14. A do anioła zboru w Laodycei napisz: To mówi Ten, który
jest Amen, świadek wierny i prawdziwy, początek stworzenia Bożego: BW
Aniołowi Kościoła w Laodycei napisz: To mówi Amen, Świadek wierny i prawdomówny, Początek stworzenia Bożego: BT
A do anioła zboru w Laodycei napisz: Oto, co mówi Amen, Świadek wierny i prawdziwy, Początek Bożego stworzenia: NP
Kontynuujemy studium bardzo ważnego fragmentu Pisma Świętego. Mam na myśli drugi i trzeci rozdział. Na ogół rozważamy „listy do zborów” i zamykamy temat, tak jakby to była odrębna część Księgi Objawienia. A tak nie jest. Takie traktowanie „listów to zborów” to poważny błąd. Na końcu tej Księgi mamy napisane; „A jeżeli ktoś ujmie coś ze słów tej księgi proroctwa, ujmie Bóg z działu jego z drzewa żywota i ze świętego miasta, opisanych w tej księdze.” Obj. 22:19 Można ująć z tej Księgi przez takie właśnie wyraźne oddzielenie listów do siedmiu wspólnot od całej reszty. Analizując treść listów do wspólnot widzimy bardzo wyraźnie, że wyłaniają się nam dwa obrazy kościoła. Jeden to wspólnota oczekująca na Pana, a drugi to wspólnota przygotowująca się do współpracy z antychrystem. Pozytywny kościół idący na Wesele Baranka i negatywny to ten współpracujący z bestią i ze zwierzęciem zmierzający do jeziora ognistego. Ta polaryzacja dzieje się już na naszych oczach. Musimy być tego świadomi, zatem kiedy będziemy rozważać dalsze fragmenty, nie raz wrócimy do drugiego i trzeciego rozdziału. Poprzedni list do wspólnoty w Filadelfii pokazywał obraz kościoła zdecydowanie pozytywny. Teraz mamy sytuację diametralnie odwrotną. Mamy wspólnotę w której nie ma Jezusa.
„To mówi ten który jest Amen” Słowo „amen” αμην (amēn) pochodzi z języka hebrajskiego i oznacza pewność, prawdę. Często bywa tłumaczone jako: zaprawdę, ręczę za to, niech się tak stanie oraz tak jest naprawdę. To jest jak postawienie kropki na końcu zdania. Powiedziałem i to co powiedziałem nie ulega zmianie. Co postanowiłem, spełnię. Ktoś policzył, że Pan Jezus użył słowa „amen” ponad 50 razy, w tym 27 razy w ewangelii Jana, w takich słowach jak zaprawdę, zapewniam was, ręczę za to co mówię. Słowo Amen w Biblii używano dla potwierdzenia Bożych Słów. Amen było gwarantem, że coś nie jest fikcją, ale jest prawdą. Jeden z komentatorów Słowa podaje jeszcze jedną warta uwagi myśl. „Słowo Amen nazywane jest przez rabinów Bożą pieczęcią i używane na potwierdzenie prawdziwości Bożych Słów, co znaczy ”tak jest” lub ”taka jest prawda”. Jako że Laodycea była ośrodkiem kultu boga Men’a, można przypuszczać, że została tu również zastosowana gra słów odnośnie słowa Men. W języku greckim litera alfa bywa stosowana w słowie jako element przeczący odpowiadający polskiemu ”nie” np: Sofos – mądry; Asofos – niemądry, co powodowało że Laodycejczycy mieli jeszcze większą jasność co do autorstwa tego listu.”
„Jak wierny jest Bóg, tak słowo nasze do was nie jest równocześnie ”Tak” i ”Nie”.
Albowiem Syn Boży Chrystus Jezus, którego wam zwiastowaliśmy, ja i Sylwan, i Tymoteusz, nie był równocześnie ”Tak” i ”Nie”, lecz w nim było tylko ”Tak”. Bo obietnice Boże, ile ich było, w nim znalazły swoje ”Tak”; dlatego też przez niego mówimy” Amen” ku chwale Bożej.” 2 Kor. 1:18-20
Autor listu do wspólnoty w Laodycei przedstawia się dalej jako „Świadek wierny i prawdziwy, prawdomówny.” Wszystko co jest z Boga jest pewne i prawdziwe. O tej prawdziwości Jezusa pisałem wcześniej (3:7). Przeczytaj ten komentarz. Księga Objawienia jeszcze dziewięć razy nawiązuje do prawdziwości Słowa i prawdziwości Boga. Pan Jezus jest również Świadkiem wiernym. „I od Jezusa Chrystusa, który jest świadkiem wiernym, pierworodnym z umarłych i władcą nad królami ziemskimi. Jemu, który miłuje nas i który wyzwolił nas z grzechów naszych przez krew swoją,” Obj. 1:5
Zatrzymajmy się chwilę przy tym tytule. Słowo świadek μαρτυς (martys) jest pochodnią od martyrologii, jest związane z cierpieniem. Jan pisze, że on sam jest świadkiem, Antypas był wiernym świadkiem. Bycie świadkiem dla spraw Bożych zawsze wiąże się z poniesieniem kosztów, z prześladowaniem, izolacją, konfiskatą mienia, fizycznym ubóstwem, utratą zdrowia i życia. Bycie świadkiem koronnym w sprawie Jezusa nie jest wygodne.
„Ja, Jan, brat wasz i uczestnik w ucisku i w Królestwie, i w cierpliwym wytrwaniu przy Jezusie, byłem na wyspie, zwanej Patmos, z powodu zwiastowania Słowa Bożego i świadczenia o Jezusie.” Obj. 1:1-2 Obj. 1:9
„A gdy zdjął piątą pieczęć, widziałem poniżej ołtarza dusze zabitych dla Słowa Bożego i dla świadectwa, które złożyli.” Obj. 6:9
„A oni zwyciężyli go przez krew Baranka i przez słowo świadectwa swojego, i nie umiłowali życia swojego tak, by raczej je obrać niż śmierć.” Obj. 12:11
Świadek to ktoś co widział coś, co wie, co dowiedział się o czegoś. Słowo świadek jest bliskoznaczne dla świadectwo, zaświadczenie, oświadczenie. Pan Jezus jest dla kościoła takim autentycznym Świadectwem, Zaświadczeniem. On jest Prawdziwy. On jest Prawdą i Słowo jest Prawdą.
„Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie. ” Jan. 14:6
„Poświęć ich w prawdzie twojej; słowo twoje jest prawdą. Jak mnie posłałeś na świat, tak i Ja posłałem ich na świat; I za nich poświęcam siebie samego, aby i oni byli poświęceni w prawdzie.” Jan. 17:17-19
Dalej mamy wymienioną jeszcze jedną cechę Zbawiciela. „Początek stworzenia Bożego.” To jest bardzo interesujące miejsce. Niektórzy ludzie na tej podstawie uważają, że Jezus został jako pierwszy stworzony przez Boga. Przyjrzyjmy się słowu αρχη (archē). Oznacza ono bardziej źródło, pierwiastek rzeczy pierwszych, przyczynę stworzenia, a nie pierwsze ze stworzeń. W tym znaczeniu Jezus jest Pierwszy i Ostatni. P.E Hughes pisze; „Termin “początek“ to wyrażenie, którego nie możemy zatem traktować jako rzeczownika w formie biernej, oznaczającego pierwszą rzecz stworzoną przez Boga, lecz jako rzeczownik czynny, oznaczający aktywny czynnik w Bożym stworzeniu, oznaczający Tego, przez którego stworzony porządek został powołany do istnienia. Św. Paweł mówi o Chrystusie nie tylko jako o “początku“ (Kol 1:18), ale także jako “pierworodnym“ stworzenia (Kol 1:15), we fragmencie, który wyraźnie ukazuje, że interesuje go temat absolutnej wyższości Chrystusa nad całym stworzeniem, a nie iż Chrystus jest pierwszym ze stworzeń. Istnienie Syna przed stworzeniem i jego aktywna rola w dziele stworzenia nie ulegają wątpliwości i nie podlegają dyskusji: “Ponieważ“ – pisze Apostoł – “w nim zostało stworzone wszystko … wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone.”
„On jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia, Ponieważ w nim zostało stworzone wszystko, co jest na niebie i na ziemi, rzeczy widzialne i niewidzialne, czy to trony, czy panowania, czy nadziemskie władze, czy zwierzchności; wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone. On też jest przed wszystkimi rzeczami i wszystko na nim jest ugruntowane, On także jest Głową Ciała, Kościoła; On jest początkiem, pierworodnym z umarłych, aby we wszystkim był pierwszy, Kol. 1:15-18
„Ono było na początku u Boga. 3. Wszystko przez nie powstało, a bez niego nic nie powstało, co powstało.” Jan. 1:2-3
Aniołowi Kościoła w Laodycei napisz: To mówi Amen, Świadek wierny i prawdomówny, Początek stworzenia Bożego: BT
A do anioła zboru w Laodycei napisz: Oto, co mówi Amen, Świadek wierny i prawdziwy, Początek Bożego stworzenia: NP
Kontynuujemy studium bardzo ważnego fragmentu Pisma Świętego. Mam na myśli drugi i trzeci rozdział. Na ogół rozważamy „listy do zborów” i zamykamy temat, tak jakby to była odrębna część Księgi Objawienia. A tak nie jest. Takie traktowanie „listów to zborów” to poważny błąd. Na końcu tej Księgi mamy napisane; „A jeżeli ktoś ujmie coś ze słów tej księgi proroctwa, ujmie Bóg z działu jego z drzewa żywota i ze świętego miasta, opisanych w tej księdze.” Obj. 22:19 Można ująć z tej Księgi przez takie właśnie wyraźne oddzielenie listów do siedmiu wspólnot od całej reszty. Analizując treść listów do wspólnot widzimy bardzo wyraźnie, że wyłaniają się nam dwa obrazy kościoła. Jeden to wspólnota oczekująca na Pana, a drugi to wspólnota przygotowująca się do współpracy z antychrystem. Pozytywny kościół idący na Wesele Baranka i negatywny to ten współpracujący z bestią i ze zwierzęciem zmierzający do jeziora ognistego. Ta polaryzacja dzieje się już na naszych oczach. Musimy być tego świadomi, zatem kiedy będziemy rozważać dalsze fragmenty, nie raz wrócimy do drugiego i trzeciego rozdziału. Poprzedni list do wspólnoty w Filadelfii pokazywał obraz kościoła zdecydowanie pozytywny. Teraz mamy sytuację diametralnie odwrotną. Mamy wspólnotę w której nie ma Jezusa.
„To mówi ten który jest Amen” Słowo „amen” αμην (amēn) pochodzi z języka hebrajskiego i oznacza pewność, prawdę. Często bywa tłumaczone jako: zaprawdę, ręczę za to, niech się tak stanie oraz tak jest naprawdę. To jest jak postawienie kropki na końcu zdania. Powiedziałem i to co powiedziałem nie ulega zmianie. Co postanowiłem, spełnię. Ktoś policzył, że Pan Jezus użył słowa „amen” ponad 50 razy, w tym 27 razy w ewangelii Jana, w takich słowach jak zaprawdę, zapewniam was, ręczę za to co mówię. Słowo Amen w Biblii używano dla potwierdzenia Bożych Słów. Amen było gwarantem, że coś nie jest fikcją, ale jest prawdą. Jeden z komentatorów Słowa podaje jeszcze jedną warta uwagi myśl. „Słowo Amen nazywane jest przez rabinów Bożą pieczęcią i używane na potwierdzenie prawdziwości Bożych Słów, co znaczy ”tak jest” lub ”taka jest prawda”. Jako że Laodycea była ośrodkiem kultu boga Men’a, można przypuszczać, że została tu również zastosowana gra słów odnośnie słowa Men. W języku greckim litera alfa bywa stosowana w słowie jako element przeczący odpowiadający polskiemu ”nie” np: Sofos – mądry; Asofos – niemądry, co powodowało że Laodycejczycy mieli jeszcze większą jasność co do autorstwa tego listu.”
„Jak wierny jest Bóg, tak słowo nasze do was nie jest równocześnie ”Tak” i ”Nie”.
Albowiem Syn Boży Chrystus Jezus, którego wam zwiastowaliśmy, ja i Sylwan, i Tymoteusz, nie był równocześnie ”Tak” i ”Nie”, lecz w nim było tylko ”Tak”. Bo obietnice Boże, ile ich było, w nim znalazły swoje ”Tak”; dlatego też przez niego mówimy” Amen” ku chwale Bożej.” 2 Kor. 1:18-20
Autor listu do wspólnoty w Laodycei przedstawia się dalej jako „Świadek wierny i prawdziwy, prawdomówny.” Wszystko co jest z Boga jest pewne i prawdziwe. O tej prawdziwości Jezusa pisałem wcześniej (3:7). Przeczytaj ten komentarz. Księga Objawienia jeszcze dziewięć razy nawiązuje do prawdziwości Słowa i prawdziwości Boga. Pan Jezus jest również Świadkiem wiernym. „I od Jezusa Chrystusa, który jest świadkiem wiernym, pierworodnym z umarłych i władcą nad królami ziemskimi. Jemu, który miłuje nas i który wyzwolił nas z grzechów naszych przez krew swoją,” Obj. 1:5
Zatrzymajmy się chwilę przy tym tytule. Słowo świadek μαρτυς (martys) jest pochodnią od martyrologii, jest związane z cierpieniem. Jan pisze, że on sam jest świadkiem, Antypas był wiernym świadkiem. Bycie świadkiem dla spraw Bożych zawsze wiąże się z poniesieniem kosztów, z prześladowaniem, izolacją, konfiskatą mienia, fizycznym ubóstwem, utratą zdrowia i życia. Bycie świadkiem koronnym w sprawie Jezusa nie jest wygodne.
„Ja, Jan, brat wasz i uczestnik w ucisku i w Królestwie, i w cierpliwym wytrwaniu przy Jezusie, byłem na wyspie, zwanej Patmos, z powodu zwiastowania Słowa Bożego i świadczenia o Jezusie.” Obj. 1:1-2 Obj. 1:9
„A gdy zdjął piątą pieczęć, widziałem poniżej ołtarza dusze zabitych dla Słowa Bożego i dla świadectwa, które złożyli.” Obj. 6:9
„A oni zwyciężyli go przez krew Baranka i przez słowo świadectwa swojego, i nie umiłowali życia swojego tak, by raczej je obrać niż śmierć.” Obj. 12:11
Świadek to ktoś co widział coś, co wie, co dowiedział się o czegoś. Słowo świadek jest bliskoznaczne dla świadectwo, zaświadczenie, oświadczenie. Pan Jezus jest dla kościoła takim autentycznym Świadectwem, Zaświadczeniem. On jest Prawdziwy. On jest Prawdą i Słowo jest Prawdą.
„Odpowiedział mu Jezus: Ja jestem droga i prawda, i żywot, nikt nie przychodzi do Ojca, tylko przeze mnie. ” Jan. 14:6
„Poświęć ich w prawdzie twojej; słowo twoje jest prawdą. Jak mnie posłałeś na świat, tak i Ja posłałem ich na świat; I za nich poświęcam siebie samego, aby i oni byli poświęceni w prawdzie.” Jan. 17:17-19
Dalej mamy wymienioną jeszcze jedną cechę Zbawiciela. „Początek stworzenia Bożego.” To jest bardzo interesujące miejsce. Niektórzy ludzie na tej podstawie uważają, że Jezus został jako pierwszy stworzony przez Boga. Przyjrzyjmy się słowu αρχη (archē). Oznacza ono bardziej źródło, pierwiastek rzeczy pierwszych, przyczynę stworzenia, a nie pierwsze ze stworzeń. W tym znaczeniu Jezus jest Pierwszy i Ostatni. P.E Hughes pisze; „Termin “początek“ to wyrażenie, którego nie możemy zatem traktować jako rzeczownika w formie biernej, oznaczającego pierwszą rzecz stworzoną przez Boga, lecz jako rzeczownik czynny, oznaczający aktywny czynnik w Bożym stworzeniu, oznaczający Tego, przez którego stworzony porządek został powołany do istnienia. Św. Paweł mówi o Chrystusie nie tylko jako o “początku“ (Kol 1:18), ale także jako “pierworodnym“ stworzenia (Kol 1:15), we fragmencie, który wyraźnie ukazuje, że interesuje go temat absolutnej wyższości Chrystusa nad całym stworzeniem, a nie iż Chrystus jest pierwszym ze stworzeń. Istnienie Syna przed stworzeniem i jego aktywna rola w dziele stworzenia nie ulegają wątpliwości i nie podlegają dyskusji: “Ponieważ“ – pisze Apostoł – “w nim zostało stworzone wszystko … wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone.”
„On jest obrazem Boga niewidzialnego, pierworodnym wszelkiego stworzenia, Ponieważ w nim zostało stworzone wszystko, co jest na niebie i na ziemi, rzeczy widzialne i niewidzialne, czy to trony, czy panowania, czy nadziemskie władze, czy zwierzchności; wszystko przez niego i dla niego zostało stworzone. On też jest przed wszystkimi rzeczami i wszystko na nim jest ugruntowane, On także jest Głową Ciała, Kościoła; On jest początkiem, pierworodnym z umarłych, aby we wszystkim był pierwszy, Kol. 1:15-18
„Ono było na początku u Boga. 3. Wszystko przez nie powstało, a bez niego nic nie powstało, co powstało.” Jan. 1:2-3
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz