Rozdział 7:9,10

9,10. Potem widziałem, a oto tłum wielki, którego nikt nie mógł zliczyć, z każdego narodu i ze wszystkich plemion, i ludów, i języków, którzy stali przed tronem i przed Barankiem, odzianych w szaty białe, z palmami w swych rękach. I wołali głosem donośnym, mówiąc: Zbawienie jest u Boga naszego, który siedzi na tronie, i u Baranka. BW

Potem ujrzałem: a oto wielki tłum, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków, stojący przed tronem i przed Barankiem. Odziani są w białe szaty, a w ręku ich palmy. I głosem donośnym tak wołają: Zbawienie u Boga naszego, Zasiadającego na tronie i u Baranka. BT

Potem zobaczyłem, a oto przed tronem i przed Barankiem stał wielki tłum [ludzi]. Nikt ich nie zdołał policzyć. [Pochodzili] z każdego narodu, ze [wszystkich] plemion, ludów i języków. Stali odziani w białe szaty, z palmami w swoich rękach. I wołali donośnym głosem: Zbawienie w Bogu naszym, który siedzi na tronie, i w Baranku. NP

Potem, a właściwie μετα ταυτα (meta tauta) po tych. Po tych 144 000 stojących przed tronem Jan zobaczył wielki, nie dający się policzyć tłum ludzi, jednakowo ubranych, mających jedną i tą samą rzecz w dłoniach i wołających, krzyczących głosem wielkim, jedną i tą samą treść. Żadnej różnorodności. Z różnorodności ziemskiej do jednakowości niebiańskiej. To ludzie będący myśli Chrystusowej. 1 Kor. 2:16

Rozdział siódmy jest kontynuacją szóstego. Czytaliśmy o  piątej pieczęci, gdy umęczeni wierni mieli poczekać, aż się dopełni liczba prześladowanych z powodu Słowa Bożego i świadectwa o Jezusie. Szósta pieczęć to początek ogromnych katastrof, które gdzieś na moment teraz zostają wstrzymane w siódmym rozdziale. Przypomnijmy też sobie ostatnie słowa szóstego rozdziału; „a któż zdoła się ostać?” Siódmy rozdział odpowiada nam na to pytanie. Po pierwsze ostała się dość liczna grupa 144 000 żydów mesjańskich, po 12 000 z każdego pokolenia. Po drugie ostał się ten wielki tłum o którym dzisiaj czytamy.

Mamy tutaj nieskończenie długą listę męczenników dla sprawy Pana, nie są już umęczeni, utrudzeni, nie wyglądają jakby byli umarłymi, smutnymi czy wypalonymi. Wiwatują na część Tego który siedzi na tronie. Mają na sobie białe szaty, symbol wytrwałości, czystości i świętości, a w rękach gałązki palmowe. Stoją tam, odświeżeni, radośni, pełni triumfu jako zwycięzcy. Są wdzięczni Bogu za ocalenie, za wybawienie, za Zbawienie. Na całe gardło wrzeszczą dziękując Bogu za Zbawienie. Natomiast dla kontrastu, ci co się nie ostoją będą wołać do gór i skał, aby upadły na nich i ukryły ich “przed obliczem tego, który siedzi na tronie i przed gniewem Baranka“. Wielki tłum nie ma obaw, nie ma lęku, z ufną odwagą stanęli przed obliczem Pana.

P.E Hughes w swoim komentarzu pisze, „Są oni także dowodem na to, że Bóg “może ustrzec od upadku i stawić nieskalanych czystych z weselem przed obliczem swojej chwały“ Judy 24. Takie znaczenie mają białe szaty, którymi są przyozdobieni na znak okrywającej ich nienagannej czystości i sprawiedliwości ich Odkupiciela. A palmy, które trzymają w górze, to symbol zwycięstwa i radości. Gałęzie palmowe kojarzyły się z dorocznym świętem namiotów, które w starym przymierzu było okazją do składania dziękczynienia przez społeczność w chwili gromadzenia zbiorów. 3Mojż 23:39n. Niezliczone zgromadzenie odkupionych przed tronem Bożym to wielkie zebranie żniwa . Jak to już widzieliśmy, to zwycięzcy zostaną przyobleczeni w białe szaty, a jest to szata oblubienicy Chrystusa” Przypominamy też sobie obraz z Ewangelii, jak inny tłum z palmami w rękach witał Jezusa, wjeżdżającego na osiołku do Jerozolimy.

„Lecz masz w Sardes kilka osób, które nie skalały swoich szat, więc chodzić będą ze mną w szatach białych, dlatego, że są godni. Zwycięzca zostanie przyobleczony w szaty białe, i nie wymażę imienia jego z księgi żywota, i wyznam imię jego przed moim Ojcem i przed jego aniołami.” Obj. 3:4-5

Ten wielki tłum z całych swoich sił zawołał „Zbawienie σωτηρια (sōtēria) zbawienie, wyzwolenie, odkupienie, oswobodzenie jest u Boga naszego, który siedzi na tronie, i u Baranka” To jest wspaniały fragment ewangelizacyjny. Gdyby dzisiaj ludzie chcieli usłyszeć to wołanie i nawrócić się i żyć dla Baranka według suwerennej woli Tego, który siedzi na tronie. Jest wybór albo zawołać przed obliczem Pana, dziękując za zbawienie, albo wołać do skał upadnijcie na nas. 

"I mówili do gór i skał: Padnijcie na nas i zakryjcie nas przed obliczem tego, który siedzi na tronie,  I przed gniewem Baranka, albowiem nastał ów wielki dzień ich gniewu, i któż się może ostać?" Obj. 6:16-17

Ten okrzyk o zbawieniu, ta pieśń o cudownym Bożym ocaleniu, rozbrzmiewa w całej Biblii. Jak pięknie o Zbawieniu śpiewa Mojżesz. Potem słyszymy, że pieśń tą kontynuują autorzy Psalmów, w których znajdujemy ponad 40 wersetów na temat Bożego Zbawienia, a następnie pieśń tą słyszymy u proroków, a zwłaszcza w księdze Izajasza. Gdy przechodzimy do Nowego Testamentu pieśń tą o wyczekiwanym Zbawieniu śpiewa sędziwy Symeon.

„On wziął je na ręce swoje i wielbił Boga, mówiąc: Teraz puszczasz sługę swego, Panie, według słowa swego w pokoju,. Gdyż oczy moje widziały zbawienie twoje,  Które przygotowałeś przed obliczem wszystkich ludów: Światłość, która oświeci pogan, i chwałę ludu twego izraelskiego.” Łuk. 2:28-32

„Pan jest mocą i pieśnią moją, I stał się zbawieniem moim. On Bogiem moim, przeto go uwielbiam; On Bogiem ojca mojego, przeto go wysławiam.” 2 Moj. 15:2 ; „Wobec ucisku ubogich, Wobec jęku biednych Teraz powstanę, mówi Pan, Zgotuję zbawienie temu, kto pragnie. Słowa Pańskie są słowami czystymi, Srebrem przetopionym, odłączonym od ziemi, siedemkroć oczyszczonym.” Ps. 12:6-7; „Ja bowiem ufam łasce twojej! Niech się raduje serce moje zbawieniem twoim! Będę śpiewał Panu, bo okazał mi dobroć.” Ps. 13:6; „Dawidowy. Pan światłością moją i zbawieniem moim: Kogóż bać się będę? Pan ochroną życia mego: Kogóż mam się lękać?” Ps. 27:1; „Zbawienie sprawiedliwych przychodzi od Pana, On jest ich obroną w czasie niedoli. Pan wspomaga ich i ratuje; Ratuje ich od bezbożnych i wybawia, Bo w nim szukali schronienia.” Ps. 37:39-40; „Jedynie w Bogu jest uciszenie duszy mojej. Od niego jest zbawienie moje, Tylko On jest opoką moją i zbawieniem moim, Twierdzą moją, przeto się nie zachwieję. ... Tylko On jest opoką moją i zbawieniem moim, Twierdzą moją, przeto się nie zachwieję. W Bogu zbawienie moje i chwała moja; Skała mocy mojej, ucieczka moja jest w Bogu.” Ps. 62:2-3,7-8; „Oto, Bóg zbawieniem moim! Zaufam i nie będę się lękał: gdyż Pan jest mocą moją i pieśnią moją, i zbawieniem moim. I będziecie czerpać z radością ze zdrojów zbawienia.” Izaj. 12:2-3

„A urodzi syna i nadasz mu imię Jezus; albowiem On zbawi lud swój od grzechów jego.” Mat. 1:21