Rozdział 12:7-9

7,8,9. „I wybuchła walka w niebie: Michał i aniołowie jego stoczyli bój ze smokiem. I walczył smok i aniołowie jego, Lecz nie przemógł i nie było już dla nich miejsca w niebie. I zrzucony został ogromny smok, wąż starodawny, zwany diabłem i szatanem, który zwodzi cały świat; zrzucony został na ziemię, zrzuceni też zostali z nim jego aniołowie.” BW

I nastąpiła walka na niebie: Michał i jego aniołowie mieli walczyć ze Smokiem. I wystąpił do walki Smok i jego aniołowie, ale nie przemógł, i już się miejsce dla nich w niebie nie znalazło. I został strącony wielki Smok, Wąż starodawny, który się zwie diabeł i szatan, zwodzący całą zamieszkałą ziemię, został strącony na ziemię, a z nim strąceni zostali jego aniołowie. BT
 
I wybuchła bitwa w niebie: Michał i jego aniołowie stoczyli bój ze smokiem. I walczył smok oraz jego aniołowie, lecz nie przemógł i już nie znalazło się dla nich miejsce w niebie. I zrzucony został wielki smok, wąż starodawny, zwany diabłem i szatanem, który zwodzi cały zamieszkały świat - zrzucony został na ziemię, a z nim zrzuceni zostali jego aniołowie. NP

Przeczytajmy jeszcze dwa fragmenty z proroctw Starego Testamentu „Twoją pychę i brzęk twoich lutni strącono do krainy umarłych. Twoim posłaniem zgnilizna, a robactwo twoim okryciem. O, jakże spadłeś z nieba, ty, gwiazdo jasna, synu jutrzenki! Powalony jesteś na ziemię, pogromco narodów! A przecież to ty mawiałeś w swoim sercu: Wstąpię na niebiosa, swój tron wyniosę ponad gwiazdy Boże i zasiądę na górze narad, na najdalszej północy. Wstąpię na szczyty obłoków, zrównam się z Najwyższym. A oto strącony jesteś do krainy umarłych, na samo dno przepaści.” Izaj. 14:11-15

„Synu człowieczy, zanuć pieśń żałobną nad królem Tyru i powiedz mu: Tak mówi Wszechmocny Pan: Ty, który byłeś odbiciem doskonałości, pełnym mądrości i skończonego piękna, Byłeś w Edenie, ogrodzie Bożym; okryciem twoim były wszelakie drogie kamienie: karneol, topaz i jaspis. chryzolit, beryl i onyks, szafir, rubin i szmaragd; ze złota zrobione były twoje bębenki, a twoje ozdoby zrobiono w dniu, gdy zostałeś stworzony. Obok cheruba, który bronił wstępu, postawiłem cię; byłeś na świętej górze Bożej, przechadzałeś się pośród kamieni ognistych. Nienagannym byłeś w postępowaniu swoim od dnia, gdy zostałeś stworzony, aż dotąd, gdy odkryto u ciebie niegodziwość. Przy rozległym swoim handlu napełniłeś swoje wnętrze gwałtem i zgrzeszyłeś. Wtedy to wypędziłem cię z góry Bożej, a cherub, który bronił wstępu, wygubił cię spośród kamieni ognistych. Twoje serce było wyniosłe z powodu twojej piękności. Zniweczyłeś swoją mądrość skutkiem swojej świetności. Zrzuciłem cię na ziemię; postawiłem cię przed królami, aby się z ciebie naigrawali.” Ezech. 28:12-17

Czytamy, że bezpośrednio po ucieczce Niewiasty (kościoła) na pustkowie, „stała się bitwa…” To jest kontynuacja akcji z poprzedniego wersetu. Nie wcześniej, nie później ale w tym momencie. gdy Niewiasta trafia na pustynie, smok wraca na Niebo, na plan wizji. Proszę zwrócić uwagę, że nie do Nieba, ale na niebo. Jan widział smoka jako znak na niebie, teraz na to niebo wraca smok i Jan na niebie widzi bitwę. Nieboskłon stał się wielkim ekranem, na którym wyświetlana jest wizja.

Jest bitwa, generałowie największych na świecie armii stają teraz naprzeciw siebie, Michał książę anielski na przeciw Smoka zwanego diabłem, szatanem, zwodzicielem i przeciwnikiem Boga a wraz nimi niezliczone rzesze wojsk anielskich i demonicznych. Tylko na niebie można było wyświetlić tą wizję.

Czytamy dalej, że Smok został pokonany, że και ουκ ισχυσαν (kai ouk ischysan) dosłownie nie miał siły, był bezsilny, i że i nie było już dla nich miejsca na niebie. Alleluja. Chwała Bogu za ten werset. Szatan utracił wszelki możliwy wpływ na Niebo. Co on dotychczas robił? Oskarżał braci, oskarżał lud Boży. Oskarżał Mojżesza, Joba, potem planował oskarżać uczniów Jezusa. Nie wiemy kiedy dokładnie ta bitwa miała, lub będzie miała miejsce. Różne są zdania na ten temat. Ja wierzę, że szatan został już strącony, że jeszcze raz podjął lub podejmie próbę walki o wpływy w Niebie. Niezależnie od czasu tej bitwy, już dzisiaj możemy zadać to pytanie Apostoła Pawła. „Któż będzie oskarżał wybranych Bożych? Przecież Bóg usprawiedliwia. Któż będzie potępiał? Jezus Chrystus, który umarł, więcej, zmartwychwstał, który jest po prawicy Boga, Ten przecież wstawia się za nami.” Rzym. 8:33-34

Na temat zbuntowanych aniołów czytamy w dwóch kluczowych miejscach w Piśmie Świętym. Nie mamy w nich podanego dokładnego czasu strącenia aniołów, mamy podane fakty. Są one istotne dla naszych dzisiejszych rozważań. Podobnie jak i tekst z Objawienia który mówi, że los diabła i na niebie i na ziemi jest już ostatecznie przesądzony. „A diabeł, który ich zwodził, został wrzucony do jeziora z ognia i siarki, gdzie znajduje się też zwierzę i fałszywy prorok, i będą dręczeni dniem i nocą na wieki wieków.” Obj. 20:10

Tak jak napisałem, w moim przekonaniu Smok, wąż starodawny jest już strącony z nieba i jego obecna działalność ogranicza się do ziemi. Działa, jak czytamy w liście do Efezjan na powietrzu.

„Bóg bowiem nie oszczędził aniołów, którzy zgrzeszyli, lecz strąciwszy do otchłani, umieścił ich w mrocznych lochach, aby byli zachowani na sąd;” 2 Piotr. 2:4; „Aniołów zaś, którzy nie zachowali zakreślonego dla nich okręgu, lecz opuścili własne mieszkanie, trzyma w wiecznych pętach w ciemnicy na wielki dzień sądu;” Judy 1:6

Biblia mówi, że diabeł jest na powietrzu… „W których niegdyś chodziliście według modły tego świata, naśladując władcę, który rządzi w powietrzu, ducha, który teraz działa w synach opornych. ‘ Efez. 2:2 i teraz to my toczymy bój z duchowymi zwierzchnościami. „Przywdziejcie całą zbroję Bożą, abyście mogli ostać się przed zasadzkami diabelskimi. Gdyż bój toczymy nie z krwią i z ciałem, lecz z nadziemskimi władzami, ze zwierzchnościami, z władcami tego świata ciemności, ze złymi duchami w okręgach niebieskich.” Efez. 6:11-12 Toczymy bój ale nie jesteśmy osamotnieni. Jest Jezus w swoim wielkim majestacie, jest wielki książę anielski Michał.

W naszych rozważaniach na temat czasu strącenia szatana z nieba warto wziąć pod uwagę dwie istotne dla nas wypowiedzi Pana Jezusa. „Rzekł więc do nich: Widziałem, jak szatan, niby błyskawica, spadł z nieba.” Łuk. 10:18; „Teraz odbywa się sąd nad tym światem; teraz władca tego świata będzie wyrzucony.” Jan. 12:28-32

Jan widzi wizję tego co się ma stać potem, nie tego co się już stało. Zatem bitwa ta, to dla Jana sprawa przyszłości. Niektórzy uważają, że będzie miała ona miejsce w połowie Wielkiego Ucisku. Niektórzy jednak twierdzą, że ta bitwa odbyła się bezpośrednio po śmierci Jezusa na Golgocie. Trudno jest mi odnieść się co do czasu, mogę pisać o faktach. Diabeł po wielkiej rebelii w Niebie został zrzucony raz na ziemię a następnie pociągnął za sobą 1/3 zbuntowanych aniołów. Być może po ucieczce Niewiasty na pustynię, jeszcze raz spróbuje dostać się do Nieba, może to wydarzenie miało miejsce w czasach średniowiecza, kiedy kościół Pana Jezusa był pielgrzymującym na „bezludziu”.

Jan w swojej wizji zobaczył czwartą, kluczową postać Michała, który dowodzi aniołami. Z innych fragmentów w Biblii dowiadujemy się, że Michał jest księciem aniołów i że jego zadaniem jest obrona ludu Bożego. Jego imię znaczy, „Któż jest jak Bóg”

„Wtedy rzekł do mnie: Nie bój się, Danielu, gdyż od pierwszego dnia, gdy postanowiłeś zrozumieć i ukorzyć się przed swoim Bogiem, słowa twoje zostały wysłuchane, a ja przyszedłem z powodu twoich słów! Lecz książę anielski królestwa perskiego sprzeciwiał mi się przez dwadzieścia jeden dni, lecz oto Michał, jeden z pierwszych książąt anielskich, przyszedł mi na pomoc, dlatego ja zostawiłem go tam przy księciu anielskim królestwa perskiego, (...) Doprawdy! Oznajmię ci, co jest napisane w księdze prawdy. I nie ma ani jednego, kto by mężnie stał po mojej stronie przeciwko nim, oprócz Michała, waszego księcia anielskiego.” Dan. 10:12-13,21

„W owym czasie powstanie Michał, wielki książę, który jest orędownikiem synów twojego ludu, a nastanie czas takiego ucisku, jakiego nigdy nie było, odkąd istnieją narody, aż do owego czasu. W owym to czasie wybawiony będzie twój lud, każdy, kto jest wpisany do księgi żywota.” Dan. 12:1

„Pomimo to ludzie ci, hołdując urojeniom, podobnie kalają ciało swoje, pogardzają zwierzchnościami i bluźnią istotom niebieskim. Tymczasem archanioł Michał, gdy z diabłem wiódł spór i układał się o ciało Mojżesza, nie ośmielił się wypowiedzieć bluźnierczego sądu, lecz rzekł: Niech cię Pan potępi.” Judy 1:8-9

Prawdopodobnie Michał był też tym wodzem wojska Pana który ukazał się Jozuemu. „A ten odpowiedział: Nie, ale jestem wodzem wojska Pana; przyszedłem teraz. Wtedy Jozue upadł twarzą na ziemię, oddał mu pokłon i rzekł do niego: Co rozkaże mój pan słudze swemu? A wódz wojska Pana rzekł do Jozuego: Zdejm z nóg sandały swoje, bo miejsce, na którym stoisz, jest święte. I Jozue tak uczynił.” Joz. 5:14-15

Co do określeń Smoka jako diabła i szatana zacytuję fragment komentarza Williama Barclay. „W Starym Testamencie kilkakrotnie pojawia się myśl o szatanie, który wciąż jest aniołem poddanym rozkazom Bożym i ma prawo zbliżać się do Niego. W księdze Joba szatan znajduje się wśród synów Bożych i ma dostęp do Jego osoby (Job 1,6-9; 2,1-6); również w księdze Zachariasza szatan staje przed obliczem Bożym (Zach 3,1-2).

Aby zrozumieć pojęcie szatana, musimy poznać znaczenie samego słowa szatan. Szatan zasadniczo znaczy przeciwnik. Nawet anioł Jana, który usiłował zatrzymać Balaama na jego grzesznej drodze, mógł być nazwany przez niego szatanem (4 Mjż 22,22). Filistyńczycy bali się, aby Dawid nie stał się ich szatanem (1 Sm 29,4). Gdy Salomon objął rządy w królestwie, został on tak bardzo błogosławiony przez Boga, że nie miał żadnego szatana (1 Krl 5,4). Później jednak obcy królowie Hadad i Rezon stali się jego szatanami (1 Krl 11,14.23).

W Starym Testamencie szatan był aniołem, który jako przeciwnik ludzi należał do „rady śledczej”, badającej przed obliczem Boga ich postępowanie. W takiej roli występuje on przeciwko Jobowi, cynicznie twierdząc, że jego wierność Bogu opiera się wyłącznie na korzyściach materialnych (Job 1,11-12); Bóg zezwala mu zatem na doświadczenie wierności Joba (Job 2,1-6). Tak samo u Zachariasza szatan jest oskarżycielem arcykapłana Jozuego (Zach 3,1-2). Psalmista powiada: „Wyznacz mu na wroga bezbożnika, a oskarżyciel (szatan) niech stanie po jego prawicy” (109,6).

Tak więc w Starym Testamencie szatan należał do „rady śledczej”, która bada człowieka w czasie Bożego procesu sądowego, podczas gdy Michał należał do rady obrońców. W okresie międzytestamentowym istniało przekonanie, że oskarżeniem ludzi zajmuje się wiele szatanów, a obowiązkiem archanioła Michała jest obalanie ich argumentów (1 Enoch 40,6). W Starym Testamencie szatan w większości przypadków znajduje się pod jurysdykcją Boga.

W Starym Testamencie nigdzie nie czytamy o diable, chociaż często spotykamy się ze złymi duchami, zaś w Nowym Testamencie szatan σατανας (satanas) przeciwnik,  jest utożsamiany z diabłem. Greckie diabolos  διαβολος dosłownie znaczy oszczerca, potwarca. Nie ma zbyt wielkiej różnicy między wznoszeniem oskarżeń przeciwko ludziom, a kuszeniem ich do takiego postępowania, które ściąga na siebie takie oskarżenia. W Nowym Testamencie szatan staje się kusicielem ludzi. W opowiadaniu o kuszeniu Jezusa spotykamy jego trzy określenia. Moc zła jest szatanem (Mt 4,10; Mk 1,13), diabłem (Mt 4,1.5.8.11; Łk 4,2.3.5.13), i kusicielem (Mt 4,3).

Nowy Testament mówi więc o nikczemnych celach, do jakich dąży szatan. Kusząc Jezusa stara się on odwieść Go od wyznaczonej misji. Do serca Judasza wkłada myśl o zdradzie Mistrza (J 13,2; 13,27; Łk 22,3). To on był przyczyną upadku Piotra (Łk 22,31). Przekonał on Ananiasza, by zatrzymał sobie część pieniędzy ze sprzedaży swojej roli (Dz 5,3). Używa wszelkiego rodzaju zasadzek (Ef 6,11) i podstępów (2 Kor 2,11), aby tylko osiągnąć swoje zwodnicze cele. Jest on przyczyną choroby i bólu (Łk 13,16; Dz 10,38; 2 Kor 12,7). Hamuje dzieło szerzenia ewangelii przez zasiewanie kąkolu, zagłuszającego dobre nasienie (Mat. 13,39) oraz przez zabieranie ziarna słowa z ludzkiego serca zanim zacznie ono wzrastać (Mk 4,15; Łk 8,12).

W ten sposób szatan staje się przeciwnikiem Boga i człowieka, Złym par excellence, gdyż w Modlitwie Pańskiej jest powiedziane: „zbaw nas od Złego” (Mat. 6,13). Można go nazwać władcą tego świata (J 12,31; 14,30; 16,11), gdyż zrzucony z nieba – stara się szerzyć swój zły wpływ wśród ludzi. W związku z opowiadaniem o upadku w grzech (1 Mojż. 3) jest on identyfikowany z wężem.”

W Objawieniu 12:9 czytamy, że celem Smoka, który jest diabłem i szatanem jest zwodzenie, πλανων (planōn), celowe wprowadzanie w błąd. Ten zwodniczy wpływ obejmuje cały świat zamieszkały, wszystkie narody, języki, plemiona.

W języku greckim mamy tutaj użyte, uwaga !, bardzo znane słowo οικουμενην (oikoumenēn), co oznacza świat zamieszkały, ziemia zamieszkana. Smok wprowadza w błąd cały świat zamieszkały, całą oikoumene. Ekumenia jest związana ze zwiedzeniem. Cała zamieszkana ziemia, to świat zjednoczony globalną Ekumenią. To jest jego główny cel. Temat zwiedzenia przedstawię w odrębnym artykule.

„A Jezus odpowiadając, rzekł im: Baczcie, żeby was kto nie zwiódł. Albowiem wielu przyjdzie w imieniu moim, mówiąc: Jam jest Chrystus, i wielu zwiodą. Mat. 24:4-5; „I wówczas wielu się zgorszy i nawzajem wydawać się będą, i nawzajem nienawidzić. I powstanie wielu fałszywych proroków, i zwiodą wielu,” Mat. 24:10-11; „Powstaną bowiem fałszywi mesjasze i fałszywi prorocy i czynić będą wielkie znaki i cuda, aby, o ile można, zwieść i wybranych.” Mat. 24:24

„Na to szatan odpowiedział Panu, mówiąc: Czy za darmo jest Job tak bogobojny? (...) Lecz wyciągnij tylko rękę i dotknij tego, co ma; czy nie będzie ci w oczy złorzeczył? Job. 1:9,11

„Potem ukazał mi Jozuego, arcykapłana, stojącego przed aniołem Pana i szatana stojącego po jego prawicy, aby go oskarżać. Wtedy anioł Pana rzekł do szatana: Niech cię zgromi Pan, szatanie, niech cię zgromi Pan, który obrał Jeruzalem! Czyż nie jest ono głownią wyrwaną z ognia?” Zach. 3:1-2

Diabeł dalej oskarża, nie ma już przystępu do Nieba, do tronu Bożego. Przychodzi do nas osobiście i oskarża, przychodzi do naszych bliskich i oskarża, ale nie oskarża już nikogo na niebie. Tam nie ma miejsca dla niego. Ten temat jest już skończony.  Natomiast Smok jako szatan, jest nadal przeciwnikiem.

„I pojmane zostało zwierzę, a wraz z nim fałszywy prorok, który przed nim czynił cuda, jakimi zwiódł tych, którzy przyjęli znamię zwierzęcia i oddawali pokłon posągowi jego. Zostali oni obaj wrzuceni żywcem do jeziora ognistego, gorejącego siarką.” Obj. 19:20