17,18. I wyszedł inny anioł ze świątyni, która jest w niebie, mając również ostry sierp. I jeszcze inny anioł wyszedł z ołtarza, a ten miał władzę nad ogniem; i zawołał donośnie na tego, który miał ostry sierp, mówiąc: Zapuść swój ostry sierp i obetnij kiście winogron z winorośli ziemi, gdyż dojrzały jej grona. BW
I wyszedł inny anioł ze świątyni, która jest w niebie, i on miał ostry sierp. I wyszedł inny anioł od ołtarza, mający władzę nad ogniem, i donośnie zawołał do mającego ostry sierp: Zapuść twój ostry sierp i poobcinaj grona winorośli ziemi, bo jagody jej dojrzały! BT
I wyszedł inny anioł ze świątyni, która jest w niebie. On również miał ostry sierp. I jeszcze inny anioł wyszedł od ołtarza. Ten miał władzę nad ogniem. Zawołał on donośnie na tego, który miał ostry sierp: Zapuść swój ostry sierp i obetnij kiście winogron z winorośli ziemi, gdyż dojrzały jej grona. NP
Księga Objawienia św. Jana to Stary Testament na końcu Nowego Testamentu. Znajdujemy w niej wiele odwołań do takich ksiąg jak: Księgi Mojżeszowe, Izajasza, Ezechiela, Daniela czy Zachariasza. Takim tematem jest świątynia niebiańska. Mojżesz na górze widział jakiś wzór Przybytku Boga, potem Ezechiel ma widzenie, a w nim ukazany dokładny obraz świątyni budowanej nie ręką człowieka. Potem w Nowym Testamencie fragment listu do Hebrajczyków, gdzie jest sugestia o pozaziemskiej świątyni. No i oczywiście Księga Objawienia. Z tej świątyni wychodzą aniołowie, jeden z nich ma sierp a drugi ma władzę nad ogniem.
Karol Szymański w opracowaniu pt. „Świątynia niebiańska, służba pojednania i sąd w Księdze Objawienia” pisze:
W Księdze Objawienia odnaleźć można aż czternaście odniesień do świątyni Poruszone w nich zostały wszystkie ważne szczegóły związane ze starotestamentową służbą świątynną, którą w subtelny sposób połączono ze służbą Chrystusa w świątyni niebiańskiej. Służba ta oscyluje wokół świecznika i złotego ołtarza w miejscu świętym oraz tronu (symbolizowanego w ziemskiej świątyni przez arkę przymierza) i Boga w miejscu najświętszym. Obj. 3,12; 7,15; 11,1.2.19; 14,15.17; 15,5.6.8 (dwa razy); 16,1.17; 21,22.
Miejsce święte. Sześć z owych czternastu odniesień dotyczy w Księdze Objawienia miejsca świętego. Na wstępie ukazanych zostało siedem świeczników (Obj. 1-3 = gr. lujnias, „lichtarzy”), będących odbiciem siedmioramiennego świecznika, jaki znajdował się w miejscu świętym ziemskiego Przybytku. Jeżeli zsumujemy wszystkie świeczniki, które Jan zobaczył w swych wizjach (Obj. 1,12.20; 4,5; 11,4) wówczas otrzymamy dokładnie taką samą ich ilość, jak tę, którą Salomon kazał wykonać dla miejsca świętego w zbudowanej przez siebie świątyni (1Król.1,49). Nie można zapominać, że zwiększenie ilości świeczników z jednego do dziesięciu w świątyni Salomona, było także w zgodzie z planem oraz szkicem, jaki Bóg dał ojcu Salomona, Dawidowi, w związku z niebiańskim wzorem (1Kron. 28,19).
Dalej widzimy Jezusa ubranego w strój najwyższego kapłana (Obj. 1,13 = gr. poderes). Jest to jedyne miejsce w Nowym Testamencie, w którym to słowo występuje. Septuaginta używa go wyłącznie w odniesieniu do szczególnego stroju najwyższego kapłana (2Mojż. 25,6.7; 28,4; Ezech. 9,2.3.11 itd.).
Kolejnym wyszczególnionym sprzętem jest złoty ołtarz kadzenia (Obj. 8,3.5; 11,1; 14,18; 16,7 = gr. thusiasterion), przy którym Chrystus sprawuje swoją służbę spalając jako Arcykapłan kadzidło na „złotym ołtarzu przed tronem” (Obj. 8,3-5).
Pozostałe odniesienia dotyczą takich zagadnień jak: siedem pochodni (Obj. 4,5 = lampades), dymu kadzidła (Obj. 8,4) oraz kadzielnicy wypełnionej ogniem z ołtarza (Obj. 8,5).
Miejsce najświętsze. Miejsce najświętsze w Księdze Objawienia określone zostało za pomocą greckiego słowa naos (świątynia), gdzie przypisano mu obecność tronu Boga (Obj. 7,15; 16,17; patrz: 5,1.13; 6,16; 7,8.10; 12,5; 14,3.5; 19,4-5; 20,11; 21,5; 22,3)
Jan sprawozdaje także o Skrzyni Przymierza (Obj. 11,19), znajdującej się w miejscu najświętszym niebiańskiej świątyni, która z tego właśnie powodu nazwana została świątynią namiotu świadectwa, nie zaś świątynią kadzenia, krwi czy nawet ubłagalni (Obj. 15,5).
W Obj. 7,15 świątynia (naos) i tron Boga stanowią to samo miejsce. Przed tronem, w bezpośredniej obecności Boga (Obj. 7,10), znajdują się wszyscy aniołowie, starsi, cztery postacie (Obj. 7,11), wielki tłum (Obj. 7,9) i 144 000 (Obj. 14,1-3; 15,2-4). Odnośnie owych 144 000 Jan mówi: „Dlatego są przed tronem Bożym i służą mu we dnie i w nocy w świątyni Jego, a Ten, który siedzi na tronie, osłoni ich obecnością swoją” (Obj. 7,15). W wierszu tym dokonano zrównania naos z miejscem najświętszym.
W Obj. 11,19 naos jest miejscem, gdzie znajduje się arka: „I otworzyła się świątynia Boża, która jest w niebie, i ukazała się Skrzynia Przymierza wewnątrz świątyni Jego. Jest to również jednoznaczne z miejscem najświętszym, ponieważ „arka Jego testamentu” ulokowana była w tym właśnie miejscu (Hebr. 9,3-4).
W Obj. 11,1-2 wymieniono wszystkie trzy części świątyni: (1) dziedziniec (aule), (2) ołtarz, równoznaczny z miejscem świętym (thusiasterion), (3) oraz miejsce najświętsze (naos).
Anioł z kadzielnicą (Obj. 8,3-4). Wiodącym tematem wizji siedmiu trąb jest wstawiennictwo przy złotym ołtarzu kadzidlanym, które pozostaje aktywne aż do końca szóstej trąby. Ostatecznie anioł rzuca na ziemię ogień z ołtarza."
„Główną zaś rzeczą w tym, co mówimy, jest to, że mamy takiego arcykapłana, który usiadł po prawicy tronu Majestatu w niebie, Jako sługa świątyni i prawdziwego przybytku, który zbudował Pan, a nie człowiek. Albowiem każdy arcykapłan bywa ustanawiany, aby składał dary i ofiary; dlatego jest rzeczą konieczną, żeby i ten miał co ofiarować. Otóż, gdyby był na ziemi, nie byłby kapłanem, skoro są tu tacy, którzy składają dary według przepisów zakonu; Służą oni w świątyni, która jest tylko obrazem i cieniem niebieskiej, jak to zostało objawione Mojżeszowi, gdy miał budować przybytek: Bacz, powiedziano mu, abyś uczynił wszystko według wzoru, który ci został ukazany na górze”. Hebr. 8:1-5
„I zawrę z nimi przymierze pokoju, będzie to przymierze wieczne z nimi. Okażę im łaskę, rozmnożę ich i postawię swoją świątynię wśród nich na wieki. I będę wśród nich mieszkał; będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. I poznają narody, że Ja jestem Pan, który uświęcam Izraela, gdy moja świątynia będzie wśród nich na wieki”. Ezech. 37:26-28
Dalej czytamy, że "wyszedł inny anioł od ołtarza, mający władzę nad ogniem" Żniwo ziemi to sąd. A sąd jest ściśle związany z ogniem. Tym ogniem zarządza anioł. Nie wiemy na czym polega władza anioła nad ogniem, ale być może wszystek ogień "spadający" z nieba jest zarządzany przez specjalnego anioła. Czytaliśmy już i nim w Obj. 8:3-5 "I przyszedł inny anioł, i stanął przy ołtarzu, mając złotą kadzielnicę; i dano mu wiele kadzidła, aby je ofiarował wraz z modlitwami wszystkich świętych na złotym ołtarzu przed tronem. I wzniósł się z ręki anioła dym z kadzideł z modlitwami świętych przed Boga. A anioł wziął kadzielnicę i napełnił ją ogniem z ołtarza, i rzucił ją na ziemię. I nastąpiły grzmoty donośne i błyskawice, i trzęsienie ziemi."
A dalej w Obj. 20:8-10 czytamy o tym jak ogień z nieba ostatecznie przechyli szalę zwycięstwa nad wojskami Goga i Magoga.
"I wyjdzie, by zwieść narody, które są na czterech krańcach ziemi, Goga i Magoga, i zgromadzić je do boju; a liczba ich jak piasek morski. I ruszyli na ziemię jak długa i szeroka, i otoczyli obóz świętych i miasto umiłowane. I spadł z nieba ogień, i pochłonął ich. A diabeł, który ich zwodził, został wrzucony do jeziora z ognia i siarki, gdzie znajduje się też zwierzę i fałszywy prorok, i będą dręczeni dniem i nocą na wieki wieków."
Podobne spostrzeżenie znajdujemy w liście Pawła do Tesaloniczan. „A wam, uciskanym, dać odpocznienie wespół z nami, gdy się objawi Pan Jezus z nieba ze zwiastunami mocy swojej, W ogniu płomienistym, wymierzając karę tym, którzy nie znają Boga, oraz tym, którzy nie są posłuszni ewangelii Pana naszego Jezusa. Poniosą oni karę: zatracenie wieczne, oddalenie od oblicza Pana i od mocy chwały jego, Gdy przyjdzie w owym dniu, aby być uwielbionym wśród świętych swoich i podziwianym przez wszystkich, którzy uwierzyli, bo świadectwu naszemu uwierzyliście.” 2 Tes. 1:7-10
czwartek, 31 lipca 2014
wtorek, 29 lipca 2014
Rozdział 14:14-16
Misja czwartego posłańca - proszę wstać Sąd idzie…
14,15,16. I widziałem, a oto biały obłok, a na obłoku siedział ktoś podobny do Syna Człowieczego, mający na głowie swojej złotą koronę, a w ręku swym ostry sierp. A inny anioł wyszedł ze świątyni, wołając donośnym głosem na tego, który siedział na obłoku: Zapuść sierp swój i żnij, gdyż nastała pora żniwa i dojrzało żniwo ziemi. I zapuścił Ten, który siedział na obłoku, sierp swój na ziemi, i ziemia została zżęta, BW
Potem ujrzałem: oto biały obłok - a Siedzący na obłoku, podobny do Syna Człowieczego, miał złoty wieniec na głowie, a w ręku ostry sierp. I wyszedł inny anioł ze świątyni, wołając głosem donośnym do Siedzącego na obłoku: Zapuść Twój sierp i żniwa dokonaj, bo przyszła już pora dokonać żniwa, bo dojrzało żniwo na ziemi!. A Siedzący na obłoku rzucił swój sierp na ziemię i ziemia została zżęta. BT
I zobaczyłem, a oto biały obłok, na obłoku zaś siedział ktoś podobny do Syna Człowieczego. Na swej głowie miał złoty wieniec, a w swojej ręce ostry sierp. I inny anioł wyszedł z przybytku, wołając donośnym głosem na Tego, który siedział na obłoku: Zapuść swój sierp i żnij, gdyż nadeszła pora żniwa, gdyż dojrzało żniwo ziemi. I rzucił Ten, który siedział na obłoku, swój sierp na ziemię, i ziemia została zżęta.” NP
Słychać nawoływania niebiańskich żniwiarzy. Dzisiaj na polach słychać terkot i pomruk kombajnów i koni mechanicznych. Kiedyś słychać było nawoływania żniwiarzy, śpiewy kobiet. To był zawsze pracowity ale radosny czas. Lato i żniwa. Dzisiaj czytamy, że w historii ziemi rozpoczynają się żniwa. Dwa sierpy, dwa żniwa. „Dopóki ziemia istnieć będzie, nie ustaną siew i żniwo, zimno i gorąco. lato i zima, dzień i noc.” 1 Moj. 8:22
Dzisiejszy fragment jest zgodny w Przypowieściami Jezusa głównie z trzynastym rozdziałem Ewangelii Mateusza. „I mówił: Tak jest z Królestwem Bożym, jak z nasieniem, które człowiek rzuca w ziemię. A czy on śpi, czy wstaje w nocy i we dnie, nasienie kiełkuje i wzrasta; on zaś nie wie jak. Bo ziemia sama z siebie owoc wydaje, najpierw trawę, potem kłos, potem pełne zboże w kłosie. A gdy owoc dojrzeje, wnet się zapuszcza sierp, bo nadeszło żniwo. Mar. 4:26-29
”A nieprzyjaciel, który go posiał, to diabeł, a żniwo, to koniec świata, żeńcy zaś, to aniołowie. Jak tedy zbiera się kąkol i pali w ogniu, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy pośle swoich aniołów i zbiorą z Królestwa jego wszystkie zgorszenia, i tych, którzy popełniają nieprawość, I wrzucą ich do pieca ognistego; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Mat. 13:39-42
"A żniwo jest dokonanie świata" BG Mamy tu mowę o końcu świata. Dowiadujemy się tego z ewangelii Mateusza. To jest ważny argument przeciwko tezie, że Księga Objawienia obejmuje tylko zamierzchłe czasy Jana apostoła i że już wszystko się z tej księgi wypełniło. Nie, nie wszystko się wypełniło, wiele rzeczy jest jeszcze przed nami.
Przy okazji zwróćmy uwagę na terminy. O czasach ostatecznych często się mówi „koniec świata”. Biblia Gdańska używa zwrotu „dokonanie świata” natomiast dość ciekawe określenie mamy w języku greckim; εν τη συντελεια του αιωνος τουτου (en tē synteleia tou aiōnos toutou) na końcu spełnieniu się wieku tego. Spełnienie się wieku, to chyba najbardziej trafne określenie czasów końca.
Czas siewu i wzrostu "roślin" zbliża się do końca, właściwie żeńcy już przegotowują sierpy i wychodzą z niebiańskiej świątyni Pana. Żniwa tuż, tuż. Czytamy, że οτι εξηρανθη ο θερισμος (hoti eksēranthē ho therismos), gdyż żniwo zostało wysuszone. Już dłużej nie można czekać…
„Przychodźcie śpiesznie, wy, wszystkie okoliczne narody! Zbierzcie się! Panie, sprowadź tam swoich bohaterów! Niech poruszą się ludy i przyjdą do Doliny Józafata, bo tam zasiądę, aby sądzić wszystkie okoliczne narody. Zapuśćcie sierp, gdyż nadeszło żniwo! Przyjdźcie, zstąpcie, bo pełna jest prasa; pełne są kadzie, gdyż złość ich jest wielka! Tłumy i tłumy zebrane w Dolinie Sądu, bo bliski jest dzień Pana w Dolinie Sądu. Joel. 3:18-19
W Obj. 1:7 czytaliśmy o Panu przychodzącym na obłoku. To właśnie jest ten czas. „Oto przychodzi wśród obłoków, i ujrzy go wszelkie oko, a także ci, którzy go przebili, i będą biadać nad nim wszystkie plemiona ziemi. Tak jest! Amen.”
Czytamy, że na obłoku siedział ktoś podobny do Syna Człowieczego. Na podstawie innych fragmentów Słowa Bożego możemy powiedzieć, że jest to sam Jezus Chrystus, Jezus zwyciężył, ma na swojej głowie złoty στεφανον (stefanon) wieniec, laur zwycięstwa, a w ręku swym ostry δρεπανον (drepanon) sierp. A inny (czwarty) anioł wyszedł ze świątyni, wołając donośnym głosem na tego, który siedział na obłoku: Zapuść sierp swój i żnij, gdyż nastała pora żniwa i dojrzało żniwo ziemi. I zapuścił Ten, który siedział na obłoku, sierp swój na ziemi, i ziemia została zżęta. Nie ma tu jeszcze mowy o karze czy o gniewie Bożym. Po prostu normalna kolej rzeczy, coś było siane, coś dojrzało, teraz właściciel ziemi rozpoczyna żniwo. I widziałem, a oto… rozpoczyna się sąd.
„Jak bowiem Ojciec ma żywot sam w sobie, tak dał i Synowi, by miał żywot sam w sobie. I dał mu władzę sądzenia, bo jest Synem Człowieczym.” Jan. 5:26-27
„Bóg wprawdzie puszczał płazem czasy niewiedzy, teraz jednak wzywa wszędzie wszystkich ludzi, aby się upamiętali, Gdyż wyznaczył dzień, w którym będzie sądził świat sprawiedliwie przez męża, którego ustanowił, potwierdzając to wszystkim przez wskrzeszenie go z martwych.” Dz.Ap. 17:30-31
„I wtedy ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego, i wtedy biadać będą wszystkie plemiona ziemi, i ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach nieba z wielką mocą i chwałą, I pośle aniołów swoich z wielką trąbą, i zgromadzą wybranych jego z czterech stron świata z jednego krańca nieba, aż po drugi.” Mat. 24:30-31
„Nie błądźcie, Bóg się nie da z siebie naśmiewać; albowiem co człowiek sieje, to i żąć będzie.” Gal. 6:7; „Przeminęło żniwo, skończyło się lato, a nie jesteśmy wybawieni!” (Jer. 8:20)
„Przeto bądźcie cierpliwi, bracia, aż do przyjścia Pana. Oto rolnik cierpliwie oczekuje cennego owocu ziemi, aż spadnie wczesny i późniejszy deszcz. Bądźcie i wy cierpliwi, umocnijcie serca swoje, bo przyjście Pana jest bliskie. Nie narzekajcie, bracia, jedni na drugich, abyście nie byli sądzeni; oto sędzia już u drzwi stoi.” Jak. 5:7-9
Co siejemy to zostanie zebrane…
14,15,16. I widziałem, a oto biały obłok, a na obłoku siedział ktoś podobny do Syna Człowieczego, mający na głowie swojej złotą koronę, a w ręku swym ostry sierp. A inny anioł wyszedł ze świątyni, wołając donośnym głosem na tego, który siedział na obłoku: Zapuść sierp swój i żnij, gdyż nastała pora żniwa i dojrzało żniwo ziemi. I zapuścił Ten, który siedział na obłoku, sierp swój na ziemi, i ziemia została zżęta, BW
Potem ujrzałem: oto biały obłok - a Siedzący na obłoku, podobny do Syna Człowieczego, miał złoty wieniec na głowie, a w ręku ostry sierp. I wyszedł inny anioł ze świątyni, wołając głosem donośnym do Siedzącego na obłoku: Zapuść Twój sierp i żniwa dokonaj, bo przyszła już pora dokonać żniwa, bo dojrzało żniwo na ziemi!. A Siedzący na obłoku rzucił swój sierp na ziemię i ziemia została zżęta. BT
I zobaczyłem, a oto biały obłok, na obłoku zaś siedział ktoś podobny do Syna Człowieczego. Na swej głowie miał złoty wieniec, a w swojej ręce ostry sierp. I inny anioł wyszedł z przybytku, wołając donośnym głosem na Tego, który siedział na obłoku: Zapuść swój sierp i żnij, gdyż nadeszła pora żniwa, gdyż dojrzało żniwo ziemi. I rzucił Ten, który siedział na obłoku, swój sierp na ziemię, i ziemia została zżęta.” NP
Słychać nawoływania niebiańskich żniwiarzy. Dzisiaj na polach słychać terkot i pomruk kombajnów i koni mechanicznych. Kiedyś słychać było nawoływania żniwiarzy, śpiewy kobiet. To był zawsze pracowity ale radosny czas. Lato i żniwa. Dzisiaj czytamy, że w historii ziemi rozpoczynają się żniwa. Dwa sierpy, dwa żniwa. „Dopóki ziemia istnieć będzie, nie ustaną siew i żniwo, zimno i gorąco. lato i zima, dzień i noc.” 1 Moj. 8:22
Dzisiejszy fragment jest zgodny w Przypowieściami Jezusa głównie z trzynastym rozdziałem Ewangelii Mateusza. „I mówił: Tak jest z Królestwem Bożym, jak z nasieniem, które człowiek rzuca w ziemię. A czy on śpi, czy wstaje w nocy i we dnie, nasienie kiełkuje i wzrasta; on zaś nie wie jak. Bo ziemia sama z siebie owoc wydaje, najpierw trawę, potem kłos, potem pełne zboże w kłosie. A gdy owoc dojrzeje, wnet się zapuszcza sierp, bo nadeszło żniwo. Mar. 4:26-29
”A nieprzyjaciel, który go posiał, to diabeł, a żniwo, to koniec świata, żeńcy zaś, to aniołowie. Jak tedy zbiera się kąkol i pali w ogniu, tak będzie przy końcu świata. Syn Człowieczy pośle swoich aniołów i zbiorą z Królestwa jego wszystkie zgorszenia, i tych, którzy popełniają nieprawość, I wrzucą ich do pieca ognistego; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Mat. 13:39-42
"A żniwo jest dokonanie świata" BG Mamy tu mowę o końcu świata. Dowiadujemy się tego z ewangelii Mateusza. To jest ważny argument przeciwko tezie, że Księga Objawienia obejmuje tylko zamierzchłe czasy Jana apostoła i że już wszystko się z tej księgi wypełniło. Nie, nie wszystko się wypełniło, wiele rzeczy jest jeszcze przed nami.
Przy okazji zwróćmy uwagę na terminy. O czasach ostatecznych często się mówi „koniec świata”. Biblia Gdańska używa zwrotu „dokonanie świata” natomiast dość ciekawe określenie mamy w języku greckim; εν τη συντελεια του αιωνος τουτου (en tē synteleia tou aiōnos toutou) na końcu spełnieniu się wieku tego. Spełnienie się wieku, to chyba najbardziej trafne określenie czasów końca.
Czas siewu i wzrostu "roślin" zbliża się do końca, właściwie żeńcy już przegotowują sierpy i wychodzą z niebiańskiej świątyni Pana. Żniwa tuż, tuż. Czytamy, że οτι εξηρανθη ο θερισμος (hoti eksēranthē ho therismos), gdyż żniwo zostało wysuszone. Już dłużej nie można czekać…
„Przychodźcie śpiesznie, wy, wszystkie okoliczne narody! Zbierzcie się! Panie, sprowadź tam swoich bohaterów! Niech poruszą się ludy i przyjdą do Doliny Józafata, bo tam zasiądę, aby sądzić wszystkie okoliczne narody. Zapuśćcie sierp, gdyż nadeszło żniwo! Przyjdźcie, zstąpcie, bo pełna jest prasa; pełne są kadzie, gdyż złość ich jest wielka! Tłumy i tłumy zebrane w Dolinie Sądu, bo bliski jest dzień Pana w Dolinie Sądu. Joel. 3:18-19
W Obj. 1:7 czytaliśmy o Panu przychodzącym na obłoku. To właśnie jest ten czas. „Oto przychodzi wśród obłoków, i ujrzy go wszelkie oko, a także ci, którzy go przebili, i będą biadać nad nim wszystkie plemiona ziemi. Tak jest! Amen.”
Czytamy, że na obłoku siedział ktoś podobny do Syna Człowieczego. Na podstawie innych fragmentów Słowa Bożego możemy powiedzieć, że jest to sam Jezus Chrystus, Jezus zwyciężył, ma na swojej głowie złoty στεφανον (stefanon) wieniec, laur zwycięstwa, a w ręku swym ostry δρεπανον (drepanon) sierp. A inny (czwarty) anioł wyszedł ze świątyni, wołając donośnym głosem na tego, który siedział na obłoku: Zapuść sierp swój i żnij, gdyż nastała pora żniwa i dojrzało żniwo ziemi. I zapuścił Ten, który siedział na obłoku, sierp swój na ziemi, i ziemia została zżęta. Nie ma tu jeszcze mowy o karze czy o gniewie Bożym. Po prostu normalna kolej rzeczy, coś było siane, coś dojrzało, teraz właściciel ziemi rozpoczyna żniwo. I widziałem, a oto… rozpoczyna się sąd.
„Jak bowiem Ojciec ma żywot sam w sobie, tak dał i Synowi, by miał żywot sam w sobie. I dał mu władzę sądzenia, bo jest Synem Człowieczym.” Jan. 5:26-27
„Bóg wprawdzie puszczał płazem czasy niewiedzy, teraz jednak wzywa wszędzie wszystkich ludzi, aby się upamiętali, Gdyż wyznaczył dzień, w którym będzie sądził świat sprawiedliwie przez męża, którego ustanowił, potwierdzając to wszystkim przez wskrzeszenie go z martwych.” Dz.Ap. 17:30-31
„I wtedy ukaże się na niebie znak Syna Człowieczego, i wtedy biadać będą wszystkie plemiona ziemi, i ujrzą Syna Człowieczego, przychodzącego na obłokach nieba z wielką mocą i chwałą, I pośle aniołów swoich z wielką trąbą, i zgromadzą wybranych jego z czterech stron świata z jednego krańca nieba, aż po drugi.” Mat. 24:30-31
„Nie błądźcie, Bóg się nie da z siebie naśmiewać; albowiem co człowiek sieje, to i żąć będzie.” Gal. 6:7; „Przeminęło żniwo, skończyło się lato, a nie jesteśmy wybawieni!” (Jer. 8:20)
„Przeto bądźcie cierpliwi, bracia, aż do przyjścia Pana. Oto rolnik cierpliwie oczekuje cennego owocu ziemi, aż spadnie wczesny i późniejszy deszcz. Bądźcie i wy cierpliwi, umocnijcie serca swoje, bo przyjście Pana jest bliskie. Nie narzekajcie, bracia, jedni na drugich, abyście nie byli sądzeni; oto sędzia już u drzwi stoi.” Jak. 5:7-9
Co siejemy to zostanie zebrane…
poniedziałek, 28 lipca 2014
Rozdział 14:12,13
12,13. Tu się okaże wytrwanie świętych, którzy przestrzegają przykazań Bożych i wiary Jezusa. I usłyszałem głos z nieba mówiący: Napisz: Błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają. Zaprawdę, mówi Duch, odpoczną po pracach swoich; uczynki ich bowiem idą za nimi. BW
Tu się okazuje wytrwałość świętych, tych, którzy strzegą przykazań Boga i wiary Jezusa. I usłyszałem głos, który z nieba mówił: Napisz: Błogosławieni, którzy w Panu umierają - już teraz. Zaiste, mówi Duch, niech odpoczną od swoich mozołów, bo idą wraz z nimi ich czyny. BT
Tu jest wytrwałość świętych, którzy przestrzegają przykazań Boga i wiary Jezusa. I usłyszałem głos z nieba: Napisz: Szczęśliwi są od teraz umarli, którzy w Panu umierają. Tak, mówi Duch, aby mogli odpocząć po swoich trudach, bo ich czyny idą za nimi. NP
Nasze zrozumienie Księgi Objawienia często jest powielonymi myślami innych osób; kaznodziei, chrześcijańskich autorów. Zachęcam do samodzielnego studium księgi Objawienia, nie jest to proste, sam czytam wiele książek na temat Objawienia, i mam w głowie utarte ścieżki, ale moją modlitwą jest, aby Pan pokazał mi coś szczególnego dla mnie, dla moich braci i sióstr w Panu. Coś szczególnego dla czasów i okoliczności w których żyjemy. Odkryj coś od Boga w samodzielnym studium księgi Objawienia i podziel się tym ze mną, będę wdzięczny.
O wytrwałości czytaliśmy już w kilku miejscach podczas naszego studium. Polecam komentarz do Objawienia 2:3
Gotowość, zwycięstwo i wytrwałość to słowa kluczowe w Księdze Objawienia; „Ja, Jan, brat wasz i uczestnik … w cierpliwym wytrwaniu przy Jezusie, byłem na wyspie, zwanej Patmos, z powodu zwiastowania Słowa Bożego i świadczenia o Jezusie.” Obj. 1:9; „Znam uczynki twoje i trud, i wytrwałość twoją, … Masz też wytrwałość i cierpiałeś dla imienia mego, a nie ustałeś. Obj. 2:2,3; „Znam uczynki twoje i miłość, i wiarę, i służbę, i wytrwałość twoją, ” Obj. 2:19; „I zawrzał smok gniewem na niewiastę, i odszedł, aby podjąć walkę z resztą jej potomstwa, które strzeże przykazań Bożych i trwa przy świadectwie o Jezusie.” Obj. 12:17; „Jeśli kto jest przeznaczony do niewoli, do niewoli pójdzie; jeśli kto zabija mieczem, musi sam zginąć od miecza. Tu się okaże wytrwanie i wiara świętych.” Obj. 13:10; „Tu się okaże wytrwanie świętych, którzy przestrzegają przykazań Bożych i wiary Jezusa.” Obj. 14:12
Łatwo się pisze i czyta o wytrwałości innych. Trudniej jest być wytrwałym w czymś, co nie jest łatwe, gdy mnożą się przeciwności, gdy jest presja, gdy trudna sytuacja ciągnie się w nieskończoność i nie masz znikąd na ziemi żadnego wsparcia i ani jednej osoby, która by była przy tobie. Chyba jako społeczeństwo stajemy się nieodpornymi na przeciwności mięczakami. Zamiast stawić czoła trudnościom, wycofujemy się. Coraz więcej osób zapada na depresję.
My musimy mówić o nadchodzącym trudnym czasie, musimy prosić Pana o dar wytrwania. Zapowiedź trudnych czasów dla wierzących znajdujemy również w nauczaniu Pana Jezusa. "Wtedy wydawać was będą na udrękę i zabijać was będą, i wszystkie narody pałać będą nienawiścią do was dla imienia mego. I wówczas wielu się zgorszy i nawzajem wydawać się będą, i nawzajem nienawidzić. I powstanie wielu fałszywych proroków, i zwiodą wielu, A ponieważ bezprawie się rozmnoży, przeto miłość wielu oziębnie. A kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony." Mat. 24:9-13; "I wyda na śmierć brat brata, a ojciec syna, i powstaną dzieci przeciwko rodzicom, i przyprawią ich o śmierć. I będziecie w nienawiści u wszystkich dla imienia mego; ale kto wytrwa do końca, będzie zbawiony." Mar. 13:12-13; "I będziecie znienawidzeni przez wszystkich dla imienia mego. Lecz i włos z głowy waszej nie zginie.. Przez wytrwałość swoją zyskacie dusze wasze." Łuk. 21:17-19
Gdy przyjdzie nam rozstać się z tym doczesnym życie pamiętajmy wtedy na słowa: "Drogocenna jest w oczach Pana Śmierć wiernych jego. Ps. 116:15 oraz "Błogosławieni, którzy w Panu umierają..."
Słowo "odtąd"; "od teraz"απαρτι (aparti) odtąd dotyczy głównie uczni Jezusa umarłych w czasie Wielkiego Ucisku. Będą oni zasługiwać na specjalne błogosławieństwo.
O śmierci w Chrystusie, o wyższej wartości życia wiecznego nad naszym ziemskim życiem czytamy w kilku fragmentach Nowego Testamentu. "Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby Bożej zstąpi z nieba; wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie," 1 Tes. 4:16; " Oto tajemnicę wam objawiam: Nie wszyscy zaśniemy, ale wszyscy będziemy przemienieni. W jednej chwili, w oka mgnieniu, na odgłos trąby ostatecznej; bo trąba zabrzmi i umarli wzbudzeni zostaną jako nie skażeni, a my zostaniemy przemienieni. ... Gdzież jest, o śmierci, zwycięstwo twoje? Gdzież jest, o śmierci, żądło twoje? ... Ale Bogu niech będą dzięki, który nam daje zwycięstwo przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa. A tak, bracia moi mili, bądźcie stali, niewzruszeni, zawsze pełni zapału do pracy dla Pana, wiedząc, że trud wasz nie jest daremny w Panu." 1 Kor. 15:51-52,55,57-58
Paweł napisał piękne świadectwo swojej wiary; "Albowiem dla mnie życiem jest Chrystus, a śmierć zyskiem, A jeśli życie w ciele umożliwi mi owocną pracę, to nie wiem, co wybrać.. Albowiem jedno i drugie mnie pociąga: pragnę rozstać się z życiem i być z Chrystusem, bo to daleko lepiej;. Lecz z drugiej strony pozostać w ciele, to ze względu na was rzecz potrzebniejsza." Filip. 1:21-24; A Jezus w Objawieniu dodaje; "Byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków i mam klucze śmierci i piekła. Obj. 1:18
Czytamy, że ci wytrwali "strzegą przykazań Boga i wiary Jezusa" Podobne słowa mieliśmy w dwunastym rozdziale; "I zawrzał smok gniewem na niewiastę, i odszedł, aby podjąć walkę z resztą jej potomstwa, które strzeże przykazań Bożych i trwa przy świadectwie o Jezusie." Obj. 12:17 Ważne jest nasze postępowanie, przestrzeganie Bożych przykazań nas obowiązuje, ważne też są nasze czyny, dokonania, nasz trud. W Efez. 2:8-10 czytamy; "Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; Nie z uczynków, aby się kto nie chlubił. Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili."
Wiemy, że nie jesteśmy zbawieni na podstawie naszych uczynków, ale jesteśmy zbawieni do dobrych uczynków. Bez uczynków wiara nasza jest martwa. Księga Objawienia mówi więcej na temat uczynków i naszych dokonań niż o wytrwałości i zwycięstwie.
Co Biblia mówi na temat trudu: „Bez przestanku przypominając skuteczną onę wiarę waszę i onę pracowitą miłość, i onę cierpliwą nadzieję w Panu naszym, Jezusie Chrystusie, przed Bogiem i Ojcem naszym.” 1 Tes. 1:3 BG; „Przeto pomyślcie o tym, który od grzeszników zniósł tak wielkie sprzeciwy wobec siebie, abyście nie upadli na duchu, utrudzeni.” Hebr. 12:3; „Gdyż trudzimy się i walczymy dlatego, że położyliśmy nadzieję w Bogu żywym, który jest Zbawicielem wszystkich ludzi, zwłaszcza wierzących.” 1 Tym. 4:10; A tak, bracia moi mili, bądźcie stali, niewzruszeni, zawsze pełni zapału do pracy dla Pana, wiedząc, że trud wasz nie jest daremny w Panu. 1 Kor. 15:58
Obj. 2:9 w Biblii Gdańskiej jest jeszcze ważny zwrot: „Znam uczynki twoje” Ten zwrot w listach do wspólnot pojawia się w BG siedem razy i jest skierowany do każdego kościoła. Znam twoje czyny, to także znaczy znam twoją bezczynność. Czyny, uczynki w świetle Księgi Objawienia, są bardzo istotne i ważne. Oczywiście można zarzucać listowi Jakuba i Objawieniu Jezusa zbytnią "uczynkowość", ale nie można udawać, że Bóg nie patrzy, i nie zna naszych uczynków, skoro zna i mają one w Jego oczach wielką wartość. To nie faryzeusze czy legaliści wymyślili i gnębią kościół tzw. „uczynkowością”, to jest idea jak najbardziej widoczna i poparta Słowem Bożym w Nowym Testamencie.
Dla przykładu podam trzy wersety z listu do Tytusa, ale takich wersetów jest więcej. „Który dał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w dobrych uczynkach,” Tyt. 2:14; „Prawdziwa to mowa i chcę, abyś ty przy tym obstawał, żeby ci, którzy uwierzyli w Boga, starali się celować w dobrych uczynkach. To jest dobre i użyteczne dla ludzi.” Tyt. 3:8 „A niech się i nasi uczą celować w dobrych uczynkach, aby zaspokajać palące potrzeby, żeby nie byli nieużyteczni.” Tyt. 3:14
"Ich dokonania idą za nimi..."
W. Barclay sugeruje, że uczynki to nasz charakter. Nas charakter przemieniony na obraz Jezusa, tylko w ten sposób jest zdolny do dobrych uczynków. Nasze uczynki są, lub nie są świadectwem naszego przemienionego, podobnego do Chrystusa charakteru. Tam w wieczność pójdzie nasze świadectwo, nasze czyny, nasz charakter.
Warto przeczytać wartościową i budującą naszą wiarę myśl Davida M Levy. "W tym miejscu rozdziału następuje niespodziewany przeskok, od tych którzy są na wieki potępieni, do wierzących,, cierpiących z powodu naśladowania Chrystusa w czasie Wielkiego Ucisku. Jan pisze: "Tu się okaże wytrwanie świętych, którzy przestrzegają przykazań Bożych i wiary Jezusa." (w.12) Ostrzeżenie o potępieniu tych, którzy oddadzą pokłon zwierzęciu będzie wielka zachęta dla wierzących w Jezusa i wzmocnieniem słabych w wierze, którzy być może rozważali pójście na kompromis i poddanie się władzy Antychrysta. Teraz uświadamiają sobie, że nawet śmierć męczeńska za wiarę jest znacznie lepsza niż śmierć wieczna i udręka w jeziorze ognistym. Wierność Chrystusowi w czasie Wielkiego Ucisku będzie oznaczała męczeństwo dla wielu naśladowców, ale kiedy będą umierać, otrzymają szczególne błogosławieństwo. Jan usłyszał: "Głos z nieba mówiący: Napisz: Błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają" (w.13) Jest to drugie z siedmiu błogosławieństw wymienionych w Objawieniu. Duch Święty zapowiada specjalne błogosławieństwo i nagrodę dla tych, którzy zostaną zabici za wytrwałość i miłość dla Pana. Oni "odpoczną po pracach (trudach) swoich."
"Przeto i my, mając około siebie tak wielki obłok świadków, złożywszy z siebie wszelki ciężar i grzech, który nas usidla, biegnijmy wytrwale w wyścigu, który jest przed nami, Patrząc na Jezusa, sprawcę i dokończyciela wiary, który zamiast doznać należytej mu radości, wycierpiał krzyż, nie bacząc na jego hańbę, i usiadł na prawicy tronu Bożego, Przeto pomyślcie o tym, który od grzeszników zniósł tak wielkie sprzeciwy wobec siebie, abyście nie upadli na duchu, utrudzeni." Hebr. 12:1-3
"Albowiem sądzę, że utrapienia teraźniejszego czasu nic nie znaczą w porównaniu z chwałą, która ma się nam objawić." Rzym. 8:18
"Kto wierzy w niego, nie będzie sądzony; kto zaś nie wierzy, już jest osądzony dlatego, że nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego. (...) Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny, kto zaś nie słucha Syna, nie ujrzy żywota, lecz gniew Boży ciąży na nim." Jan. 3:18,36
Tu się okazuje wytrwałość świętych, tych, którzy strzegą przykazań Boga i wiary Jezusa. I usłyszałem głos, który z nieba mówił: Napisz: Błogosławieni, którzy w Panu umierają - już teraz. Zaiste, mówi Duch, niech odpoczną od swoich mozołów, bo idą wraz z nimi ich czyny. BT
Tu jest wytrwałość świętych, którzy przestrzegają przykazań Boga i wiary Jezusa. I usłyszałem głos z nieba: Napisz: Szczęśliwi są od teraz umarli, którzy w Panu umierają. Tak, mówi Duch, aby mogli odpocząć po swoich trudach, bo ich czyny idą za nimi. NP
Nasze zrozumienie Księgi Objawienia często jest powielonymi myślami innych osób; kaznodziei, chrześcijańskich autorów. Zachęcam do samodzielnego studium księgi Objawienia, nie jest to proste, sam czytam wiele książek na temat Objawienia, i mam w głowie utarte ścieżki, ale moją modlitwą jest, aby Pan pokazał mi coś szczególnego dla mnie, dla moich braci i sióstr w Panu. Coś szczególnego dla czasów i okoliczności w których żyjemy. Odkryj coś od Boga w samodzielnym studium księgi Objawienia i podziel się tym ze mną, będę wdzięczny.
O wytrwałości czytaliśmy już w kilku miejscach podczas naszego studium. Polecam komentarz do Objawienia 2:3
Gotowość, zwycięstwo i wytrwałość to słowa kluczowe w Księdze Objawienia; „Ja, Jan, brat wasz i uczestnik … w cierpliwym wytrwaniu przy Jezusie, byłem na wyspie, zwanej Patmos, z powodu zwiastowania Słowa Bożego i świadczenia o Jezusie.” Obj. 1:9; „Znam uczynki twoje i trud, i wytrwałość twoją, … Masz też wytrwałość i cierpiałeś dla imienia mego, a nie ustałeś. Obj. 2:2,3; „Znam uczynki twoje i miłość, i wiarę, i służbę, i wytrwałość twoją, ” Obj. 2:19; „I zawrzał smok gniewem na niewiastę, i odszedł, aby podjąć walkę z resztą jej potomstwa, które strzeże przykazań Bożych i trwa przy świadectwie o Jezusie.” Obj. 12:17; „Jeśli kto jest przeznaczony do niewoli, do niewoli pójdzie; jeśli kto zabija mieczem, musi sam zginąć od miecza. Tu się okaże wytrwanie i wiara świętych.” Obj. 13:10; „Tu się okaże wytrwanie świętych, którzy przestrzegają przykazań Bożych i wiary Jezusa.” Obj. 14:12
Łatwo się pisze i czyta o wytrwałości innych. Trudniej jest być wytrwałym w czymś, co nie jest łatwe, gdy mnożą się przeciwności, gdy jest presja, gdy trudna sytuacja ciągnie się w nieskończoność i nie masz znikąd na ziemi żadnego wsparcia i ani jednej osoby, która by była przy tobie. Chyba jako społeczeństwo stajemy się nieodpornymi na przeciwności mięczakami. Zamiast stawić czoła trudnościom, wycofujemy się. Coraz więcej osób zapada na depresję.
My musimy mówić o nadchodzącym trudnym czasie, musimy prosić Pana o dar wytrwania. Zapowiedź trudnych czasów dla wierzących znajdujemy również w nauczaniu Pana Jezusa. "Wtedy wydawać was będą na udrękę i zabijać was będą, i wszystkie narody pałać będą nienawiścią do was dla imienia mego. I wówczas wielu się zgorszy i nawzajem wydawać się będą, i nawzajem nienawidzić. I powstanie wielu fałszywych proroków, i zwiodą wielu, A ponieważ bezprawie się rozmnoży, przeto miłość wielu oziębnie. A kto wytrwa do końca, ten będzie zbawiony." Mat. 24:9-13; "I wyda na śmierć brat brata, a ojciec syna, i powstaną dzieci przeciwko rodzicom, i przyprawią ich o śmierć. I będziecie w nienawiści u wszystkich dla imienia mego; ale kto wytrwa do końca, będzie zbawiony." Mar. 13:12-13; "I będziecie znienawidzeni przez wszystkich dla imienia mego. Lecz i włos z głowy waszej nie zginie.. Przez wytrwałość swoją zyskacie dusze wasze." Łuk. 21:17-19
Gdy przyjdzie nam rozstać się z tym doczesnym życie pamiętajmy wtedy na słowa: "Drogocenna jest w oczach Pana Śmierć wiernych jego. Ps. 116:15 oraz "Błogosławieni, którzy w Panu umierają..."
Słowo "odtąd"; "od teraz"απαρτι (aparti) odtąd dotyczy głównie uczni Jezusa umarłych w czasie Wielkiego Ucisku. Będą oni zasługiwać na specjalne błogosławieństwo.
O śmierci w Chrystusie, o wyższej wartości życia wiecznego nad naszym ziemskim życiem czytamy w kilku fragmentach Nowego Testamentu. "Gdyż sam Pan na dany rozkaz, na głos archanioła i trąby Bożej zstąpi z nieba; wtedy najpierw powstaną ci, którzy umarli w Chrystusie," 1 Tes. 4:16; " Oto tajemnicę wam objawiam: Nie wszyscy zaśniemy, ale wszyscy będziemy przemienieni. W jednej chwili, w oka mgnieniu, na odgłos trąby ostatecznej; bo trąba zabrzmi i umarli wzbudzeni zostaną jako nie skażeni, a my zostaniemy przemienieni. ... Gdzież jest, o śmierci, zwycięstwo twoje? Gdzież jest, o śmierci, żądło twoje? ... Ale Bogu niech będą dzięki, który nam daje zwycięstwo przez Pana naszego, Jezusa Chrystusa. A tak, bracia moi mili, bądźcie stali, niewzruszeni, zawsze pełni zapału do pracy dla Pana, wiedząc, że trud wasz nie jest daremny w Panu." 1 Kor. 15:51-52,55,57-58
Paweł napisał piękne świadectwo swojej wiary; "Albowiem dla mnie życiem jest Chrystus, a śmierć zyskiem, A jeśli życie w ciele umożliwi mi owocną pracę, to nie wiem, co wybrać.. Albowiem jedno i drugie mnie pociąga: pragnę rozstać się z życiem i być z Chrystusem, bo to daleko lepiej;. Lecz z drugiej strony pozostać w ciele, to ze względu na was rzecz potrzebniejsza." Filip. 1:21-24; A Jezus w Objawieniu dodaje; "Byłem umarły, lecz oto żyję na wieki wieków i mam klucze śmierci i piekła. Obj. 1:18
Czytamy, że ci wytrwali "strzegą przykazań Boga i wiary Jezusa" Podobne słowa mieliśmy w dwunastym rozdziale; "I zawrzał smok gniewem na niewiastę, i odszedł, aby podjąć walkę z resztą jej potomstwa, które strzeże przykazań Bożych i trwa przy świadectwie o Jezusie." Obj. 12:17 Ważne jest nasze postępowanie, przestrzeganie Bożych przykazań nas obowiązuje, ważne też są nasze czyny, dokonania, nasz trud. W Efez. 2:8-10 czytamy; "Albowiem łaską zbawieni jesteście przez wiarę, i to nie z was: Boży to dar; Nie z uczynków, aby się kto nie chlubił. Jego bowiem dziełem jesteśmy, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, do których przeznaczył nas Bóg, abyśmy w nich chodzili."
Wiemy, że nie jesteśmy zbawieni na podstawie naszych uczynków, ale jesteśmy zbawieni do dobrych uczynków. Bez uczynków wiara nasza jest martwa. Księga Objawienia mówi więcej na temat uczynków i naszych dokonań niż o wytrwałości i zwycięstwie.
Co Biblia mówi na temat trudu: „Bez przestanku przypominając skuteczną onę wiarę waszę i onę pracowitą miłość, i onę cierpliwą nadzieję w Panu naszym, Jezusie Chrystusie, przed Bogiem i Ojcem naszym.” 1 Tes. 1:3 BG; „Przeto pomyślcie o tym, który od grzeszników zniósł tak wielkie sprzeciwy wobec siebie, abyście nie upadli na duchu, utrudzeni.” Hebr. 12:3; „Gdyż trudzimy się i walczymy dlatego, że położyliśmy nadzieję w Bogu żywym, który jest Zbawicielem wszystkich ludzi, zwłaszcza wierzących.” 1 Tym. 4:10; A tak, bracia moi mili, bądźcie stali, niewzruszeni, zawsze pełni zapału do pracy dla Pana, wiedząc, że trud wasz nie jest daremny w Panu. 1 Kor. 15:58
Obj. 2:9 w Biblii Gdańskiej jest jeszcze ważny zwrot: „Znam uczynki twoje” Ten zwrot w listach do wspólnot pojawia się w BG siedem razy i jest skierowany do każdego kościoła. Znam twoje czyny, to także znaczy znam twoją bezczynność. Czyny, uczynki w świetle Księgi Objawienia, są bardzo istotne i ważne. Oczywiście można zarzucać listowi Jakuba i Objawieniu Jezusa zbytnią "uczynkowość", ale nie można udawać, że Bóg nie patrzy, i nie zna naszych uczynków, skoro zna i mają one w Jego oczach wielką wartość. To nie faryzeusze czy legaliści wymyślili i gnębią kościół tzw. „uczynkowością”, to jest idea jak najbardziej widoczna i poparta Słowem Bożym w Nowym Testamencie.
Dla przykładu podam trzy wersety z listu do Tytusa, ale takich wersetów jest więcej. „Który dał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w dobrych uczynkach,” Tyt. 2:14; „Prawdziwa to mowa i chcę, abyś ty przy tym obstawał, żeby ci, którzy uwierzyli w Boga, starali się celować w dobrych uczynkach. To jest dobre i użyteczne dla ludzi.” Tyt. 3:8 „A niech się i nasi uczą celować w dobrych uczynkach, aby zaspokajać palące potrzeby, żeby nie byli nieużyteczni.” Tyt. 3:14
"Ich dokonania idą za nimi..."
W. Barclay sugeruje, że uczynki to nasz charakter. Nas charakter przemieniony na obraz Jezusa, tylko w ten sposób jest zdolny do dobrych uczynków. Nasze uczynki są, lub nie są świadectwem naszego przemienionego, podobnego do Chrystusa charakteru. Tam w wieczność pójdzie nasze świadectwo, nasze czyny, nasz charakter.
Warto przeczytać wartościową i budującą naszą wiarę myśl Davida M Levy. "W tym miejscu rozdziału następuje niespodziewany przeskok, od tych którzy są na wieki potępieni, do wierzących,, cierpiących z powodu naśladowania Chrystusa w czasie Wielkiego Ucisku. Jan pisze: "Tu się okaże wytrwanie świętych, którzy przestrzegają przykazań Bożych i wiary Jezusa." (w.12) Ostrzeżenie o potępieniu tych, którzy oddadzą pokłon zwierzęciu będzie wielka zachęta dla wierzących w Jezusa i wzmocnieniem słabych w wierze, którzy być może rozważali pójście na kompromis i poddanie się władzy Antychrysta. Teraz uświadamiają sobie, że nawet śmierć męczeńska za wiarę jest znacznie lepsza niż śmierć wieczna i udręka w jeziorze ognistym. Wierność Chrystusowi w czasie Wielkiego Ucisku będzie oznaczała męczeństwo dla wielu naśladowców, ale kiedy będą umierać, otrzymają szczególne błogosławieństwo. Jan usłyszał: "Głos z nieba mówiący: Napisz: Błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają" (w.13) Jest to drugie z siedmiu błogosławieństw wymienionych w Objawieniu. Duch Święty zapowiada specjalne błogosławieństwo i nagrodę dla tych, którzy zostaną zabici za wytrwałość i miłość dla Pana. Oni "odpoczną po pracach (trudach) swoich."
"Przeto i my, mając około siebie tak wielki obłok świadków, złożywszy z siebie wszelki ciężar i grzech, który nas usidla, biegnijmy wytrwale w wyścigu, który jest przed nami, Patrząc na Jezusa, sprawcę i dokończyciela wiary, który zamiast doznać należytej mu radości, wycierpiał krzyż, nie bacząc na jego hańbę, i usiadł na prawicy tronu Bożego, Przeto pomyślcie o tym, który od grzeszników zniósł tak wielkie sprzeciwy wobec siebie, abyście nie upadli na duchu, utrudzeni." Hebr. 12:1-3
"Albowiem sądzę, że utrapienia teraźniejszego czasu nic nie znaczą w porównaniu z chwałą, która ma się nam objawić." Rzym. 8:18
"Kto wierzy w niego, nie będzie sądzony; kto zaś nie wierzy, już jest osądzony dlatego, że nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego. (...) Kto wierzy w Syna, ma żywot wieczny, kto zaś nie słucha Syna, nie ujrzy żywota, lecz gniew Boży ciąży na nim." Jan. 3:18,36
niedziela, 27 lipca 2014
Rozdział 14:9-11
9,10,11. A trzeci anioł szedł za nimi, mówiąc donośnym głosem: Jeżeli ktoś odda pokłon zwierzęciu i jego posągowi i przyjmie znamię na swoje czoło lub na swoją rękę, To i on pić będzie samo czyste wino gniewu Bożego z kielicha jego gniewu i będzie męczony w ogniu i w siarce wobec świętych aniołów i wobec Baranka. A dym ich męki unosi się w górę na wieki wieków i nie mają wytchnienia we dnie i w nocy ci, którzy oddają pokłon zwierzęciu i jego posągowi, ani nikt, kto przyjmuje znamię jego imienia. BW
A inny anioł, trzeci, przyszedł w ślad za nimi, mówiąc donośnym głosem: Jeśli kto wielbi Bestię, i obraz jej, i bierze sobie jej znamię na czoło lub rękę, ten również będzie pić wino zapalczywości Boga przygotowane, nie rozcieńczone, w kielichu Jego gniewu; i będzie katowany ogniem i siarką wobec świętych aniołów i wobec Baranka. A dym ich katuszy na wieki wieków się wznosi i nie mają spoczynku we dnie i w nocy czciciele Bestii i jej obrazu, i ten, kto bierze znamię jej imienia. BT
Kolejny zaś anioł, trzeci, szedł za nimi z donośnym wołaniem: Jeżeli ktoś kłania się zwierzęciu i jego podobiźnie oraz przyjmuje znamię na swoje czoło lub na swoją rękę, to i on będzie pił wino szaleństwa Boga, zmieszanego, nie rozcieńczonego w kielichu Jego gniewu i będzie męczony w ogniu i w siarce wobec świętych aniołów i wobec Baranka. A dym ich męki unosi się na wieki wieków i nie mają wytchnienia we dnie i w nocy ci, którzy kłaniają się zwierzęciu i jego posągowi, ani nikt, kto przyjmie znamię jego imienia. NP
Przeczytajmy jeszcze dwa bardzo pomocne fragmenty z proroka Izajasza i Jeremiasza.
„Bo jest to dzień pomsty Pana, rok odwetu za spór z Syjonem. Toteż potoki Edomu zamienią się w smołę, a jego glina w siarkę, a jego ziemia stanie się smołą gorejącą: Ani w nocy, ani w dzień nie zgaśnie, jego dym wznosić się będzie zawsze; z pokolenia w pokolenie będzie pustynią, po wiek wieków nikt nie będzie nią chodził.” Izaj. 34:8-10
„Tak bowiem rzekł do mnie Pan, Bóg Izraela: Weź z mojej ręki ten kielich wina gniewu i daj z niego pić wszystkim narodom, do których cię wysyłam, Aby piły i zataczały się, i szalały przed mieczem, który między nie posyłam. Wziąłem więc kielich z ręki Pana i napoiłem wszystkie narody, do których mnie posłał Pan; (...) I wszystkich królów Północy, bliskich i dalekich, jednego za drugim, i wszystkie królestwa świata, które są na powierzchni ziemi, a król Szeszaku niechaj pije po nich! I powiedz im: Tak mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Pijcie, upijcie się i wymiotujcie, i padnijcie, aby już nie powstać przed mieczem, który Ja między was posyłam! Lecz jeśliby nie chcieli wziąć z twojej ręki tego kielicha, aby pić, wtedy powiedz im: Tak mówi Pan Zastępów: Musicie pić! (...) Ty zaś zwiastuj im te wszystkie słowa i mów do nich: Pan grzmi z wysokości i ze swojej świętej siedziby wydaje swój głos; potężnie grzmi nad swoją niwą, w stronę wszystkich mieszkańców ziemi. (...) Tak mówi Pan Zastępów: Oto nieszczęście idzie od narodu do narodu i groźna burza zrywa się od krańców ziemi.. Zabitych przez Pana będzie w owym dniu od krańca ziemi po kraniec; nie będzie się ich opłakiwać ani zbierać, ani grzebać, będą jako gnój na roli. Biadajcie, pasterze i krzyczcie, tarzajcie się w popiele, przewodnicy owiec, gdyż nadeszły dni waszej rzezi, roztrzaskam was i padniecie jak okazałe barany!. I nie będzie ucieczki dla pasterzy ani ocalenia dla przewodników owiec. Słuchaj! Krzyk pasterzy i biadanie przewodników owiec, gdyż Pan pustoszy ich pastwisko. I zniweczone będą ciche niwy od żaru gniewu Pańskiego. Uciekają jak lew, który opuszcza swoją gęstwinę, gdyż ich kraj obrócił się w pustkowie przez okrutny miecz i żar gniewu Pańskiego.” Jer. 25:15-17,26-28,30,32-38
Już drugi posłaniec woła donośnym głosem. To nie jest cichy szept, to jest wołanie na alarm, niczym strażnika na wieży, ludzie pojednajcie się z Bogiem, nie przyjmujcie piętna Bestii, bo nadchodzi sąd. Jeżeli ktoś … przyjmie znamię… będzie pić wino gniewu Bożego.
Wino symbolizuje napój bogów, boży dar, ofiarę, oczyszczenie, eliksir życia, zmartwychwstanie, błogosławieństwo, uświęcenie, prawdę (łac. in vino veritas - w winie prawda), mądrość, młodość, skarb, pokrzepienie, żałość, lęk, zapomnienie, pocieszenie, łagodność, wesołość, odwagę, miłość, pożądanie, dzikość, miłość, wroga, zdrajcę, diabła. Wino symbolizuje doktryny, ideologie, filozofie. Jak widać wino ma wiele przeciwstawnych sobie znaczeń.
Podobną sytuację mamy na kartach Pisma Świętego. Wino jest symbolem krwi Jezusa, symbolem zbawienia. „Potem wziął kielich, podziękował, dał im i pili z niego wszyscy. I rzekł im: To jest krew moja nowego przymierza, która się za wielu wylewa. Zaprawdę powiadam wam, nie będę już odtąd pił z owocu winorośli, aż do owego dnia, gdy go będę pił na nowo w Królestwie Bożym.” Mar. 14:23-25; „Podniosę kielich zbawienia I wzywać będę imienia Pana.” Ps. 116:13 „Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czy nie jest udziałem we Krwi Chrystusa?” 1 Kor 10, 16.
Ale wino jest też symbolem srogiego gniewu Bożego dla tych którzy zawiedli w próbie, poszli na kompromis i przyjęli piętno diabolicznej bestii. Symbolem kary dla bezbożnych ludzi. „Bo w rękach Pana jest kielich Wina musującego, pełnego przypraw; Z niego nalewa, a wszyscy bezbożni na ziemi nawet osad jego wysączają i piją. Ale ja będę zwiastował po wsze czasy, Opiewać będę Boga Jakuba.” Ps. 75:9-10
W czternastym rozdziale czytamy, że bezbożni ludzie będą mieli do wypicia dwa kielichy. Pierwszy kielich z winem szaleńczej rozpusty Babilonu, drugi to kielich θυμου (thymou) wzburzenia szału, zapalczywości, zapalczywego gniewu Bożego. Opisana w trzynastym rozdziale ułuda pokoju, dobrobytu za rządów dzikich bestii, krótkotrwały błogostan, fałszywe i krótkotrwałe poczucie bezpieczeństwa właśnie się kończy. To wino będzie mocne.
W języku greckim mamy tutaj ciekawą grę słów. To wino jest κεκερασμενου (kekerasmenou) zmieszane i ακρατου (akratou) nierozcieńczone. Zmieszane gniewem furią, zapalczywości i niczym nie złagodzone. Czas łaski się skończył.
To co dalej czytamy, wielu wprawia w osłupienie; Ten kto podporządkuje się władzy Bestii i odda jej hołd i przyjmie jej piętno. Ten kto stanie się jej własnością i będzie mówił jak Smok będzie męczony βασανισθησεται (basanisthēsetai) będzie dręczony, poddany katuszom w ogniu i w siarce, na wieki.
W Starym Testamencie czytamy, że Bóg każe bezbożność i degenerację moralną ogniem i siarką. Widzimy to w tragicznej historii Sodomy i Gomory. Tutaj mamy wyraźną aluzję do tej historii.
"Tak też Sodoma i Gomora i okoliczne miasta, które w podobny do nich sposób oddały się rozpuście i przeciwnemu naturze pożądaniu cudzego ciała, stanowią przykład kary ognia wiecznego za to." Judy 1:7
"I stanie się z Babilonem, perłą królestw, chlubą i dumą Chaldejczyków, to, co się stało z Sodomą i Gomorą, które zniszczył Bóg. Nigdy już nie będzie zamieszkany i nie będzie w nim ludzi po wszystkie pokolenia; żaden Arab nie rozbije tam namiotu ani pasterze nie zatrzymają się tam z trzodami." Izaj. 13:19-22
Dawid w Psalmie 11:5,6 pisze „ Pan bada sprawiedliwego i bezbożnego. A nienawidzi tego, kto kocha bezprawie. Na bezbożnych zsyła deszcz rozżarzonych węgli i siarki. A wicher palący jest udziałem ich.” Prorok Izajasz i Ezechiel dodają: „ I odezwie się Pan swoim potężnym głosem, i ukaże ciosy swojego ramienia w zapalczywości gniewu i w płomieniu pożerającego ognia, wśród burzy i ulewy, i ciężkiego gradu.” Izaj. 30:30; Lecz w owym dniu, gdy Gog najedzie ziemię izraelską - mówi Wszechmocny Pan wzbierze we mnie zapalczywy gniew, (...) Przywołam przeciwko niemu wszelkiego rodzaju strachy - mówi Wszechmocny Pan - tak że miecz jednego skieruje się przeciwko drugiemu. . Potem osądzę go przez zarazę i przelew krwi; spuszczę na niego i jego hufce oraz liczne ludy, które są z nim, ulewny deszcz i grad, ogień i siarkę.. I tak okażę moją wielkość i moją świętość, i objawię się na oczach wielu narodów. I poznają, że Ja jestem Pan.” Ezech. 38:18,21-23
W Nowym Testamencie, w tym w księdze Objawienia mamy również kilka odniesień do kary w ogniu i siarce.
„Wtedy powie i tym po lewicy: Idźcie precz ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, zgotowany diabłu i jego aniołom. Albowiem łaknąłem, a nie daliście mi jeść, pragnąłem, a nie daliście mi pić.” Mat. 25:41-42
„A jeśli cię gorszy ręka twoja, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie wejść kaleką do żywota, niż mieć dwoje rąk, a pójść do piekła, w ogień nieugaszony, Gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie.” Mar. 9:43-44
„W ręku jego jest wiejadło, by oczyścić klepisko swoje, i zbierze pszenicę swoją do spichlerza, lecz plewy spali w ogniu nieugaszonym.” Mat. 3:12
„A nieprzyjaciel, który go posiał, to diabeł, a żniwo, to koniec świata, żeńcy zaś, to aniołowie. Jak tedy zbiera się kąkol i pali w ogniu, tak będzie przy końcu świata.. Syn Człowieczy pośle swoich aniołów i zbiorą z Królestwa jego wszystkie zgorszenia, i tych, którzy popełniają nieprawość, I wrzucą ich do pieca ognistego; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.” Mat. 13:39-42
„Węże! Plemię żmijowe! Jakże będziecie mogli ujść przed sądem ognia piekielnego?” Mat. 23:33
„A był pewien człowiek bogaty, który się przyodziewał w szkarłatne szaty i kosztowne tkaniny i co dzień wystawnie ucztował. (...) . A gdy w krainie umarłych cierpiał męki i podniósł oczy swoje, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie.. Wtedy zawołał i rzekł: Ojcze Abrahamie, zmiłuj się nade mną i poślij Łazarza, aby umoczył koniec palca swego w wodzie i ochłodził mi język, bo męki cierpię w tym płomieniu.” Łuk. 16:19,23-24
„Gdyż sprawiedliwa to rzecz u Boga odpłacić uciskiem tym, którzy was uciskają. A wam, uciskanym, dać odpocznienie wespół z nami, gdy się objawi Pan Jezus z nieba ze zwiastunami mocy swojej. W ogniu płomienistym, wymierzając karę tym, którzy nie znają Boga, oraz tym, którzy nie są posłuszni ewangelii Pana naszego Jezusa. Poniosą oni karę: zatracenie wieczne, oddalenie od oblicza Pana i od mocy chwały jego,” 2 Tes. 1:6-9
Ten ostatni wiersz zawiera bardzo podobną myśl do naszego fragmentu. Czytaliśmy w poprzednim rozdziale, że uczniowie Jezusa, którzy odmówią złożenia pokłonu posągowi Bestii, doznają od napiętnowanych zwolenników Bestii srogich prześladowań i śmierci. Teraz jest czas Bożej odpłaty za krew niewinnie przelaną.
Teraz popatrzmy na Księgę Objawienia, co ona mówi o ogniu i siarce.
„I pojmane zostało zwierzę, a wraz z nim fałszywy prorok, który przed nim czynił cuda, jakimi zwiódł tych, którzy przyjęli znamię zwierzęcia i oddawali pokłon posągowi jego. Zostali oni obaj wrzuceni żywcem do jeziora ognistego, gorejącego siarką.” Obj. 19:20
„I ruszyli na ziemię jak długa i szeroka, i otoczyli obóz świętych i miasto umiłowane. I spadł z nieba ogień, i pochłonął ich. A diabeł, który ich zwodził, został wrzucony do jeziora z ognia i siarki, gdzie znajduje się też zwierzę i fałszywy prorok, i będą dręczeni dniem i nocą na wieki wieków.” Obj. 20:9-10
„Udziałem zaś bojaźliwych i niewierzących, i skalanych, i zabójców, i wszeteczników, i czarowników, i bałwochwalców, i wszystkich kłamców będzie jezioro płonące ogniem i siarką. To jest śmierć druga.” Obj. 21:8
Kontynuację opisu tej przerażającej wizji mamy w wierszu jedenastym. „A dym ich męki βασανισμου (basanismou) męczarni, tortury, unosi się w górę na εις αιωνας αιωνων (eis aiōnas atonon) wieki wieków i nie mają wytchnienia αναπαυσιν (anapausin) odpoczynku, we dnie i w nocy.” Z tego fragmentu dowiadujemy się też, że całe to piekielne widowisko oglądają święci aniołowie i Baranek. Aniołowie są świadkami i uważnymi obserwatorami wielu wydarzeń. Dobrych i złych.
Brzmi odgłos siódmej trąby. Głos ten i towarzyszące anielskie nawoływania ostrzegają wierzących przed potępieniem tych, którzy poddają się tłumowi, pozostają w świecie i służą diabłu. Wołanie to jest też zachętą dla zniechęconych, znudzonych, wzmocnieniem dla słabych. Są kiwnięciem palcem dla tych którzy rozważają pójście na kompromis i bierne poddanie się władzy Antychrysta. Jeżeli ktoś … odda pokłon… będzie pić wino gniewu Bożego.
Na koniec dzisiejszych rozważań podzielę się ciekawą myślą Zaca Poonena. „Babilon jest nierządnym chrześcijaństwem, fałszywym kościołem, który pozoruje naśladowanie Jezusa, ale żyje dla siebie, dla świata i dla wszystkich swoich żądz i namiętności . Napoił wszystkie narody winem namiętności jego duchowej rozpusty. Ci, którzy piją wino Babilonu, będą również musieli pić wino zapalczywości Boga! Nie możesz pić jednego i uciec od drugiego. Gniew Boży jest wspomniany jako „nierozcieńczony”- co oznacza, że nie ma miłosierdzia w nim. Biblia mówi, że ci, którzy nie okazują litości dla innych, będą także sądzeni bez miłosierdzia przez Boga (Jk. 2:13) (…) W Księdze Objawienia 4:8, widzieliśmy żywe stworzenia, które zawsze wielbią Boga, dlatego też nie mają odpoczynku dzień i w nocy. W tym miejscu widzimy, że niegodziwcy również nie mają odpoczynku w dzień i w nocy, gdyż zawsze są dręczeni, bo zamiast czcić Boga, oddali pokłon bestii i jej wizerunkowi.” Albo... albo...
Jezus powiedział: "Kto stara się zachować życie swoje, straci je, a kto straci życie swoje dla Mnie, znajdzie je." (Mt.10:39)
A inny anioł, trzeci, przyszedł w ślad za nimi, mówiąc donośnym głosem: Jeśli kto wielbi Bestię, i obraz jej, i bierze sobie jej znamię na czoło lub rękę, ten również będzie pić wino zapalczywości Boga przygotowane, nie rozcieńczone, w kielichu Jego gniewu; i będzie katowany ogniem i siarką wobec świętych aniołów i wobec Baranka. A dym ich katuszy na wieki wieków się wznosi i nie mają spoczynku we dnie i w nocy czciciele Bestii i jej obrazu, i ten, kto bierze znamię jej imienia. BT
Kolejny zaś anioł, trzeci, szedł za nimi z donośnym wołaniem: Jeżeli ktoś kłania się zwierzęciu i jego podobiźnie oraz przyjmuje znamię na swoje czoło lub na swoją rękę, to i on będzie pił wino szaleństwa Boga, zmieszanego, nie rozcieńczonego w kielichu Jego gniewu i będzie męczony w ogniu i w siarce wobec świętych aniołów i wobec Baranka. A dym ich męki unosi się na wieki wieków i nie mają wytchnienia we dnie i w nocy ci, którzy kłaniają się zwierzęciu i jego posągowi, ani nikt, kto przyjmie znamię jego imienia. NP
Przeczytajmy jeszcze dwa bardzo pomocne fragmenty z proroka Izajasza i Jeremiasza.
„Bo jest to dzień pomsty Pana, rok odwetu za spór z Syjonem. Toteż potoki Edomu zamienią się w smołę, a jego glina w siarkę, a jego ziemia stanie się smołą gorejącą: Ani w nocy, ani w dzień nie zgaśnie, jego dym wznosić się będzie zawsze; z pokolenia w pokolenie będzie pustynią, po wiek wieków nikt nie będzie nią chodził.” Izaj. 34:8-10
„Tak bowiem rzekł do mnie Pan, Bóg Izraela: Weź z mojej ręki ten kielich wina gniewu i daj z niego pić wszystkim narodom, do których cię wysyłam, Aby piły i zataczały się, i szalały przed mieczem, który między nie posyłam. Wziąłem więc kielich z ręki Pana i napoiłem wszystkie narody, do których mnie posłał Pan; (...) I wszystkich królów Północy, bliskich i dalekich, jednego za drugim, i wszystkie królestwa świata, które są na powierzchni ziemi, a król Szeszaku niechaj pije po nich! I powiedz im: Tak mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Pijcie, upijcie się i wymiotujcie, i padnijcie, aby już nie powstać przed mieczem, który Ja między was posyłam! Lecz jeśliby nie chcieli wziąć z twojej ręki tego kielicha, aby pić, wtedy powiedz im: Tak mówi Pan Zastępów: Musicie pić! (...) Ty zaś zwiastuj im te wszystkie słowa i mów do nich: Pan grzmi z wysokości i ze swojej świętej siedziby wydaje swój głos; potężnie grzmi nad swoją niwą, w stronę wszystkich mieszkańców ziemi. (...) Tak mówi Pan Zastępów: Oto nieszczęście idzie od narodu do narodu i groźna burza zrywa się od krańców ziemi.. Zabitych przez Pana będzie w owym dniu od krańca ziemi po kraniec; nie będzie się ich opłakiwać ani zbierać, ani grzebać, będą jako gnój na roli. Biadajcie, pasterze i krzyczcie, tarzajcie się w popiele, przewodnicy owiec, gdyż nadeszły dni waszej rzezi, roztrzaskam was i padniecie jak okazałe barany!. I nie będzie ucieczki dla pasterzy ani ocalenia dla przewodników owiec. Słuchaj! Krzyk pasterzy i biadanie przewodników owiec, gdyż Pan pustoszy ich pastwisko. I zniweczone będą ciche niwy od żaru gniewu Pańskiego. Uciekają jak lew, który opuszcza swoją gęstwinę, gdyż ich kraj obrócił się w pustkowie przez okrutny miecz i żar gniewu Pańskiego.” Jer. 25:15-17,26-28,30,32-38
Już drugi posłaniec woła donośnym głosem. To nie jest cichy szept, to jest wołanie na alarm, niczym strażnika na wieży, ludzie pojednajcie się z Bogiem, nie przyjmujcie piętna Bestii, bo nadchodzi sąd. Jeżeli ktoś … przyjmie znamię… będzie pić wino gniewu Bożego.
Wino symbolizuje napój bogów, boży dar, ofiarę, oczyszczenie, eliksir życia, zmartwychwstanie, błogosławieństwo, uświęcenie, prawdę (łac. in vino veritas - w winie prawda), mądrość, młodość, skarb, pokrzepienie, żałość, lęk, zapomnienie, pocieszenie, łagodność, wesołość, odwagę, miłość, pożądanie, dzikość, miłość, wroga, zdrajcę, diabła. Wino symbolizuje doktryny, ideologie, filozofie. Jak widać wino ma wiele przeciwstawnych sobie znaczeń.
Podobną sytuację mamy na kartach Pisma Świętego. Wino jest symbolem krwi Jezusa, symbolem zbawienia. „Potem wziął kielich, podziękował, dał im i pili z niego wszyscy. I rzekł im: To jest krew moja nowego przymierza, która się za wielu wylewa. Zaprawdę powiadam wam, nie będę już odtąd pił z owocu winorośli, aż do owego dnia, gdy go będę pił na nowo w Królestwie Bożym.” Mar. 14:23-25; „Podniosę kielich zbawienia I wzywać będę imienia Pana.” Ps. 116:13 „Kielich błogosławieństwa, który błogosławimy, czy nie jest udziałem we Krwi Chrystusa?” 1 Kor 10, 16.
Ale wino jest też symbolem srogiego gniewu Bożego dla tych którzy zawiedli w próbie, poszli na kompromis i przyjęli piętno diabolicznej bestii. Symbolem kary dla bezbożnych ludzi. „Bo w rękach Pana jest kielich Wina musującego, pełnego przypraw; Z niego nalewa, a wszyscy bezbożni na ziemi nawet osad jego wysączają i piją. Ale ja będę zwiastował po wsze czasy, Opiewać będę Boga Jakuba.” Ps. 75:9-10
W czternastym rozdziale czytamy, że bezbożni ludzie będą mieli do wypicia dwa kielichy. Pierwszy kielich z winem szaleńczej rozpusty Babilonu, drugi to kielich θυμου (thymou) wzburzenia szału, zapalczywości, zapalczywego gniewu Bożego. Opisana w trzynastym rozdziale ułuda pokoju, dobrobytu za rządów dzikich bestii, krótkotrwały błogostan, fałszywe i krótkotrwałe poczucie bezpieczeństwa właśnie się kończy. To wino będzie mocne.
W języku greckim mamy tutaj ciekawą grę słów. To wino jest κεκερασμενου (kekerasmenou) zmieszane i ακρατου (akratou) nierozcieńczone. Zmieszane gniewem furią, zapalczywości i niczym nie złagodzone. Czas łaski się skończył.
To co dalej czytamy, wielu wprawia w osłupienie; Ten kto podporządkuje się władzy Bestii i odda jej hołd i przyjmie jej piętno. Ten kto stanie się jej własnością i będzie mówił jak Smok będzie męczony βασανισθησεται (basanisthēsetai) będzie dręczony, poddany katuszom w ogniu i w siarce, na wieki.
W Starym Testamencie czytamy, że Bóg każe bezbożność i degenerację moralną ogniem i siarką. Widzimy to w tragicznej historii Sodomy i Gomory. Tutaj mamy wyraźną aluzję do tej historii.
"Tak też Sodoma i Gomora i okoliczne miasta, które w podobny do nich sposób oddały się rozpuście i przeciwnemu naturze pożądaniu cudzego ciała, stanowią przykład kary ognia wiecznego za to." Judy 1:7
"I stanie się z Babilonem, perłą królestw, chlubą i dumą Chaldejczyków, to, co się stało z Sodomą i Gomorą, które zniszczył Bóg. Nigdy już nie będzie zamieszkany i nie będzie w nim ludzi po wszystkie pokolenia; żaden Arab nie rozbije tam namiotu ani pasterze nie zatrzymają się tam z trzodami." Izaj. 13:19-22
Dawid w Psalmie 11:5,6 pisze „ Pan bada sprawiedliwego i bezbożnego. A nienawidzi tego, kto kocha bezprawie. Na bezbożnych zsyła deszcz rozżarzonych węgli i siarki. A wicher palący jest udziałem ich.” Prorok Izajasz i Ezechiel dodają: „ I odezwie się Pan swoim potężnym głosem, i ukaże ciosy swojego ramienia w zapalczywości gniewu i w płomieniu pożerającego ognia, wśród burzy i ulewy, i ciężkiego gradu.” Izaj. 30:30; Lecz w owym dniu, gdy Gog najedzie ziemię izraelską - mówi Wszechmocny Pan wzbierze we mnie zapalczywy gniew, (...) Przywołam przeciwko niemu wszelkiego rodzaju strachy - mówi Wszechmocny Pan - tak że miecz jednego skieruje się przeciwko drugiemu. . Potem osądzę go przez zarazę i przelew krwi; spuszczę na niego i jego hufce oraz liczne ludy, które są z nim, ulewny deszcz i grad, ogień i siarkę.. I tak okażę moją wielkość i moją świętość, i objawię się na oczach wielu narodów. I poznają, że Ja jestem Pan.” Ezech. 38:18,21-23
W Nowym Testamencie, w tym w księdze Objawienia mamy również kilka odniesień do kary w ogniu i siarce.
„Wtedy powie i tym po lewicy: Idźcie precz ode mnie, przeklęci, w ogień wieczny, zgotowany diabłu i jego aniołom. Albowiem łaknąłem, a nie daliście mi jeść, pragnąłem, a nie daliście mi pić.” Mat. 25:41-42
„A jeśli cię gorszy ręka twoja, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie wejść kaleką do żywota, niż mieć dwoje rąk, a pójść do piekła, w ogień nieugaszony, Gdzie robak ich nie umiera, a ogień nie gaśnie.” Mar. 9:43-44
„W ręku jego jest wiejadło, by oczyścić klepisko swoje, i zbierze pszenicę swoją do spichlerza, lecz plewy spali w ogniu nieugaszonym.” Mat. 3:12
„A nieprzyjaciel, który go posiał, to diabeł, a żniwo, to koniec świata, żeńcy zaś, to aniołowie. Jak tedy zbiera się kąkol i pali w ogniu, tak będzie przy końcu świata.. Syn Człowieczy pośle swoich aniołów i zbiorą z Królestwa jego wszystkie zgorszenia, i tych, którzy popełniają nieprawość, I wrzucą ich do pieca ognistego; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów.” Mat. 13:39-42
„Węże! Plemię żmijowe! Jakże będziecie mogli ujść przed sądem ognia piekielnego?” Mat. 23:33
„A był pewien człowiek bogaty, który się przyodziewał w szkarłatne szaty i kosztowne tkaniny i co dzień wystawnie ucztował. (...) . A gdy w krainie umarłych cierpiał męki i podniósł oczy swoje, ujrzał z daleka Abrahama i Łazarza na jego łonie.. Wtedy zawołał i rzekł: Ojcze Abrahamie, zmiłuj się nade mną i poślij Łazarza, aby umoczył koniec palca swego w wodzie i ochłodził mi język, bo męki cierpię w tym płomieniu.” Łuk. 16:19,23-24
„Gdyż sprawiedliwa to rzecz u Boga odpłacić uciskiem tym, którzy was uciskają. A wam, uciskanym, dać odpocznienie wespół z nami, gdy się objawi Pan Jezus z nieba ze zwiastunami mocy swojej. W ogniu płomienistym, wymierzając karę tym, którzy nie znają Boga, oraz tym, którzy nie są posłuszni ewangelii Pana naszego Jezusa. Poniosą oni karę: zatracenie wieczne, oddalenie od oblicza Pana i od mocy chwały jego,” 2 Tes. 1:6-9
Ten ostatni wiersz zawiera bardzo podobną myśl do naszego fragmentu. Czytaliśmy w poprzednim rozdziale, że uczniowie Jezusa, którzy odmówią złożenia pokłonu posągowi Bestii, doznają od napiętnowanych zwolenników Bestii srogich prześladowań i śmierci. Teraz jest czas Bożej odpłaty za krew niewinnie przelaną.
Teraz popatrzmy na Księgę Objawienia, co ona mówi o ogniu i siarce.
„I pojmane zostało zwierzę, a wraz z nim fałszywy prorok, który przed nim czynił cuda, jakimi zwiódł tych, którzy przyjęli znamię zwierzęcia i oddawali pokłon posągowi jego. Zostali oni obaj wrzuceni żywcem do jeziora ognistego, gorejącego siarką.” Obj. 19:20
„I ruszyli na ziemię jak długa i szeroka, i otoczyli obóz świętych i miasto umiłowane. I spadł z nieba ogień, i pochłonął ich. A diabeł, który ich zwodził, został wrzucony do jeziora z ognia i siarki, gdzie znajduje się też zwierzę i fałszywy prorok, i będą dręczeni dniem i nocą na wieki wieków.” Obj. 20:9-10
„Udziałem zaś bojaźliwych i niewierzących, i skalanych, i zabójców, i wszeteczników, i czarowników, i bałwochwalców, i wszystkich kłamców będzie jezioro płonące ogniem i siarką. To jest śmierć druga.” Obj. 21:8
Kontynuację opisu tej przerażającej wizji mamy w wierszu jedenastym. „A dym ich męki βασανισμου (basanismou) męczarni, tortury, unosi się w górę na εις αιωνας αιωνων (eis aiōnas atonon) wieki wieków i nie mają wytchnienia αναπαυσιν (anapausin) odpoczynku, we dnie i w nocy.” Z tego fragmentu dowiadujemy się też, że całe to piekielne widowisko oglądają święci aniołowie i Baranek. Aniołowie są świadkami i uważnymi obserwatorami wielu wydarzeń. Dobrych i złych.
Brzmi odgłos siódmej trąby. Głos ten i towarzyszące anielskie nawoływania ostrzegają wierzących przed potępieniem tych, którzy poddają się tłumowi, pozostają w świecie i służą diabłu. Wołanie to jest też zachętą dla zniechęconych, znudzonych, wzmocnieniem dla słabych. Są kiwnięciem palcem dla tych którzy rozważają pójście na kompromis i bierne poddanie się władzy Antychrysta. Jeżeli ktoś … odda pokłon… będzie pić wino gniewu Bożego.
Na koniec dzisiejszych rozważań podzielę się ciekawą myślą Zaca Poonena. „Babilon jest nierządnym chrześcijaństwem, fałszywym kościołem, który pozoruje naśladowanie Jezusa, ale żyje dla siebie, dla świata i dla wszystkich swoich żądz i namiętności . Napoił wszystkie narody winem namiętności jego duchowej rozpusty. Ci, którzy piją wino Babilonu, będą również musieli pić wino zapalczywości Boga! Nie możesz pić jednego i uciec od drugiego. Gniew Boży jest wspomniany jako „nierozcieńczony”- co oznacza, że nie ma miłosierdzia w nim. Biblia mówi, że ci, którzy nie okazują litości dla innych, będą także sądzeni bez miłosierdzia przez Boga (Jk. 2:13) (…) W Księdze Objawienia 4:8, widzieliśmy żywe stworzenia, które zawsze wielbią Boga, dlatego też nie mają odpoczynku dzień i w nocy. W tym miejscu widzimy, że niegodziwcy również nie mają odpoczynku w dzień i w nocy, gdyż zawsze są dręczeni, bo zamiast czcić Boga, oddali pokłon bestii i jej wizerunkowi.” Albo... albo...
Jezus powiedział: "Kto stara się zachować życie swoje, straci je, a kto straci życie swoje dla Mnie, znajdzie je." (Mt.10:39)
sobota, 26 lipca 2014
Rozdział 14:8
8. A drugi anioł szedł za nim i mówił: Upadł, upadł wielki Babilon, który napoił wszystkie narody winem szaleńczej rozpusty, BW
A inny anioł, drugi, przyszedł w ślad mówiąc: Upadł, upadł wielki Babilon, co winem zapalczywości swego nierządu napoił wszystkie narody! BT
A inny anioł, drugi, szedł za nim ze słowami: Upadł, upadł wielki Babilon, który winem szaleństwa swojej rozpusty napoił wszystkie narody. NP.
A za nim szedł drugi Anioł, mówiąc: Upadł Babilon, ono miasto wielkie! bo winem gniewu wszeteczeństwa swego napoił wszystkie narody. BG
Przeczytajmy jeszcze fragment z Jer. 51:6-9; „Uchodźcie z pośrodku Babilonu i niech każdy ratuje swoje życie, abyście nie zginęli przez jego winę, gdyż jest to czas pomsty dla Pana, On odda mu to, na co zasłużył! Babilon jest złotym kubkiem w ręku Pana, upijającym całą ziemię. Z jego wina piły narody, dlatego też narody oszalały. Babilon padł znienacka i został rozbity. Biadajcie nad nim, weźcie balsamu na jego ból, może da się go uleczyć. Leczyliśmy Babilon, ale nie dało się go uleczyć; zostawcie go! Chodźmy każdy do swojego kraju, gdyż jego sąd niebios sięga i wznosi się aż do obłoków!”
Misja dwóch aniołów mówi o dwóch grupach ludzi, w wierszu poprzednim o bojących się Boga i wielbiących Go oraz tych, z dzisiejszego wiersza, którzy są odurzeni winem rozpusty i wszeteczeństwa oraz splamieni brudem Babilonu. Masz wybór. Po której stronie będziesz ?
Ten wiersz daje światło na wspomnianą wcześniej ideę „niesplamienia się” i dotyczy duchowego wszeteczeństwa. To tutaj wspomniane wszeteczeństwo mówi o czymś więcej niż zwykła ludzka seksualna nieczystość. Całość przekazu Objawienia wskazuje wyraźnie, że i cudzołożne, niewierne kobiety jak i wszeteczeństwo to symbol duchowego odstępstwa, niewierności Bogu i cudzołożnych związków z innymi religiami, mieszanina doktryn i wyznań, powiązania z inną duchowością.
Babilon jest symbolem wrogiej Bogu potęgi, zuchwalstwa, bałwochwalstwa, okultyzmu, wszelakiej pożądliwości, pychy, przepychu. Babilon to źródło zepsucia, ideologii która doprowadza do upadku zasad moralnych, siedlisko grzechu. Babilon jest symbolem niewoli, ucisku i presji. To symbol przepychu, gdzie wszystkim rządzi pieniądz, sukces, władza i zysk. To miasto ucisku, niesprawiedliwości społecznej. W wierszu ósmym mamy zapowiedź upadku tych wszystkich rzeczy i chwała Bogu za tą nadzieję, że kiedyś to upadnie.
Upadł, upadł wielki Babilon, który winem θυμου (thymou) wzburzenia, szału, szaleństwa swojej rozpusty πορνειας (porneias) nierządu, wszeteczeństwa napoił wszystkie narody. Słowo Babilon z języka greckiego βαβυλων (babylōn) znaczy „brama bogów” natomiast interesująca jest etymologia tego słowa w języku hebrajskim בָּבֶל (bä·bel') a jego znaczenie to (confusion by miting)" „poplątanie przez mieszanie.” Słowo Babilon w języku hebrajskim pochodzi od słowa בָּלַל (bä·lal'), mieszać, mylić, zanikać, tracić swoje właściwości poprzez mieszanie
Kolejna informacja na którą zwróciłem uwagę, to ta, że Babilon choć jest rozgniewany lub szalony, nikogo na siłę nie upijał, po prostu było wielkie pragnienie picia z tego kielicha. Był pobyt, była podaż. To pragnienie będzie tak wielkie, i tak duża otwartość, że całe narody bezkrytycznie, w wielkim obłędzie upiją się tym winem do nieprzytomności.
Bardzo ciekawe proroctwa na temat Babilonu spotykamy u proroków Starego Testamentu oraz w innych miejscach w księdze Objawienia. Są one bardzo kompatybilne ze sobą. Jeden fragment z Jer. 51:6-9 już zacytowałem wyżej. „I stanie się z Babilonem, perłą królestw, chlubą i dumą Chaldejczyków to, co się stało z Sodomą i Gomorą, które zniszczył Bóg. Nigdy już nie będzie zamieszkany i nie będzie w nim ludzi po wszystkie pokolenia; żaden Arab nie rozbije tam namiotu ani pasterze nie zatrzymają się tam z trzodami. Lecz dzikie zwierzęta będą tam miały swoje leże, a ich domy będą pełne sów. Mieszkać tam będą strusie i wyprawiać swoje harce kosmacze." Izaj. 13:19-21
„Wtem zawołał strażnik: Na strażniczej wieży, Panie, ustawicznie stoję dzień w dzień i trwam na warcie noc w noc. I oto tu nadchodzi oddział jeźdźców, zaprzęgi konne. I odezwał się głos: Upadł, upadł Babilon i wszystkie posągi jego bogów potrzaskane na ziemi. O, ludu ty mój, wymłócony i podeptany na klepisku! Co usłyszałem od Pana Zastępów, Boga izraelskiego, to wam zwiastowałem.” Izaj. 21:8-10
„A siódmy wylał czaszę swoją w powietrze; i rozległ się ze świątyni od tronu donośny głos mówiący: Stało się. I nastąpiły błyskawice i donośne grzmoty, i wielkie trzęsienie ziemi, jakiego nie było, odkąd człowiek istnieje na ziemi; tak potężne było to trzęsienie. I rozpadło się wielkie miasto na trzy części, i legły w gruzach miasta pogan. I wspomniano przed Bogiem o wielkim Babilonie, że należy mu dać kielich wina zapalczywego gniewu Bożego.” Obj. 16:17-19
„A na czole jej wypisane było imię o tajemniczym znaczeniu: Wielki Babilon, matka wszetecznic i obrzydliwości ziemi. I widziałem tę kobietę pijaną krwią świętych i krwią męczenników Jezusowych. A ujrzawszy ją, zdumiałem się bardzo.” Obj. 17:5-6
„I zawołał donośnym głosem: Upadł, upadł Wielki Babilon i stał się siedliskiem demonów i schronieniem wszelkiego ducha nieczystego i schronieniem wszelkiego ptactwa nieczystego i wstrętnego.” Obj. 18:2; „Z dala stać będą ze strachu przed jego męką, mówiąc: Biada, biada tobie, miasto wielkie, Babilonie, miasto potężne, gdyż w jednej godzinie nastał twój sąd.” Obj. 18:10; „I podniósł jeden potężny anioł kamień, duży jak kamień młyński, i wrzucił go do morza, mówiąc: Tak jednym rzutem zostanie strącone wielkie miasto Babilon, i już go nie będzie.” Obj. 18:21
Obecnie, od III w p.n.e miasto Babilon jest pustkowiem. W ostatnich latach po upadku Saddama Husajna, wzmożono tam prace archeologiczne. W czasach Jana był tam prawdopodobnie zbór chrześcijan, świadczy o tym jeden wiersz z listu apostoła Piotra; „Pozdrawia was zbór w Babilonie, wespół z wami wybrany, i Marek, syn mój.” 1 Piotr. 5:13 To jest bardzo interesujący fragment. Niektórzy historycy twierdzą, że w czasach Jana nie było takiej miejscowości jak Babilon. To Rzym nazywano Babilonem, a Piotr pozdrawia nie zbór w Babilonie, ale w Rzymie. Są ludzie którzy wierzą, że Babilon zostanie jeszcze odbudowany jako metropolia, być może przez muzułmanów.
Dzisiaj Wielki Babilon to symbol skierowanej przeciwko Bogu opozycji politycznej i religijnej, dla jednych jest to odrodzone cesarstwo rzymskie pod postacią Unii Europejskiej, dla innych są to Stany Zjednoczone. Są zwolennicy teorii, że miasto Babilon zostanie odbudowane i stanie się stolicą imperium nowej uniwersalnej religii. Są osoby, które pod symbolem Babilonu upatrują religijny system papieski i Watykan. Obserwując dzisiejsze tendencje do ogromnego relatywizmu i uniwersalizmu, w Babilonie upatruję mieszaninę wielu wyznań, religii i władzy świeckiej, wszelkie ruchy ekumeniczno - polityczne idące na głęboki kompromis kosztem czystości doktryn biblijnych. Nasze oczy powinny patrzeć na zjawisko tzw, chrislamu, czy przenikania New Age i mistyki dalekowschodniej do chrześcijaństwa. Do tematu Babilonu i wina wrócimy jeszcze w dalszej części studium. Już w dziesiątym wierszu jest mowa o winie jako o napoju symbolizującym gniew Boży.
„To i on pić będzie samo czyste wino gniewu Bożego z kielicha jego gniewu i będzie męczony w ogniu i w siarce wobec świętych aniołów i wobec Baranka.” Obj. 14:10
„I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, mających siedem czasz, i tak się do mnie odezwał: Chodź, pokażę ci sąd nad wielką wszetecznicą, która rozsiadła się nad wielu wodami, Z którą nierząd uprawiali królowie ziemi, a winem jej nierządu upijali się mieszkańcy ziemi.” Obj. 17:1-2
„I zawołał donośnym głosem: Upadł, upadł Wielki Babilon i stał się siedliskiem demonów i schronieniem wszelkiego ducha nieczystego i schronieniem wszelkiego ptactwa nieczystego i wstrętnego. Gdyż wszystkie narody piły wino szaleńczej rozpusty jego i królowie ziemi uprawiali z nim wszeteczeństwo, a kupcy ziemi wzbogacili się na wielkim jego przepychu.” Obj. 18:2-3
piątek, 25 lipca 2014
Rozdział 14:6,7
Misja pierwszego posłańca - anielska ewangelizacja
6,7 I widziałem innego anioła, lecącego przez środek nieba, który miał ewangelię wieczną, aby ją zwiastować mieszkańcom ziemi i wszystkim narodom, i plemionom, i językom, i ludom, który mówił donośnym głosem: Bójcie się Boga i oddajcie mu chwałę, gdyż nadeszła godzina sądu jego, i oddajcie pokłon temu, który stworzył niebo i ziemię, i morze, i źródła wód. BW
Potem ujrzałem innego anioła lecącego przez środek nieba, mającego odwieczną Dobrą Nowinę do obwieszczenia wśród tych, którzy siedzą na ziemi, wśród każdego narodu, szczepu, języka i ludu. Wołał on głosem donośnym: Ulęknijcie się Boga i dajcie Mu chwałę, bo godzina sądu Jego nadeszła. Oddajcie pokłon Temu, co niebo uczynił i ziemię, i morze, i źródła wód! BT
I zobaczyłem innego anioła, jak leciał środkiem nieba. Miał on ewangelię wieczną, aby ją głosić, mieszkańcom ziemi i wszystkim narodom, plemionom, językom i ludom. Wołał on donośnym głosem: Zacznijcie bać się Boga i oddajcie Mu chwałę, gdyż nadeszła godzina Jego sądu, i pokłońcie się Temu, który uczynił niebo i ziemię, morze i źródła wód. NP
I widziałem drugiego Anioła, lecącego przez pośrodek nieba, mającego Ewangieliję wieczną, aby ją zwiastował mieszkającym na ziemi i wszelkiemu narodowi, i pokoleniu, i językowi, i ludowi, Mówiącego głosem wielkim: Bójcie się Boga i chwałę mu dajcie, gdyż przyszła godzina sądu jego, a kłaniajcie się temu, który uczynił niebo i ziemię, i morze, i źródła wód. BG
Po raz ostatni spotkaliśmy się z aniołem w Obj. 11:15 „I zatrąbił siódmy anioł; i odezwały się w niebie potężne głosy mówiące: Panowanie nad światem przypadło w udziale Panu naszemu i Pomazańcowi jego i królować będzie na wieki wieków.” Inny anioł występuje w Obj. 8:3 „I przyszedł inny anioł, i stanął przy ołtarzu, mając złotą kadzielnicę; i dano mu wiele kadzidła, aby je ofiarował wraz z modlitwami wszystkich świętych na złotym ołtarzu przed tronem.” Teraz być może ten sam „inny” anioł, posłaniec zajmuje się ewangelizacją. To jest ostatnia ewangelizacja w czasach ostatecznych. Ewangelia która głosi jest αιωνιον (aiōnion) wieczną. Biblia Tysiąclecia używa słowa odwieczna. Tak jak Jezus jest odwieczny, tak jak idea odkupienia jest odwieczna, tak samo ευαγγελιον (euangelion) dobra nowina jest wieczna.
Widzenie Jana jest zbieżne z zapowiedzią Pana Jezusa co do czasów końca z Mat. 24:14; „ I będzie głoszona ta ewangelia o Królestwie po całej ziemi na świadectwo wszystkim narodom, i wtedy nadejdzie koniec.”
Mamy tutaj opisany obraz pełnej Ewangelii, anielskie zwiastowanie nie ogranicza się do łaski i miłości, ale też jest zapowiedzią sądu Bożego i mówi o bojaźni Bożej. Mamy cztery elementy zwiastowania: Bójcie φοβηθητε (fobēthēte) się Boga, miejcie dla Niego respekt. Oddajcie Mu chwałę. Anioł woła na cały nieboskłon; nadeszła godzina sądu Bożego, zróbcie coś z ta informacją. W końcu uznajcie Boga za Stworzyciela, że i Wasze życie jest zależne od Boga i pokłońcie się Bogu. To nie jest przyjazne poklepywanie po plecach, to nie jest koncert ani przedstawienie żonglerów, to jest głośne wołanie niczym poszukiwanie zbłąkanych turystów w górach, pełnych przepaści i niczym światło latarni podczas najgorszego sztormu. To jest poważna sprawa. Właśnie odbywa się ostatnia ewangelizacja.
„Lud, pogrążony w mroku, ujrzał światłość wielką, i tym, którzy siedzieli w krainie i cieniu śmierci, rozbłysła jasność. Odtąd począł Jezus kazać i mówić: Upamiętajcie się, przybliżyło się bowiem Królestwo Niebios.” Mat. 4:16-17
„I wołając: Ludzie, co robicie? I my jesteśmy tylko ludźmi, takimi jak i wy, zwiastujemy wam dobrą nowinę, abyście się odwrócili od tych marnych rzeczy do Boga żywego, który stworzył niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich jest.” Dz.Ap. 14:15
„Dlatego w miejsce Chrystusa poselstwo sprawujemy, jak gdyby przez nas Bóg upominał; w miejsce Chrystusa prosimy: Pojednajcie się z Bogiem.” 2 Kor. 5:20
Podobne nawoływania do oddania Bogu chwały zanim będzie za późno spotykamy u proroków np. u Jeremiasza 13:16; „ Oddajcie Panu, waszemu Bogu, chwałę, zanim zapadnie ciemność i zanim wasze nogi się potkną o mroczne góry. Gdy będziecie wyglądać światła, On zamieni je w ciemność i obróci w pomrokę!”
Anioł głośno woła: Bójcie się Boga. Temat Bojaźni Bożej jest bardzo ważnym tematem. Dzisiaj mieszkańcom ziemi, powszechnie jakże bardzo brakuje tej bojaźni. W Piśmie Świętym jest około 300 odniesień do tematu bojaźni Bożej. Już w księgach Mojżeszowych jest mowa o potrzebie nauki bojaźni Bożej, jest apel aby nie mieszać się z pogańskimi narodami, aby oni nie odciągnęli ludu Bożego od bojaźni Bożej. W Kazn. 12:13-14 czytamy; „Wysłuchaj końcowej nauki całości: Bój się Boga i przestrzegaj jego przykazań, bo to jest obowiązek każdego człowieka. Bóg bowiem odbędzie sąd nad każdym czynem, nad każdą rzeczą tajną czy dobrą, czy złą.”
„Niech się boi Pana cała ziemia! Niech drżą przed nim wszyscy mieszkańcy świata!” Ps. 33:8; „Szczęśliwy jest człowiek, który stale trwa w bojaźni Bożej; lecz kto zatwardza serce, wpada w nieszczęście.” Przyp. 28:14 Izajasz w 11: 2 pisze, o duchu bojaźni Pana.
„Któż by się nie bał ciebie, Panie, i nie uwielbił imienia twego? Bo Ty jedynie jesteś święty, toteż wszystkie narody przyjdą i oddadzą ci pokłon, ponieważ objawiły się sprawiedliwe rządy twoje.” Obj. 15:4
Ważne dla nas połączenie sądu i bojaźni Bożej mamy w 2 Kor. 5:10-11 „Albowiem my wszyscy musimy stanąć przed sądem Chrystusowym, aby każdy odebrał zapłatę za uczynki swoje, dokonane w ciele, dobre czy złe. Wiedząc tedy, co to jest bojaźń Pańska, staramy się przekonywać ludzi; a przed Bogiem wszystko w nas jest jawne, spodziewam się też, że i w sumieniach waszych jest to jawne.”
Pisałem o interlinearnym tekście Nowego Testamentu oraz o konkordancji Stronga, dzisiaj kilka słów o kolejnym narzędziu do studiowania Biblii. Polecam słownik Thayer's Greek Lexicon. Słowo κρίσις wg stronga ma numer 2920, możemy w sieci znaleźć miejsca występowania tego słowa oraz tłumaczenie na język angielski. Przydałoby się takie narzędzie w języku polskim
Dalej czytamy, „gdyż nadeszła godzina κρισεως (kriseōs) sądu jego” To jest trzecie miejsce w Objawieniu na temat sądu. Poprzednio czytaliśmy; „I wołały donośnym głosem: Kiedyż, Panie święty i prawdziwy, rozpoczniesz κρινεις (krineis) sąd i pomścisz krew naszą na mieszkańcach ziemi?” Obj. 6:10; „I popadły w gniew narody, lecz i twój gniew rozgorzał, i nastał czas sądu κριθηναι (krithēnai) nad umarłymi.” Obj. 11:18
A zatem nieuchronnie zbliża się czas sądu Bożego nad mieszkańcami wszechświata. Czy ludzie są dobrze o tym poinformowani ?
6,7 I widziałem innego anioła, lecącego przez środek nieba, który miał ewangelię wieczną, aby ją zwiastować mieszkańcom ziemi i wszystkim narodom, i plemionom, i językom, i ludom, który mówił donośnym głosem: Bójcie się Boga i oddajcie mu chwałę, gdyż nadeszła godzina sądu jego, i oddajcie pokłon temu, który stworzył niebo i ziemię, i morze, i źródła wód. BW
Potem ujrzałem innego anioła lecącego przez środek nieba, mającego odwieczną Dobrą Nowinę do obwieszczenia wśród tych, którzy siedzą na ziemi, wśród każdego narodu, szczepu, języka i ludu. Wołał on głosem donośnym: Ulęknijcie się Boga i dajcie Mu chwałę, bo godzina sądu Jego nadeszła. Oddajcie pokłon Temu, co niebo uczynił i ziemię, i morze, i źródła wód! BT
I zobaczyłem innego anioła, jak leciał środkiem nieba. Miał on ewangelię wieczną, aby ją głosić, mieszkańcom ziemi i wszystkim narodom, plemionom, językom i ludom. Wołał on donośnym głosem: Zacznijcie bać się Boga i oddajcie Mu chwałę, gdyż nadeszła godzina Jego sądu, i pokłońcie się Temu, który uczynił niebo i ziemię, morze i źródła wód. NP
I widziałem drugiego Anioła, lecącego przez pośrodek nieba, mającego Ewangieliję wieczną, aby ją zwiastował mieszkającym na ziemi i wszelkiemu narodowi, i pokoleniu, i językowi, i ludowi, Mówiącego głosem wielkim: Bójcie się Boga i chwałę mu dajcie, gdyż przyszła godzina sądu jego, a kłaniajcie się temu, który uczynił niebo i ziemię, i morze, i źródła wód. BG
Po raz ostatni spotkaliśmy się z aniołem w Obj. 11:15 „I zatrąbił siódmy anioł; i odezwały się w niebie potężne głosy mówiące: Panowanie nad światem przypadło w udziale Panu naszemu i Pomazańcowi jego i królować będzie na wieki wieków.” Inny anioł występuje w Obj. 8:3 „I przyszedł inny anioł, i stanął przy ołtarzu, mając złotą kadzielnicę; i dano mu wiele kadzidła, aby je ofiarował wraz z modlitwami wszystkich świętych na złotym ołtarzu przed tronem.” Teraz być może ten sam „inny” anioł, posłaniec zajmuje się ewangelizacją. To jest ostatnia ewangelizacja w czasach ostatecznych. Ewangelia która głosi jest αιωνιον (aiōnion) wieczną. Biblia Tysiąclecia używa słowa odwieczna. Tak jak Jezus jest odwieczny, tak jak idea odkupienia jest odwieczna, tak samo ευαγγελιον (euangelion) dobra nowina jest wieczna.
Widzenie Jana jest zbieżne z zapowiedzią Pana Jezusa co do czasów końca z Mat. 24:14; „ I będzie głoszona ta ewangelia o Królestwie po całej ziemi na świadectwo wszystkim narodom, i wtedy nadejdzie koniec.”
Mamy tutaj opisany obraz pełnej Ewangelii, anielskie zwiastowanie nie ogranicza się do łaski i miłości, ale też jest zapowiedzią sądu Bożego i mówi o bojaźni Bożej. Mamy cztery elementy zwiastowania: Bójcie φοβηθητε (fobēthēte) się Boga, miejcie dla Niego respekt. Oddajcie Mu chwałę. Anioł woła na cały nieboskłon; nadeszła godzina sądu Bożego, zróbcie coś z ta informacją. W końcu uznajcie Boga za Stworzyciela, że i Wasze życie jest zależne od Boga i pokłońcie się Bogu. To nie jest przyjazne poklepywanie po plecach, to nie jest koncert ani przedstawienie żonglerów, to jest głośne wołanie niczym poszukiwanie zbłąkanych turystów w górach, pełnych przepaści i niczym światło latarni podczas najgorszego sztormu. To jest poważna sprawa. Właśnie odbywa się ostatnia ewangelizacja.
„Lud, pogrążony w mroku, ujrzał światłość wielką, i tym, którzy siedzieli w krainie i cieniu śmierci, rozbłysła jasność. Odtąd począł Jezus kazać i mówić: Upamiętajcie się, przybliżyło się bowiem Królestwo Niebios.” Mat. 4:16-17
„I wołając: Ludzie, co robicie? I my jesteśmy tylko ludźmi, takimi jak i wy, zwiastujemy wam dobrą nowinę, abyście się odwrócili od tych marnych rzeczy do Boga żywego, który stworzył niebo i ziemię, i morze, i wszystko, co w nich jest.” Dz.Ap. 14:15
„Dlatego w miejsce Chrystusa poselstwo sprawujemy, jak gdyby przez nas Bóg upominał; w miejsce Chrystusa prosimy: Pojednajcie się z Bogiem.” 2 Kor. 5:20
Podobne nawoływania do oddania Bogu chwały zanim będzie za późno spotykamy u proroków np. u Jeremiasza 13:16; „ Oddajcie Panu, waszemu Bogu, chwałę, zanim zapadnie ciemność i zanim wasze nogi się potkną o mroczne góry. Gdy będziecie wyglądać światła, On zamieni je w ciemność i obróci w pomrokę!”
Anioł głośno woła: Bójcie się Boga. Temat Bojaźni Bożej jest bardzo ważnym tematem. Dzisiaj mieszkańcom ziemi, powszechnie jakże bardzo brakuje tej bojaźni. W Piśmie Świętym jest około 300 odniesień do tematu bojaźni Bożej. Już w księgach Mojżeszowych jest mowa o potrzebie nauki bojaźni Bożej, jest apel aby nie mieszać się z pogańskimi narodami, aby oni nie odciągnęli ludu Bożego od bojaźni Bożej. W Kazn. 12:13-14 czytamy; „Wysłuchaj końcowej nauki całości: Bój się Boga i przestrzegaj jego przykazań, bo to jest obowiązek każdego człowieka. Bóg bowiem odbędzie sąd nad każdym czynem, nad każdą rzeczą tajną czy dobrą, czy złą.”
„Niech się boi Pana cała ziemia! Niech drżą przed nim wszyscy mieszkańcy świata!” Ps. 33:8; „Szczęśliwy jest człowiek, który stale trwa w bojaźni Bożej; lecz kto zatwardza serce, wpada w nieszczęście.” Przyp. 28:14 Izajasz w 11: 2 pisze, o duchu bojaźni Pana.
„Któż by się nie bał ciebie, Panie, i nie uwielbił imienia twego? Bo Ty jedynie jesteś święty, toteż wszystkie narody przyjdą i oddadzą ci pokłon, ponieważ objawiły się sprawiedliwe rządy twoje.” Obj. 15:4
Ważne dla nas połączenie sądu i bojaźni Bożej mamy w 2 Kor. 5:10-11 „Albowiem my wszyscy musimy stanąć przed sądem Chrystusowym, aby każdy odebrał zapłatę za uczynki swoje, dokonane w ciele, dobre czy złe. Wiedząc tedy, co to jest bojaźń Pańska, staramy się przekonywać ludzi; a przed Bogiem wszystko w nas jest jawne, spodziewam się też, że i w sumieniach waszych jest to jawne.”
Pisałem o interlinearnym tekście Nowego Testamentu oraz o konkordancji Stronga, dzisiaj kilka słów o kolejnym narzędziu do studiowania Biblii. Polecam słownik Thayer's Greek Lexicon. Słowo κρίσις wg stronga ma numer 2920, możemy w sieci znaleźć miejsca występowania tego słowa oraz tłumaczenie na język angielski. Przydałoby się takie narzędzie w języku polskim
Dalej czytamy, „gdyż nadeszła godzina κρισεως (kriseōs) sądu jego” To jest trzecie miejsce w Objawieniu na temat sądu. Poprzednio czytaliśmy; „I wołały donośnym głosem: Kiedyż, Panie święty i prawdziwy, rozpoczniesz κρινεις (krineis) sąd i pomścisz krew naszą na mieszkańcach ziemi?” Obj. 6:10; „I popadły w gniew narody, lecz i twój gniew rozgorzał, i nastał czas sądu κριθηναι (krithēnai) nad umarłymi.” Obj. 11:18
A zatem nieuchronnie zbliża się czas sądu Bożego nad mieszkańcami wszechświata. Czy ludzie są dobrze o tym poinformowani ?
czwartek, 24 lipca 2014
Rozdział 14:5
5. I w ustach ich nie znaleziono kłamstwa; są bez skazy BW
a w ustach ich kłamstwa nie znaleziono: są nienaganni BT
I w ich ustach nie znaleziono kłamstwa — są bez skazy NP.
A w ustach ich nie znalazła się zdrada; albowiem są bez zmazy przed stolicą Bożą. BG
W poprzednich wierszach mówiliśmy o odkupieniu, wykupieniu. Z powodu grzechu byliśmy własnością kogoś innego, byliśmy w niewoli diabła. Jezus wykupił nas, tak jak na targu wykupuje się niewolników. Nie tylko wykupił, ale też dał wolność i zaręczył nas sobie samemu jako Oblubienicę. Drogo za to zapłacił. „Który dał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w dobrych uczynkach,” Tyt. 2:14
„I zaśpiewali nową pieśń tej treści: Godzien jesteś wziąć księgę i zdjąć jej pieczęcie, ponieważ zostałeś zabity i odkupiłeś dla Boga krwią swoją ludzi z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu,” Obj. 5:9
Jeżeli ktoś myśli, że chrześcijaństwo jest oparte na bylejakości i wszelkiej swawoli, to chcę powiedzieć, że jest w błędzie. Ten jeden króciutki wiersz określa wysokie standardy uczniów Jezusa. Niezależnie od tego kim są członkowie grupy 144 000, mamy tutaj wyraźną informację jakie są kryteria kwalifikacyjne, aby stanąć wraz z Barankiem na górze Synaj, zostać Oblubienicą Jezusa lub w ogóle znaleźć się w Niebie przed niebiańskim Tronem. O tych wysokich standardach czytaliśmy już wcześniej w listach do siedmiu zborów.
W ostatnich dwóch wierszach mamy wymienione cztery cechy, są to ludzie czyści, „dziewice”, posłusznie idący za Jezusem, są to ludzie którzy nie kłamią, δολος (dolos) nie oszukują, nie są podstępni. Są bez skazy, są αμωμοι (amomki) nienaganni, niewinni i nieskazitelni. Chrześcijanin, to ktoś, kto pragnie nieskazitelności i ktoś, kto szczerze brzydzi się grzechem.
Rozpoczynamy od kłamstwa. W Obj. 22:15 czytamy, że „na zewnątrz są wszyscy, którzy miłują kłamstwo i czynią je,” Wewnątrz, w Niebie nie ma miejsca na kłamstwo, wszystko jest tam klarowne, szczere i czytelne.
„Przeto, odrzuciwszy kłamstwo, mówcie prawdę, każdy z bliźnim swoim, bo jesteśmy członkami jedni drugich.” Efez. 4:25
„Ojcem waszym jest diabeł i chcecie postępować według pożądliwości ojca waszego. On był mężobójcą od początku i w prawdzie nie wytrwał, bo w nim nie ma prawdy. Gdy mówi kłamstwo, mówi od siebie, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa.” Jan. 8:44
Ciekawe jest tłumaczenie tego fragmentu w Biblii Gdańskiej. „A w ustach ich nie znalazła się zdrada” lub w Uwspółcześnionej Biblii Gdańska „nie został znaleziony podstęp.” To bardziej koreluje z kontekstem poprzedniego rozdziału z oddawaniem czci Bestii i jej obrazowi. To będzie trudny czas dla wielu. W tym czasie będzie wiele zdrady, kłamstwa, diabolicznej manipulacji, presji i podstępu. Dalej czytamy, że są oni bez skazy, nienaganni, nieskalani. Przeczytajmy jeszcze kilka stosownych fragmentów Nowego Testamentu.
„Chrystus umiłował Kościół i wydał zań samego siebie, Aby go uświęcić, oczyściwszy go kąpielą wodną przez Słowo, Aby sam sobie przysposobić Kościół pełen chwały, bez zmazy lub skazy lub czegoś w tym rodzaju, ale żeby był święty i niepokalany.” Efez. 5:25-27; „Czyńcie wszystko bez szemrania i powątpiewania, Abyście się stali nienaganionymi i szczerymi dziećmi Bożymi bez skazy pośród rodu złego i przewrotnego, w którym świecicie jak światła na świecie,” Filip. 2:14-15; „I was, którzy niegdyś byliście mu obcymi i wrogo usposobionymi, a uczynki wasze złe były, Teraz pojednał w jego ziemskim ciele przez śmierć, aby was stawić przed obliczem swoim jako świętych i niepokalanych, i nienagannych,” Kol. 1:21-22; „A takimi niektórzy z was byli; aleście obmyci, uświęceni, i usprawiedliwieni w imieniu Pana Jezusa Chrystusa i w Duchu Boga naszego.” 1 Kor. 6:11; „Czystą i nieskalaną pobożnością przed Bogiem i Ojcem jest (…) zachowywać siebie niesplamionym przez świat.” Jak. 1:27; „Przeto, umiłowani, oczekując tego starajcie się, abyście znalezieni zostali przed nim bez skazy i bez nagany, w pokoju.” 2 Piotr. 3:14
Chrześcijanin nie kocha grzechu, brzydzi się nim. Pragnie świętości. Musimy też pamiętać, że o własnych siłach nie jesteśmy w stanie osiągnąć ani świętości, ani nieskazitelności. W tym procesie bardzo potrzebujemy Bożej łaski. Jednak Boża łaska nie zwalnia nas od odpowiedzialności za nasze postępowanie, za nasze decyzje, nie zwalnia od niegasnącego pragnienia, by się Jemu podobać i być jak On. „Jeśli zaś chodzimy w światłości, jak On sam jest w światłości, społeczność mamy z sobą, i krew Jezusa Chrystusa, Syna jego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu. Jeśli mówimy, że grzechu nie mamy, sami siebie zwodzimy, i prawdy w nas nie ma.” 1 Jan. 1:7-8; „A temu, który was może ustrzec od upadku i stawić nieskalanych z weselem przed obliczem swojej chwały, Jedynemu Bogu, Zbawicielowi naszemu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego, niech będzie chwała, uwielbienie, moc i władza przed wszystkimi wiekami i teraz, i po wszystkie wieki. Amen.” Judy 1:24, 25
„Weselmy się i radujmy się, i oddajmy mu chwałę, gdyż nastało wesele Baranka, i oblubienica jego przygotowała się. I dano jej przyoblec się w czysty, lśniący bisior, a bisior oznacza sprawiedliwe uczynki świętych.” Obj. 19:7-8
„I nie wejdzie do niego nic nieczystego ani nikt, kto czyni obrzydliwość i kłamie, tylko ci, którzy są zapisani w księdze żywota Baranka.” Obj. 21:27
a w ustach ich kłamstwa nie znaleziono: są nienaganni BT
I w ich ustach nie znaleziono kłamstwa — są bez skazy NP.
A w ustach ich nie znalazła się zdrada; albowiem są bez zmazy przed stolicą Bożą. BG
W poprzednich wierszach mówiliśmy o odkupieniu, wykupieniu. Z powodu grzechu byliśmy własnością kogoś innego, byliśmy w niewoli diabła. Jezus wykupił nas, tak jak na targu wykupuje się niewolników. Nie tylko wykupił, ale też dał wolność i zaręczył nas sobie samemu jako Oblubienicę. Drogo za to zapłacił. „Który dał samego siebie za nas, aby nas wykupić od wszelkiej nieprawości i oczyścić sobie lud na własność, gorliwy w dobrych uczynkach,” Tyt. 2:14
„I zaśpiewali nową pieśń tej treści: Godzien jesteś wziąć księgę i zdjąć jej pieczęcie, ponieważ zostałeś zabity i odkupiłeś dla Boga krwią swoją ludzi z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu,” Obj. 5:9
Jeżeli ktoś myśli, że chrześcijaństwo jest oparte na bylejakości i wszelkiej swawoli, to chcę powiedzieć, że jest w błędzie. Ten jeden króciutki wiersz określa wysokie standardy uczniów Jezusa. Niezależnie od tego kim są członkowie grupy 144 000, mamy tutaj wyraźną informację jakie są kryteria kwalifikacyjne, aby stanąć wraz z Barankiem na górze Synaj, zostać Oblubienicą Jezusa lub w ogóle znaleźć się w Niebie przed niebiańskim Tronem. O tych wysokich standardach czytaliśmy już wcześniej w listach do siedmiu zborów.
W ostatnich dwóch wierszach mamy wymienione cztery cechy, są to ludzie czyści, „dziewice”, posłusznie idący za Jezusem, są to ludzie którzy nie kłamią, δολος (dolos) nie oszukują, nie są podstępni. Są bez skazy, są αμωμοι (amomki) nienaganni, niewinni i nieskazitelni. Chrześcijanin, to ktoś, kto pragnie nieskazitelności i ktoś, kto szczerze brzydzi się grzechem.
Rozpoczynamy od kłamstwa. W Obj. 22:15 czytamy, że „na zewnątrz są wszyscy, którzy miłują kłamstwo i czynią je,” Wewnątrz, w Niebie nie ma miejsca na kłamstwo, wszystko jest tam klarowne, szczere i czytelne.
„Przeto, odrzuciwszy kłamstwo, mówcie prawdę, każdy z bliźnim swoim, bo jesteśmy członkami jedni drugich.” Efez. 4:25
„Ojcem waszym jest diabeł i chcecie postępować według pożądliwości ojca waszego. On był mężobójcą od początku i w prawdzie nie wytrwał, bo w nim nie ma prawdy. Gdy mówi kłamstwo, mówi od siebie, bo jest kłamcą i ojcem kłamstwa.” Jan. 8:44
Ciekawe jest tłumaczenie tego fragmentu w Biblii Gdańskiej. „A w ustach ich nie znalazła się zdrada” lub w Uwspółcześnionej Biblii Gdańska „nie został znaleziony podstęp.” To bardziej koreluje z kontekstem poprzedniego rozdziału z oddawaniem czci Bestii i jej obrazowi. To będzie trudny czas dla wielu. W tym czasie będzie wiele zdrady, kłamstwa, diabolicznej manipulacji, presji i podstępu. Dalej czytamy, że są oni bez skazy, nienaganni, nieskalani. Przeczytajmy jeszcze kilka stosownych fragmentów Nowego Testamentu.
„Chrystus umiłował Kościół i wydał zań samego siebie, Aby go uświęcić, oczyściwszy go kąpielą wodną przez Słowo, Aby sam sobie przysposobić Kościół pełen chwały, bez zmazy lub skazy lub czegoś w tym rodzaju, ale żeby był święty i niepokalany.” Efez. 5:25-27; „Czyńcie wszystko bez szemrania i powątpiewania, Abyście się stali nienaganionymi i szczerymi dziećmi Bożymi bez skazy pośród rodu złego i przewrotnego, w którym świecicie jak światła na świecie,” Filip. 2:14-15; „I was, którzy niegdyś byliście mu obcymi i wrogo usposobionymi, a uczynki wasze złe były, Teraz pojednał w jego ziemskim ciele przez śmierć, aby was stawić przed obliczem swoim jako świętych i niepokalanych, i nienagannych,” Kol. 1:21-22; „A takimi niektórzy z was byli; aleście obmyci, uświęceni, i usprawiedliwieni w imieniu Pana Jezusa Chrystusa i w Duchu Boga naszego.” 1 Kor. 6:11; „Czystą i nieskalaną pobożnością przed Bogiem i Ojcem jest (…) zachowywać siebie niesplamionym przez świat.” Jak. 1:27; „Przeto, umiłowani, oczekując tego starajcie się, abyście znalezieni zostali przed nim bez skazy i bez nagany, w pokoju.” 2 Piotr. 3:14
Chrześcijanin nie kocha grzechu, brzydzi się nim. Pragnie świętości. Musimy też pamiętać, że o własnych siłach nie jesteśmy w stanie osiągnąć ani świętości, ani nieskazitelności. W tym procesie bardzo potrzebujemy Bożej łaski. Jednak Boża łaska nie zwalnia nas od odpowiedzialności za nasze postępowanie, za nasze decyzje, nie zwalnia od niegasnącego pragnienia, by się Jemu podobać i być jak On. „Jeśli zaś chodzimy w światłości, jak On sam jest w światłości, społeczność mamy z sobą, i krew Jezusa Chrystusa, Syna jego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu. Jeśli mówimy, że grzechu nie mamy, sami siebie zwodzimy, i prawdy w nas nie ma.” 1 Jan. 1:7-8; „A temu, który was może ustrzec od upadku i stawić nieskalanych z weselem przed obliczem swojej chwały, Jedynemu Bogu, Zbawicielowi naszemu przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego, niech będzie chwała, uwielbienie, moc i władza przed wszystkimi wiekami i teraz, i po wszystkie wieki. Amen.” Judy 1:24, 25
„Weselmy się i radujmy się, i oddajmy mu chwałę, gdyż nastało wesele Baranka, i oblubienica jego przygotowała się. I dano jej przyoblec się w czysty, lśniący bisior, a bisior oznacza sprawiedliwe uczynki świętych.” Obj. 19:7-8
„I nie wejdzie do niego nic nieczystego ani nikt, kto czyni obrzydliwość i kłamie, tylko ci, którzy są zapisani w księdze żywota Baranka.” Obj. 21:27
środa, 23 lipca 2014
Rozdział 14:4
4. Są to ci, którzy się nie skalali z kobietami; są bowiem czyści. Podążają oni za Barankiem, dokądkolwiek idzie. Zostali oni wykupieni spomiędzy ludzi jako pierwociny dla Boga i dla Baranka. BW
To ci, którzy z kobietami się nie splamili: bo są dziewicami; ci, którzy Barankowi towarzyszą, dokądkolwiek idzie; ci spośród ludzi zostali wykupieni na pierwociny dla Boga i dla Baranka, BT
Są to ci, którzy się nie splamili się z kobietami; są bowiem dziewiczy. Idą oni za Barankiem, dokądkolwiek idzie. Zostali oni kupieni spośród ludzi jako pierwociny dla Boga i dla Baranka. NP
Cić są, którzy się z niewiastami nie pokalali; bo pannami są. Ci są, którzy naśladują Baranka, gdziekolwiek idzie. Ci kupieni są z ludzi, aby byli pierwiastkami Bogu i Barankowi. BG
W poprzednim wierszu czytaliśmy o tym, że grupa wykupionych z ziemi, 144 000 śpiewało nową pieśń, której nikt nie mógł się nauczyć. Teraz w dwóch wierszach mamy charakterystykę członków tego niezwykłego niebiańskiego chóru. Biblia mówi, że są to ci którzy z kobietami się nie εμολυνθησαν (emolynthēsan) splamili: bo są παρθενοι (parthenoi) dziewicami. Zagadkowe słowa.
„Bo tak mówi Pan: Trzebieńcom, którzy przestrzegają sabatu i wybierają to, w czym mam upodobanie, i trzymają się mojego przymierza, Przyznam w moim domu i w obrębie moich murów miejsce i dam im imię lepsze niż mają synowie i córki, imię wieczne, które nie będzie starte.” Izaj. 56:4-5
„Rzekli mu uczniowie: Jeśli tak się przedstawia sprawa męża i żony, nie warto się żenić. A On im powiedział: Nie wszyscy pojmują tę sprawę, tylko ci, którym jest dane. Albowiem są trzebieńcy, którzy się takimi z żywota matki urodzili, są też trzebieńcy, którzy zostali wytrzebieni przez ludzi, są również trzebieńcy, którzy się wytrzebili sami dla Królestwa Niebios. Kto może pojąć, niech pojmuje!” Mat. 19:10-12
„A teraz o czym pisaliście: Dobrze jest, jeżeli mężczyzna nie dotyka kobiety;” 1 Kor. 7:1; „A mówię tym, którzy nie wstąpili w związki małżeńskie, oraz wdowom: Dobrze zrobią, jeśli pozostaną w tym stanie, w jakim ja jestem.” 1 Kor. 7:8; „Czy nie wolno nam zabierać z sobą żony chrześcijanki, jak czynią pozostali apostołowie i bracia Pańscy, i Kefas?” 1Kor. 9:5
Zatem czy jest to tylko chór męski ? A jeżeli tak, to czy są to mężczyźni żyjący w celibacie lub trzebieńcy ? Taka interpretacja pojawiała się czasami w historii egzegezy tego fragmentu. Trzeba jednak powiedzieć wyraźnie, że nie każdy kontakt z kobietą plami czy kala. W Piśmie Świętym czytamy, że małżeństwo ma być otoczone czcią. Mężczyznę plami cudzołożny kontakt z kobietami.
„Małżeństwo niech będzie we czci u wszystkich, a łoże nieskalane; rozpustników bowiem i cudzołożników sądzić będzie Bóg.” Hebr. 13:4
Czy zatem mamy tutaj mowę o cielesnym wszeteczeństwie ? Zapewne w jakieś mierze tak, współżycie z wieloma kobietami, pornografia wyklucza z grona wybranych uczniów Jezusa. Ten dzisiejszy werset musimy rozpatrywać w kontekście poprzednich fragmentów Pisma, w tym Księgi Objawienia. Ci wybrani, to wierni Bogu którzy wytrwali w ciężkich pokusach, którzy nie splamili szat swoich, a ich szaty są białe.
„Błogosławieni, którzy piorą swoje szaty, aby mieli prawo do drzewa żywota i mogli wejść przez bramy do miasta.” Obj. 22:1
W tym wierszu mamy mowę o wszeteczeństwie duchowym. Już wcześniej w Objawieniu 2:20; 2:21 i 9:21 pisałem wiele o duchowym wszeteczeństwie. Nie myślę, że chodzi tutaj tylko o cielesne cudzołóstwo z wieloma partnerkami. Wielu biblistów utrzymuje, że te wersety w Objawieniu nie odnoszą się do wszeteczeństwa, nieczystości z kobietą, ale do mieszaniny systemów religijnych opartego na łamaniu wierności Bogu i puszczaniu oka do wszelkiego rodzaju odstępców i zwodzicieli. Ten system religijny utożsamiany z Izebel funkcjonował w Tiatyrze, potem trwał przez wieki i ze zdwojona mocą pojawi się ponownie u kresu czasu. O tego typie zdrady i wszeteczeństwie czytamy w Starym Testamencie.
„Bo twoim małżonkiem jest twój Stwórca, - jego imię Pan Zastępów - a twoim Odkupicielem Święty Izraelski, zwany Bogiem całej ziemi.” Izaj. 54:5; „Lecz jak kobieta zdradza swojego kochanka, tak wy mnie zdradziliście, domu Izraela - mówi Pan.” Jer. 3:20
Paweł pisze; „Zabiegam bowiem o was z gorliwością Bożą; albowiem zaręczyłem was z jednym mężem, aby stawić przed Chrystusem dziewicę czystą,” 2 Kor. 11:2
Ten wiersz z drugiego listu do Koryntian jest odpowiedzią na pytanie o jakie dziewictwo i niesplamieni tutaj chodzi. Jest też wstępem do kolejnych wizji Babilonu i Wielkiej Wszetecznicy. Musimy sobie zdać sprawę, że dzisiaj wielu wierzących zdradza swojego Oblubieńca, łączy się w mieszaninie różnych obcych Bogu doktryn politycznych i religijnych. Cześć oddawana komuś innemu niż Bogu, kłanianie się innym bóstwom, mieszanie się z inną duchowością jest bałwochwalstwem i wszeteczeństwem. Mamy w naszej pamięci świeże wspomnienie kultu pierwszej Bestii i jej obrazu. Tylko ci „niesplamieni przez świat” zasługują na miano „dziewic”.
„A drugi anioł szedł za nim i mówił: Upadł, upadł wielki Babilon, który napoił wszystkie narody winem szaleńczej rozpusty,” Obj. 14:8
„I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, mających siedem czasz, i tak się do mnie odezwał: Chodź, pokażę ci sąd nad wielką wszetecznicą, która rozsiadła się nad wielu wodami, Z którą nierząd uprawiali królowie ziemi, a winem jej nierządu upijali się mieszkańcy ziemi. (...). A na czole jej wypisane było imię o tajemniczym znaczeniu: Wielki Babilon, matka wszetecznic i obrzydliwości ziemi. I widziałem tę kobietę pijaną krwią świętych i krwią męczenników Jezusowych. A ujrzawszy ją, zdumiałem się bardzo. Obj. 17:1-2,5-6
„Gdyż wszystkie narody piły wino szaleńczej rozpusty jego i królowie ziemi uprawiali z nim wszeteczeństwo, a kupcy ziemi wzbogacili się na wielkim jego przepychu. I usłyszałem inny głos z nieba mówiący: Wyjdźcie z niego, ludu mój, abyście nie byli uczestnikami jego grzechów i aby was nie dotknęły plagi na niego spadające,” Obj. 18:3-4
„Potem usłyszałem jakby donośny głos licznego tłumu w niebie, który mówił: Alleluja! Zbawienie i chwała, i moc Bogu naszemu, Gdyż prawdziwe i sprawiedliwe są sądy jego; osądził bowiem wielką wszetecznicę, która skaziła ziemię wszeteczeństwem swoim, i pomścił na niej krew sług swoich.” Obj. 19:1-2
Drugą ważną cechą po duchowym dziewictwie, charakteryzującą wybrańców Bożych jest to, że idą oni za Barankiem, towarzyszą Mu, dokądkolwiek idzie.” W języku greckim słowo ακολουθουντες (akolouthountes) oznacza podążający za, towarzyszący. Musimy zadać sobie teraz to pytanie, czy zawsze towarzyszymy Panu dokądkolwiek On idzie. Czy wiemy dokąd On idzie ? Czy dotrzymujemy Mu kroku ?
„I rzekł do nich: Pójdźcie za mną, a zrobię was rybakami ludzi! A oni natychmiast porzucili sieci i poszli za nim.” Mat. 4:19-20
„A przywoławszy lud wraz z uczniami swoimi, rzekł im: Jeśli kto chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i weźmie krzyż swój i naśladuje mnie.” Mat. 10:38; „I kto nie bierze krzyża swego, a idzie za mną, nie jest mnie godzien.” Mar. 8:34
Dalej czytamy, że zostali oni ηγορασθησαν (ēgorasthēsan) wykupieni spomiędzy ludzi jako απαρχη (aparchē) pierwociny, pierwszy plon dla Boga i dla Baranka. W poprzednim wierszu też czytaliśmy, że zostali on wykupieni z ziemi.
„Albo czy nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was i którego macie od Boga, i że nie należycie też do siebie samych? Drogoście bowiem kupieni. Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym.” 1 Kor. 6:19-20
„Wiedząc, że nie rzeczami znikomymi, srebrem albo złotem, zostaliście wykupieni z marnego postępowania waszego, przez ojców wam przekazanego, Lecz drogą krwią Chrystusa, jako baranka niewinnego i nieskalanego.” 1 Piotr. 1:18-19
Mamy tutaj również wspomnianą ideę pierworództwa, pierwocin, pierwszego plonu, który miał być święty i należeć do Pana. To coś szczególnie drogocennego. Zaczyn, pierwiastek, coś co daje początek czemuś innemu, od czegoś się coś rozpoczyna.
„Abel także złożył ofiarę z pierworodnych trzody swojej i z tłuszczu ich. A Pan wejrzał na Abla i na jego ofiarę.” 1 Moj. 4:4
„I powiesz do faraona: Tak mówi Pan: Moim synem pierworodnym jest Izrael.” 2 Moj. 4:22
„Poświęć mi wszystko pierworodne; wszystko, co u Izraelitów otwiera łono matki, zarówno u ludzi jak u bydła, do mnie należy.” 2 Moj. 13:2
„Nie zwlekaj z oddaniem z obfitości klepiska twego i twojej tłoczni. Pierworodnego z twoich synów mnie oddasz.” 2 Moj. 22:29
„Najlepsze pierwociny z plonów ziemi twojej przyniesiesz do domu Pana, Boga twego. Nie będziesz gotował koźlęcia w mleku jego matki.” 2 Moj. 23:19
„A gdy wejdziesz do ziemi, którą daje ci Pan, Bóg twój, w posiadanie, i zajmiesz ją, i osiedlisz się w niej, To weźmiesz z pierwocin wszelkich płodów rolnych, jakie uzyskasz w ziemi, którą daje ci Pan, Bóg twój, i włożysz do kosza, i pójdziesz na miejsce, które Pan, Bóg twój, wybierze na mieszkanie dla imienia swego; Przyjdziesz do kapłana, który będzie w owych dniach, i powiesz do niego: Wyznaję dziś przed Panem, Bogiem twoim, że przyszedłem do ziemi, o której przysiągł Pan naszym ojcom, że nam ją da. Kapłan weźmie kosz z twojej ręki i postawi go przed ołtarzem Pana, Boga twego,” 5 Moj. 26:1-4
„Ma się też sprowadzać do świątyni Pana rok w rok pierwociny naszej ziemi i pierwociny owocu każdego drzewa. I pierworodnych z naszych synów oraz pierworodne z naszego bydła, zgodnie z przepisem Zakonu: pierworodne z naszej rogacizny i z naszych owiec będziemy sprowadzać do domu naszego Boga dla kapłanów pełniących służbę w domu naszego Boga. Także najprzedniejsze nasze ciasta i nasze dostawy, najprzedniejszy owoc każdego drzewa i moszcz, i oliwę będziemy sprowadzać dla kapłanów do składnic domu naszego Boga, a dziesięcinę z plonów naszej ziemi dla Lewitów, a są to Lewici, którzy ściągają dziesięcinę we wszystkich miejscowościach, gdzie uprawiamy pola.” Nehem. 10:36-38
„Idź i wołaj do uszu Jeruzalemu tymi słowy: Tak mówi Pan: Pomnę na miłość twojej młodości, na uczucie czasu twojego narzeczeństwa, gdy chodziłeś za mną na pustyni, w kraju nie obsiewanym. Izrael był poświęcony Panu, był pierwocinami jego plonów, wszyscy, którzy go kąsali, ściągali na siebie winę, nieszczęście na nich spadało, mówi Pan.” Jer. 2:2-3
"Lecz wy podeszliście do góry Syjon i do miasta Boga żywego, do Jeruzalem niebieskiego i do niezliczonej rzeszy aniołów, do uroczystego zgromadzenia. I zebrania pierworodnych, którzy są zapisani w niebie, i do Boga, sędziego wszystkich, i do duchów ludzi sprawiedliwych, którzy osiągnęli doskonałość," Hebr. 12:22-23
„Gdy zechciał, zrodził nas przez Słowo prawdy, abyśmy byli niejako pierwszym zarodkiem jego stworzeń.” Jak. 1:18
To ci, którzy z kobietami się nie splamili: bo są dziewicami; ci, którzy Barankowi towarzyszą, dokądkolwiek idzie; ci spośród ludzi zostali wykupieni na pierwociny dla Boga i dla Baranka, BT
Są to ci, którzy się nie splamili się z kobietami; są bowiem dziewiczy. Idą oni za Barankiem, dokądkolwiek idzie. Zostali oni kupieni spośród ludzi jako pierwociny dla Boga i dla Baranka. NP
Cić są, którzy się z niewiastami nie pokalali; bo pannami są. Ci są, którzy naśladują Baranka, gdziekolwiek idzie. Ci kupieni są z ludzi, aby byli pierwiastkami Bogu i Barankowi. BG
W poprzednim wierszu czytaliśmy o tym, że grupa wykupionych z ziemi, 144 000 śpiewało nową pieśń, której nikt nie mógł się nauczyć. Teraz w dwóch wierszach mamy charakterystykę członków tego niezwykłego niebiańskiego chóru. Biblia mówi, że są to ci którzy z kobietami się nie εμολυνθησαν (emolynthēsan) splamili: bo są παρθενοι (parthenoi) dziewicami. Zagadkowe słowa.
„Bo tak mówi Pan: Trzebieńcom, którzy przestrzegają sabatu i wybierają to, w czym mam upodobanie, i trzymają się mojego przymierza, Przyznam w moim domu i w obrębie moich murów miejsce i dam im imię lepsze niż mają synowie i córki, imię wieczne, które nie będzie starte.” Izaj. 56:4-5
„Rzekli mu uczniowie: Jeśli tak się przedstawia sprawa męża i żony, nie warto się żenić. A On im powiedział: Nie wszyscy pojmują tę sprawę, tylko ci, którym jest dane. Albowiem są trzebieńcy, którzy się takimi z żywota matki urodzili, są też trzebieńcy, którzy zostali wytrzebieni przez ludzi, są również trzebieńcy, którzy się wytrzebili sami dla Królestwa Niebios. Kto może pojąć, niech pojmuje!” Mat. 19:10-12
„A teraz o czym pisaliście: Dobrze jest, jeżeli mężczyzna nie dotyka kobiety;” 1 Kor. 7:1; „A mówię tym, którzy nie wstąpili w związki małżeńskie, oraz wdowom: Dobrze zrobią, jeśli pozostaną w tym stanie, w jakim ja jestem.” 1 Kor. 7:8; „Czy nie wolno nam zabierać z sobą żony chrześcijanki, jak czynią pozostali apostołowie i bracia Pańscy, i Kefas?” 1Kor. 9:5
Zatem czy jest to tylko chór męski ? A jeżeli tak, to czy są to mężczyźni żyjący w celibacie lub trzebieńcy ? Taka interpretacja pojawiała się czasami w historii egzegezy tego fragmentu. Trzeba jednak powiedzieć wyraźnie, że nie każdy kontakt z kobietą plami czy kala. W Piśmie Świętym czytamy, że małżeństwo ma być otoczone czcią. Mężczyznę plami cudzołożny kontakt z kobietami.
„Małżeństwo niech będzie we czci u wszystkich, a łoże nieskalane; rozpustników bowiem i cudzołożników sądzić będzie Bóg.” Hebr. 13:4
Czy zatem mamy tutaj mowę o cielesnym wszeteczeństwie ? Zapewne w jakieś mierze tak, współżycie z wieloma kobietami, pornografia wyklucza z grona wybranych uczniów Jezusa. Ten dzisiejszy werset musimy rozpatrywać w kontekście poprzednich fragmentów Pisma, w tym Księgi Objawienia. Ci wybrani, to wierni Bogu którzy wytrwali w ciężkich pokusach, którzy nie splamili szat swoich, a ich szaty są białe.
„Błogosławieni, którzy piorą swoje szaty, aby mieli prawo do drzewa żywota i mogli wejść przez bramy do miasta.” Obj. 22:1
W tym wierszu mamy mowę o wszeteczeństwie duchowym. Już wcześniej w Objawieniu 2:20; 2:21 i 9:21 pisałem wiele o duchowym wszeteczeństwie. Nie myślę, że chodzi tutaj tylko o cielesne cudzołóstwo z wieloma partnerkami. Wielu biblistów utrzymuje, że te wersety w Objawieniu nie odnoszą się do wszeteczeństwa, nieczystości z kobietą, ale do mieszaniny systemów religijnych opartego na łamaniu wierności Bogu i puszczaniu oka do wszelkiego rodzaju odstępców i zwodzicieli. Ten system religijny utożsamiany z Izebel funkcjonował w Tiatyrze, potem trwał przez wieki i ze zdwojona mocą pojawi się ponownie u kresu czasu. O tego typie zdrady i wszeteczeństwie czytamy w Starym Testamencie.
„Bo twoim małżonkiem jest twój Stwórca, - jego imię Pan Zastępów - a twoim Odkupicielem Święty Izraelski, zwany Bogiem całej ziemi.” Izaj. 54:5; „Lecz jak kobieta zdradza swojego kochanka, tak wy mnie zdradziliście, domu Izraela - mówi Pan.” Jer. 3:20
Paweł pisze; „Zabiegam bowiem o was z gorliwością Bożą; albowiem zaręczyłem was z jednym mężem, aby stawić przed Chrystusem dziewicę czystą,” 2 Kor. 11:2
Ten wiersz z drugiego listu do Koryntian jest odpowiedzią na pytanie o jakie dziewictwo i niesplamieni tutaj chodzi. Jest też wstępem do kolejnych wizji Babilonu i Wielkiej Wszetecznicy. Musimy sobie zdać sprawę, że dzisiaj wielu wierzących zdradza swojego Oblubieńca, łączy się w mieszaninie różnych obcych Bogu doktryn politycznych i religijnych. Cześć oddawana komuś innemu niż Bogu, kłanianie się innym bóstwom, mieszanie się z inną duchowością jest bałwochwalstwem i wszeteczeństwem. Mamy w naszej pamięci świeże wspomnienie kultu pierwszej Bestii i jej obrazu. Tylko ci „niesplamieni przez świat” zasługują na miano „dziewic”.
„A drugi anioł szedł za nim i mówił: Upadł, upadł wielki Babilon, który napoił wszystkie narody winem szaleńczej rozpusty,” Obj. 14:8
„I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, mających siedem czasz, i tak się do mnie odezwał: Chodź, pokażę ci sąd nad wielką wszetecznicą, która rozsiadła się nad wielu wodami, Z którą nierząd uprawiali królowie ziemi, a winem jej nierządu upijali się mieszkańcy ziemi. (...). A na czole jej wypisane było imię o tajemniczym znaczeniu: Wielki Babilon, matka wszetecznic i obrzydliwości ziemi. I widziałem tę kobietę pijaną krwią świętych i krwią męczenników Jezusowych. A ujrzawszy ją, zdumiałem się bardzo. Obj. 17:1-2,5-6
„Gdyż wszystkie narody piły wino szaleńczej rozpusty jego i królowie ziemi uprawiali z nim wszeteczeństwo, a kupcy ziemi wzbogacili się na wielkim jego przepychu. I usłyszałem inny głos z nieba mówiący: Wyjdźcie z niego, ludu mój, abyście nie byli uczestnikami jego grzechów i aby was nie dotknęły plagi na niego spadające,” Obj. 18:3-4
„Potem usłyszałem jakby donośny głos licznego tłumu w niebie, który mówił: Alleluja! Zbawienie i chwała, i moc Bogu naszemu, Gdyż prawdziwe i sprawiedliwe są sądy jego; osądził bowiem wielką wszetecznicę, która skaziła ziemię wszeteczeństwem swoim, i pomścił na niej krew sług swoich.” Obj. 19:1-2
Drugą ważną cechą po duchowym dziewictwie, charakteryzującą wybrańców Bożych jest to, że idą oni za Barankiem, towarzyszą Mu, dokądkolwiek idzie.” W języku greckim słowo ακολουθουντες (akolouthountes) oznacza podążający za, towarzyszący. Musimy zadać sobie teraz to pytanie, czy zawsze towarzyszymy Panu dokądkolwiek On idzie. Czy wiemy dokąd On idzie ? Czy dotrzymujemy Mu kroku ?
„I rzekł do nich: Pójdźcie za mną, a zrobię was rybakami ludzi! A oni natychmiast porzucili sieci i poszli za nim.” Mat. 4:19-20
„A przywoławszy lud wraz z uczniami swoimi, rzekł im: Jeśli kto chce pójść za mną, niech się zaprze samego siebie i weźmie krzyż swój i naśladuje mnie.” Mat. 10:38; „I kto nie bierze krzyża swego, a idzie za mną, nie jest mnie godzien.” Mar. 8:34
Dalej czytamy, że zostali oni ηγορασθησαν (ēgorasthēsan) wykupieni spomiędzy ludzi jako απαρχη (aparchē) pierwociny, pierwszy plon dla Boga i dla Baranka. W poprzednim wierszu też czytaliśmy, że zostali on wykupieni z ziemi.
„Albo czy nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was i którego macie od Boga, i że nie należycie też do siebie samych? Drogoście bowiem kupieni. Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym.” 1 Kor. 6:19-20
„Wiedząc, że nie rzeczami znikomymi, srebrem albo złotem, zostaliście wykupieni z marnego postępowania waszego, przez ojców wam przekazanego, Lecz drogą krwią Chrystusa, jako baranka niewinnego i nieskalanego.” 1 Piotr. 1:18-19
Mamy tutaj również wspomnianą ideę pierworództwa, pierwocin, pierwszego plonu, który miał być święty i należeć do Pana. To coś szczególnie drogocennego. Zaczyn, pierwiastek, coś co daje początek czemuś innemu, od czegoś się coś rozpoczyna.
„Abel także złożył ofiarę z pierworodnych trzody swojej i z tłuszczu ich. A Pan wejrzał na Abla i na jego ofiarę.” 1 Moj. 4:4
„I powiesz do faraona: Tak mówi Pan: Moim synem pierworodnym jest Izrael.” 2 Moj. 4:22
„Poświęć mi wszystko pierworodne; wszystko, co u Izraelitów otwiera łono matki, zarówno u ludzi jak u bydła, do mnie należy.” 2 Moj. 13:2
„Nie zwlekaj z oddaniem z obfitości klepiska twego i twojej tłoczni. Pierworodnego z twoich synów mnie oddasz.” 2 Moj. 22:29
„Najlepsze pierwociny z plonów ziemi twojej przyniesiesz do domu Pana, Boga twego. Nie będziesz gotował koźlęcia w mleku jego matki.” 2 Moj. 23:19
„A gdy wejdziesz do ziemi, którą daje ci Pan, Bóg twój, w posiadanie, i zajmiesz ją, i osiedlisz się w niej, To weźmiesz z pierwocin wszelkich płodów rolnych, jakie uzyskasz w ziemi, którą daje ci Pan, Bóg twój, i włożysz do kosza, i pójdziesz na miejsce, które Pan, Bóg twój, wybierze na mieszkanie dla imienia swego; Przyjdziesz do kapłana, który będzie w owych dniach, i powiesz do niego: Wyznaję dziś przed Panem, Bogiem twoim, że przyszedłem do ziemi, o której przysiągł Pan naszym ojcom, że nam ją da. Kapłan weźmie kosz z twojej ręki i postawi go przed ołtarzem Pana, Boga twego,” 5 Moj. 26:1-4
„Ma się też sprowadzać do świątyni Pana rok w rok pierwociny naszej ziemi i pierwociny owocu każdego drzewa. I pierworodnych z naszych synów oraz pierworodne z naszego bydła, zgodnie z przepisem Zakonu: pierworodne z naszej rogacizny i z naszych owiec będziemy sprowadzać do domu naszego Boga dla kapłanów pełniących służbę w domu naszego Boga. Także najprzedniejsze nasze ciasta i nasze dostawy, najprzedniejszy owoc każdego drzewa i moszcz, i oliwę będziemy sprowadzać dla kapłanów do składnic domu naszego Boga, a dziesięcinę z plonów naszej ziemi dla Lewitów, a są to Lewici, którzy ściągają dziesięcinę we wszystkich miejscowościach, gdzie uprawiamy pola.” Nehem. 10:36-38
„Idź i wołaj do uszu Jeruzalemu tymi słowy: Tak mówi Pan: Pomnę na miłość twojej młodości, na uczucie czasu twojego narzeczeństwa, gdy chodziłeś za mną na pustyni, w kraju nie obsiewanym. Izrael był poświęcony Panu, był pierwocinami jego plonów, wszyscy, którzy go kąsali, ściągali na siebie winę, nieszczęście na nich spadało, mówi Pan.” Jer. 2:2-3
"Lecz wy podeszliście do góry Syjon i do miasta Boga żywego, do Jeruzalem niebieskiego i do niezliczonej rzeszy aniołów, do uroczystego zgromadzenia. I zebrania pierworodnych, którzy są zapisani w niebie, i do Boga, sędziego wszystkich, i do duchów ludzi sprawiedliwych, którzy osiągnęli doskonałość," Hebr. 12:22-23
„Gdy zechciał, zrodził nas przez Słowo prawdy, abyśmy byli niejako pierwszym zarodkiem jego stworzeń.” Jak. 1:18
wtorek, 22 lipca 2014
Rozdział 14:3
3. I śpiewali nową pieśń przed tronem i przed czterema postaciami i przed starszymi; i nikt się tej pieśni nie mógł nauczyć, jak tylko owe sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy zostali wykupieni z ziemi. BW
I śpiewają jakby pieśń nową przed tronem i przed czterema Zwierzętami, i przed Starcami: a nikt tej pieśni nie mógł się nauczyć prócz stu czterdziestu czterech tysięcy - wykupionych z ziemi. BT
I śpiewali jakby nową pieśń przed tronem i przed czterema stworzeniami i przed starszymi; i nikt nie był w stanie nauczyć się tej pieśni, jak tylko sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy zostali wykupieni z ziemi. NP
Już raz czytaliśmy o nowej pieśni śpiewanej w Niebie, w Obj 5:9 "I zaśpiewali nową pieśń tej treści: Godzien jesteś wziąć księgę i zdjąć jej pieczęcie, ponieważ zostałeś zabity i odkupiłeś dla Boga krwią swoją ludzi z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu."
Tej nowej pieśni, poz tym, że była nowa, nikt nie mógł się jej μαθειν (mathein) nauczyć, nikt poza wykupionymi. Tej pieśni nie można się nauczyć z nut, nie mogą jej nauczyć warsztaty z wokalu. To nie jest pieśń uczona na szybko. Stary, nieprzemieniony człowiek nie potrafi zaśpiewać Bogu nowej pieśni. O tym mówił cytowany już werset.
W Biblii znajdujemy kilka wersetów, które zachęcają do śpiewania nowej pieśni. Teraz zwykle śpiewamy stare pieśni, które są zapisem doświadczeń ludzi których już nie ma wśród nas i których nie znamy. Lubimy je śpiewać, są piękne, ale brakuje nowych pieśni spisanych z naszych przeżyć i doświadczeń z naszego chodzenia z Bogiem.
"Śpiewajcie mu pieśń nową, grajcie pięknie z okrzykiem radosnym!" Ps 33:3; "Włożył w usta moje pieśń nową, pieśń pochwalną dla Boga naszego. Ujrzy go wielu i ulęknie się, i ufać będą Panu." Ps 40:4; "Śpiewajcie Panu pieśń nową, śpiewaj Panu, cała ziemio!" Ps 96:1; "Śpiewajcie Panu pieśń nową, bo cuda uczynił! Prawica i jego święte ramię przyniosły mu zwycięstwo." Ps 98:1; "Boże, zaśpiewam ci nową pieśń, na harfie dziesięciostrunnej zagram ci." Ps 144:9; "Alleluja. Śpiewajcie Panu pieśń nową, na chwałę jego w zgromadzeniu wiernych!" Ps 149:1; "Śpiewajcie Panu pieśń nową, pieśń ku jego czci od krańców ziemi; niech zaszumi morze i wszystko, co w nim jest, wyspy i ich mieszkańcy." Iz 42:10
Tej pieśni nie zaśpiewa stary, nieodrodzony człowiek. Trzeba być z Nim, iść z Jezusem dokądkolwiek on idzie, aby uczyć się tej pieśni. Zac Poonen w artykule "Nowa Pieśń Zwycięzców" pisze; Słowo „nauczyli się” w Księdze Objawienia 14:3 wskazuję na proces uczenia. Musimy się nauczyć śpiewać tą nową pieśń. Na początku, żaden z nas nie potrafi jej śpiewać. Dlaczego tak jest, że nikt inny poza tymi 144 tysiącami nie nauczył się tej pieśni? Dlatego, że inni usłyszeli o braniu krzyża, ale tak naprawdę nigdy go nie wzięli w chwili pokuszenia. Jakże to jest smutne, gdy ktoś jest wierzącym od 20 lat i wciąż nie ma zwycięstwa nad szemraniem, gniewem, narzekaniem, obmawianiem i spotwarzaniem! Większość wierzących uważa, że skoro przyjęła Jezusa Chrystusa to wszystko jest z nimi w porządku i w ten sposób żyją w ciągłej iluzji."
William Barclay podaje trafną myśl; "Towarzyszący Barankowi śpiewają pieśń, której tylko oni mogą się nauczyć. Jest to prawda dotycząca całego życia. Najpierw trzeba być kimś, aby móc czegoś się nauczyć. Towarzyszący Barankowi mogli nauczyć się nowej pieśni, ponieważ przeszli przez określone doświadczenia.
a) Przeszli oni przez cierpienie. Pewnych rzeczy tylko smutek może nauczyć. Poeci powiadają: „W cierpieniach nauczyliśmy się tego, co wypowiadamy w pieśniach”. Smutek może doprowadzić do rozczarowania, ale jego skutkiem również może być wiara, pokój i nowa pieśń.
b) Byli Mu wierni. Z upływem lat przewodnik coraz bardziej zbliżał się do swoich wiernych naśladowców, a oni coraz bardziej przybliżali się do Niego; wtedy On uczy ich tego, czego obojętni czy niestali jego naśladowcy nigdy pojąć nie mogą.
c) Inaczej mówiąc, towarzyszący Barankowi stale wzrastali duchowo. Człowiek dojrzały potrafi poznawać głębsze rzeczy. Jezus Chrystus może objawić większe bogactwa mądrości tym, którzy codziennie w Nim wzrastają. Tragedią wielu ludzi jest ich statyczne chrześcijaństwo."
„... nikt się tej pieśni nie mógł nauczyć, jak tylko owe sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy zostali wykupieni z ziemi” Obj. 14,3
"Dźwięki tych pieśni rodzą się w sercu. Pieśni te są wyrażeniem wspomnień osobistych przeżyć; są to pieśni, których treść gromadziła się stopniowo w dalekiej przeszłości, pokryła się już mgłą; pieśni te płyną na skrzydłach dawno minionych dni. Apostoł Jan pisze, że nawet w niebie będzie śpiewana pieśń, której mogli nauczyć się tylko synowie tej ziemi, wykupieni z niej krwią Baranka Bożego, Jezusa Chrystusa. Bez wątpienia będzie to pieśń tryumfu, hymn zwycięstwa na cześć Chrystusa Pana, za otrzymaną od Niego wolność. Lecz świadomość zwycięstwa wypływa ze wspomnień łańcuchów i kajdan." Strumienie na pustyni - 30 maja
Oni się nauczyli, ponieważ uczyli się, byli uczniami. Nie tylko byli uczniami, ale byli też wykupieni z ziemi. Tylko ηγορασμενοι (ēgorasmenoi) którzy są wykupieni, wykupieni uczniowie Jezusa mogą nauczyć się tej nowej pieśni. Czy jesteś wykupionym przez Jezusa ?
Drogoście bowiem kupieni. Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym. 1 Kor. 6:20
I śpiewają jakby pieśń nową przed tronem i przed czterema Zwierzętami, i przed Starcami: a nikt tej pieśni nie mógł się nauczyć prócz stu czterdziestu czterech tysięcy - wykupionych z ziemi. BT
I śpiewali jakby nową pieśń przed tronem i przed czterema stworzeniami i przed starszymi; i nikt nie był w stanie nauczyć się tej pieśni, jak tylko sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy zostali wykupieni z ziemi. NP
Już raz czytaliśmy o nowej pieśni śpiewanej w Niebie, w Obj 5:9 "I zaśpiewali nową pieśń tej treści: Godzien jesteś wziąć księgę i zdjąć jej pieczęcie, ponieważ zostałeś zabity i odkupiłeś dla Boga krwią swoją ludzi z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu."
Tej nowej pieśni, poz tym, że była nowa, nikt nie mógł się jej μαθειν (mathein) nauczyć, nikt poza wykupionymi. Tej pieśni nie można się nauczyć z nut, nie mogą jej nauczyć warsztaty z wokalu. To nie jest pieśń uczona na szybko. Stary, nieprzemieniony człowiek nie potrafi zaśpiewać Bogu nowej pieśni. O tym mówił cytowany już werset.
W Biblii znajdujemy kilka wersetów, które zachęcają do śpiewania nowej pieśni. Teraz zwykle śpiewamy stare pieśni, które są zapisem doświadczeń ludzi których już nie ma wśród nas i których nie znamy. Lubimy je śpiewać, są piękne, ale brakuje nowych pieśni spisanych z naszych przeżyć i doświadczeń z naszego chodzenia z Bogiem.
"Śpiewajcie mu pieśń nową, grajcie pięknie z okrzykiem radosnym!" Ps 33:3; "Włożył w usta moje pieśń nową, pieśń pochwalną dla Boga naszego. Ujrzy go wielu i ulęknie się, i ufać będą Panu." Ps 40:4; "Śpiewajcie Panu pieśń nową, śpiewaj Panu, cała ziemio!" Ps 96:1; "Śpiewajcie Panu pieśń nową, bo cuda uczynił! Prawica i jego święte ramię przyniosły mu zwycięstwo." Ps 98:1; "Boże, zaśpiewam ci nową pieśń, na harfie dziesięciostrunnej zagram ci." Ps 144:9; "Alleluja. Śpiewajcie Panu pieśń nową, na chwałę jego w zgromadzeniu wiernych!" Ps 149:1; "Śpiewajcie Panu pieśń nową, pieśń ku jego czci od krańców ziemi; niech zaszumi morze i wszystko, co w nim jest, wyspy i ich mieszkańcy." Iz 42:10
Tej pieśni nie zaśpiewa stary, nieodrodzony człowiek. Trzeba być z Nim, iść z Jezusem dokądkolwiek on idzie, aby uczyć się tej pieśni. Zac Poonen w artykule "Nowa Pieśń Zwycięzców" pisze; Słowo „nauczyli się” w Księdze Objawienia 14:3 wskazuję na proces uczenia. Musimy się nauczyć śpiewać tą nową pieśń. Na początku, żaden z nas nie potrafi jej śpiewać. Dlaczego tak jest, że nikt inny poza tymi 144 tysiącami nie nauczył się tej pieśni? Dlatego, że inni usłyszeli o braniu krzyża, ale tak naprawdę nigdy go nie wzięli w chwili pokuszenia. Jakże to jest smutne, gdy ktoś jest wierzącym od 20 lat i wciąż nie ma zwycięstwa nad szemraniem, gniewem, narzekaniem, obmawianiem i spotwarzaniem! Większość wierzących uważa, że skoro przyjęła Jezusa Chrystusa to wszystko jest z nimi w porządku i w ten sposób żyją w ciągłej iluzji."
William Barclay podaje trafną myśl; "Towarzyszący Barankowi śpiewają pieśń, której tylko oni mogą się nauczyć. Jest to prawda dotycząca całego życia. Najpierw trzeba być kimś, aby móc czegoś się nauczyć. Towarzyszący Barankowi mogli nauczyć się nowej pieśni, ponieważ przeszli przez określone doświadczenia.
a) Przeszli oni przez cierpienie. Pewnych rzeczy tylko smutek może nauczyć. Poeci powiadają: „W cierpieniach nauczyliśmy się tego, co wypowiadamy w pieśniach”. Smutek może doprowadzić do rozczarowania, ale jego skutkiem również może być wiara, pokój i nowa pieśń.
b) Byli Mu wierni. Z upływem lat przewodnik coraz bardziej zbliżał się do swoich wiernych naśladowców, a oni coraz bardziej przybliżali się do Niego; wtedy On uczy ich tego, czego obojętni czy niestali jego naśladowcy nigdy pojąć nie mogą.
c) Inaczej mówiąc, towarzyszący Barankowi stale wzrastali duchowo. Człowiek dojrzały potrafi poznawać głębsze rzeczy. Jezus Chrystus może objawić większe bogactwa mądrości tym, którzy codziennie w Nim wzrastają. Tragedią wielu ludzi jest ich statyczne chrześcijaństwo."
„... nikt się tej pieśni nie mógł nauczyć, jak tylko owe sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy zostali wykupieni z ziemi” Obj. 14,3
"Dźwięki tych pieśni rodzą się w sercu. Pieśni te są wyrażeniem wspomnień osobistych przeżyć; są to pieśni, których treść gromadziła się stopniowo w dalekiej przeszłości, pokryła się już mgłą; pieśni te płyną na skrzydłach dawno minionych dni. Apostoł Jan pisze, że nawet w niebie będzie śpiewana pieśń, której mogli nauczyć się tylko synowie tej ziemi, wykupieni z niej krwią Baranka Bożego, Jezusa Chrystusa. Bez wątpienia będzie to pieśń tryumfu, hymn zwycięstwa na cześć Chrystusa Pana, za otrzymaną od Niego wolność. Lecz świadomość zwycięstwa wypływa ze wspomnień łańcuchów i kajdan." Strumienie na pustyni - 30 maja
Oni się nauczyli, ponieważ uczyli się, byli uczniami. Nie tylko byli uczniami, ale byli też wykupieni z ziemi. Tylko ηγορασμενοι (ēgorasmenoi) którzy są wykupieni, wykupieni uczniowie Jezusa mogą nauczyć się tej nowej pieśni. Czy jesteś wykupionym przez Jezusa ?
Drogoście bowiem kupieni. Wysławiajcie tedy Boga w ciele waszym. 1 Kor. 6:20
Subskrybuj:
Posty (Atom)