A Niewiasta była odziana w purpurę i szkarłat, cała zdobna w złoto, drogi kamień i perły, miała w swej ręce złoty puchar pełen obrzydliwości i brudów swego nierządu. BT
A kobieta była odziana w purpurę i szkarłat, przyozdobiona złotem, drogocennymi kamieniami i perłami; w swojej ręce miała złoty kielich pełen obrzydliwości i nieczystości jej nierządu. NP
Przeczytajmy jeszcze dwa istotne fragmenty z proroka Jeremiasza i Ezechiela. Te dwa starotestamentowe proroctwa są bardzo kompatybilne z treścią obecnie rozważanego fragmentu z Księgi Objawienia. Pierwsze proroctwo odnosi się do Babilonu. A za moment zobaczymy, że ta Wielka Wszetecznica ma na imię Wieki Babilon. Drugie proroctwo opowiada o królu Tyru. Miasto Tyr było, można powiedzieć, tego samego ducha co Babilon. Było zarozumiałe, zuchwałe, bałwochwalcze, wszeteczne. Fragment z proroka Ezechiela ma jeszcze jedną ważną interpretację. Opisanego tam króla Tyru utożsamia się z szatanem. Bestia na której jedzie Wielki Babilon ma wszelkie pełnomocnictwa i władzę od Smoka, który jest szatanem. To wszystko jest ze sobą ściśle powiązane. Mafia ? O! to chyba jest bardzo dobre określenie.
„Uchodźcie z pośrodku Babilonu i niech każdy ratuje swoje życie, abyście nie zginęli przez jego winę, gdyż jest to czas pomsty dla Pana, On odda mu to, na co zasłużył! Babilon jest złotym kubkiem w ręku Pana, upijającym całą ziemię. Z jego wina piły narody, dlatego też narody oszalały.” Jer. 51:6-7
„Dzięki swojej mądrości i swojej roztropności zdobyłeś dla siebie potęgę: Zgromadziłeś złoto i srebro w swoich skarbcach, Dzięki swojej wielkiej zdolności kupieckiej pomnożyłeś swoją potęgę i tak twoje serce stało się wyniosłe z powodu twojego bogactwa, (...) Synu człowieczy, zanuć pieśń żałobną nad królem Tyru i powiedz mu: Tak mówi Wszechmocny Pan: Ty, który byłeś odbiciem doskonałości, pełnym mądrości i skończonego piękna, Byłeś w Edenie, ogrodzie Bożym; okryciem twoim były wszelakie drogie kamienie: karneol, topaz i jaspis. chryzolit, beryl i onyks, szafir, rubin i szmaragd; ze złota zrobione były twoje bębenki, a twoje ozdoby zrobiono w dniu, gdy zostałeś stworzony. (...) Przy rozległym swoim handlu napełniłeś swoje wnętrze gwałtem i zgrzeszyłeś. Wtedy to wypędziłem cię z góry Bożej, a cherub, który bronił wstępu, wygubił cię spośród kamieni ognistych. Twoje serce było wyniosłe z powodu twojej piękności. Zniweczyłeś swoją mądrość skutkiem swojej świetności. Zrzuciłem cię na ziemię; postawiłem cię przed królami, aby się z ciebie naigrawali.” Ezech. 28:4-5,12-13,16-17
Ozłocone plugastwo
Mamy tutaj dziwne przedstawienie. Jan jest na jakimś pustkowiu, jest tam szkarłatny - szkaradny potwór, który ma wielką władzę, a na nim piękna, dobrze ubrana, ozłocona, pijana uwodzicielka. Gdzieś tam w miastach zostawiła swoich zaspokojonych i podchmielonych; królów, prezydentów, premierów, przewodniczących różnych sojuszy, unii i federacji. Zostawiła upite w sztok narody. To teraz jest czas na randkę. On i ona. Gdzieś na pustkowiu. Śmieją się do rozpuku, nabijają się z całego tego towarzystwa które zwiedli. Trwa groteskowa zabawa. W dzisiejszym wersecie w centrum naszej uwagi jest złoty kielich. Trzyma go bogata kobieta, odziana w królewskie szaty. Królowa, prawie jak królowa. Co jest w złotym kielichu? Jest tam wiele obrzydliwości. Niech, żyje bal…
Ta kobieta jest bogata i powabna, piastuje wysokie stanowisko, albo je sobie, za przyzwoleniem tłumu, uzurpuje. Nosi purpurę. Kolor szlachetny, ale to co widzimy nie ma nic wspólnego ze szlachetnością. Kobieta upija, podaje kielich. Królowie i narody potracili głowy, pili to wino tylko dlatego, że podała je im atrakcyjna i wpływowa kobieta, do tego podała w złotym pucharze. Nie wypada nie wypić.
Kiedy czytałem ten fragment miałem poczucie, że wszystkie reflektory są skierowany na ten złoty kielich. On jest w centrum. Kielich pięknie lśni w świetle, wzbudza zachwyt. Kielichy czy puchary na wino były w zamierzchłych czasach duże i pięknie zdobione. Jednak ten zachwyt bez wątpienia szybko zniknie, przynajmniej nasz, gdy zajrzymy do środka złotego kielicha, gdy ze składu użytych surowców dowiemy się z czego to wino zostało wyprodukowane. Złoto a w nim plugawe obrzydliwości. Co za połączenie? Przypominają się słowa;
„Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, że oczyszczacie z zewnątrz kielich i misę, wewnątrz zaś są one pełne łupiestwa i pożądliwości. Ślepy faryzeuszu! Oczyść wpierw wnętrze kielicha, aby i to, co jest zewnątrz niego, stało się czyste. Biada wam, uczeni w Piśmie i faryzeusze, obłudnicy, że podobni jesteście do grobów pobielanych, które na zewnątrz wyglądają pięknie, ale wewnątrz są pełne trupich kości i wszelakiej nieczystości. Tak i wy na zewnątrz wydajecie się ludziom sprawiedliwi, wewnątrz zaś jesteście pełni obłudy i bezprawia.” Mat. 23:25-28
W języku greckim mamy napisane, że byłą ona, κεχρυσωμενη χρυσω kechrysōmenē chrysō (wyzłocona złotem) a złoty kielich, γεμον βδελυγματων και ακαθαρτητος πορνειας αυτης (gemon bdelygmatōn kai akathartētos porneias autēs) był pełen ohyd (obrzydliwości) i nieczystości. i jej nierządu (wszeteczeństwa)
„A był pewien człowiek bogaty, który się przyodziewał w szkarłatne szaty i kosztowne tkaniny i co dzień wystawnie ucztował.” Łuk. 16:19
Purpura od zawsze kojarzyła się z władzą, bogactwem, uduchowieniem i szlachetnością. Purpura była bardzo cennym barwnikiem naturalnym, uzyskiwanym z niektórych gatunków małży, używano jej w starożytności, a później w średniowieczu, do farbowania płaszczy osób piastujących wysokie stanowiska.
Purpura jest symbolem władzy, szkarłat (królewska czerwień) przepychu i bogactwa. Oba te materiały należały do najdroższych. Szkarłat w medycynie jest symbolem krwi, u Izajasza proroka jest symbolem grzechu. Stąd przeciwieństwem szkarłatnej czerwieni jest lśniący biały bisior.
„Weselmy się i radujmy się, i oddajmy mu chwałę, gdyż nastało wesele Baranka, i oblubienica jego przygotowała się; I dano jej przyoblec się w czysty, lśniący bisior, a bisior oznacza sprawiedliwe uczynki świętych.” Obj. 19:7-8
Nowy Testament mówi o dwóch kielichach; w liście do Koryntian czytamy o kielichu Pana i o kielichu demonów. Ten w Objawieniu jest bez wątpienia kielichem demonów.
„Podobnie i kielich, gdy było po wieczerzy, mówiąc: Ten kielich, to nowe przymierze we krwi mojej, która się za was wylewa. Łuk. 22:20
„Nie możecie pić kielicha Pańskiego i kielicha demonów; nie możecie być uczestnikami stołu Pańskiego i stołu demonów. 1 Kor. 10:21
Drogi przyjacielu, jeżeli poczułeś choć odrobinę odrazy do tego złotego kielicha demonów, dzisiaj masz jeszcze wybór, albo społeczność z Jezusem przy kielichu Pana albo społeczność z Wielką Nierządnicą i Antychrystem przy złotym kielichu pełnym obrzydliwości i nieczystości.
Pastor Świątkowski w artykule pt. "Złoty kubek" pisze: „Pycha życia, pożądliwość ciała, pożądliwość oczu” (1 J 2,16) – to zawartość kubka. Bogactwo, wszeteczeństwo, kłamstwo, rozwiązłość seksualna, bluźnierstwo i bałwochwalstwo – to tylko niektóre składniki z bogatej zawartości kubka. Są to rzeczy bardzo pożądane przez skalaną ludzką naturę. Ludzie nie mogą sobie ich odmówić, mimo strasznej ceny, którą płacą. Ten kielich plugawej rozrywki nęci coraz częściej ludzi wierzących, Nie oszukuj się! Rezultatem picia ze „złotego kubka” jest duchowe szaleństwo. A z tej choroby nie ma wyjścia. Drogi Bracie i Siostro! Nigdy! Nigdy nie sięgaj po „złoty kubek” tego świata."
Co jest dla Boga obrzydliwe ? Obrzydliwością w nauce Pisma Świętego są: bezbożność, kłamstwo, nieuczciwość, chciwość, egoizm, bałwochwalstwo, czynienie sobie obrazów i rzeźb w celu oddawania czci Bogu za ich pośrednictwem, wszelka nieczystość seksualna i homoseksualizm, niemoralność, plugawa mowa, czarodziejstwo, wieszczbiarstwo i kontaktowanie się ze zmarłymi, wyzyskiwanie biednych, przewrotność, knowania, pycha, zarozumiałość i zuchwalstwo, obłuda, kultowe zabijanie niemowląt i ofiarowywanie dzieci obcym bogom i idolom. To nie jest nawet tanie wino, to jest po prostu trucizna.
„Jawne zaś są uczynki ciała, mianowicie: wszeteczeństwo, nieczystość, rozpusta, Bałwochwalstwo, czary, wrogość, spór, zazdrość, gniew, knowania, waśnie, odszczepieństwo, Zabójstwa, pijaństwo, obżarstwo i tym podobne; o tych zapowiadam wam, jak już przedtem zapowiedziałem, że ci, którzy te rzeczy czynią, Królestwa Bożego nie odziedziczą,” Gal. 5:19-21
„Wiarołomni, czy nie wiecie, że przyjaźń ze światem, to wrogość wobec Boga? Jeśli więc kto chce być przyjacielem świata, staje się nieprzyjacielem Boga. Albo czy sądzicie, że na próżno Pismo mówi: Zazdrośnie chce On mieć tylko dla siebie ducha, któremu dał w nas mieszkanie?” Jak. 4:4-5
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz