5,6a. A z tronu wychodziły błyskawice i głosy, i grzmoty; przed tronem zaś płonęło siedem ognistych pochodni; jest to siedem duchów Bożych. Przed tronem także jakby morze szkliste podobne do kryształu; BW
A z tronu wychodzą błyskawice i głosy, i gromy, i płonie przed tronem siedem lamp ognistych, które są siedmiu Duchami Boga. Przed tronem - niby szklane morze podobne do kryształu, BT
Z tronu wychodziły błyskawice i głosy, i gromy; a przed tronem [płonęło] siedem ognistych pochodni; które są siedmioma duchami Boga. Przed tronem też [znajdowało się] jakby szkliste morze przypominające kryształ; NP
Proszę o ciszę, rozpoczyna się nabożeństwo. Z głośników jednak nie rozlega się miła dla ucha i duszy muzyka, zamiast niej od strony tronu wychodzą błyskawice, donośne głosy i grzmoty. Spróbowałem sobie to wyobrazić. Co poczułem ? Budzi to we mnie coś co nazwę bojaźnią Bożą. Myślę, że to jest bardzo ważne przesłanie. Nie rozpoczynaj wizyty w Niebie bez bojaźni Bożej. Starsi na tronach, mieli bojaźń Pańską dosłownie przed swoimi oczami. Rzym. 3:18
Podobne dźwięki i błyski towarzyszyły Mojżeszowi, gdy ten zbliżał się do góry Synaj na spotkanie z Bogiem. „Trzeciego dnia, z nastaniem poranku, pojawiły się grzmoty i błyskawice, i gęsty obłok nad górą, i doniosły głos trąby, tak że zadrżał cały lud, który był w obozie. ... A góra Synaj cała dymiła, gdyż Pan zstąpił na nią w ogniu. Jej dym unosił się jak dym z pieca, a cała góra trzęsła się bardzo. A głos trąby wzmagał się coraz bardziej. Mojżesz przemawiał, a Bóg odpowiadał mu głosem.” 2 Moj. 19:16,18-19
„A gdy wszystek lud zauważył grzmoty i błyskawice, i głos trąby, i górę dymiącą, zląkł się lud i zadrżał, i stanął z daleka, I rzekli do Mojżesza: Mów ty z nami, a będziemy słuchali; a niech nie przemawia do nas Bóg, abyśmy nie pomarli. Wtedy rzekł Mojżesz do ludu: Nie bójcie się, bo Bóg przyszedł, aby was doświadczyć i aby bojaźń przed nim była w was, byście nie grzeszyli.” 2 Moj. 20:18-20
O bojaźni Bożej mamy wiele napisane w Biblii, zacytuję kilka fragmentów z Nowego Testamentu. „Kościół, budując się i żyjąc w bojaźni Pańskiej, cieszył się pokojem po całej Judei, Galilei i Samarii, i wspomagany przez Ducha Świętego, pomnażał się.” Dz.Ap. 9:31; „Mając tedy te obietnice, umiłowani, oczyśćmy się od wszelkiej zmazy ciała i ducha, dopełniając świętobliwości swojej w bojaźni Bożej.” 2 Kor. 7:1; „Przeto, umiłowani moi, jak zawsze, nie tylko w mojej obecności, ale jeszcze bardziej pod moją nieobecność byliście posłuszni; z bojaźnią i ze drżeniem zbawienie swoje sprawujcie.” Filip. 2:12; „Przeto okażmy się wdzięcznymi, my, którzy otrzymujemy królestwo niewzruszone, i oddawajmy cześć Bogu tak, jak mu to miłe: z nabożnym szacunkiem i bojaźnią.” Hebr. 12:28; „A jeśli wzywacie jako Ojca tego, który bez względu na osobę sądzi każdego według uczynków jego, żyjcie w bojaźni przez czas pielgrzymowania waszego, i wiedząc, że nie rzeczami znikomymi, srebrem albo złotem, zostaliście wykupieni z marnego postępowania waszego, przez ojców wam przekazanego, Lecz drogą krwią Chrystusa, jako baranka niewinnego i nieskalanego.” 1 Piotr. 1:17-19
Wracamy do wizji Nieba. Zaraz będzie uwielbienie, istoty żywe oraz starsi będą śpiewać „Godzien jesteś Panie”, ale zanim to nastąpi, powinniśmy usłyszeć odgłos gromkich głosów i grzmotów, i zobaczyć błyskawice i siedem, płonących niczym ogniste pochodnie, duchów Bożych.
Odgłosy dobiegające od strony tronu są też pomrukiem, niczym preludium zapowiadającym sąd Boży i wylanie gniewu Bożego o czym przeczytamy w dalszej części księgi Objawienia.
"A anioł wziął kadzielnicę i napełnił ją ogniem z ołtarza, i rzucił ją na ziemię. I nastąpiły grzmoty donośne i błyskawice, i trzęsienie ziemi." Obj. 8:5
Dalej czytamy, że „przed tronem płonęło siedem ognistych pochodni; jest to siedem duchów Bożych.” Już tą kwestię omawialiśmy przy okazji wcześniejszych fragmentów. (1:4), (3:1). Ogniste pochodnie pokazują nam na specjalne działanie Ducha Świętego. W liczbie siedem pokazaną mamy pełnię, pełnię Ducha. Duch Święty w Dniu Pięćdziesiątnicy objawił się pod postaciom ognistych języków. Ogień oświetla, ogrzewa, wytrawia nieczystości, oczyszcza, spala
nietrwałe materiały, jest źródłem energii i mocy. Biblia mówi, że „Bóg
nasz jest ogniem trawiącym.” Hebr. 12:29
Ta pełnia i różnorodność atrybutów Ducha pokazana jest w proroctwie Izajasza. „I spocznie na nim Duch Pana; Duch mądrości i rozumu, Duch rady i mocy, Duch poznania i bojaźni Pana. I będzie miał upodobanie w bojaźni Pana. Nie według widzenia swoich oczu będzie sądził ani według słyszenia swoich uszu rozstrzygał," Izaj. 11:2-3
To niebiańskie zgromadzenie odbywa się na kryształowej szklistej posadzce. Jej szklana powierzchnia niczym lustro odbija i wzmacnia wszystkie rozbłyski świetlne. Czyni Niebo i światłość miejscem niedostępnym. Paweł w liście do Tymoteusza pisze; „Jedyny, który ma nieśmiertelność, który mieszka w światłości niedostępnej, którego nikt z ludzi nie widział i widzieć nie może; jemu niech będzie cześć i moc wieczna. Amen.” 1 Tym. 6:16
"Błogosław, duszo moja, Pana! O Boże mój, Panie, jesteś bardzo wielki! Odziany we wspaniałość i majestat, światłem okryty jak płaszczem." Ps 104:1-2
Słowo κρυσταλλω (krystallō) znaczy kryształ górski, wyrób szklany lub taflę lodu. Trzeba nam wiedzieć, że w starożytności szkło było materiałem drogocennym, porównywalnym ze złotem. „Nie dorówna jej ani złoto, ani szkło, nie można jej zamienić na kosztowności..” Job. 28:17
Kryształ górski (gr. κρύσταλλος – krystallos = lód) to bezbarwny, przezroczysty minerał o nieskazitelnej czystości i silnym połysku co sprawiało, że był on często utożsamiany z diamentem. Znane są kryształy tak przezroczyste jak niczym nie zmącona woda.
„Jakby morze szkliste podobne do kryształu” Tafla morza jest jak lustro, niczym nie zmącona. W Niebie panuje harmonia, spokój, pokój niebiański, w przeciwieństwie do morza, stosunków między ludzkich, wzburzonych narodów na ziemi. „Lecz bezbożni są jak wzburzone morze, które nie może się uspokoić, a którego wody wyrzucają na wierzch muł i błoto. Nie mają pokoju bezbożnicy - mówi mój Bóg.” Izaj. 57:20-21
Czytamy w drugiej Księdze Mojżeszowej o tym, jak Mojżesz ze starszymi ludu weszli na górę Synaj i ujrzeli pod stopami Boga ”twór z płyt szafirowych, błękitny jak samo niebo, … a chwała Pana wyglądała w oczach synów izraelskich jak ogień trawiący na szczycie góry.” 2 Moj. 24:9-10,16-17
Jan jeszcze raz nawiąże do tego kryształowego morza, „ I widziałem jakby morze szkliste zmieszane z ogniem, i tych, którzy odnieśli zwycięstwo nad zwierzęciem i jego posągiem, i nad liczbą imienia jego; ci stali nad morzem szklistym, trzymając harfy Boże. Obj. 15:2
Następne wersety mówią nam o istotach żywych, pełnych oczu wszędzie. Najlepszy monitoring we wszechświecie. Te postacie widzą doskonale, a ich wzrok sięga poprzez tą wielką i doskonałą przeźroczystość i bada najskrytsze miejsca na ziemi i w sercach ludzi. Nie ma nic ukrytego dla Boga, dla Słowa i dla Jego aniołów.
„ Bo Słowo Boże jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić zamiary i myśli serca; I nie ma stworzenia, które by się mogło ukryć przed nim, przeciwnie, wszystko jest obnażone i odsłonięte przed oczami tego, przed którym musimy zdać sprawę.” Hebr. 4:12-13
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz