Rozdział 7:11,12

11,12. A wszyscy aniołowie stali wokoło tronu i starców, i czterech postaci, i upadli przed tronem na twarze swoje, i oddali pokłon Bogu, Mówiąc: Amen! Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i siła Bogu naszemu na wieki wieków. Amen. BW

A wszyscy aniołowie stanęli wokół tronu i Starców, i czworga Zwierząt, i na oblicza swe padli przed tronem, i pokłon oddali Bogu, mówiąc: Amen. Błogosławieństwo i chwała, i mądrość, i dziękczynienie, i cześć, i moc, i potęga Bogu naszemu na wieki wieków! Amen. BT

A wszyscy aniołowie stanęli wokół tronu, starszych i czterech stworzeń, i upadli przed tronem na swe twarze, i pokłonili się Bogu, mówiąc: Amen! Sława i chwała, mądrość i wdzięczność, cześć i moc, i potęga Bogu naszemu na wieki wieków. Amen NP 

Jeszcze jedna myśl do wczorajszego fragmentu. Czytaliśmy o tym, jak niezliczony tłum ludzi krzyczał wniebogłosy „Zbawienie jest u Boga naszego„ Nic więcej ponad to, żadnej skargi, żadnego opowiadania o osiągnięciach, o swojej jakże owocnej służbie, tylko wyrazy wdzięczności Bogu za Zbawienie.

Skojarzyłem ten fragment z Mat. 7:22-23 "W owym dniu wielu mi powie: Panie, Panie, czyż nie prorokowaliśmy w imieniu twoim i w imieniu twoim nie wypędzaliśmy demonów, i w imieniu twoim nie czyniliśmy wielu cudów? A wtedy im powiem: Nigdy was nie znałem. Idźcie precz ode mnie wy, którzy czynicie bezprawie."

Ci ludzie z wielkiego tłumu, „w owym dniu” nie mówią, nie muszą, nie chcą wymieniać swoich "zasług" dla Chrystusa. Baranek przecież wszystko wie. Oni tylko, jakby w dalszym ciągu głoszą Ewangelię. "Zbawienie jest u Boga naszego." I to wszystko, co maja do powiedzenia.  Zupełnie inną postawę widzimy u tych wołających "Panie, panie, czyż nie..." Ci bezprawnie przywłaszczyli sobie coś co należy do Boga, przywłaszczyli sobie chwałę, moc, potęgę, mądrość, zasługi, które należą do Boga. Jedni i drudzy byli w służbie, a jak wielka różnica była między nimi.  Pan zna tylko tych którzy są uniżonego ducha, którzy są pokorni

„Zaiste, wzniosły jest Pan, a jednak spogląda na uniżonego, A dumnego z daleka poznaje.” Ps. 138:6; „Tak i wy, gdy uczynicie wszystko, co wam polecono, mówcie: Sługami nieużytecznymi jesteśmy, bo co winniśmy byli uczynić, uczyniliśmy.” Łuk. 17:10

Po tej głośnej deklaracji wielkiego tłumu, następuje w Niebie kolejny, drugi już, anielski akt oddania wielkiej chwały dla Siedzącego na tronie. Teraz krocie tysięcy i tysiące tysięcy aniołów przyłączyły się do tłumu męczenników i oddają czołobitny pokłon προσεκυνησαν (prosekynēsan) Bogu. Jakże wielka i wspaniała jest ta doksologia. Aniołowie potwierdzają, tak jest naprawdę, ci przed nami mówili prawdę. „Zbawienie jest u Boga naszego, który siedzi na tronie, i u Baranka” Amen, amen. W tym wyznaniu każde słowo ma swoje głębokie znaczenie i omówiłem je we wcześniejszych rozważaniach.

Błogosławieństwo, wysławianie (eulogia) (5:12), i chwała, (doksan) (4:9), i mądrość (sofia) (5:12), i dziękczynienie (eucharystia) (4:9), i cześć, zaszczyt, szacunek (timeo) (4:9) (5:12), i moc, możliwości (dynamis) (5:12), i potęga (siła) (5:12) Bogu naszemu na wieki wieków. Amen

„ A gdy spojrzałem, usłyszałem głos wielu aniołów wokoło tronu i postaci i starców, a liczba ich wynosiła krocie tysięcy i tysiące tysięcy; I mówili głosem donośnym: Godzien jest ten Baranek zabity wziąć moc i bogactwo, i mądrość, i siłę, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo.” Obj. 5:11

Te wszystkie cechy, atrybuty należą do Boga, pochodzą od Niego, nie ma w tym żadnej naszej siły, mądrości i mocy. Jeżeli ktoś coś może, to tylko dlatego, że On może. W poprzednich komentarzach starałem się szczegółowo omówić te elementy które aniołowie i tłum oddają, przypisują swojemu Stwórcy.  W Objawieniu 5:11 były tam wymienione boskie atrybuty Baranka, natomiast tutaj w Objawieniu 7:12  dokładnie te same elementy są wymienione przy Bogu. Z tego nasuwa się dość prosty wniosek, że ta sama chwała należna jest Barankowi, jak i Siedzącemu na tronie Bogu Wszechmogącemu.

„Ach, Wszechmocny Panie! Oto Ty uczyniłeś niebo i ziemię wielką swoją mocą i swoim wyciągniętym ramieniem; nie ma nic niemożliwego dla ciebie.” Jer. 32:17; „Błogosław, duszo moja, Panu i nie zapominaj wszystkich dobrodziejstw jego!” Ps. 103:2