W wierszu 3:11 jest zawarta obietnica, ale i ostrzeżenie. Zmartwychwstały Chrystus powiada, że wkrótce przyjdzie. Stałe przypominanie faktu Powtórnego Przyjścia Chrystusa w Nowym Testamencie służy dwom celom.
1. Jest to ostrzeżenie dla beztroskich. Sam Jezus mówił o niewiernym słudze, który w czasie nieobecności swego pana źle się zachowywał, a po jego niespodziewanym powrocie został surowo ukarany (Mt 24,48-51). Paweł ostrzega Tesaloniczan przed gniewem Bożym, jaki czeka nieposłusznych i niewierzących w dniu przyjścia Pana Jezusa (2 Tes 1,7-9). Piotr ostrzega swoich czytelników, mówiąc, że zdadzą oni sprawę temu, który przyjdzie sądzić żywych i umarłych (1 P 4,5).
2. Jest to pociecha dla uciśnionych. Jakub zachęca do cierpliwego wytrwania, ponieważ przyjście Pana jest bliskie (Jk 5,8), a zatem wkrótce zostanie położony kres cierpieniom. Również autor Listu do Hebrajczyków zachęca do cierpliwości, ponieważ wkrótce przyjdzie Ten, który ma przyjść (Hbr 10, 37).
Pojęcie Powtórnego Przyjścia Chrystusa Nowy Testament wykorzystuje jako ostrzeżenie dla beztroskich i jako pociechę dla uciśnionych. To prawda, Jezus Chrystus nie przyszedł dosłownie do tych, którzy w ten sposób byli ostrzegani i pocieszani. Nikomu jednak nie jest znana chwila, gdy wieczność wtargnie do jego życia i Bóg powoła go do siebie; fakt ten powinien zachęcić opieszałych do przygotowania się na spotkanie z Bogiem, a uciśnionym dodać odwagi, gdyż wkrótce nadejdzie chwila uwielbienia wytrwałej duszy.
Znajdujemy tu jeszcze inne ostrzeżenie. Zmartwychwstały Chrystus nakazuje Filadelfijczykom trzymanie tego, co posiadają, aby nikt nie wziął ich korony (w. 11). Nie chodzi tu o kradzież tej korony przez kogoś, to raczej Bóg może im ją zabrać, jeżeli staną się niegodni jej noszenia. Trench sporządził listę postaci biblijnych, które straciły swoje przywileje na korzyść innych. Ezaw został zastąpiony Jakubem (1 Mjż 25,34; 27,36). Ruben, niestały jak woda, stracił swoje miejsce na rzecz Judy (1 Mjż 49,4.8). Saul został zastąpiony Dawidem (1 Sm 16,1.13). Szebna utracił swoją pozycję na korzyść Eljakima (Iz 22,15-25). Joab i Abiatar stracili swoje przywileje na korzyść Benai i Sadoka (1 Krl 2,25). Judasz został zastąpiony Maciejem (Dz 1,25-29). Żydzi utracili swoje przywileje na korzyść pogan (Rz 11,11).
Poza listą tych postaci kryje się wielka tragedia. Nieraz powierza się człowiekowi jakieś zadanie, z którym łączy on swoje wielkie nadzieje, ale już od początku widać, że nie dorasta on do tego zadania i dlatego przekazuje się je komuś innemu. To samo może się stać z zadaniami Bożymi. Bóg ma zadanie dla każdego człowieka, ale nie każdy człowiek odpowiada temu zadaniu i dlatego zostaje ono przekazane komu innemu. Jeżeli człowiek liczy wyłącznie na łaskę Jezusa Chrystusa, to nawet jego niepowodzenia Bóg użyje dla swojej chwały.
Wiliam Barclay
z książki „Objawienie świętego Jana
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz