17,18. I wyszedł inny anioł ze świątyni, która jest w niebie, mając również ostry sierp. I jeszcze inny anioł wyszedł z ołtarza, a ten miał władzę nad ogniem; i zawołał donośnie na tego, który miał ostry sierp, mówiąc: Zapuść swój ostry sierp i obetnij kiście winogron z winorośli ziemi, gdyż dojrzały jej grona. BW
I wyszedł inny anioł ze świątyni, która jest w niebie, i on miał ostry sierp. I wyszedł inny anioł od ołtarza, mający władzę nad ogniem, i donośnie zawołał do mającego ostry sierp: Zapuść twój ostry sierp i poobcinaj grona winorośli ziemi, bo jagody jej dojrzały! BT
I wyszedł inny anioł ze świątyni, która jest w niebie. On również miał ostry sierp. I jeszcze inny anioł wyszedł od ołtarza. Ten miał władzę nad ogniem. Zawołał on donośnie na tego, który miał ostry sierp: Zapuść swój ostry sierp i obetnij kiście winogron z winorośli ziemi, gdyż dojrzały jej grona. NP
Księga Objawienia św. Jana to Stary Testament na końcu Nowego Testamentu. Znajdujemy w niej wiele odwołań do takich ksiąg jak: Księgi Mojżeszowe, Izajasza, Ezechiela, Daniela czy Zachariasza. Takim tematem jest świątynia niebiańska. Mojżesz na górze widział jakiś wzór Przybytku Boga, potem Ezechiel ma widzenie, a w nim ukazany dokładny obraz świątyni budowanej nie ręką człowieka. Potem w Nowym Testamencie fragment listu do Hebrajczyków, gdzie jest sugestia o pozaziemskiej świątyni. No i oczywiście Księga Objawienia. Z tej świątyni wychodzą aniołowie, jeden z nich ma sierp a drugi ma władzę nad ogniem.
Karol Szymański w opracowaniu pt. „Świątynia niebiańska, służba pojednania i sąd w Księdze Objawienia” pisze:
W Księdze Objawienia odnaleźć można aż czternaście odniesień do świątyni Poruszone w nich zostały wszystkie ważne szczegóły związane ze starotestamentową służbą świątynną, którą w subtelny sposób połączono ze służbą Chrystusa w świątyni niebiańskiej. Służba ta oscyluje wokół świecznika i złotego ołtarza w miejscu świętym oraz tronu (symbolizowanego w ziemskiej świątyni przez arkę przymierza) i Boga w miejscu najświętszym. Obj. 3,12; 7,15; 11,1.2.19; 14,15.17; 15,5.6.8 (dwa razy); 16,1.17; 21,22.
Miejsce święte. Sześć z owych czternastu odniesień dotyczy w Księdze Objawienia miejsca świętego. Na wstępie ukazanych zostało siedem świeczników (Obj. 1-3 = gr. lujnias, „lichtarzy”), będących odbiciem siedmioramiennego świecznika, jaki znajdował się w miejscu świętym ziemskiego Przybytku. Jeżeli zsumujemy wszystkie świeczniki, które Jan zobaczył w swych wizjach (Obj. 1,12.20; 4,5; 11,4) wówczas otrzymamy dokładnie taką samą ich ilość, jak tę, którą Salomon kazał wykonać dla miejsca świętego w zbudowanej przez siebie świątyni (1Król.1,49). Nie można zapominać, że zwiększenie ilości świeczników z jednego do dziesięciu w świątyni Salomona, było także w zgodzie z planem oraz szkicem, jaki Bóg dał ojcu Salomona, Dawidowi, w związku z niebiańskim wzorem (1Kron. 28,19).
Dalej widzimy Jezusa ubranego w strój najwyższego kapłana (Obj. 1,13 = gr. poderes). Jest to jedyne miejsce w Nowym Testamencie, w którym to słowo występuje. Septuaginta używa go wyłącznie w odniesieniu do szczególnego stroju najwyższego kapłana (2Mojż. 25,6.7; 28,4; Ezech. 9,2.3.11 itd.).
Kolejnym wyszczególnionym sprzętem jest złoty ołtarz kadzenia (Obj. 8,3.5; 11,1; 14,18; 16,7 = gr. thusiasterion), przy którym Chrystus sprawuje swoją służbę spalając jako Arcykapłan kadzidło na „złotym ołtarzu przed tronem” (Obj. 8,3-5).
Pozostałe odniesienia dotyczą takich zagadnień jak: siedem pochodni (Obj. 4,5 = lampades), dymu kadzidła (Obj. 8,4) oraz kadzielnicy wypełnionej ogniem z ołtarza (Obj. 8,5).
Miejsce najświętsze. Miejsce najświętsze w Księdze Objawienia określone zostało za pomocą greckiego słowa naos (świątynia), gdzie przypisano mu obecność tronu Boga (Obj. 7,15; 16,17; patrz: 5,1.13; 6,16; 7,8.10; 12,5; 14,3.5; 19,4-5; 20,11; 21,5; 22,3)
Jan sprawozdaje także o Skrzyni Przymierza (Obj. 11,19), znajdującej się w miejscu najświętszym niebiańskiej świątyni, która z tego właśnie powodu nazwana została świątynią namiotu świadectwa, nie zaś świątynią kadzenia, krwi czy nawet ubłagalni (Obj. 15,5).
W Obj. 7,15 świątynia (naos) i tron Boga stanowią to samo miejsce. Przed tronem, w bezpośredniej obecności Boga (Obj. 7,10), znajdują się wszyscy aniołowie, starsi, cztery postacie (Obj. 7,11), wielki tłum (Obj. 7,9) i 144 000 (Obj. 14,1-3; 15,2-4). Odnośnie owych 144 000 Jan mówi: „Dlatego są przed tronem Bożym i służą mu we dnie i w nocy w świątyni Jego, a Ten, który siedzi na tronie, osłoni ich obecnością swoją” (Obj. 7,15). W wierszu tym dokonano zrównania naos z miejscem najświętszym.
W Obj. 11,19 naos jest miejscem, gdzie znajduje się arka: „I otworzyła się świątynia Boża, która jest w niebie, i ukazała się Skrzynia Przymierza wewnątrz świątyni Jego. Jest to również jednoznaczne z miejscem najświętszym, ponieważ „arka Jego testamentu” ulokowana była w tym właśnie miejscu (Hebr. 9,3-4).
W Obj. 11,1-2 wymieniono wszystkie trzy części świątyni: (1) dziedziniec (aule), (2) ołtarz, równoznaczny z miejscem świętym (thusiasterion), (3) oraz miejsce najświętsze (naos).
Anioł z kadzielnicą (Obj. 8,3-4). Wiodącym tematem wizji siedmiu trąb jest wstawiennictwo przy złotym ołtarzu kadzidlanym, które pozostaje aktywne aż do końca szóstej trąby. Ostatecznie anioł rzuca na ziemię ogień z ołtarza."
„Główną zaś rzeczą w tym, co mówimy, jest to, że mamy takiego arcykapłana, który usiadł po prawicy tronu Majestatu w niebie, Jako sługa świątyni i prawdziwego przybytku, który zbudował Pan, a nie człowiek. Albowiem każdy arcykapłan bywa ustanawiany, aby składał dary i ofiary; dlatego jest rzeczą konieczną, żeby i ten miał co ofiarować. Otóż, gdyby był na ziemi, nie byłby kapłanem, skoro są tu tacy, którzy składają dary według przepisów zakonu; Służą oni w świątyni, która jest tylko obrazem i cieniem niebieskiej, jak to zostało objawione Mojżeszowi, gdy miał budować przybytek: Bacz, powiedziano mu, abyś uczynił wszystko według wzoru, który ci został ukazany na górze”. Hebr. 8:1-5
„I zawrę z nimi przymierze pokoju, będzie to przymierze wieczne z nimi. Okażę im łaskę, rozmnożę ich i postawię swoją świątynię wśród nich na wieki. I będę wśród nich mieszkał; będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. I poznają narody, że Ja jestem Pan, który uświęcam Izraela, gdy moja świątynia będzie wśród nich na wieki”. Ezech. 37:26-28
Dalej czytamy, że "wyszedł inny anioł od ołtarza, mający władzę nad ogniem" Żniwo ziemi to sąd. A sąd jest ściśle związany z ogniem. Tym ogniem zarządza anioł. Nie wiemy na czym polega władza anioła nad ogniem, ale być może wszystek ogień "spadający" z nieba jest zarządzany przez specjalnego anioła. Czytaliśmy już i nim w Obj. 8:3-5 "I przyszedł inny anioł, i stanął przy ołtarzu, mając złotą kadzielnicę; i dano mu wiele kadzidła, aby je ofiarował wraz z modlitwami wszystkich świętych na złotym ołtarzu przed tronem. I wzniósł się z ręki anioła dym z kadzideł z modlitwami świętych przed Boga. A anioł wziął kadzielnicę i napełnił ją ogniem z ołtarza, i rzucił ją na ziemię. I nastąpiły grzmoty donośne i błyskawice, i trzęsienie ziemi."
A dalej w Obj. 20:8-10 czytamy o tym jak ogień z nieba ostatecznie przechyli szalę zwycięstwa nad wojskami Goga i Magoga.
"I wyjdzie, by zwieść narody, które są na czterech krańcach ziemi, Goga i Magoga, i zgromadzić je do boju; a liczba ich jak piasek morski. I ruszyli na ziemię jak długa i szeroka, i otoczyli obóz świętych i miasto umiłowane. I spadł z nieba ogień, i pochłonął ich. A diabeł, który ich zwodził, został wrzucony do jeziora z ognia i siarki, gdzie znajduje się też zwierzę i fałszywy prorok, i będą dręczeni dniem i nocą na wieki wieków."
Podobne spostrzeżenie znajdujemy w liście Pawła do Tesaloniczan. „A wam, uciskanym, dać odpocznienie wespół z nami, gdy się objawi Pan Jezus z nieba ze zwiastunami mocy swojej, W ogniu płomienistym, wymierzając karę tym, którzy nie znają Boga, oraz tym, którzy nie są posłuszni ewangelii Pana naszego Jezusa. Poniosą oni karę: zatracenie wieczne, oddalenie od oblicza Pana i od mocy chwały jego, Gdy przyjdzie w owym dniu, aby być uwielbionym wśród świętych swoich i podziwianym przez wszystkich, którzy uwierzyli, bo świadectwu naszemu uwierzyliście.” 2 Tes. 1:7-10
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz