Rozdział 2:22,23

22,23 Toteż rzucę ją na łoże, a tych, którzy z nią cudzołożą, wtrącę w ucisk wielki, jeśli się nie upamiętają w uczynkach swoich. A dzieci jej zabiję; i poznają wszystkie zbory, że Ja jestem Ten, który bada nerki i serca, i oddam każdemu z was według uczynków waszych. BW

Oto rzucam ją na łoże boleści, a tych, co z nią cudzołożą - w wielkie utrapienie, jeśli od czynów jej się nie odwrócą; i dzieci jej porażę śmiercią. A wszystkie Kościoły poznają, że Ja jestem Ten, co przenika nerki i serca; i dam każdemu z was według waszych czynów. BT

Oto rzucę ją na łoże boleści, a tych, którzy z nią cudzołożą, w wielki ucisk — jeśli się nie opamiętają w swoich uczynkach — a jej dzieci zabiję śmiercią; i poznają wszystkie zbory, że Ja jestem tym, który bada nerki i serca — i oddam każdemu z was według waszych czynów. NP.


Księga Objawienia jest księgą symboliczną i choć zapewne problemem w czasach biblijnych była prostytucja sakralna, mamy tutaj do czynienia z duchowym cudzołóstwem. Pisałem o tym szerzej we wcześniejszym komentarzu. Kiedy skończy się czas upamiętania każde zarzewie zwiedzenia opadnie bez sił na łoże i jeszcze przez jakiś czas, będzie świadome tego co dzieje się wokół, choć samo będzie bliskie śmierci. Zwodziciele nie mając już wpływu na otoczenie będą jedynie obserwować to co dzieje się z ich zwolennikami (kochankami) i z dziećmi (wychowanymi naśladowcami). Kochankowie flirtują, są chwilowymi, nie zawsze wiernymi entuzjastami odstępstwa, akceptują i czerpią przyjemność z fałszowania prawd Bożych. Dzieci natomiast są wychowane w duchu fałszywej Ewangelii, mają we krwi imitację prawdy, manipulację i celowe wprowadzanie w błąd innych. W czasach biblijnych nauczyciele i filozofowie swoich uczniów często nazywali dziećmi. Jan pisze w swoim liście „dziateczki”. Dzieci to uczniowie i gorliwi naśladowcy. Przyjdzie czas, że Izebel będzie powalona w bezsilności na łoże, jej dzieci zabite a zwolennicy którzy tylko puszczali do niej zalotnie oko zostaną wtrąceni w ucisk wielki θλιψιν (thlipsin) ucisk, utrapienie.

Tylko ci, którzy nie poddadzą się presji zwiedzenia i urokowi duchowej cudzołożnicy będą zwycięzcami i otrzymają wieniec życia. Gdzie Ty będziesz ? Coraz częściej mówi się, że temat zwiedzenia to wymysł współczesnych faryzeuszy, że to tylko jakieś bezsensowne teorie spiskowe. Komuś bardzo zależy, aby umniejszyć powagę zwiedzeń, odstępstwa i duchowego cudzołóstwa. „Jeśli się nie upamiętają” Być może dzisiaj jesteś zachwycony pięknem i urokiem zwiedzenia, być może jeszcze będziesz. Pamiętaj, że jest czas na upamiętanie się, pokutę i powrót do wierności Bogu, świętości i czystości. Ten czas łaski się skończy. Nigdy nie wiesz ile czasu na upamiętanie przydzielił nam Bóg. Wszelkie zwlekanie, naiwność, łatwowierność, błędowiarstwo, nieznajomość i lekceważenie Bożego Słowa będzie wiele kosztowało. W grę wchodzi życie wieczne.


Izebel uczyła jak być niewiernym Bogu i jak oddawać cześć innym idolom, a przy tym jak robić doskonałe wrażenie, że się jest jak najbardziej wiernym sługą Boga. Uczyła przewrotności, przebiegłości i manipulacji innymi ludźmi. To była mistrzyni imitacji. Nie da się być lojalnym wobec Pana i żyć w przyjaźni ze światem, z jego kulturą i systemem wartości.

„I świat przemija wraz z pożądliwością swoją; ale kto pełni wolę Bożą, trwa na wieki.” 1 Jana 2:17 

Mamy tutaj też odniesienie do historii Achaba. Popatrzmy co stało się z dziećmi Achaba i zapewne po części z dziećmi samej Izebel. „ Achab zaś miał siedemdziesięciu synów w Samarii. Jehu napisał więc listy i wysłał je do Samarii, do zwierzchników miasta, do starszych i do opiekunów dzieci Achaba, tej treści: ... Gdy więc nadszedł do nich ten list, pojmali synów królewskich, zabili wszystkich siedemdziesięciu, włożyli ich głowy do koszów i wysłali do niego do Jezreel. A gdy przyszedł posłaniec i doniósł mu: Przyniesiono głowy synów królewskich, on rzekł: Ułóżcie je w dwóch rzędach u wejścia bramy aż do rana.  Wiedzcie więc, że nie pozostało niespełnione żadne ze słów, które wypowiedział Pan przeciwko rodowi Achaba, i że to Pan uczynił to, co wypowiedział przez swego sługę Eliasza. Po czym Jehu kazał pozabijać wszystkich pozostałych jeszcze z domu Achaba w Jezreel oraz wszystkich jego dostojników, powierników i kapłanów, tak iż nie pozostawił z nich ani jednego przy życiu.” 2 Król. 10:1,7-8,10-11

„Lecz wy zbliżcie się tutaj, wy, synowie czarownicy, potomstwo cudzołożnika i nierządnicy! Z kogo się naigrawacie? Przeciwko komu rozdziawiacie usta, wywieszacie język? Czy to nie wy jesteście dziećmi odstępstwa, potomstwem kłamstwa? Wy, którzy uprawiacie nierząd między terebintami, pod każdym zielonym drzewem, którzy składacie dzieci w ofierze w dolinach, wśród rozpadlin skalnych.” Izaj. 57:3-5

Pan Jezus przedstawia się wspólnotom jako „Ten, który bada, przenika, zgłębia nerki νεφρους (nefrous) i serca καρδιας (kardias)”. Serce, w symbolice biblijnej, oznacza siedlisko rozsądku, woli, uczuć, czyli tego, co w człowieku skryte, duchowe.” Podobno choroby serca i nerek rzadko dają znać o sobie. Tylko specjalistyczne badania mogą wychwycić chorobę na czas, często bardzo poważną chorobę. Podobnie jest z naszymi najgłębszymi zakątkami naszej istoty i charakteru, z niewidzialnym siedliskiem i źródłem ludzkiej woli, rozumu i uczuć. W sercu rodzą się czyny człowieka i wypisane jest Boże prawo. Zestawione razem nerki i serce oznaczają ludzkie wnętrze, naszą duchowość. Pan Jezus jest tym który doskonale zna wnętrze każdego człowieka i każdej wspólnoty.

„Niechże skończy się zło bezbożnych! Utwierdź sprawiedliwego, Który badasz serca i nerki, Boże sprawiedliwy. Ps. 7:10; „Zbadaj mnie, Panie, i doświadcz, Poddaj próbie nerki i serce moje!” Ps. 26:2; „I moje nerki się weselą, gdy twoje wargi mówią, co prawe.” Przyp. 23:16; „Ja, Pan, zgłębiam serce, wystawiam na próbę nerki, aby oddać każdemu według jego postępowania, według owocu jego uczynków.” Jer. 17:10

„Bo Słowo Boże jest żywe i skuteczne, ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić zamiary i myśli serca;” Hebr. 4:12

Pewną ciekawostką jest różnica w tłumaczeniu tekstu z Psalmu 16:7, „Błogosławić będę Pana, że dał mi radę. Nawet w nocy poucza mnie serce (nerki BG) moje” Henry Ainsworth, szesnastowieczny przywódca ruchu purytańskiego stwierdził niegdyś, że "serce może oznaczać przemyślenia, zaś nerki mogą być symbolem uczuć". Okazuje się jednak, że znaczenie to może być zupełnie odwrotne. Dla przykładu, zapis Psalmu 16:7 (BG) brzmi: "Będę błogosławił Pana, który mi dał radę, gdyż i w nocy ćwiczą mię nerki moje". Hebrajskie określenie przełożone jako nerki pojawia się 31 razy w Biblii, natomiast słowo tłumaczone jako serce pojawia się 593 razy w Starym Testamencie, zaś jego grecki odpowiednik użyty został w Nowym Testamencie 160 razy. Greckie słowo kardia pochodzi od słowa kar, które oznacza środek wszystkiego. Thayer określa je jako "środek fizycznego i duchowego życia".”

Dalej Pan Jezus w wierszu (2:23) mówi; „oddam każdemu z was według uczynków”. Ponownie mamy podkreśloną rolę uczynków. O ważności uczynków w księdze Objawienia pisałem już wcześniej. Są one ważne, gdyż „wiara bez uczynków jest martwa.” Wszystko bez uczynków jest martwe. Kościół również.

„Ty jednak przez zatwardziałość swoją i nieskruszone serce gromadzisz sobie gniew na dzień gniewu i objawienia sprawiedliwego sądu Boga, Który odda każdemu według uczynków jego: Tym, którzy przez trwanie w dobrym uczynku dążą do chwały i czci, i nieśmiertelności, da żywot wieczny; Rzym. 2:5-7