Rozdział 14:1,2

1,2. I widziałem, a oto Baranek stał na górze Syjon, a z nim sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy mieli wypisane jego imię na czole i imię jego Ojca. I usłyszałem głos z nieba jakby szum wielu wód i jakby łoskot potężnego grzmotu; a głos, który usłyszałem, brzmiał jak dźwięki harfiarzy, grających na swoich harfach. BW

Potem ujrzałem: a oto Baranek stojący na górze Syjon, a z Nim sto czterdzieści cztery tysiące, mające imię Jego i imię Jego Ojca wypisane na czołach. I usłyszałem z nieba głos jakby głos mnogich wód i jakby głos wielkiego gromu. A głos, który usłyszałem, [brzmiał] jak gdyby harfiarze uderzali w swe harfy. BT

I zobaczyłem, a oto Baranek stał na górze Syjon, a z Nim sto czterdzieści cztery tysiące tych, którzy mieli na czole wypisane Jego imię i imię Jego Ojca. I usłyszałem głos z nieba jakby szum wielu wód i jakby głos wielkiego grzmotu; a głos, który usłyszałem, [brzmiał] jak harfiarze grający na swoich harfach. NP

Przeczytajmy jeszcze fragment z Hebr. 12:22-24 „Lecz wy podeszliście do góry Syjon i do miasta Boga żywego, do Jeruzalem niebieskiego i do niezliczonej rzeszy aniołów, do uroczystego zgromadzenia I zebrania pierworodnych, którzy są zapisani w niebie, i do Boga, sędziego wszystkich, i do duchów ludzi sprawiedliwych, którzy osiągnęli doskonałość, I do pośrednika nowego przymierza, Jezusa, i do krwi, którą się kropi, a która przemawia lepiej niż krew Abla.”

Chwila oddechu. Podobnie tak jak siódmy rozdział po wydarzeniach szóstej pieczęci zabierał nas na chwilę do nieba, a potem dziesiąty  po tragicznych wydarzeniach piątej i szóstej trąby, tak i ten rozdział pomiędzy siódmą trąbą a wylaniem czasz gniewu Bożego, odrywa nas na moment od apokaliptycznych wydarzeń i przenosi nas na chwilę do Nieba. Możemy nieco odpocząć od tych mrocznych wydarzeń, możemy ponownie, jeszcze na moment napawać się atmosferą Nieba. W repertuarze wielotysięczny chór śpiewa cudowną pieśń przy akompaniamencie szumów wielu wód, grzmotów i dźwięku harf, κιθαραις (kitharais) cytr, kitar .

Jeżeli masz czas, ponownie wróć do czwartego i piątego rozdziału, zaglądnij do Nieba. Stań przed Bożym tronem i z miriadami aniołów zawołaj „Godzien jesteś przyjąć chwałę!” To jest bardzo potrzebne w naszym studium tej księgi.

Jan odwrócił swój wzrok od diabelskich rządów na ziemi i zwrócił go na Niebo i pisze „I widziałem.” I zobaczył Baranka, Jezusa Chrystusa, ale to nie jest ten Baranek jakby nieżywy z piątego rozdziału (5:12), to jest zwycięski Baranek stojący na górze Syjon. Autor listu do Hebrajczyków pisze o wierzących, że podeszli do góry Syjon. To nie jest fizyczna góra, to jest coś o wiele więcej, to jest Królestwo Baranka. W Ps. 125:1-2 czytamy, że „Ci, którzy ufają Panu, są jak góra Syjon, Która się nie chwieje, lecz trwa wiecznie. Jak Jeruzalem otaczają góry, Tak Pan otacza lud swój teraz i na wieki.”

„I w ten sposób będzie zbawiony cały Izrael, jak napisano: Przyjdzie z Syjonu wybawiciel I odwróci bezbożność od Jakuba.” Rzym. 11:26

„Przystąpcie do niego, do kamienia żywego, przez ludzi wprawdzie odrzuconego, lecz przez Boga wybranego jako kosztowny. I wy sami jako kamienie żywe budujcie się w dom duchowy, w kapłaństwo święte, aby składać duchowe ofiary przyjemne Bogu przez Jezusa Chrystusa. Dlatego to powiedziane jest w Piśmie: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany, kosztowny, A kto weń wierzy, nie zawiedzie się.” 1 Piotr. 2:4-6

„Bramy Syjonu, miłuje Pan. Bardziej niż wszystkie siedziby Jakuba. Chwalebne rzeczy mówi się o tobie. Miasto Boże.” Psalm 87.2-3

Wielki jest Pan i godny wielkiej chwały. W mieście Boga naszego, na swej górze świętej. Pięknie wzniesiona jest rozkosz całej ziemi, Góra Syjon, na krańcach północnych, miasto Króla Wielkiego.” Ps. 48:2-3

Góra Syjon przedstawia Królestwo Baranka, jest symbolem wybawienia, miejscem zamieszkania Boga. Syjon to biblijne określenia Izraela jako ludu wybranego. Dawid pisze, że Syjon jest umiłowaną górą Bożą. Słowo „Syjon” pojawia się w Biblii ponad 150 razy. To co teraz ma miejsce tu, w czternastym rozdziale jest wypełnieniem się wielu proroctw biblijnych Starego Testamentu. Aby lepiej zrozumieć czym jest Syjon w tym wersecie dobrze jest zobaczyć to co o tej Bożej górze jest napisane w Starym Testamencie, głównie w Księdze Psalmów i u proroka Izajasza.

„Ja ustanowiłem króla mego na Syjonie, Świętej górze mojej. Ogłoszę zarządzenie Pana: Rzekł do mnie: Synem moim jesteś, Dziś cię zrodziłem. Proś mnie, a dam ci narody w dziedzictwo. I krańce świata w posiadanie. Rozgromisz je berłem żelaznym, Roztłuczesz jak naczynie gliniane.” Ps. 2:6-9; „Oby przyszło z Syjonu zbawienie Izraela! Kiedy Pan odwróci niewolę ludu swego, Uraduje się Jakub, rozweseli się Izrael.” Ps. 14:7; „Pamiętaj o gromadce swojej, którą dawno nabyłeś, Wykupiłeś jako szczep dziedzictwa twego, Pamiętaj o górze Syjon, na której mieszkasz!” Ps. 74:2; „Bóg znany jest w Judzie, Imię jego jest wielkie w Izraelu. Przybytek jego jest w Salem, A mieszkanie jego na Syjonie.” Ps. 76:2-3; „Lecz wybrał plemię Judy i górę Syjon, którą miłuje.” Ps. 78:68; „Pan jest królem, drżą ludy, Siedzi na cherubach, ziemia się chwieje Wielki jest Pan na Syjonie. I wyniesiony nad wszystkie ludy. Niech wielbią imię twoje wielkie i straszne; On jest święty!” Ps. 99:1-3; „Albowiem Pan wybrał Syjon. I chciał go na swoje mieszkanie. Tu miejsce odpocznienia mego na wieki; Tu zamieszkam, bo upodobałem je sobie”. Ps. 132:13-14;

„I będzie tak, że kto pozostanie na Syjonie i ostoi się w Jeruzalemie, będzie nazwany świętym; każdy, kto jest zapisany wśród żywych w Jeruzalemie.” Izaj. 4:3; „I zarumieni się księżyc, a słońce się zawstydzi, gdyż Pan Zastępów będzie królem na górze Syjon i w Jeruzalemie, i przed ich starszymi będzie chwała.” Izaj. 24:23; „I wrócą odkupieni przez Pana, a pójdą na Syjon z radosnym śpiewem. Wieczna radość owionie ich głowę, dostąpią wesela i radości, a troska i wzdychanie znikną.” Izaj. 35:10; „A pozostała przy życiu resztka domu Judy znowu zapuści korzenie w głąb i wyda owoc w górze, Gdyż z Jeruzalemu wyjdzie resztka, a z góry Syjon poczet ocalonych. Dokona tego gorliwość Pana Zastępów.” Izaj. 37:31-32; „Słuchajcie mnie, wy, ludzie zwątpiałego serca, którzy jesteście dalecy od sprawiedliwości. Przybliżyłem moją sprawiedliwość, już nie jest daleko, a moje zbawienie nie odwlecze się. I udzielę na Syjonie zbawienia Izraelowi, chwale mojej.” Izaj. 46:12-13; „I wrócą odkupieni przez Pana, i przybędą na Syjon z okrzykiem radości, a wieczna radość będzie nad ich głowami, dostąpią radości i wesela, zniknie zmartwienie i wzdychanie.” Izaj. 51:11; „I będą się bali na Zachodzie imienia Pana, a na Wschodzie jego chwały, gdyż przyjdzie jak ścieśniona rzeka, na którą napiera powiew Pana. Przyjdzie jako Odkupiciel dla Syjonu i dla tych, którzy w Jakubie odwrócili się od występku - mówi Pan.” Izaj. 59:19-20;

„Wszakże każdy, kto będzie wzywał imienia Pana, będzie wybawiony; gdyż na górze Syjon i w Jeruzalemie będzie wybawienie - jak rzekł Pan - a wśród pozostałych przy życiu będą ci, których powoła Pan. Bo oto w owych dniach i w owym czasie, gdy odmienię los Judy i Jeruzalemu, Zgromadzę wszystkie narody i sprowadzę je do Doliny Józafata, i tam się z nim rozprawię z powodu mojego ludu i mojego dziedzictwa, Izraela, ponieważ rozproszyli je między ludy pogańskie i podzielili mój kraj. (...) Pan zagrzmi z Syjonu i wyda swój donośny głos z Jeruzalemu, tak że zadrżą niebiosa i ziemia. Lecz dla swojego ludu Pan jest ucieczką i twierdzą dla synów Izraela. I poznacie, że Ja, Pan, jestem waszym Bogiem, który mieszkam na Syjonie, świętej mojej górze. Wówczas Jeruzalem będzie święte, a obcy już nie będą przez nie przechodzili.” Joel. 3:5-7,21-22; „ Lecz na górze Syjon będzie wybawienie, jest ona przecież święta, i dom Jakuba przejmie w posiadanie tych, którzy go posiadłości pozbawili.” Abd. 1:17; W owym dniu, mówi Pan, zbiorę chromych, zgromadzę to, co rozproszone, i tych, których utrapiłem. Z tego, co chrome, stworzę resztkę, a z tego, co rozproszone, potężny naród; a Pan będzie nad nimi królował na górze Syjon, odtąd aż na wieki. Mich. 4:6-7; „Tak mówi Pan Zastępów: Żywię żarliwą miłość do Syjonu, zapłonąłem wielką o niego zazdrością. Tak mówi Pan: Wrócę na Syjon i zamieszkam w Jeruzalemie. Jeruzalem znów będzie nazwane grodem wiernym, a góra Pana Zastępów górą świętą.” Zach. 8:2,3

Dalej czytamy „A z nim…"  To jest fraza godna podkreślenia. Baranek nie jest sam, Niebo nie jest puste, jest wypełnione niezliczoną rzeszą aniołów, starszymi, postaciami, wielkim tłumem i grupą 144000 szczególnych wybranych. Już w (Obj.7:4) czytaliśmy o tej grupie, wtedy napisałem, że są to chrześcijanie, żydzi mesjańscy którzy w jakiś szczególny sposób zaznaczą swoją działalność w czasach siódmej trąby. Być może jest to druga grupa 144 000 tych którzy nie poddali się presji rządów dwóch bestii z poprzedniego rozdziału. Taką możliwość biorę pod uwagę. Pierwsze 144 000 wyłania się w trakcie szóstej pieczęci, drugie 140 000 pojawia się w trakcie siódmej trąby. Obie są „resztką” lub „pierwocinami”. Jedni słudzy Boga mają Jego pieczęć na czołach, drudzy mają wypisane na czołach imię Baranka i imię Jego Ojca. Wierzący w Jezusa Żydzi mesjańscy i ostatni członkowie Oblubienicy, ostatnie potomstwo Niewiasty z dwunastego rozdziału.

„Prawdziwa to mowa: Jeśli bowiem z nim umarliśmy, z nim też żyć będziemy; Jeśli z nim wytrwamy, z nim też królować będziemy; jeśli się go zaprzemy, i On się nas zaprze; 2 Tym. 2:11-12

Potem Jan nie tylko widzi, ale też słyszy niezwykle dźwięki. „I usłyszałem głos z nieba jakby szum wielu wód i jakby łoskot potężnego grzmotu; a głos, który usłyszałem, brzmiał jak dźwięki harfiarzy, grających na swoich harfach.”

Szum wód. Dźwięk wody jest charakterystyczny, choćby najcichszy jest słyszalny, kapanie kranu, cichy odgłos potoku w lesie czy strumyka w górach. Uderzanie fal o brzeg morski, no i wyrazisty łoskot wodospadu. Trudno nie wychwycić takich dźwięków. Szum wielu wód jest mocny i wyrazisty, zagłusza inne dźwięki. Głos Jezusa w Objawieniu jest takim właśnie, a także głos tłumu wielbiącego Boga w Niebie

„A nogi jego podobne do mosiądzu w piecu rozżarzonego, głos zaś jego jakby szum wielu wód.” Obj. 1:15;  „I usłyszałem jakby głos licznego tłumu i jakby szum wielu wód, i jakby huk potężnych grzmotów, które mówiły: Alleluja! Oto Pan, Bóg nasz, Wszechmogący, objął panowanie.” Obj. 19:6

Podobnie wyrazistym i konkretnym głosem jest grzmot. Dźwięk z Nieba wzbudza w słuchaczach szacunek i bojaźń Bożą. Nie da się go nie usłyszeć, czy pomylić z innym głosem. Bóg lubi objawiać się w takiej właśnie scenerii, czytamy o tym  w drugiej Księdze Mojżeszowej.

"Trzeciego dnia, z nastaniem poranku, pojawiły się grzmoty i błyskawice, i gęsty obłok nad górą, i doniosły głos trąby, tak że zadrżał cały lud, który był w obozie." 2 Moj. 19:16

„A z tronu wychodziły błyskawice i głosy, i grzmoty; przed tronem zaś płonęło siedem ognistych pochodni; jest to siedem duchów Bożych.” Obj. 4:5; „A anioł wziął kadzielnicę i napełnił ją ogniem z ołtarza, i rzucił ją na ziemię. I nastąpiły grzmoty donośne i błyskawice, i trzęsienie ziemi.” Obj. 8:5; „I krzyknął głosem donośnym jak ryk lwa. A na jego krzyk odezwało się głośno siedem grzmotów. A gdy przebrzmiało siedem grzmotów, chciałem pisać; lecz usłyszałem głos z nieba mówiący: Zapieczętuj to, co powiedziało owych siedem grzmotów, a nie spisuj tego,” Obj. 10:3,4;  „I otworzyła się świątynia Boża, która jest w niebie, i ukazała się Skrzynia Przymierza jego w świątyni jego; i zaczęło się błyskać i głośno grzmieć, i przyszło trzęsienie ziemi, i spadł wielki grad.” Obj. 11:19

Trzecim dźwiękiem był łagodny i melodyjny odgłos niebiańskich harf (cytr). Jest to pewien kontrast dla poprzednich dźwięków. Dzisiaj posłuchałem kwartetu harf, piękna muzyka. Muzyka ta zapowiada piękną pieśń. Chicago Harp Quartet

„A gdy ją wziął, upadły przed Barankiem cztery postacie i dwudziestu czterech starców, a każdy z nich miał harfę i złotą czaszę pełną wonności; są to modlitwy świętych.” Obj. 5:8; "I widziałem jakby morze szkliste zmieszane z ogniem, i tych, którzy odnieśli zwycięstwo nad zwierzęciem i jego posągiem, i nad liczbą imienia jego; ci stali nad morzem szklistym, trzymając harfy Boże. Obj. 15:2