19. Wszystkich, których miłuję, karcę i smagam; bądź tedy gorliwy i upamiętaj się. BW
Ja wszystkich, których kocham, karcę i ćwiczę. Bądź więc gorliwy i nawróć się! BT
Ja którychkolwiek miłuję, strofuję i karzę. Bądź tedy gorliwym, a pokutuj. BG
Ja tych, których kocham, poprawiam i wychowuję; obudź więc w sobie zapał i opamiętaj się. NP.
Przeczytajmy
fragment z listu do Hebrajczyków. Jest to istotne dla lepszego
zrozumienia tego, nad czym dzisiaj chcemy się zastanowić. „Wy nie
opieraliście się jeszcze aż do krwi w walce przeciw grzechowi I
zapomnieliście o napomnieniu, które się zwraca do was jak do synów: Synu
mój, nie lekceważ karania Pańskiego Ani nie upadaj na duchu, gdy On cię
doświadcza; Bo kogo Pan miłuje, tego karze. I chłoszcze każdego syna,
którego przyjmuje. Jeśli znosicie karanie, to Bóg obchodzi się z wami
jak z synami; bo gdzie jest syn, którego by ojciec nie karał? A jeśli
jesteście bez karania, które jest udziałem wszystkich, tedy jesteście
dziećmi nieprawymi, a nie synami. Ponadto, szanowaliśmy naszych ojców
według ciała, chociaż nas karali; czy nie daleko więcej winniśmy poddać
się Ojcu duchów, aby żyć? Tamci bowiem karcili nas według swego uznania
na krótki czas, ten zaś czyni to dla naszego dobra, abyśmy mogli
uczestniczyć w jego świętości. . Żadne karanie nie wydaje się chwilowo
przyjemne, lecz bolesne, później jednak wydaje błogi owoc
sprawiedliwości tym, którzy przez nie zostali wyćwiczeni. Dlatego opadłe
ręce i omdlałe kolana znowu wyprostujcie, I prostujcie ścieżki dla nóg
swoich, aby to, co chrome, nie zboczyło, ale raczej uzdrowione zostało.
Dążcie do pokoju ze wszystkimi i do uświęcenia, bez którego nikt nie
ujrzy Pana,” Hebr. 12:4-14
Powyższe słowa są zapisane w liście do
Żydów. Adresat jest tutaj bardzo istotny. Bóg wybrał naród Izraelski,
obiecał, że jeżeli będą mu wierni i posłuszni, to On będzie im
błogosławił. Jeżeli nie, to będzie srogo karał, ale mimo to dalej
kochał. Takie postępowanie Boga widzimy w dramatycznej historii tego
narodu, wiele na ten temat mamy napisane w proroctwach i innych pismach
Starego Testamentu. „Tylko o was zatroszczyłem się spośród wszystkich
pokoleń ziemi, dlatego was będę karał za wszystkie wasze winy.” Amos.
3:2
W dzisiejszym wersecie Pan kieruje bardzo ważne przesłanie do
wspólnoty w Laodycei. Wypowiada te cierpkie i ostre słowa ponieważ jak
sam mówi; "umiłowałem was". Wprawdzie zasługujecie na wyplucie, ale
ponieważ ja was umiłowałem, będę karcił, surowo upominał, abyście się
upamietali i byli gorliwi. Ja karzę, strofuję, karcę, ponieważ moja
miłość do was jest rodzicielska, odpowiedzialna. Użyte tutaj słowo φιλω
filō oznacza okazanie bardziej czułości niż gniewu, miłość braterską,
przyjaźń. Zauważmy, ze mimo wszystko, mimo mdłości, Pan nie wypluł
letnich, daje im jeszcze czas, tak jak Izebel w Tiatyrze (2:21). Czas na
opamiętanie się. Pan nie jest szybki w podejmowaniu decyzji o
odrzuceniu kogokolwiek. Upomina, radzi, ostrzega, daje czas aby się
upamiętać. Wcześniej napisałem, że może to być wąski przedział czasowy,
ale jest. Pan wie ile komu daje czasu na upamiętanie się, dlatego lepiej
nie zwlekać, gdy Pan nas upomina. Dalej mamy mowę, że Pan karci i
smaga. Co to oznacza? Inne miejsca w Biblii mówią, że Pan nas wychowuje,
i nie jest to tzw. wychowanie bezstresowe. Miłość Jezusa jest miłością
dojrzałą i odpowiedzialną, rodzicielską. Jak trzeba pogłaskać Pan
głaszcze, zachęca i pociesza, jak trzeba pogrozić palcem czy surowo
skarcić, karci
.
„Błogosławiony mąż, którego Ty wychowujesz,
Panie, Którego uczysz zakonu swego,„ Ps. 94:12 „Synu mój, nie pogardzaj
pouczeniem Pana i nie oburzaj się na jego ostrzeżenie! Kogo bowiem Pan
miłuje, tego smaga, jak ojciec swojego ukochanego syna.” Przyp. 3:11-12
„Gdy zaś jesteśmy sądzeni przez Pana, znaczy to, że nas wychowuje,
abyśmy wraz ze światem nie zostali potępieni.” 1 Kor. 11:32
Użyty tutaj jeden wyraz, παιδευω
paideuō znaczy koryguję, dyscyplinuję. Oznacza on szkolenie dzieci,
instruowanie, skarcenie słowne, ukaranie przez utrapienie, doświadczenie
zła i nieszczęścia, ukaranie ciosami, a nawet karanie poprzez
biczowanie. Jak widać gama słów jest bardzo szeroka, stąd mamy wiele
różnych tłumaczeń tego wyrazu w tym tekście. Słowo karcić znaczy ganić
napominać strofować, łajać, a także łamać, kruszyć. Karcić to także:
korygować, wskazywać na błędy, objawiać ukryte wady, korygować, zmuszać
do zauważenia błędów w swoim postępowaniu. Podoba mi się jedno
tłumaczenie tego wersetu: „wychowuję z całą surowością”. Czy Jezus jest
surowy?
Słowo surowy pochodzi od nie ugotowany, nie poddany
obróbce, manipulacji, niczym nie zmiękczony. Surowy znaczy też srogi.
Pan Jezus mówi w jednej z przypowieści sam o sobie, że jest surowym;
„Rzecze do niego: Na podstawie twoich słów osądzę cię, sługo zły.
Wiedziałeś, że jestem człowiekiem surowym; biorę, czego nie położyłem, i
żnę, czego nie posiałem.” Łuk. 19:22
Paweł pisze o surowości
Bożej: „Jeśli bowiem Bóg nie oszczędził gałęzi naturalnych, nie
oszczędzi też ciebie. Zważ tedy na dobrotliwość i surowość αποτομιαν
apotomian surowość, srogość Bożą - surowość dla tych, którzy upadli, a
dobrotliwość Bożą względem ciebie, o ile wytrwasz w dobroci, bo inaczej i
ty będziesz odcięty.” Rzym. 11:21-22
.
Następnie w dwóch dalszych
miejscach wspomina o surowym napominaniu we wspólnotach: „Dlatego
ponieważ jestem nieobecny u was, piszę to, abym za przybyciem moim do
was nie musiał postąpić surowo na podstawie pełnomocnictwa, jakie Pan
dał mi ku zbudowaniu, a nie ku burzeniu. 2 Kor. 13:10; „Świadectwo to
jest prawdziwe, dla tej też przyczyny karć ich surowo αποτομως
(potomōs) surowo, srogo, ażeby ozdrowieli w wierze” Tyt. 1:13. A Jakub
pisze o surowszym wyroku dla nauczycieli: „Niechaj niewielu z was
zostaje nauczycielami, bracia moi, gdyż wiecie, że otrzymamy surowszy
wyrok.” Jak. 3:1
„Będziesz więc miłował Pana, Boga swego, i
przestrzegał jego zarządzeń, jego ustaw i jego przykazań; Dzisiaj wy
znacie - lecz nie wasi synowie, którzy tego nie poznali i nie widzieli -
karanie Pana, Boga waszego, jego wielkość, jego możną rękę i jego
wyciągnięte ramię,” 5 Moj. 11:1-2 „Nie umrę, ale będę żył i opowiadać
będę dzieła Pana. Pan ukarał mnie surowo, Ale nie wydał mnie na śmierć.”
Ps. 118:17-18 „Gdyż oręż nasz, którym walczymy, nie jest cielesny, lecz
ma moc burzenia warowni dla sprawy Bożej; nim też unicestwiamy złe
zamysły. I wszelką pychę, podnoszącą się przeciw poznaniu Boga, i
zmuszamy wszelką myśl do poddania się w posłuszeństwo Chrystusowi,
Gotowi do karania wszelkiego nieposłuszeństwa, gdy posłuszeństwo wasze
będzie całkowite.” 2 Kor. 10:4-6 „Umie Pan wyrwać pobożnych z
pokuszenia, bezbożnych zaś zachować na dzień sądu celem ukarania,” 2
Piotr. 2:9
Jak widać temat surowości Bożej i potrzeby dyscypliny i karcenia nie jest obcy w Nowym Testamencie.
Dalej Pan Jezus radzi: „bądź gorliwy”; obudź więc w sobie zapał. Słowo ζηλωσον
zēlōson oznacza staraj się usilnie, bądź gorliwy i jest pochodną od
słowa wrzeć, innymi słowy, bądź gorący, wrzący. Gorliwy pochodzi od
słowa gorzeć i oznacza kogoś kto jest pełen zapału, pilności,
wytrwałości, zaciekły, żarliwy pilny, rzetelny, palący się, płomienny.
Pan Jezus chce, aby jego słudzy i naśladowcy byli gorliwi. Dawid pisze
piękne słowa w Psalmie Tyś Bogiem moim, ciebie gorliwie szukam, Ciebie
pragnie dusza moja; Tęskni do ciebie ciało moje, Jak ziemia zeschła,
spragniona i bezwodna.” Ps. 63:1-2
Paweł do braci w zborach
pisze; „Zabiegam bowiem o was z gorliwością Bożą; albowiem zaręczyłem
was z jednym mężem, aby stawić przed Chrystusem dziewicę czystą,” 2 Kor.
11:2 „We dnie i w nocy modlimy się bardzo gorliwie o to, aby nam dane
było oglądać wasze oblicze i dopełnić tego, czego brak waszej wierze.” 1
Tes. 3:10 „W gorliwości nie ustawając, płomienni duchem, Panu służcie,” Rzym. 12:11
„I
upamiętaj się, nawróć się, pokutuj" Greckie słowo μετανοησον
(metanoēson) znaczy opamiętaj się zmień myślenie. Prawie każdy list do
siedmiu zborów, oprócz Smyrny i Filadelfii zawiera taką właśnie radę,
może bardziej nakaz Pana Jezusa „Upamiętaj się.” Polecenie to, występuje
w listach do wspólnot aż pięć razy. To jest bardzo ważne zadanie dla
zborów. Popatrzcie, Pan nie mówił, niech oni, ci niewłaściwie wierzący,
niech się opamiętają, ale cały zbór niech się opamięta. Zgromadzenie
Wywołanych ma odpowiedzialność jedni za drugich. Kościół, zbór nie
polega na tym, że ludzie przychodzą i wychodzą w niedzielę z budynku
zwanym kościołem, ale na wspólnej trosce, współodpowiedzialności,
współczuciu, wzajemnym noszeniu brzemion, modlitwie jedni o drugich i
odpowiedzialności za właściwe zrozumienie nauki Jezusa i apostołów.
Sprawy które trzeba uporządkować trzeba uporządkować już teraz.
„Większość
chrześcijan umiera duchowo bardzo wolno. Jezus daje im radę: „Pójdźcie
do mnie wszyscy, którzy jesteście spracowani i obciążeni, a Ja wam dam
ukojenie”. Nie damy rady sami! Sami zginiemy! Tak Pan Jezus mówi:
„pamiętaj”. I co dalej? – „upamiętaj się!”. „Wyznajmy, że zgrzeszyliśmy i
prośmy Pana o przebaczenie”. To jest początek, ale na jego opisanie w
języku greckim posłużono się słowem metanoia, które znaczy dużo więcej
niż wyznanie grzechów. Metanoia oznacza zmianę sposobu myślenia i
chodzenia. Jeżeli jedziesz drogą, to metanoia oznacza zatrzymanie się i
obranie nowego kierunku, nowego celu. Tu nie chodzi tylko o decyzję, że
ja chcę jechać w innym kierunku, ale chodzi o działanie zgodne z podjętą
decyzją. Żegnamy starą drogę i obieramy nową. Kto prowadzi samochód?
Pan Jezus! Ja siadam z tyłu. Pan ma kluczyki i kierownicę. Mało ludzi
potrafi zrezygnować ze swojego celu, a jeszcze mniej rezygnuje z miejsca
za kierownicą. Ale takie jest znaczenie słowa „upamiętanie”. Czy
widzisz, jak puste jest życie na tej drodze? Czy zrezygnowałeś z twojego
celu w życiu? Wielu ludzi żyje tak, jak ten zbór [w Laodycei] – mówią
„jestem na drodze do Pana”, ale ich samochód jedzie w zupełnie innym
kierunku. Musisz zatrzymać go, oddać kluczyki Panu i usiąść obok! Pan
poprowadzi cię do swojego celu.
Tim Hinrichs „Dla jego chwały”
"Będziesz gorliwie upominał bliźniego swego, abyś nie ponosił za niego grzechu.” 3 Moj. 19:17
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz