A na jej czole wypisane imię - tajemnica: "Wielki Babilon. Macierz nierządnic i obrzydliwości ziemi. BT
Na jej czole zaś wypisane było imię, tajemnica: Wielki Babilon, matka nierządnic i obrzydliwości ziemi. NP.
A na czole jej było imię napisane: Tajemnica, Babilon wielki, matka wszeteczeństw i obrzydliwości ziemi. BG
Trwa rozprawa sądowa, na ławie oskarżonych siedzi kobieta jadąca na bestii. Jan został zaproszony na tę rozprawę. Dzięki temu i my mamy możliwość przyjrzeć się temu procesowi. Kim jest oskarżona. Jest luksusową prostytutką. Jest kobietą bogatą. Ma na imię Babilon. Ma wielu kochanków, bardziej klientów. To wysoko postawione osoby, prezydenci państw i królowie, kilku premierów i ministrów spraw zagranicznych. O co jest oskarżona ? O zabicie i prześladowanie świętych, oraz o rozpicie swoją rozpustą, obrzydliwym plugastwem całych narodów. Z dzisiejszego tekstu dowiadujemy się jeszcze, że ma córki, też prostytutki, wszetecznice oraz, że jest matką wszelkiej obrzydliwości. Kto jest ich ojcem, królowie i dostojnicy, a może bestia na której siedzi ich matka. Matka wszetecznic spłodzonych przez Antychrysta. Jaki zapadnie wyrok ?
A jak to widzenie ma się do czasu? W rozdziale szesnastym (16:19) mieliśmy informację, że podczas trwania wylania siódmej czaszy gniewu Bożego, wspomniano przed Bogiem o wielkim Babilonie, że należy mu dać kielich wina zapalczywego gniewu Bożego. Jeszcze wcześniej w (14:8) czytaliśmy, że „drugi anioł szedł za nim (za pierwszym) i mówił: Upadł, upadł wielki Babilon, który napoił wszystkie narody winem szaleńczej rozpusty. I jeszcze jeden ważny moment. Widzimy, że Wielka Wszetecznica jedzie na pierwszej Bestii. Z wiersza (16:10) dowiedzieliśmy się, że gdy piąty anioł wylał czaszę swoją na tron zwierzęcia, to wówczas pogrążyło się królestwo jego w ciemnościach, i gryźli ludzie z bólu swoje języki. Kiedy Jan zobaczył wizję wylania siedmiu czasz zapalczywego gniewu Bożego, i gdy ktoś wspomniał Bogu o Babilonie, z jakiegoś ważnego powodu Bóg chciał Janowi, a poprzez niego i nam pokazać sąd nad tą wszetecznicą. Chciał powiedzieć coś więcej. Mamy dwa rozdziały na ten temat. A zatem jest to bardzo ważny fragment w Księdze Objawienia. Myślę, że cofamy się tutaj w czasie przed wylanie siedmiu czasz z gniewem Bożym na zbuntowanych mieszkańców ziemi.
W poprzednim wierszu naszą uwagę przykuł złoty kielich, w tym wierszu podkreślony jest μυστηριον (mystērion) tajemniczy napis na czole Wielkiej Wszetecznicy. Tajemnica, Wielki Babilon, Matka wszetecznic, Matka obrzydliwości ziemi. Babilon słynął z rozwiązłości i niemoralności. Niektóre informacje historyczne podają, że każda kobieta w Babilonie musiała raz w życiu zostać nierządnicą sakralną. Trudno więc się dziwić, że Babilon nazwany jest matką wszetecznic.
Nierządnice w Rzymie za czasów Jana nosiły na swoich czołach opaski z imieniem. Ta Matka μητηρ (mētēr) matka [nie macierz (μήτρα)] wszetecznic ma wypisaną wyraźną wizytówkę kim jest. Jak bardzo trzeba być upitym i opętanym, w jakim trzeba być obłędzie, aby nie widzieć tego wyraźnego, powtarzam wyraźnego, napisu na jej czole. Ta kobieta o dziwo jest w tym względzie uczciwa.
Co dzisiaj jest Babilonem ? Wcześniej w komentarzu do (14:8) napisałem: „Dzisiaj Wielki Babilon to symbol skierowanej przeciwko Bogu opozycji politycznej i religijnej, dla jednych jest to odrodzone cesarstwo rzymskie pod postacią Unii Europejskiej, dla innych są to Stany Zjednoczone. Są zwolennicy teorii, że miasto Babilon zostanie odbudowane i stanie się stolicą imperium nowej uniwersalnej religii. Są osoby, które pod symbolem Babilonu upatrują religijny system papieski i Watykan. Obserwując dzisiejsze tendencje do ogromnego relatywizmu i uniwersalizmu, w Babilonie upatruję mieszaninę wielu wyznań, religii i władzy świeckiej, wszelkie ruchy ekumeniczno - polityczne idące na głęboki kompromis kosztem czystości doktryn biblijnych. Nasze oczy powinny patrzeć na zjawisko tzw, chrislamu, czy przenikania New Age i mistyki dalekowschodniej do chrześcijaństwa. Do tematu Babilonu i wina wrócimy jeszcze w dalszej części studium. Już w dziesiątym wierszu jest mowa o winie jako o napoju symbolizującym gniew Boży.”
Ważne i ciekawe informacje na temat Babilonu znajdujemy w książce H. Turkanika pt. „Księga Objawienia” gdzie czytamy” Nie ma wyraźniejszego przykładu historii ludzkiej degradacji jak obraz Babilonu. Jego początkiem był BABEL (hebr. BRAMA BOŻA), jako centrum oddawania czci żywemu Bogu, ale w krótkim czasie ten sam Babel uległ całkowitej degeneracji z powodu buntu i pychy ludzkiej i staje się źródłem i centrum wszystkich kultów bałwochwalczych. Pismo Święte bardzo często zajmuje się tematyką Babilonu. Określenie Babilon bowiem występuje w Biblii ponad 200 razy i znajduje się na drugim miejscu w Piśmie Świętym po Jeruzalem. Z wielu licznych tekstów biblijnych wynika, że Babilon w Piśmie Świętym oznacza nazwę wielkiego systemu bałwochwalczego kultu religijnego. W tym kontekście Babilon oglądany dzisiaj oznacza fałszywą religię, która najpierw w Starym Testamencie zaraziła Izrael śmiertelnym wirusem bałwochwalstwa i duchowego cudzołóstwa, a następnie w Nowym Testamencie, w okresie poapostolskim dokonała podobnego totalnego zniszczenia na płaszczyźnie kościoła chrześcijańskiego, i w rezultacie tego kościół zdryfował z biblijnej prostoty do synkretycznej mieszaniny chrześcijaństwa z pogaństwem. Stosując bowiem szatańską zasadę zastąpienia doskonałego Bożego planu słabą, nikczemną namiastką, Babilon stał się źródłem imitacji religii w formie pseudochrześcijaństwa.”
Następnie czytamy o tym, dlaczego Babilon stał się matką wszetecznic, innych systemów religijnych opartych na bałwochwalstwie; „ Ze starożytnych, pozabiblijnych źródeł historycznych dowiadujemy się, że SEMIRAMIS, żona NIMRODA, budowniczego Babilonu była założycielką RELIGIJNYCH MISTERIÓW BABILOŃSKICH, na które składały się tajemne ryty religijne, poświęcone czci poszczególnych bóstw orientalnych w Babilonie. Semiramis była NAJWYŻSZĄ KAPŁANKĄ STAROŻYTNYCH KULTÓW BABILOŃSKICH, stała się typem wszetecznicy, opisanej w 17 rozdziale Apokalipsy. Na podstawie starożytnych zapisów pozabiblijnych, które się zachowały, Semiramis przeżyła swojego męża, Nimroda 42 lata, a po jego śmierci, prowadząc lubieżne i wyuzdane życie wydała na świat syna, który rzekomo miał się urodzić w nadnaturalny sposób, nadano mu imię TAMMUZ, i w kulcie babilońskim był czczony jako „zbawca swego ludu", a więc „pseudomesjasz", którego przyjście było jakoby wypełnieniem Bożej obietnicy, danej Ewie (por. Gen. 3,15), a w rzeczywistości był to kolejny diabelski podstęp imitujący Boży plan zbawienia człowieka.
Legenda babilońska o MATCE I SYNU przyjęła się w rytach religijnych Babilonu, a następnie wchłonęły ją różne religie pogańskie starożytności. Obrazy, przedstawiające matkę królową niebios z dzieckiem na ręku, spotykamy w wielu starożytnych religiach, a niezliczone kulty religijne zawierają zwodnicze obietnice oczyszczenia z grzechów przez pośrednictwo matki i syna. I choć te poszczególne ryty religijne Babilonu różniły się między sobą szczegółami, to jednak łączył je jeden wspólny element kultowy, mianowicie urząd kapłanów, zajmujących się głównie oddawaniem czci matce i synowi przez kropienie „świętą wodą" i poświęcanie dziewic przewidzianych do nierządu sakralnego.
TAMMUZ, syn Semiramidy, wedle wierzeń babilońskich miał być zabity przez dzikie zwierzęta, ale został przywrócony do życia, co stanowi oczywistą szatańską analogię do śmierci i zmartwychwstania Pana Jezusa Chrystusa. Pismo Święte nie zajmuje się opisem tych pogańskich kultów, czyni jedynie wzmiankę, aby zasygnalizować wielki duchowy konflikt, który istniał i będzie istniał pomiędzy prawdziwą wiarą a fałszywą religią. Prorok Ezechiel np. stanowczo sprzeciwiał się obrzędowi opłakiwania zabitego Tammuza (Ez. 8,14). Jeremiasz natomiast z gorzkim wyrzutem wspomina o wypieku placków dla „królowej niebios" (Jer. 7,18) i bałwochwalczym spalaniu kadzideł w hołdzie „królowej niebios" (Jer. 44,17-19.25). Kult Baala, cechujący narody kananejskie w Palestynie był podobną formą tego samego misterium religijnego, mającego swój początek w Babilonie. Kananejski Baal był utożsamiany z Tammuzem, a Tammuz z greckim Adonisem i egipskim Ozyrysem.
To szczególne misterium religijne Babilonu stało się „RELIGIĄ - MATKĄ" wszystkich religii pogańskich do tego stopnia, że zdominowało religie wszystkich narodów całego starożytnego świata dając początek niezliczonym misteriom religijnym, posiadającym własne rytuały, odrębne wierzenia i przepisy ofiarne jako fałszerstwo (falsyfikat) i przeciwieństwo prawdziwej wiary w żywego i prawdziwego Boga, objawionego w jedynej Bożej księdze Piśmie Świętym.”
Podobną myśl podaje David M. Levy w książce „Objawienie ostatnie słowo Boga”, gdzie czytamy.; „Historia pokazuje, że żona Nemroda Semiramida, stała się główną kapłanką bałwochwalczego systemu tajemnych rytuałów religijnych zwanych jako „Tajemnice babilońskie”. Babilon stał się praźródłem bałwochwalstwa i matka wszelkich kultów pogańskich, które rozprzestrzeniły się po całej ziemi.”
Dalej Levy odnosi się do Rzymu: „W Rzymie najwyższy kapłan przyjął tytuł Pontifex Maximus”. Kiedy Juliusz Cezar został władcą imperium rzymskiego, przejął ten tytuł, a po nim kolejni cesarze aż do Konstantyna Wielkiego., który stał się głową zarówno państwa jak tez kościoła. Potem tytuł ten przyjął biskup Rzymu. Wraz z upływem czasu kościół w Rzymie zaadoptował wiele z tych babilońskich praktyk i bałwochwalczych nauk, zaciemniając Prawdę. Wiele z tych nauk wtargnęło do kościoła za sprawą Konstantyna, który zmieszał pogaństwo z chrześcijaństwem, kiedy ustanowił to ostatnie religią państwową.”
Dalej autor pisze na temat współczesnego protestantyzmu: „W naszych czasach niektóre denominacje protestanckie zupełnie lekceważą niebiblijne nauki obecne w rzymskim katolicyzmie. Współdziałają z nim w różnych posługach i funkcjach religijnych, a nawet czynią pierwsze kroki w kierunku ponownego zjednoczenia. Z nominalnego chrześcijaństwa w końcu wyłoni się jeden światowy kościół po pochwyceniu prawdziwie wierzących.”
Za czasów Jana Apostoła, rolę Babilonu, wielkiego wszetecznego miasta, rolę matki dla ówczesnej religii odgrywał zdecydowanie Rzym. Rzym miał duchowy wpływ na ówczesny świat. Rzymska bogini Kybele, Matka Bogów, Królowa Niebios, Wielka Macierz, Bogini Matka, była zapewne prawzorem dla apokaliptycznej Wielkiej Wszetecznicy. W Rzymie przygotowano dla Matki Bogów (łac. Mater Deum) tymczasową siedzibę w świątyni Wiktorii na Palatynie. Po Rzymie rolę Babilonu przejęło imperium rzymskie a następnie święte cesarstwo. Orgie, prostytucja sakralna, różne seksualne dewiacje były na porządku dziennym w pogańskim Rzymie, a następnie w „chrześcijańskim” Rzymie gdzie od czasów tzw. Pornokracji do przynajmniej czasów Reformacji Rzym był siedliskiem wszelkiej obrzydliwej jawnej niemoralności i okultyzmu.
Przez wiele stuleci, w czasach Reformacji, aż po pierwszą dekadę XX wieku powszechnie uważano, że te wszystkie postacie odnoszą się do kościoła rzymsko katolickiego. I była to słuszna i uzasadniona sugestia. Jednak obecnie rolę Babilonu odgrywa „chrześcijańska” Europa Zachodnia i Ameryka Północna, współczesne liberalne zwiedzione chrześcijaństwo, w którym widzimy jak szybko postępuje deprawacja, demoralizacja i bezbożność. Widzimy coraz większą mieszaninę kultów pogańskich i duchowości wschodniej, w tym New Age, z nominalnym zeświecczonym chrześcijaństwem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz