Jeśli kto ma uszy, niechaj posłyszy! Jeśli kto do niewoli jest przeznaczony, idzie do niewoli, jeśli kto na zabicie mieczem - musi być mieczem zabity. Tu się okazuje wytrwałość i wiara świętych. BT
Jeśli kto ma uszy niech [uważnie] słucha. Jeśli ktoś [ma iść] do niewoli, do niewoli pójdzie; jeśli ktoś [ma] zostać zabity mieczem, ten zostanie zabity mieczem. Tu jest wytrwałość i wiara świętych. NP
Jeźli kto ma uszy, niechaj słucha! Jeźli kto w pojmanie wiedzie, w pojmanie pójdzie; jeźli kto mieczem zabije, musi i on być mieczem zabity. Tuć jest cierpliwość i wiara świętych. BG
„Kto ma uszy, niechaj słucha!” Mat. 11:15; 13:9,43 Pan Jezus w taki sposób poprzedzał lub kończył swoje ważne wypowiedzi. To zawołanie jest zachętą do uważnego słuchania. Również i Jan w apokaliptycznych listach do zborów oraz w tym miejscu zwraca naszą uwagę na jakąś szczególną myśl. Mam wam coś ważnego do powiedzenia.
O kim jest mowa w wersecie dziesiątym ? Są dwie interpretacje. Pierwsza, że jest tutaj mowa o wierzących, aby byli przygotowani na niewolę, na więzienie, aby do swojej obrony nie używali środków militarnych. A dalej, aby w doświadczaniu przemocy, prześladowania i pozbawienia wolności okazali się wytrwali i ufni Bogu. Druga myśl, jest taka, że słowa te są skierowane po części do prześladowców. Ten werset bywa tłumaczony w następujący sposób; „Ktoś kto trzyma w niewoli pójdzie do niewoli, a kto mieczem zabija, sam zostanie mieczem zabity” Do mnie przemawia pierwsza interpretacja.
Werset dziesiąty jest w pewnym stopniu kompilacją trzech wersetów z Biblii. „A gdyby rzekł do ciebie: Dokąd mamy pójść? to odpowiedz im: Tak mówi Pan: Kto przeznaczony na śmierć - na śmierć! Kto na miecz - na miecz! Kto na głód - na głód! Kto na niewolę - do niewoli!” Jer. 15:2
„I powiedz do nich: Tak mówi Pan Zastępów, Bóg Izraela: Oto Ja sprowadzę Nebukadnesara, króla babilońskiego, mojego sługę, i postawię jego tron nad tymi kamieniami, które zakopałeś, i rozepnie nad nimi swój baldachim, I przyjdzie, i uderzy ziemię egipską: Kto jest przeznaczony na śmierć, pójdzie na śmierć, kto na niewolę, pójdzie w niewolę, kto na miecz, ten pójdzie pod miecz.” Jer. 43:10-11
”I oto jeden z tych, którzy byli z Jezusem, wyciągnął rękę, dobył miecza swego, uderzył sługę arcykapłana i uciął mu ucho. Wtedy rzecze mu Jezus: Włóż miecz swój do pochwy; wszyscy bowiem, którzy miecza dobywają, od miecza giną.” Mat. 26:51-52
Ten werset mówi nam o potrzebie gotowości uczniów Jezusa na prześladowania, na więzienie. Mówi nam także, że jedyną dopuszczalną reakcją na doświadczenie, nie jest walka mieczem, ale nasza cierpliwość, wytrwałość, wiara i zaufanie Bogu. Przy czym trzeba podkreślić, że wiara nie jest rezygnacją, wycofaniem się, nie jest zwątpieniem. Wiara jest pewnością, jest siłą do znoszenia srogich doświadczeń dla świadectwa o Jezusie.
„Albowiem to jest łaska, jeśli ktoś związany w sumieniu przed Bogiem znosi utrapienie i cierpi niewinnie. Bo jakaż to chluba, jeżeli okazujecie cierpliwość, policzkowani za grzechy? Ale, jeżeli okazujecie cierpliwość, gdy za dobre uczynki cierpicie, to jest łaska u Boga. Na to bowiem powołani jesteście, gdyż i Chrystus cierpiał za was, zostawiając wam przykład, abyście wstępowali w jego ślady;” 1 Piotr. 2:19-21
Masz uszy, więc słuchaj.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz