Rozdział 19:2,3

2,3. Gdyż prawdziwe i sprawiedliwe są sądy jego; osądził bowiem wielką wszetecznicę, która skaziła ziemię wszeteczeństwem swoim, i pomścił na niej krew sług swoich. I rzekli po wtóre: Alleluja! I dym jej unosi się w górę na wieki wieków. BW

bo wyroki Jego prawdziwe są i sprawiedliwe, bo osądził Wielką Nierządnicę, co znieprawiała nierządem swym ziemię, i zażądał od niej poniesienia kary za krew swoich sług. I rzekli powtórnie: Alleluja! A dym jej wznosi się na wieki wieków. BT

gdyż słuszne i sprawiedliwe są Jego sądy; gdyż osądził wielką nierządnicę, która psuła ziemię swoim nierządem, i ukarał ją za krew swoich sług [przelaną] z jej ręki. I powtórnie powiedzieli: Alleluja! I jej dym unosi się na wieki wieków. NP

Poprzedni wiersz mówił, że u Boga jest σωτηρια (sōtēria) zbawienie, wyzwolenie, że jest On jedynym adresatem uwielbienia, właścicielem; δοξα (doksa) chwały, τιμη (timē)  szacunku i δυναμις (dynamis) mocy. Wracam jeszcze do poprzedniego wiersza. Zauważyłem, ze wszystkie trzy cytowane tłumaczenia Biblii (BW, BT i NP) pomijają jeden ważny aspekt uwielbienia. W języku greckim są tu użyte dwa wyrazy doksa i timeo. Pisałem o nich więcej w komentarzu do Objawienia 4:9.

Zwróciłem uwagę, że zarówno Biblia Gdańska, jak i angielska KJV odróżniają  chwałę (glory) od czci, i szacunku (honour). Oddawanie chwały i czczenie Boga to dwie różne sprawy.

"Potemem słyszał wielki głos wielkiego ludu na niebie, mówiącego: Halleluja! Zbawienie i chwała, i cześć, i moc Panu, Bogu naszemu." (BG); "And after these things I heard a great voice of much people in heaven, saying, Alleluia; Salvation, and glory, and honour, and power, unto the Lord our God." (KJV)

Nastąpiła długo oczekiwana zmiana nastroju. W miejsce przygnębienia nastała atmosfera świętowania. W miejsce płaczu i lamentu, jest radość, dziękczynienie i uwielbienie. W miejsce ciemności, olśniewająca niebiańska światłość, w miejsce ciszy, donośny głos licznego tłumu w niebie, wołającego Alleluja. Po kilku tygodniach, ba nawet miesiącach naszych rozważań o wylaniu czasz zapalczywego gniewu Bożego, i sprawiedliwym sądzie nad Babilonem, możemy się ponownie napawać tym co jest w Niebie.

„A tak, jeśliście wzbudzeni z Chrystusem, tego co w górze szukajcie, gdzie siedzi Chrystus po prawicy Bożej; O tym, co w górze, myślcie, nie o tym, co na ziemi. Umarliście bowiem, a życie wasze jest ukryte wraz z Chrystusem w Bogu;” Kol. 3:1-3

Przysłuchujemy się głosom licznego tłumu, który ogłasza, że Zbawienie, chwała, cześć i moc należą się Bogu i pochodzą od Niego. Tłum dalej daje świadectwo o Bogu, że Jego sądy są αληθιναι (alēthinai) prawdziwe i sprawiedliwe δικαιαι (dikaiai).

Pan „uczynił niebo i ziemię, Morze i wszystko, co w nim jest, Dochowuje wierności na wieki. Wymierza sprawiedliwość skrzywdzonym, Daje chleb głodnym, Pan oswobadza więźniów. (...)  Pan jest królem na wieki,” Ps. 146:6-7,10; „Bojaźń Pana jest czysta, ostoi się na zawsze, Wyroki Pana są prawdziwe, a zarazem sprawiedliwe. Są bardziej pożądane niż złoto, nawet najszczersze, I słodsze niż miód, nawet najwyborniejszy.” Ps. 19:10-11

To jest już ósmy fragment w Objawieniu, w którym jest mowa o oddawaniu chwały Bogu. (4:11; 5:9-14; 7:9-17; 11:15-19; 12:10-12; 14:1-5; 15:3,4; 19:1-6)

W dzisiejszym fragmencie czytamy, że chwała należy się Bogu za słuszne i sprawiedliwe Jego sądy. Za sprawiedliwy sąd nad Wielką Wszetecznicą, Babilonem. Dzisiaj w wielu miejscach wyśpiewuje się uwielbienie Bogu jedynie za miłość, za łaskę. Dawno nie słyszałem uwielbienia za sprawiedliwe sądy Boże. Sąd Boży, sprawiedliwy Gniew Boży, to tematy niewygodne, chowane na sam spód naszych kościelnych szuflad. Tymczasem i Księga Objawienia i Księga proroka Ezechiela mówią, że poprzez gniew Boży objawia się chwała i majestat Boga, że służy, jest znakiem by poznać Boga, a Bóg jest w tym w pełni suwerenny. „Miłości Bożej do nas, objawionej na Golgocie nie można oddzielić od konieczności zaspokojenia Bożej sprawiedliwości.” – pisze Hughes.

Dalej czytamy, że καπνος (kapinos) dym Babilonu będzie się unosił na wieki wieków. Dymiące zgliszcza Babilonu będą niczym pomnik ku pamięci całkowitego zniszczenia i unicestwienia tego bezbożnego systemu wartości. Podobna kara spotka tych, którzy ten system, babiloński światopogląd, przyjęli jako znamię na rękę i na czoło.

„A drugi anioł szedł za nim i mówił: Upadł, upadł wielki Babilon, który napoił wszystkie narody winem szaleńczej rozpusty, A trzeci anioł szedł za nimi, mówiąc donośnym głosem: Jeżeli ktoś odda pokłon zwierzęciu i jego posągowi i przyjmie znamię na swoje czoło lub na swoją rękę, To i on pić będzie samo czyste wino gniewu Bożego z kielicha jego gniewu i będzie męczony w ogniu i w siarce wobec świętych aniołów i wobec Baranka. A dym ich męki unosi się w górę na wieki wieków i nie mają wytchnienia we dnie i w nocy ci, którzy oddają pokłon zwierzęciu i jego posągowi, ani nikt, kto przyjmuje znamię jego imienia. Tu się okaże wytrwanie świętych, którzy przestrzegają przykazań Bożych i wiary Jezusa.” Obj. 14:8-12

"Bo jest to dzień pomsty Pana, rok odwetu za spór z Syjonem. Toteż potoki Edomu zamienią się w smołę, a jego glina w siarkę, a jego ziemia stanie się smołą gorejącą: Ani w nocy, ani w dzień nie zgaśnie, jego dym wznosić się będzie zawsze; z pokolenia w pokolenie będzie pustynią, po wiek wieków nikt nie będzie nią chodził.” Izaj. 34:8-10

„Niech znikną grzesznicy z ziemi I niech już nie będzie bezbożnych. Błogosław, duszo moja, Panu! Alleluja.” Ps. 104:35