Rozdział 17:9

9. Tu trzeba umysłu obdarzonego mądrością. Siedem głów, to siedem pagórków, na których rozsiadła się kobieta, i siedmiu jest królów; BW

Tu trzeba zrozumienia, o mający mądrość! Siedem głów to jest siedem gór tam, gdzie siedzi na nich Niewiasta. BT

Tu trzeba umysłu mającego mądrość. Siedem głów to siedem gór, na których siedzi kobieta, i siedmiu jest królów: NP

Aby zrozumieć Księgę Objawienia trzeba użyć rozumu. Po to Bóg nam dał rozum, abyśmy samodzielnie myśleli. Sam jednak rozum nie wystarczy, potrzebna jest mądrość. Mądry rozum. Na podobną myśl już się napotkaliśmy wcześniej. „Tu potrzebna jest mądrość. Kto ma rozum, niech obliczy liczbę zwierzęcia; jest to bowiem liczba człowieka. A liczba jego jest sześćset sześćdziesiąt sześć.” Obj. 13:18

Przeczytajmy teraz cztery, ważne fragmenty ze Słowa Bożego. Mówią one o potrzebie Bożej mądrości i o potrzebie otwierania przez Pana naszych umysłów. Jak bardzo ważny jest w tym procesie zrozumienia Duch Święty. Nie chodzi tutaj o cielesną mądrość, ale o duchową. Księga Objawienia była spisana pod kierunkiem Ducha Świętego. Ten sam Duch jest teraz nam potrzebny, abyśmy zrozumieli tutaj zapisane, tajemnice Boże.

„Potem rzekł do nich: To są moje słowa, które mówiłem do was, będąc jeszcze z wami, że się musi spełnić wszystko, co jest napisane o mnie w zakonie Mojżesza i u proroków, i w Psalmach. Wtedy otworzył im umysły, aby mogli zrozumieć Pisma" .Łuk. 24:44-45

„Lecz gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę, bo nie sam od siebie mówić będzie, lecz cokolwiek usłyszy, mówić będzie, i to, co ma przyjść, wam oznajmi.” Jan. 16:13

„A w każdym różnie przejawia się Duch ku wspólnemu pożytkowi. Jeden bowiem otrzymuje przez Ducha mowę mądrości, drugi przez tego samego Ducha mowę wiedzy,” 1 Kor. 12:7-8

„A mowa moja i zwiastowanie moje nie były głoszone w przekonywających słowach mądrości, lecz objawiały się w nich Duch i moc, (...) My tedy głosimy mądrość wśród doskonałych, lecz nie mądrość tego świata ani władców tego świata, którzy giną; Ale głosimy mądrość Bożą tajemną, zakrytą, którą Bóg przed wiekami przeznaczył ku chwale naszej, (...) Głosimy to nie w uczonych słowach ludzkiej mądrości, lecz w słowach, których naucza Duch, przykładając do duchowych rzeczy duchową miarę.” 1 Kor. 2:4,6-7,13

Jest tutaj mowa o  νους ο εχων σοφιαν (nous ho echōn sofian) umyśle, rozumie mającym mądrość

Dalej czytamy,że siedem głów to jest siedem gór, i że tam na tych górach zasiada Wielka luksusowa, obnosząca się bogactwem Wszetecznica.

Góry. Użyte w tekście słowo ορη (orē) oznacza góry, raczej nie pagórki, wzgórza, ale góry, wysokie góry. Musimy popatrzeć na góry jak na symbol. Góry łączą niebo z ziemią. Przybliża niebo do ziemi. Tam wypływają źródła wielu rzek. Mają duży wpływ na pogodę na ziemi. Duża góra imponuje nam swoja surowością, niedostępnością, potęgą. Ta niedostępność dla prostych ludzi, kiedy nie było jeszcze sprzętu alpinistycznego, pozostawała czymś tajemniczym, niedościgłym, niezdobytym. Na górach do dziś wznoszone są świątynie. Gdy nie było gór zaczęto budować sztuczne góry, by dosięgnąć Nieba. Przykładem takich gór są babilońskie zikkuraty.

„I stanie się w dniach ostatecznych, że góra ze świątynią Pana będzie stać mocno jako najwyższa z gór i będzie wyniesiona ponad pagórki, a tłumnie będą do niej zdążać wszystkie narody. I pójdzie wiele ludów, mówiąc: Pójdźmy w pielgrzymce na górę Pana, do świątyni Boga Jakuba, i będzie nas uczył dróg swoich, abyśmy mogli chodzić jego ścieżkami, gdyż z Syjonu wyjdzie zakon, a słowo Pana z Jeruzalemu. Wtedy rozsądzać będzie narody i rozstrzygać sprawy wielu ludów. I przekują swoje miecze na lemiesze, a swoje włócznie na sierpy. Żaden naród nie podniesie miecza przeciwko drugiemu narodowi i nie będą się już uczyć sztuki wojennej.” Izaj. 2:2-4 

W Starym Testamencie wiele wydarzeń jest związanych z górą; ofiarowanie Izaaka, na górze objawia się Bóg Mojżeszowi i mówi, że będzie on tym, który wyprowadzi naród Boży z Egiptu. Później na górze Bóg rozmawia z Mojżeszem i przekazuje mu tablice z przykazaniami. W piątej księdze Mojżeszowej czytamy o górze błogosławieństw i przekleństw. W końcu na górze Syjon powstaje świątynia a wokół nie Jeruzalem. Eliasz na górze spotyka się z Bogiem. Góry w Psalmach są symbolem prawa i Bożej sprawiedliwości. 

Również w Nowym Testamencie góra jest miejscem szczególnego objawiania się Boga. Na górze Tabor miało miejsce Przemienienia Jezusa. Na górze, Jezus nauczał, modlił się tam w samotności, wreszcie na górze, na Golgocie poniósł śmierć, a następnie na górze Oliwnej został wzięty do Nieba.

Dlatego góra, góry w Objawieniu to coś więcej niż zbiorowisko ziemi, żwiru i kamieni. To jest symbol o duchowym znaczeniu, symbol wyniosłości, zuchwalstwa i pychy. A przede wszystkim symbolem władzy, rządów niezależnych od Boga. Ten duch działał już podczas budowy wieży Babel. Dzisiaj ludzie nadal chcą być bogami dla innych, chcą mieć władzę, wpływ, manipulować innymi. Taka postawa charakteryzuje tych królów o których tutaj czytamy. Góra to lita skała sięgająca do fundamentów ziemi. Góra jest symbolem stabilizacji, stałości, status quo. Te fundamenty zostaną wkrótce poruszone i znikną. Ktoś kto budował na tej skale, na tych skałach, ziemskich, cielesnych punktach zaczepienia, budował niczym na piasku. Bo góry i pagórki znikną, stopią się jak wosk. Przyjdzie czas, ze ugną się światowe podpory, w każdej dziedzinie, w ekonomii, polityce, wojskowości i w religii. Jednak póki co Wielka Wszetecznica rozsiadła się na tych górach.

Góry na których siedzi Wszetecznica, to nie tylko rządy królów, czy premierów czy prezydentów, to także władza ustawodawcza, prawodawstwo i sądownictwo. To jest bardzo ważna informacja. Ta wszeteczna kobieta jest Babilonem, który podporządkował sobie, ujeździł nie tylko rządy w znaczeniu administracyjnym, ale też władzę ustawodawczą i sądowniczą.

Siedem głów = siedem gór = siedem wyniosłych i zuchwałych królów

Rzym był nazwany miastem siedmiu pagórków, (na przykład u Wergiliusza i Cycerona). Według wielu komentatorów, mamy tutaj odniesienie do historii świata przed Janem. Pięciu upadłych królów to według niektórych jest to pięć imperiów starożytnych: Egipt (lub starożytna Babilonia), Asyria, Babilon, Medo-Persja, Grecja; szóstym imperium był panujący w czasie pisania Księgi, Rzym; nadchodzącym siódmym miał być Babilon jako odrodzony Rzym, reaktywowane Cesarstwo Rzymskie. Ta koncepcja jest interesująca i kompatybilna z proroctwem Daniela.

Są egzegeci którzy przypisują te wzgórza siedmiu pagórkom w Rzymie.  Natomiast inni odrzucają koncepcję Rzymu jako miasta na siedmiu pagórkach. Bo te góry to królowie. Jest to wyraźnie napisane. Kolejni komentatorzy, zwolennicy teorii historycznej uważają, że siedmiu władców to cesarze ówczesnego Rzymu; Juliusz Cezar, Tyberiusz, Kaligula, Klaudiusz, Neron Domicjan (ten który jest) i Antychryst, który miał nadejść po Domicjanie. Inni wskazują na siedem różnych form rządów w imperium rzymskim: królowie, konsulowie, dyktatorzy, decemwirowie, trybuni wojskowi i cezarowie. Te upadną a pojawi się nowy, nieokreślony system zarządzania.

„Jak było napisane w księdze mów proroka Izajasza: Głos wołającego na pustyni: Gotujcie drogę Pańską, prostujcie ścieżki jego. Każdy padół niech będzie wypełniony, a każda góra i pagórek zniesione, drogi krzywe wyprostowane, a nierówne wygładzone. I ujrzą wszyscy ludzie zbawienie Boże.” Łuk. 3:4-6

„I stanie się w dniach ostatecznych, że góra ze świątynią Pana będzie stać mocno jako najwyższa z gór i będzie wyniesiona ponad pagórki, a ludy tłumnie będą do niej zdążać. I pójdzie wiele narodów, mówiąc: Pójdźmy w pielgrzymce na górę Pana i do świątyni Boga Jakuba, i będzie nas uczył swoich dróg, abyśmy mogli chodzić jego ścieżkami, gdyż z Syjonu wyjdzie zakon i słowo Pana z Jeruzalemu! (...) Z tego, co chrome, stworzę resztkę, a z tego, co rozproszone, potężny naród; a Pan będzie nad nimi królował na górze Syjon, odtąd aż na wieki.” Mich. 4:1-2,7

"Niech szumi morze i to, co je napełnia, Świat i jego mieszkańcy!  Niech rzeki klaszczą w dłonie, A góry niech się radują razem."  Ps. 98:7-8

„Trzęsie się ziemia, gdy powstaje, gdy patrzy, drżą narody. Pękają odwieczne góry, zapadają się prastare pagórki, jego drogi są wieczne.” Hab. 3:6

"Góry jak wosk topnieją przed obliczem Pana, Przed Panem całej ziemi." Ps. 97:5

W księdze proroka Ezechiela w 36 rozdziale znajduje się bardzo ciekawe proroctwo skierowane do „gór i pagórków, do parowów i dolin. „Tak mówi Wszechmocny Pan: Oto Ja przemówiłem w mojej gorliwości i w mojej zapalczywości, ponieważ znosiliście obelgi narodów.” Ezechiela 36:6

Jest wiele innych podobnych wersetów, które wyraźnie wskazują, że góry i pagórki są czymś więcej niż kupa kamieni, są symbolem władzy i systemów górujących nad mieszkańcami ziemi.

W  Psalmie 72:3 czytamy; "Niech góry przyniosą ludowi pokój, A pagórki sprawiedliwość!" Te siedem gór nie przyniosą ludziom pokoju....