Rozdział 11:4,5

4,5. Oni to są dwoma drzewami oliwnymi i dwoma świecznikami, które stoją przed Panem ziemi, A jeżeli ktoś chce im wyrządzić szkodę, ogień bucha z ich ust i pożera ich wrogów; tak musi zginąć każdy, kto by chciał im wyrządzić szkodę. BW

Oni są dwoma drzewami oliwnymi i dwoma świecznikami, co stoją przed Panem ziemi. A jeśli kto chce ich skrzywdzić, ogień wychodzi z ich ust i pożera ich wrogów. Jeśliby zechciał ktokolwiek ich skrzywdzić, w ten sposób musi być zabity. BT

Oni to są tymi dwoma drzewami oliwnymi i tymi dwoma świecznikami, które stoją przed Panem ziemi. A jeśli ktoś chce im szkodzić, ogień wychodzi z ich ust i pożera ich wrogów — tak właśnie musi zginąć każdy, kto chciałby im szkodzić. NP

Ci są dwie oliwy i dwa świeczniki, stojące przed obliczem Pana wszystkiej ziemi. A jeźliby im kto chciał szkodzić, ogień wynijdzie z ust ich i pożre nieprzyjacioły ich; a jeźliby im kto chciał szkodzić, ten też tak musi być zabity. BG

Kim są dwaj świadkowie ? Odpowiedzi na to pytanie jest wiele, wczoraj pisałem nieco więcej na ten temat. Chciałbym jednak bardziej zwrócić naszą uwagę na charakter ich służby i misji, otrzymane pełnomocnictwo i na ich działalność, niż na to kim oni są. Świadek to osoba, która coś wie, lub coś widziała, posiada świadectwo wiary, świadectwo Ducha Świętego. To osoba należąca do Chrystusa i świadcząca o Chrystusie. Oliwa przedstawia namaszczenie, pełnomocnictwo dane od Boga, świecznik daje światło. Chrystus poprzez wierzących, poprzez wspólnotę wybranych jest światłem i nadzieją dla świata. Każde pokolenie miało swoich antychrystów, swoje bestie, swoje wielkie wszetecznice i swoich dwóch świadków, którzy byli światłem Prawdy pośród ciemnej nocy odstępstwa i bałwochwalstwa. Ten ostateczny antychryst będzie mega postacią, składową wszystkich pomniejszych antychrystów. Podobnie i dwaj świadkowie, ci w czasie końca będą mieli potężną służbę.

„Wtedy odezwałem się i zapytałem go: Co oznaczają te dwa drzewa oliwne po prawej i lewej stronie świecznika? I powtórnie odezwałem się, i zapytałem go: Co oznaczają te dwie gałązki drzew oliwnych, które dwiema złotymi rurkami wypuszczają z siebie oliwę do złotych lamp? Wtedy on odpowiedział mi: Czy nie wiesz, co one oznaczają? I odpowiedziałem: Nie, mój panie! A on odrzekł: To są dwaj pomazańcy, którzy stoją przed Panem całej ziemi.” Zach. 4:11-14

W jednym z luźnych komentarzy w internecie przeczytałem, że ci dwaj świadkowie to dwie funkcje kościoła kapłańska i królewska; „W symbolice biblijnej drzewo oliwne przedstawia władzę królewską, bowiem królowie Izraela oraz Judy byli namaszczani oliwą, natomiast świecznik to symbol władzy kapłańskiej z racji tego, że świecznik był ustawiony w miejscu świętym świątyni, gdzie wchodzili kapłani, którzy sprawowali służbę Bożą. Inaczej mówiąc mamy do czynienia z obrazem władzy królewskiej i kapłańskiej. Według 1 Piotra 2:9 królestwo kapłańskie stanowią osoby wierzące, czyli Kościół jako społeczność wierzących. Z powyższego wynikałoby, iż dwaj świadkowie to symbol Kościoła, zaś to, że jest ich dwóch może oznaczać, iż są to osoby nawrócone z Żydów oraz pogan.”

Za taką interpretacją przemawia werset czwarty z którego dowiadujemy się, że są dwoma drzewami oliwnymi i dwoma świecznikami. Wcześniej czytaliśmy, że świeczniki w Objawieniu przedstawiały zbory. „Co do tajemnicy … siedmiu złotych świeczników: … siedem świeczników, to siedem zborów.” Obj. 1:20

„Ale wy jesteście rodem wybranym, królewskim kapłaństwem, narodem świętym, ludem nabytym, abyście rozgłaszali cnoty tego, który was powołał z ciemności do cudownej swojej światłości;” 1 Piotr. 2:9

Dwa świeczniki, świeczniki symbolizowały zbory. Dwa drzewa oliwne, na podstawie listu do Rzymian, widzimy tam dwa narody bliskie Bogu. Naród wybrany, wierzę, że nadal jest „źrenicą w Bożym oku”. Na podstawie siódmego i jedenastego rozdziału widzę, że chrześcijanie Żydzi w czasach końca będą mieli szczególna rolę prorocza do wykonania, to jest to jedno drzewo. Podobnie i „resztka”, oblubienicy Chrystusa, Eklezja, społeczność wywołanych z tego świata, jest drugim drzewem, oba są, będą mocnym świadectwem Boga na ziemi, będą uciążliwi dla mieszkańców ziemi, a Bóg nie pozwoli wiecznie krzywdzić tych dwóch „świadków”. Na dzień dzisiejszy w tych dwóch świadkach widzę chrześcijan z pogan, nie - Żydów i chrześcijan mesjańskich z Żydów.

„Albowiem jeżeli ty zostałeś odcięty od naturalnej dla ciebie dziczki oliwnej i przeciw naturze wszczepiony zostałeś w oliwkę szlachetną, o ileż łatwiej mogą być wszczepieni w swoją własną oliwkę ci, którzy do niej należą z natury. Nie chcę jednak, bracia, pozostawiać was w nieświadomości co do tej tajemnicy - byście o sobie nie mieli zbyt wysokiego mniemania - że zatwardziałość dotknęła tylko część Izraela aż do czasu, gdy wejdzie [do Kościoła] pełnia pogan. I tak cały Izrael będzie zbawiony, jak to jest napisane: Przyjdzie z Syjonu wybawiciel, odwróci nieprawości od Jakuba.” BT Rz 11:24-26

Dalej czytamy, że „ogień bucha z ich ust” Słowo ma moc. Słowo, świadectwo Jezusa jest jak ogień. Jest atrybutem, objawieniem się Boga w jego suwerenności i mocy. Słowo Boże jest jak Ogień. Biblia mówi, że Bóg jest jak ogień trawiący. W wielu miejscach w Biblii czytamy o ogniu który spadał z Nieba. Ogień był znakiem, reakcją, środkiem wyrazu. III Mojż. 9:24 – 10:2; I Król 18:38,39; II Król. 1:10 -12; Objawienie 20:9

„Zapłacił więc Dawid Ornanowi za to miejsce sześćset sykli złotem. I zbudował tam Dawid ołtarz Panu, złożył ofiary całopalne i ofiary pojednania, wzywał Pana, a On go wysłuchał, zsyłając z nieba ogień na ołtarz całopalenia.” 1 Kron. 21:25, 26

„Buchnął gniew z nozdrzy jego, A ogień pożerający z ust jego zionął, Węgle rozżarzone płonęły przed nim.” Ps. 18:9

„Ogień idzie przed obliczem jego I pożera wokoło nieprzyjaciół jego.” Ps. 97:3

Chcę podzielić się jeszcze wartościowym komentarzem do tego fragmentu napisanym przez Philipa E. Hughesa; „Świadkowie Pana mogą być znienawidzeni i źle traktowani, a nawet uśmierceni, ale nie można im wyrządzić szkody. Choć może wydawać się, że zostali pokonani przez nieprzyjaciół, to jednak oni są zwycięzcami (2:7; itd.). Będąc kruchymi glinianymi naczyniami, są uciskani, zakłopotani, prześladowani, powaleni, ale nie pognębieni, nie zrozpaczeni, nie opuszczeni, nie pokonani (2Ko 4:7-9). Ogień, który wychodzi z ich ust i pożera ich wrogów to słowo ich świadectwa, gdyż jest to słowo powierzone im przez Pana, którego słowo albo zbawia, albo niszczy (Jn 12:47n; por. Iz 11:4). Pod tym względem szczególnie ciekawe jest świadectwo prześladowanego proroka Jeremiasza. “Potem Pan wyciągnął rękę i dotknął moich ust“ - napisał Jeremiasz, a potem odnotował zapewnienie, które zawsze go podtrzymywało - “I rzekł do mnie Pan: Oto wkładam moje słowa w twoje usta... czuwam nad moim słowem, aby je wypełnić ... I będą cię zwalczać, lecz cię nie przemogą, gdyż Ja jestem z tobą, aby cię ratować“ (Jr 1:9.12.19). A znowu o tych, którzy okazali się krańcowo niewierni, czytamy: “Gdyż zupełnie mi się sprzeniewierzył dom Izraela i dom Judy - mówi Pan. Dlatego tak mówi Pan, Bóg Zastępów: Ponieważ to mówią, przeto Ja uczynię moje słowa ogniem w twoich ustach, a ten lud drewnem, które pożre ogień“ (Jr 5:11.14). W ten sam sposób powinniśmy rozumieć pochłaniający ogień, który wychodzi z ust dwóch świadków Pana.”

Są „dwoma świecznikami, co stoją przed Panem ziemi” Jeszcze jedna myśl dotycząca miasta świętego. Pan Bóg pośrodku pustyni powiedział do Mojżesza, ziemia na której stoisz jest święta. Jerozolima była święta po była uświęcona przez świątynię. Może to jest daleko idący wniosek, ale tam gdzie jest zbór Boży, miejsce, miejscowość , wioska jest uświęcona przez ten zbór. Miasto w którym prorokowali dwaj świadkowie było uświęcone przez ich obecność i służbę, przez ich świadectwo. Podoba mi się jedna myśl zaczerpnięta z Internetu „Dzisiaj każdy z nas potrafi zrozumieć, że bez względu na to, gdzie pracujemy, gdzie spędzamy nasze dni, miejsce to może być dla nas ziemią świętą, jeśli zdamy sobie sprawę z tego, że Bóg jest tam obecny.” On jest Panem ziemi.