16,17. A dwudziestu czterech starszych, którzy siedzą na tronach swoich przed Bogiem, upadło na oblicza swoje i oddało pokłon Bogu, Mówiąc: Dziękujemy ci, Panie, Boże Wszechmogący, który jesteś i byłeś, że przejąłeś potężną władzę swoją i zacząłeś panować; BW
A dwudziestu czterech Starców, zasiadających na tronach swych przed tronem Boga, padło na oblicza i pokłon Bogu oddało, mówiąc: Dzięki czynimy Tobie, Panie, Boże wszechmogący, Który jesteś i Który byłeś, żeś objął wielką Twą władzę i zaczął królować. BT
A dwudziestu czterech starszych, którzy siedzą na tronach swoich przed Bogiem, upadło na swoje twarze i oddało pokłon Bogu, mówiąc: Dziękujemy ci, Panie, Boże Wszechmogący, który jesteś i byłeś, że odwołałeś się do swojej wielkiej mocy i zacząłeś królować. NP
Dziękujemy tobie, Panie Boże wszechmogący, któryś jest i któryś był, i który masz przyjść! żeś wziął moc swoję wielką i ująłeś królestwo; BG
Wcześniej już zastanawialiśmy się kim są i jaka rolę w Niebie pełni dwudziestu czterech starszych. Użyte tutaj słowo πρεσβυτερους (presbyterous) oznacza starszych, starców i występuje w Nowym Testamencie 12 razy, a w greckim Starym Testamencie, w Septuagincie w 31 wersetach.
Kim są ci starcy przed tronem ? Kto wchodzi w skład tego niebiańskiego Senatu. Odpowiedzi jest kilka; aniołowie seniorzy, prorocy i apostołowie, święci Starego Testamentu, przedstawiciele 12 pokoleń i apostołowie, 24 zmiany (tzw. kohanim) kapłańskie (1 Krn 24 r.; Łuk 1:5), święci którzy powstali z grobów w czasie zmartwychwstania Chrystusa. W moim przekonaniu tymi starszymi mogą być święci kapłani i prorocy Starego Testamentu. Więcej na ten temat przeczytasz tutaj >>> Rozdział 4:4
„A wokoło tronu dwadzieścia cztery trony, a na tych tronach siedzących dwudziestu czterech starców, odzianych w białe szaty, a na głowach ich złote korony.” Obj. 4:4
„Upada dwudziestu czterech starców przed tym, który siedzi na tronie, i oddaje pokłon temu, który żyje na wieki wieków i składa korony swoje przed tronem, mówiąc: Godzien jesteś, Panie i Boże nasz, przyjąć chwałę i cześć, i moc, ponieważ Ty stworzyłeś wszystko, i z woli twojej zostało stworzone, i zaistniało.” Obj. 4:10-11
„I przystąpił, i wziął księgę z prawej ręki tego, który siedział na tronie, A gdy ją wziął, upadły przed Barankiem cztery postacie i dwudziestu czterech starców, a każdy z nich miał harfę i złotą czaszę pełną wonności; są to modlitwy świętych. I zaśpiewali nową pieśń tej treści: Godzien jesteś wziąć księgę i zdjąć jej pieczęcie, ponieważ zostałeś zabity i odkupiłeś dla Boga krwią swoją ludzi z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu, I uczyniłeś z nich dla Boga naszego ród królewski i kapłanów, i będą królować na ziemi.” Obj. 5:7-10
„I upadło dwudziestu czterech starców, i cztery postacie, i oddały pokłon Bogu, siedzącemu na tronie, mówiąc: Amen, Alleluja!” Obj. 19:4
Czytamy, że tych dwudziestu czterech starszych πρεσβυτερους (presbyterous) , siedzących na tronach swoich przed Bogiem, upadło na oblicza swoje i oddało προσεκυνησαν (prosekynēsan) czołobitny, pełny czci, pokłon Bogu,
Chciałbym zwrócić uwagę na cztery ważne słowa, związane z uwielbieniem Boga; proskuneo, timeo, doksan i eucharystian. Więcej na ten temat przeczytasz tutaj >>> Rozdział 4:9
Przy okazji warto zapamiętać, że słowo eucharystia znaczy dziękczynienie i dzisiaj w Grecji aby powiedzieć dziękuję używa się zwrotu; σας ευχαριστώ (sas eucharisto) …
Dalej czytamy; „Mówiąc: Dziękujemy ευχαριστουμεν (eucharistoumen) ci, Panie, Boże Wszechmogący, który jesteś i byłeś, że przejąłeś potężną władzę swoją i zacząłeś panować;”
Użyte tutaj określenie παντοκρατωρ (pantokratōr) Wszechmogący, Wszechwładca, w mesjańskim Nowym Testamencie to określenie jest bardziej tożsame ze starotestamentowym określeniem Boga Pan Zastępów i zostało przetłumaczone jako Bóg wojsk niebiańskich.
Od kilku dni cytuję również tekst Księgi Objawienia w tłumaczeniu Biblii Gdańskiej, ponieważ pojawiają się pewne różnice. W dzisiejszym wersecie ginie, np. w Biblii Warszawskiej, greckie określenie και ο ερχομενος (kai ho erchomenos) i który przychodzi. Sens w Biblii Gdańskiej jest taki, że Królestwa świata stały się królestwami Pana naszego, ale stały się w wizji, a w rzeczywistości Jan, a wraz z nim i my nadal czekamy na tego który ma przyjść. To określenie czasu w słowach „i który przychodzi”, ginie w nowszych przekładach Pisma Świętego.
Dziękujemy ci, Panie, Boże Wszechmogący, że wnet nadejdzie dzień, gdy przejmiesz potężną władzę swoją i zaczniesz panować...
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz