami. Czytamy o aroganckiej, bogato ubranej Wielkiej Wszetecznicy oraz o skromnej kobiecie, uciekającej przed smokiem i o Wielkiej Oblubienicy ubranej w czysty biały bisior. Jest wieczne miasto, Nowe Jeruzalem i płonący, raz na zawsze zatopiony Babilon. Ciemność, szarość świata spowitego dymem, dotkniętego plagami oraz blask chwały i pastelowe kolory Nieba. Radosne Alleluja oraz ludzi w swoim cierpieniu przeklinających Boga. Widzimy tutaj tłumy szczęśliwych, stojących przed Tronem, a nieco wcześniej widzieliśmy ludzi wołających do skał, upadnijcie na nas! Głównym przesłaniem tej Księgi jest zachęta abyśmy byli przygotowani na wesele, a także, żebyśmy dokonywali  właściwych wyborów; albo…albo…

Po Babilonie nie ma śladu, zapadła cisza, umilkł gwar wielkiego miasta, nie słychać radosnych odgłosów wesela, jest pustka. Tymczasem w Niebie słychać głośny niezliczony tłum  wołający, Alleluja, przy akompaniamencie szumu wielu wód i potężnych grzmotów. To są odgłosy Nieba. Czytamy o nich u proroka Ezechiela, a także we wcześniejszych rozdziałach Księgi Objawienia.

„A pośród tych świeczników kogoś podobnego do Syna Człowieczego, odzianego w szatę do stóp długą i przepasanego przez pierś złotym pasem; (...) A nogi jego podobne do mosiądzu w piecu rozżarzonego, głos zaś jego jakby szum wielu wód.” Obj. 1:13,15; „I widziałem, a oto Baranek stał na górze Syjon, a z nim sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy mieli wypisane jego imię na czole i imię jego Ojca. I usłyszałem głos z nieba jakby szum wielu wód i jakby łoskot potężnego grzmotu; a głos, który usłyszałem, brzmiał jak dźwięki harfiarzy, grających na swoich harfach.” Obj. 14:1-2

„A gdy (żywe istoty) posuwały się, słyszałem szum ich skrzydeł jak szum wielkich wód, jak głos Wszechmocnego, jak hałas tłumu, jak wrzawa wojska; a gdy stanęły, opuściły swoje skrzydła.” Ezech. 1:24; „A oto chwała Boga izraelskiego zjawiła się od wschodu. Szum jego przyjścia był podobny do szumu wielu wód, a ziemia jaśniała od jego chwały.” Ezech. 43:2

Po poprzednich, pełnych grozy widzeniach, Jan widzi teraz radosny i pełen światła obraz. Oto Król obejmuje panowanie. Tłumy wiwatują. To jest ciekawe miejsce, rodzi się pytanie: czy Bóg nie jest królem na wieki, czy na jakiś czas abdykował ?

bo zakrólował Pan Bóg nasz...

W Psalmach czytamy, że Bóg jest królem od wieczności; „Pan jest królem. Oblekł się w dostojność; Pan oblekł się i przepasał mocą, Utwierdził okrąg świata, tak że się nie zachwieje. Mocno stoi twój tron od dawna, Tyś jest od wieczności.” Ps. 93:1-2; „Pan jest królem. Niech się raduje ziemia, Niech się weselą mnogie wyspy! (...) Słyszy to Syjon i raduje się, I weselą się córki judzkie Z powodu sądów twoich, Panie! Ty bowiem, Panie, jesteś Najwyższy na całej ziemi, Bardzoś wywyższony nad wszystkich bogów!” Ps. 97:1,8-9; „Pan jest królem, drżą ludy, Siedzi na cherubach, ziemia się chwieje Wielki jest Pan na Syjonie I wyniesiony nad wszystkie ludy. Niech wielbią imię twoje wielkie i straszne; On jest święty!” Ps. 99:1-3

„Gdyż Pan, Najwyższy, jest groźny, Jest wielkim Królem całej ziemi! (...) Bóg bowiem jest Królem całej ziemi, Śpiewajcie pieśń... Bóg jest Królem nad narodami, Bóg siedzi na swym tronie świętym.” Ps. 47:3,8-9; „Pan jest królem na wieki, Jest Bogiem twoim, Syjonie, po wszystkie pokolenia. Alleluja.” Ps. 146:10

O rozpoczęciu panowania Bożego czytamy w Obj. 11:15-17; „I zatrąbił siódmy anioł; i odezwały się w niebie potężne głosy mówiące: Panowanie nad światem przypadło w udziale Panu naszemu i Pomazańcowi jego i królować będzie na wieki wieków. A dwudziestu czterech starszych, którzy siedzą na tronach swoich przed Bogiem, upadło na oblicza swoje i oddało pokłon Bogu, Mówiąc: Dziękujemy ci, Panie, Boże Wszechmogący, który jesteś i byłeś, że przejąłeś potężną władzę swoją i zacząłeś panować;”

I jeszcze jeden ważny dla nas fragment z listu do Koryntian; „Albowiem jak w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy zostaną ożywieni. A każdy w swoim porządku: jako pierwszy Chrystus, potem ci, którzy są Chrystusowi w czasie jego przyjścia, Potem nastanie koniec, gdy odda władzę królewską Bogu Ojcu, gdy zniszczy wszelką zwierzchność oraz wszelką władzę i moc. Bo On musi królować, dopóki nie położy wszystkich nieprzyjaciół pod stopy swoje. A jako ostatni wróg zniszczona będzie śmierć. Wszystko bowiem poddał pod stopy jego. Gdy zaś mówi, że wszystko zostało poddane, rozumie się, że oprócz tego, który mu wszystko poddał. A gdy mu wszystko zostanie poddane, wtedy też i sam Syn będzie poddany temu, który mu poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkim.” 1 Kor. 15:22-28

Podobną zapowiedź przejściowego panowania Chrystusa mamy w Psalmie Ps. 110:1; „Psalm Dawidowy. Rzekł Pan Panu memu: Siądź po prawicy mojej, Aż położę nieprzyjaciół twoich jako podnóżek pod nogi twoje!” Później ta myśl jest powtórzona w kilku innych miejscach Słowa Bożego.

A zatem o jakie królowanie tutaj chodzi ? Jest to może ten czas przekazywania panowania Ojcu, ale nie wszyscy nieprzyjaciele są jeszcze pokonani. W dzisiejszym wierszu mamy użyty dość zagadkowy wyraz grecki, εβασιλευσεν (ebasileusen) który oznacza zakrólował, zapanował. Właściwym tłumaczeniem tego słowa, jest myśl, że Pan zapanował, zakrólował nad tym wszystkim. Babilon unicestwiony, wkrótce odbędzie się ostatnia decydująca bitwa. Bestia, fałszywy prorok zostaną wrzuceni do jeziora ognistego, zwolennicy diabolicznych rządów, popieczętowani piętnem Bestii zostaną pokonani, i wreszcie smok zostanie związany. Pan jest królem, ale jego królestwo jest częściowo zajęte przez rządy uzurpatora. Czytamy o tym choćby w Objawieniu w jedenastym rozdziale. Teraz Królestwo Boże będzie wolne na tysiąc lat. Pan zapanuje.

"Księżyc się zarumieni, słońce się zawstydzi, bo zakróluje Pan Zastępów na górze Syjon i w Jeruzalem: wobec swych starców będzie uwielbiony." Iz 24:23

Oto Pan, Bóg nasz, Wszechmogący

Dalej w tym wierszu mamy ponownie użyte określenie; Bóg Wszechmogący, z greckiego παντοκρατωρ (pantokratōr) Wszechmogący, Wszechwładca. To określenie mówi i o potędze Bożego majestatu i o wszechwładzy. On jest królem na wieki, ale dane jest diabłu przez jakiś czas panowanie „na powietrzu” nad synami opornymi. (Ef. 2:2)

Dawid, kiedy przyszło mu walczyć z Goliatem, widząc potężnego olbrzyma i wielka armię Filistynów, nie przestraszył się, ponieważ miał wiarę w Boga, który jest Bogiem Zastępów, zwierzchnikiem niezliczonych wojsk niebiańskich. „Wtedy Dawid odpowiedział Filistyńczykowi: Ty wyszedłeś do mnie z mieczem, z oszczepem i z włócznią, a ja wyszedłem do ciebie w imieniu Pana Zastępów, Boga szeregów izraelskich, które zelżyłeś. Dzisiaj wyda cię Pan w moją rękę i zabiję cię, i odetnę ci głowę, i dam dziś jeszcze trupy wojska filistyńskiego ptactwu niebieskiemu i zwierzynie polnej, i dowie się cała ziemia, że Izrael ma Boga.” 1 Sam. 17:45-46

William Barclay w swoim komentarzu pisze: "Tekst ten mówi o Bogu, który występuje tu pod pewnym imieniem i obejmuje swoje panowanie. Bóg nazywa się tu Wszechmogącym. Słowo pantokrator oznacza tego, który sprawuje kontrolę nad wszystkim. To wielkie słowo występuje w Nowym Testamencie dziesięć razy. Jeden raz występuje ono w starotestamentowym tekście cytowanym w 2 Liście do Koryntian 6,18, zaś 9 razy występuje wyłącznie w Objawieniu (1,8; 4,8; 11,17; 15,3; 16,7.14; 19,6.25; 21,22). Inaczej mówiąc jest to charakterystyczny tytuł Boga w księdze Objawienia.

W czasie pisania tej księgi jak nigdy dotąd wszystkie siły zła sprzysięgły się przeciwko Kościołowi. Nigdy dotąd chrześcijanin nie był narażony na tak wielkie cierpienia i nigdy dotąd nie groziła mu tak okrutna śmierć. Mimo to nawet w takim okresie Jan nazywa Boga pantokrator. Wyraża się tu wiarę i ufność; istotą tego rozdziału jest obrona i usprawiedliwienie tego rodzaju wiary i ufności.”

O, tak, Izrael miał Boga Wszechmogącego i my mamy takiego samego Boga, On się nie zmienił, nie stracił panowania, nie stracił nic ze swojej pozycji i mocy. On jest nadal Bogiem Wszechmogącym. Więcej na ten temat pisałem w rozważaniu pt. Wszechmocny Pan Zastępów

„Słuchajcie i świadczcie przeciwko domowi Jakuba - mówi Wszechmogący Pan, Bóg Zastępów;” Amos. 3:13; „Dlatego tak postąpię z tobą, Izraelu... A ponieważ tak chcę z tobą postąpić, przeto przygotuj się na spotkanie twojego Boga, Izraelu! On bowiem jest tym, który kształtuje góry i stwarza wiatr, i objawia człowiekowi swoje zamysły; On stwarza zorzę poranną i mrok i kroczy po wyżynach ziemi: a imię jego Pan, Bóg Zastępów.” Amos. 4:12-13

„I nie będzie już nic przeklętego. Będzie w nim tron Boga i Baranka, a słudzy jego służyć mu będą I oglądać będą jego oblicze, a imię jego będzie na ich czołach, I nocy już nie będzie, i nie będą już potrzebowali światła lampy ani światła słonecznego, gdyż Pan, Bóg, będzie im świecił i panować będą na wieki wieków.” Obj. 22: 3-5