16,17, I mówili do gór i skał: Padnijcie na nas i zakryjcie nas przed obliczem tego, który siedzi na tronie, I przed gniewem Baranka, albowiem nastał ów wielki dzień ich gniewu, i któż się może ostać? BW
I mówią do gór i do skał: Padnijcie na nas i zakryjcie nas przed obliczem Zasiadającego na tronie i przed gniewem Baranka, bo nadszedł Wielki Dzień Jego gniewu, a któż zdoła się ostać? BT
i mówili do gór i skał: Padnijcie na nas i ukryjcie nas przed obliczem Tego, który siedzi na tronie, i przed gniewem Baranka, gdyż nadszedł wielki dzień ich gniewu i kto zdoła się ostać? NP
Greckie słowo σταθηναι (stathēnai) znaczy być ostałym, stać mocno. Poprzedni wiersz informował nas o tym, że „niebo znikło, jak niknie zwój, który się zwija, a wszystkie góry i wyspy ruszone zostały z miejsc swoich.” Barcklay pisze; „Gdyby usunąć pewność i niezawodność niebios, pozostałby jedynie chaos.” Tu dzieje się coś niewyobrażalnego, oto niezmienność orbit ciał niebieskich, które nigdy nie wyłamywały się z ustalonego porządku, ten porządek ulega nagłej zmianie. Jan widzi czasy, gdy te wszystkie najbardziej niewzruszone elementy Wszechświata poruszą się ze swoich miejsc. Nawet wyspa Patmos zostanie ruszona ze swojego miejsca. Wszystko się zachwieje, czy to w sposób literalny czy symboliczny, zapanuje chaos i nikt nie będzie miał trwałego fundamentu. Więc jak można stać mocno? Na czym oprzeć swoje nogi, jak nie ma stabilnego fundamentu ? Dzisiaj wielu ludzi, nawet niewierzących widzi, jak zaczyna się wyłaniać ten chaos, jak wszystko, co do tej pory było w miarę stabilne, staje się niczym zwijana ziemia, trzęsie się u podstaw. Nawet teologowie, zwolennicy wyższej krytyki tekstu uczynili z Biblii coś, co nie daje już nikomu żadnego fundamentu, po prostu zwinęli ją i zastąpili jeszcze bardziej chwiejnymi ludzkimi teoriami o Bogu i o człowieku.
„I będą zniszczone wyżyny Bet-Awen, miejsca grzechu Izraela; cierń i oset wyrośnie na ich ołtarzach. Wtedy mówić będą do gór: Przykryjcie nas! a do pagórków: Padnijcie na nas!” Oz. 10:8
„Jezus zaś, zwróciwszy się do nich, rzekł: Córki jerozolimskie, nie płaczcie nade mną; lecz płaczcie nad sobą i nad dziećmi swoimi, Bo oto idą dni, kiedy mówić będą: Błogosławione niepłodne i łona, które nie rodziły, i piersi, które nie karmiły Wtedy zaczną mówić do gór: Padnijcie na nas! A do pagórków: Przykryjcie nas!” Łuk. 23:28-30
Przyjdzie czas, że ludzie będą szukać ratunku w śmierci przed gniewnym obliczem Boga. Dalej kontynuujemy rozważanie na temat „i któż się może ostać?” Przypomnę, że jest to kluczowe pytanie na przełomie szóstego i siódmego rozdziału. Ostać się przed Gniewem Baranka. Dzisiaj mówi się wiele lub tylko o miłości Boga. Niektórzy porównują Boga do mamusi, która wszystkich trzyma na swoich kolanach i głaszcze po główkach. Teologowie sprytnie wyrywają wersety, a nawet całe księgi z kontekstu Biblii i budują w naszych umysłach niewłaściwy intelektualny wizerunek Boga.
Wizerunek ten jest bardziej zbliżony do wierzeń dalekowschodnich, ocierający się nawet o wyobrażenia Boga w New Age. Tymczasem Biblia mówi o miłości Boga, o Jego Łasce i miłosierdziu, ale także o tym, że Bóg jest sprawiedliwy, surowy, a Jego gniew jest zapalczywy. Ktoś powie, dobrze, ale to Bóg Starego Testamentu jest tym, który się gniewa, Jezus Chrystus jest inny. Takie postawienie tej kwestii jest zakłamaniem prawdy biblijnej. W tym fragmencie widzimy, że Baranek (jagnię), ten dotąd łagodny, „cichy i pokornego serca”, gniewa się. I użyty tutaj wyraz οργης (orgēs) mówi nie tylko o zwykłym zagniewaniu, ale o furii, gniewie zapalczywym. Jeden z południowo koreańskich teologów napisał: „Mówienie o miłości i miłosierdziu staje się wypaczone i powierzchowne, jeśli zapomni się o Jego gniewie.” Księga Objawienia nie pozwala o tym gniewie zapomnieć.
Napisałem, że dzisiaj wyrywa się z kontekstu Biblii nie tylko pojedyncze wersety, ale całe księgi. Takim przykładem jest Ewangelia Jana. Nie można budować naszej wiedzy o Bogu na podstawie tylko jednej księgi. Nie można skoncentrować się albo na Ewangelii Jana, albo tylko na Objawieniu spisanym również przez tegoż samego apostoła Jana. Ewangelia Jana całkowicie pomija sprawy eschatologii, nie znajdziemy tam przesłania z Mateusza 24 rozdziału. Nie wolno nam wyrwać, oddzielić Nowego Testamentu od Starego Testamentu, Ewangelii Jana od Księgi Objawienia i odwrotnie.
Zacytuję kilka fragmentów mówiących o Gniewie Bożym. Jest ich w Biblii o wiele więcej. Chcę pokazać, że to nie jest temat marginalny, ale ważny i Bóg chciał abyśmy poznali Go również z tej strony.
„Rzekł jeszcze Pan do Mojżesza: Patrzę na lud ten i widzę, że jest to lud twardego karku. Teraz zostaw mnie, żeby zapłonął mój gniew na nich. Wytracę ich, a ciebie uczynię wielkim ludem. Lecz Mojżesz łagodził gniew Pana, Boga swego i mówił: Dlaczegóż, Panie, płonie gniew twój przeciwko ludowi twojemu, który wyprowadziłeś z ziemi egipskiej wielką siłą i ręką potężną?” 2 Moj. 32:9-11
„Nie pójdziecie za innymi bogami, za bogami ludów, które są naokoło was, Gdyż pośród ciebie jest Pan, Bóg twój, Bóg zazdrosny. Niechaj więc nie zapłonie przeciwko tobie gniew Pana, Boga twego, by cię nie wytępił z powierzchni ziemi. Nie będziesz kusił Pana, Boga swego, jak kusiliście go w Massa. Pilnie będziecie przestrzegać przykazań Pana, Boga waszego, jego nakazów i ustaw, które ci nakazał. Będziesz czynił to, co jest prawe i dobre w oczach Pana, aby ci się dobrze powodziło, abyś wszedł i objął w posiadanie tę piękną ziemię, którą Pan przysiągł twoim ojcom,” 5 Moj. 6:14-18
„Lecz gdy mięso było jeszcze między ich zębami, zanim zostało ono spożyte, zapłonął gniew Pana przeciwko ludowi. Pan zadał ludowi bardzo ciężki cios. Miejsce to nazwano Kibrot-Hattaawa (Groby Rozkoszy), gdyż tam pogrzebano ludzi pożądliwych.” 4 Moj. 11:33-34
„I rozgorzał gniew Pana na Izraela, i sprawił, że tułali się po pustyni przez czterdzieści lat, aż wyginęło pokolenie, które czyniło zło w oczach Pana.” 4 Moj. 32:13
„Służcie Panu z bojaźnią i weselcie się, Z drżeniem złóżcie mu hołd, Aby się nie rozgniewał i abyście nie zgubili drogi, Bo łatwo płonie gniewem. Szczęśliwi wszyscy, którzy mu ufają!” Ps. 2:11-12
„ Straszny Ty jesteś! Któż się ostoi przed obliczem twoim, Przed siłą gniewu twego?” Ps. 76:8
„Spuścił na nich zapalczywość swego gniewu, Popędliwość, zaciekłość i utrapienie, Poczet aniołów zagłady. Dał upust gniewowi swemu, Nie ochronił od śmierci duszy ich, A życie ich wydał zarazie.” Ps. 78:49-50
„Ty zaś, Panie, jesteś Bogiem miłosiernym i łaskawym, Nierychłym do gniewu, wielce łaskawym i wiernym.” Ps. 86:15
W Psalmach znajdujemy ponad 50 miejsc na temat Gniewu Bożego, u proroka Izajasza ponad 30 wersetów, u Jeremiasza około 40, u Ezechiela około 30 miejsc. To bardzo dużo. Nie sposób zacytować je wszystkie tutaj, bo byśmy ugięli się pod ich ciężarem. „Któż się zdoła ostać ?
„Przeto zapłonął gniew Pana przeciwko jego ludowi i wyciągnął swoją rękę przeciwko niemu i uderzył weń, tak że zadrżały góry, a ich trupy leżały jak gnój na ulicach. Mimo to nie ustawał jego gniew, a jego ręka jeszcze jest wyciągnięta.” Izaj. 5:25
„Ja sam tłoczyłem do kadzi, bo spośród ludów żadnego nie było ze mną; a tłoczyłem ich w gniewie i deptałem ich w zapalczywości tak, że ich sok pryskał na moją szatę i całe moje odzienie zbryzgałem. Ustanowiłem bowiem dzień pomsty i nadszedł rok mojego odkupienia.” Izaj. 63:3-4
„Bogiem żarliwym i mściwym jest Pan. Mściwy jest Pan i pełen gniewu. Mści się Pan na swoich wrogach i wybucha gniewem na swoich nieprzyjaciół. Pan jest cierpliwy i pełen łaski, lecz na pewno sprawi, że winny nie ujdzie bezkarnie. Jego droga jest w burzy i wichrze, a chmura jest prochem pod jego nogami.” Nahum 1:2-3
„Bliski jest wielki dzień Pana, bliski i bardzo szybko nadchodzi. Słuchaj! Dzień Pana jest gorzki! Wtedy nawet i bohater będzie krzyczał. Dzień ów jest dniem gniewu, dniem ucisku i utrapienia, dniem huku i hałasu, dniem ciemności i mroku, dniem obłoków i gęstych chmur, Ani ich srebro, ani ich złoto nie będzie mogło ich wyratować w dniu gniewu Pana, bo ogień gniewu Pana pochłonie całą ziemię. Doprawdy, koniec straszną zagładę zgotuje wszystkim mieszkańcom ziemi. Sof. 1:14-15,18
„Dlatego oczekujcie dnia - mówi Pan - w którym wystąpię jako oskarżyciel. Bo mam zamiar zgromadzić narody, zebrać królestwa, aby wylać na nie swoją popędliwość, cały żar swojego gniewu. Zaprawdę, cała ziemia będzie pożarta ogniem mojej żarliwości.” Sof. 3:8
„Lecz oni nie chcieli usłuchać, odwrócili się do mnie plecami i zatkali uszy, aby nie słyszeć. Zatwardzili swoje serca jak diament, aby nie musieć słuchać zakonu i słów, które Pan Zastępów posyłał do nich przez swego Ducha za pośrednictwem dawnych proroków. Dlatego Pan Zastępów wybuchnął wielkim gniewem.” Zach. 7:11-12
„Albo może lekceważysz bogactwo jego dobroci i cierpliwości, i pobłażliwości, nie zważając na to, że dobroć Boża do upamiętania cię prowadzi? Ty jednak przez zatwardziałość swoją i nieskruszone serce gromadzisz sobie gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga, Który odda każdemu według uczynków jego” Rzym. 2:4-6
„Nie możecie pić kielicha Pańskiego i kielicha demonów; nie możecie być uczestnikami stołu Pańskiego i stołu demonów. Albo czy chcemy Pana pobudzać do gniewu? Czyśmy mocniejsi od niego?” 1 Kor. 10:21-22
„Umartwiajcie tedy to, co w waszych członkach jest ziemskiego: wszeteczeństwo, nieczystość, namiętność, złą pożądliwość i chciwość, która jest bałwochwalstwem, Z powodu których przychodzi gniew Boży.” Kol. 3:5-6
„Wielki Dzień Jego gniewu,” ημερα μεγαλη (hēmera megalē). Zastanawiamy się o jaki dzień chodzi, czy o Wielki Ucisk, czy dzień Sądu ostatecznego. Dokładna analiza wszystkich miejsc w Biblii pokazuje nam, że są różne, jest kilka dni Pana, albo kilka pór jednego tego samego dnia. To jest dzień przełomu, to nie jest chwilka, mgnienie oka. Tak jak każdy zwykły dzień ma swój poranek i wieczór, tak i Dzień Pana ma swoje pory. My teraz jesteśmy w szóstym rozdziale gdzieś na początku, u progu tego wielkiego Dnia Gniewu Pana. Podczas złamania piątej pieczęci widzieliśmy jeszcze wierzących. W czasie szóstej pieczęci pojawia się pytanie. Któż się może ostać? A więc w tych trudnych chwilach będą jeszcze wierzący. Ja myślę, że to jest gdzieś połowa Wielkiego Ucisku, siódmy rozdział nam taką tezę potwierdza.
Temat Gniewu Bożego jest bardzo obszernym tematem, jest o nim mowa w Starym Testamencie głównie u proroka Sofoniasza, jest mowa w Nowym Testamencie w Księdze Sądów jak nazywa się księgę Objawienia. Bóg nie ma upodobania w swoim gniewie, on jest bogaty w miłosierdzie i w łaskę, ale nieuchronnie zbliża się kres tego czasu zmiłowania. Teraz możesz dołączyć do trych którzy się ostoją, później pozostanie tylko ucieczka przed obliczem Pana.
Dalej w naszym studium księgi Objawienia będziemy czytać jeszcze o kielichu pełnym wina zapalczywego gniewu Bożego (Obj. 14:10; 16:19), o wielkiej tłoczni gniewu Bożego (Obj. 14:19; 19:15 ), o wylaniu złotych czasz pełnych gniewu Bożego (Obj. 15:7; 16:1).
I któż się może ostać ?
Słowo Boże mówi, że ostoją się ludzie ocaleni przez Jezusa, usprawiedliwieni krwią jego, ci którzy uwierzą i przyjmą Go jako swojego Pana i Zbawiciela. Którzy teraz uwierzą i powiedzą, tak chcę być ocalony, chcę ostać się w tym trudnym czasie. Jeżeli jeszcze nie znalazłeś tego schronienia posłuchaj proroka Sofoniasza i szukaj Pana.
„Któż jest, Boże, jak Ty, który przebaczasz winę, odpuszczasz
przestępstwo resztce swojego dziedzictwa, który nie chowasz na wieki
gniewu, lecz masz upodobanie w łasce?” Mich. 7:18
„Tym bardziej więc teraz, usprawiedliwieni krwią jego, będziemy przez niego zachowani od gniewu. Jeśli bowiem, będąc nieprzyjaciółmi, zostaliśmy pojednani z Bogiem przez śmierć Syna jego, tym bardziej, będąc pojednani, dostąpimy zbawienia przez życie Jego.” Rzym. 5:9-10
„I oczekiwać Syna jego z niebios, którego wzbudził z martwych, Jezusa, który nas ocalił przed nadchodzącym gniewem Bożym.” 1 Tes. 1:10
„Zanim staniecie się jak plewa, którą wiatr unosi, zanim was dosięgnie żar gniewu Pana, zanim zaskoczy was dzień gniewu Pana! Szukajcie Pana, wszyscy pokorni ziemi, którzy wypełniacie jego prawo! Szukajcie sprawiedliwości, szukajcie pokory, może się ukryjecie w dniu gniewu Pana.” Sof. 2:2-3
„Bóg nie przeznaczył nas na gniew, lecz na zbawienie przez naszego Pana Jezusa Chrystusa” (1Tes. 5:9). Chwała Bogu!
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz