I ujrzałem między tronem z czworgiem Zwierząt a kręgiem Starców stojącego Baranka, jakby zabitego, a miał siedem rogów i siedmioro oczu, którymi jest siedem Duchów Boga wysłanych na całą ziemię. On poszedł, i z prawicy Zasiadającego na tronie wziął księgę. BT
I zobaczyłem Baranka jakby zabitego, stojącego między tronem i czterema stworzeniami oraz między starszymi. Miał On siedem rogów i siedmioro oczu, które są siedmioma duchami Boga rozesłanymi na całą ziemię. Podszedł [On] i wziął [zwój] z prawej ręki Tego, który siedział na tronie, NP
Jeden ze starszych pocieszając Jana mówi mu o Lwie z pokolenia Judy, o korzeniu Dawida, o kimś kto jest bardzo silny. Tymczasem Jan ujrzał, stojącego, niepozornego Baranka αρνιον (arnion), (nie dorosłego barana amnos), ale młodego, jakby zabitego εσφαγμενον (esfagmenon) który był zabity, brutalnie zamordowany. Silny Lew, a zarazem słaby, jakby nieżywy Baranek. To połączenie, zestawienie cech Pana Jezusa, min. posłuszeństwa, pokory i majestatu wyraża wiele innych fragmentów Bożego Słowa. "Byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków" Obj. 1:18
Idea Baranka składanego za grzechy przewija się od Abrahama, poprzez święto Paschy, cały świątynny system ofiarniczy, poprzez proroctwa zapowiadające Baranka Mesjasza, wyznanie Jana Chrzciciela, aż po księgę Objawienia.
„Znęcano się nad nim, lecz on znosił to w pokorze i nie otworzył swoich ust, jak jagnię na rzeź prowadzone i jak owca przed tymi, którzy ją strzygą, zamilkł i nie otworzył swoich ust.” Izaj. 53:7; „Nazajutrz (Jan Chrzciciel) ujrzał Jezusa, idącego do niego, i rzekł: Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata.” Jan. 1:29
„Wiedząc, że nie rzeczami znikomymi, srebrem albo złotem, zostaliście wykupieni z marnego postępowania waszego, przez ojców wam przekazanego, Lecz drogą krwią Chrystusa, jako baranka niewinnego i nieskalanego. Wprawdzie był On na to przeznaczony już przed założeniem świata, ale objawiony został dopiero w czasach ostatnich ze względu na was,” 1 Piotr. 1:18-20
O tym Baranku czytał eunuch w Dziejach Apostolskich. „A ustęp Pisma, który czytał, był ten: Jak owca na rzeź był prowadzony I jak baranek milczący wobec tego, który go strzyże, Tak nie otwiera ust swoich;” Dz.Ap. 8:32
Komentarz roboczy do Nowego Przymierza podaje bardzo interesujące zestawienie. „Baranek to określenie Jezusa pojawiające się 29 razy w Księdze Objawienia. Nawiązuje ono do dzieła odkupienia, do sposobu pokonania zła, określa też podstawę wszystkiego, co w życiu wierzącego nowe. Baranek otwiera księgę dziejów (5,6.7; 6,1), Jemu wszystko składa hołd (5,8-14; 5,11-13; 7,9n), Jego dzień nadchodzi (6,16n), w Jego krwi obmywają swe szaty zbawieni (7,14); On prowadzi odkupionych do wód żywych (7,17), w Jego krwi jest zwycięstwo nad szatanem (12,11), za Nim podążają 144.000 (14,1.4), Jego pieśń śpiewają aniołowie (15,3), On jest Panem panów i Królem królów (17,14); Jego wesele nadchodzi (19,7.9; 21,9); imiona Jego apostołów są na fundamentach nowego Jeruzalem (21,14); On jest światłością i świątynią nowego Miasta (21,22n); wejdą do niego tylko zapisani w Jego księdze (21,27); z jego tronu wypływa woda życia (22,1.3).”
Warto zasygnalizować pewną istotną rzecz jaką dostrzegamy w tym rozdziale. Chrystus wystąpił na przód „i wziął księgę z prawej ręki tego, który siedział na tronie.” Pozostał tam, pozostał w niebiańskim centrum. On zwyciężył, pokonał grzech, diabła i śmierć, teraz jest godzien przyjąć chwałę, ale i prawo do tego, aby wylać Boży gniew, pomścić krew wierzących świętych i zrealizować do końca plan Zbawienia. On podszedł, i z prawicy Zasiadającego na tronie wziął księgę, wtedy cały splendor chwały niebiańskiej skoncentrował się na zwycięskim Baranku.
„Uczyniłeś go na krótko nieco mniejszym od aniołów, Chwałą i dostojeństwem ukoronowałeś go, Wszystko poddałeś pod stopy jego. A poddawszy mu wszystko, nie pozostawił niczego, co by mu poddane nie było. Teraz jednak nie widzimy jeszcze, że mu wszystko jest poddane; Widzimy raczej tego, który na krótko uczyniony został mniejszym od aniołów, Jezusa, ukoronowanego chwałą i dostojeństwem za cierpienia śmierci, aby z łaski Bożej zakosztował śmierci za każdego.” Hebr. 2:7-9
Czytamy, że Baranek miał siedmioro rogów i oczu. Liczba siedem występuje bardzo często, ponad 50 razy w księdze Objawienia. Oznacza ona pełnię. Rogi oznaczają władzę, moc, autorytet. „I gdy go ujrzeli, oddali mu pokłon, lecz niektórzy powątpiewali. A Jezus przystąpiwszy, rzekł do nich te słowa: Dana mi jest wszelka moc na niebie i na ziemi.” Mat. 28:17-18
Siedem oczu, siedem duchów, oznacza pełnię Ducha Świętego jaka jest w Baranku i wszechwidzącą rolę Ducha Świętego. Podobną myśl czytamy w proroctwie Zachariasza. „Anioł, który rozmawiał ze mną, powrócił i obudził mnie, jak budzi się kogoś ze snu, I zapytał mnie: Co widzisz? A ja odpowiedziałem: Widzę, oto jest świecznik cały ze złota, a na jego szczycie jest czasza. Na niej jest siedem lamp, a lampy, które są na jej szczycie, mają po siedem knotów. ... Te siedem lamp - to oczy Pana; one to przepatrują całą ziemię.” Zach. 4:1-2,10
„I pokazał mi rzekę wody żywota, czystą jak kryształ, wypływającą z tronu Boga i Baranka. ... I nie będzie już nic przeklętego. Będzie w nim tron Boga i Baranka, a słudzy jego służyć mu będą” Obj. 22:1,3
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz