Rozdział 18:7

7. Ile sam siebie uwielbiał i rozkoszy zażywał, tyle udręki i boleści mu zadajcie; gdyż mówi w sercu swoim: Siedzę jak królowa, wdową nie jestem, a żałoby nie zaznam. BW

Ile się wsławiła i osiągnęła przepychu, tyle jej zadajcie katuszy i smutku! Ponieważ mówi w swym sercu: "Zasiadam jak królowa i nie jestem wdową, i z pewnością nie zaznam żałoby, BT

Ile się sam wychwalał i rozkoszował przepychem, tyle zadajcie mu udręki i bólu, gdyż mówi w swoim sercu: Siedzę jak królowa, nie jestem wdową, bólu na pewno nie zobaczę. NP

Jako się wiele chlubił i rozkoszował, tak mu wiele dajcie mąk i smutku; bo mówi w sercu swojem: Siedzę jako królowa, a nie jestem wdową, i smutku nie ujrzę. BG

W wierszu czwartym mamy polecenie osobowe, skierowane do ludu Bożego, głównie żyjącego w czasach końca. „Wyjdźcie z Babilonu”. Potem w wierszach następnych mamy kolejne dwa polecenia" "Odpłaćcie mu...udręki i boleści mu zadajcie..." Pojawiło się pytanie do kogo to polecenie jest skierowane. Na pierwszy rzut oka, wydaje się, że jest też skierowane do ludu Bożego. Taką też myśl podałem wczoraj do wiersza szóstego. Cofnijmy się jednak do rozdziału siedemnastego. Czytamy tam: „ A dziesięć rogów, które widziałeś, i zwierzę, ci znienawidzą wszetecznicę i spustoszą ją, i ogołocą, i ciało jej jeść będą, i spalą ją w ogniu. Bóg bowiem natchnął serca ich, by wykonali jego postanowienie i by działali jednomyślnie, i oddali swoją władzę królewską zwierzęciu, aż wypełnią się wyroki Boże. A kobieta, którą widziałeś, to wielkie miasto, które panuje nad królami ziemi.” Obj. 17:16-18

Z powiązania tych fragmentów dość jasno wynika, że polecenie; "Odpłaćcie mu...udręki i boleści mu zadajcie..." nie dotyczy ludu Bożego, ale koalicji, unii ósmego króla (Antychrysta) z dziesięcioma innymi królami.

„Ile sam siebie uwielbiał”.

Dalej czytamy; „Ile sam siebie uwielbiał  i rozkoszy zażywał”. Bóg otwarcie i zdecydowanie sprzeciwia się, występuje przeciwko pysze, zuchwalstwu, przeciwko wszelkim próbom uzurpowania sobie miejsca, roli i chwały należnej Bogu. Wielkie miasta, imperia i potęgi w Starym Testamencie są synonimem megalomanii, wyniosłości i zuchwalstwa. Wśród nich jest też i Izrael i Jerozolima, które gdy doszły do złotego wieku, rozkwitu militarnego i gospodarczego, bardzo szybko zapomniały o Bogu i popadły w zadufanie, samouwielbienie, a wręcz samoubóstwienie. Skończyło się niewolą w Babilonie, potem rzymską okupacją i całkowitym zniszczeniem Jerozolimy w roku 70 n.e. Pycha była powodem upadku szatana i zbuntowanych aniołów. Bezbożna wyniosłość ludzi zalała ziemię wodą za Noego i spaliła ogniem Sodomę i Gomorę. Arogancka pewność siebie, to cecha Babilonu.  Literalny Babilon zamieniony został w kupę gruzu. Egoizm i egocentryzm jest znakiem naszych czasów. Uwielbienie człowieka i jego dzieł sięga apogeum.To jest bardzo niebezpieczny, przełomowy moment w historii świata. Nasza cywilizacja stąpa po cienkim, coraz cieńszym lodzie. Takiego ogromu wyniosłości i zuchwalstwa względem Boga, i ludzi względem siebie nawzajem nie było od zarania dziejów. Więcej na ten temat jest napisane w poprzednim wpisie: Ile sam siebie uwielbiał..

„A kobieta (Babilon) była przyodziana w purpurę i w szkarłat, i przyozdobiona złotem, drogimi kamieniami i perłami; a miała w ręce swej złoty kielich pełen obrzydliwości i nieczystości jej nierządu.” Obj. 17:4

„Gdyż aż do nieba dosięgły grzechy jego i wspomniał Bóg na jego nieprawości. Odpłaćcie mu, jak i on odpłacił, i w dwójnasób oddajcie według uczynków jego; do kielich, w którym napój mieszał, nalejcie mu podwójną miarę. Ile sam siebie uwielbiał i rozkoszy zażywał, tyle udręki i boleści mu zadajcie; gdyż mówi w sercu swoim: Siedzę jak królowa, wdową nie jestem, a żałoby nie zaznam. Dlatego w jednym dniu przyjdą jego plagi, śmierć i boleść, i głód, i spłonie w ogniu; bo mocny jest Pan, Bóg, który go osądził. Obj. 18:5-8

Podobną myśl o wyniosłości córek babilońskich czytamy u proroka Izajasza. „Usiądź w milczeniu i wejdź do ciemności, córko chaldejska, gdyż już nie będą cię nazywali panią królestw! (...) I powiedziałaś: Na wieki będę i zawsze pozostanę panią. Nie brałaś tego do serca i nie pamiętałaś o tym, jak się to skończy. Lecz teraz słuchaj tego, rozkosznico, która tak bezpieczna się czujesz i która mówisz w swoim sercu: Ja jestem i nie ma żadnej innej, nie pozostanę wdową i nie doznam bezdzietności! Spadną na ciebie te dwa nieszczęścia, znienacka w jednym dniu: bezdzietność i wdowieństwo spadną na ciebie w całej pełni mimo wielu twoich czarów, mimo bardzo licznych twoich zaklęć. A tak czułaś się bezpieczna w swej złości, mówiłaś: Nikt mnie nie widzi. Twoja mądrość i twoja wiedza skłoniły cię do odstępstwa, tak że myślałaś sobie: Ja jestem i nie ma żadnej innej.” Izaj. 47:5,7-10

Kolejny ważny cytat z proroka Ezechiela. Dotyczy on innego wielkiego miasta, Tyru, ale poprzez temat handlu jest bardzo kompatybilny z osiemnastym rozdziałem Księgi Objawienia; „Synu człowieczy, powiedz księciu Tyru: Tak mówi Wszechmocny Pan: Ponieważ twoje serce było wyniosłe i mówiłeś: Jestem bogiem, siedzibę bogów zamieszkuję pośród mórz - a wszak jesteś tylko człowiekiem, a nie Bogiem, i za zamysły Boże uważałeś swoje zamysły - Rzeczywiście jesteś mędrszy niż Daniel, żądna tajemnica nie jest przed tobą zakryta, Dzięki swojej mądrości i swojej roztropności zdobyłeś dla siebie potęgę: Zgromadziłeś złoto i srebro w swoich skarbcach, Dzięki swojej wielkiej zdolności kupieckiej pomnożyłeś swoją potęgę i tak twoje serce stało się wyniosłe z powodu twojego bogactwa, Przeto tak mówi Wszechmocny Pan: Ponieważ uważałeś swoje zamysły za zamysły Boże, Dlatego Ja oto sprowadzę na ciebie cudzoziemców, najsroższe narody; te dobędą swoje miecze przeciwko wspaniałej twojej mądrości i zhańbią twoją świetność, Strącą cię do dołu i umrzesz śmiercią gwałtowną pośród mórz. Czy jeszcze wówczas będziesz mówił w obecności tych, którzy cię będą zabijali: Jestem bogiem, a wszak jesteś tylko człowiekiem, a nie Bogiem, i w mocy tych, którzy cię kładą trupem?” Ezech. 28:2-9

„Przy rozległym swoim handlu napełniłeś swoje wnętrze gwałtem i zgrzeszyłeś. Wtedy to wypędziłem cię z góry Bożej, a cherub, który bronił wstępu, wygubił cię spośród kamieni ognistych. Twoje serce było wyniosłe z powodu twojej piękności. Zniweczyłeś swoją mądrość skutkiem swojej świetności. Zrzuciłem cię na ziemię; postawiłem cię przed królami, aby się z ciebie naigrawali. Zbezcześciłeś moją świątynię z powodu mnóstwa swoich win, przy niegodziwym swoim handlu. Dlatego wywiodłem z ciebie ogień i ten cię strawił; obróciłem cię w popiół na ziemi na oczach wszystkich, którzy cię widzieli. Wszyscy, którzy cię znali pośród ludów, zdumiewali się nad tobą; stałeś się odstraszającym przykładem, przepadłeś na wieki.” Ezech. 28:16-19

Kara za pychę Babilonu będzie dotkliwa. Nie wiem dlaczego, ale z jakiś powodów zapalczywość gniewu Bożego w Księdze Objawienia jest zobrazowana bardzo dotkliwą, karą, wymierzoną w "dwójnasób". Mamy tutaj napisane; δοτε αυτη βασανισμον και πενθος (dote autē basanismon kai penthos) dajcie mu męczarnię, torturę i boleść, smutek.

Podobną myśl czytaliśmy w Obj. 14:9-11. „A trzeci anioł szedł za nimi, mówiąc donośnym głosem: Jeżeli ktoś odda pokłon zwierzęciu i jego posągowi i przyjmie znamię na swoje czoło lub na swoją rękę, To i on pić będzie samo czyste wino gniewu Bożego z kielicha jego gniewu i będzie męczony βασανισθησεται (basanisthēsetai) dręczony w ogniu i w siarce wobec świętych aniołów i wobec Baranka. A dym ich męki βασανισμου (basanismou) męczarni, tortur, unosi się w górę na wieki wieków i nie mają wytchnienia we dnie i w nocy ci, którzy oddają pokłon zwierzęciu i jego posągowi, ani nikt, kto przyjmuje znamię jego imienia.”

To się kłóci z prawami obywatelskimi i z humanizmem. Pojawiają się różne zapytania i emocje. Niezależnie jednak od nich pycha, arogancka pewność siebie i wyniosłość Babilonu zostanie surowo ukarana.