„A jeden ze Starców odezwał się do mnie tymi słowami: Ci przyodziani w białe szaty kim są i skąd przybyli? I powiedziałem do niego: Panie, ty wiesz. I rzekł do mnie: To ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i opłukali swe szaty, i w krwi Baranka je wybielili.” BT
I odezwał się do mnie jeden ze starszych: Kim są ci ubrani w białe szaty i skąd przychodzą? Odpowiedziałem mu: Panie mój, ty wiesz. A on do mnie: To są ci, którzy przychodzą z wielkiego ucisku i wyprali swoje szaty, i wybielili je we krwi Baranka. NP
Jeden z dwudziestu czterech starszych zadaje Janowi pytanie, nie dlatego, że sam nie wie, ale żeby przykuć uwagę Jana do tego niezliczonego tłumu. Komentarz żydowski do Nowego Testamentu podaje, że „nauczyciele żydowscy często zadawali pytania, choć dobrze wiedzieli, że uczniowie nie potrafią udzielić na nie odpowiedzi. Uczniowie sami prosili, [domagali się] wówczas o podanie odpowiedzi. W żydowskich apokalipsach często występują anielscy przewodnicy, którzy zadają wizjonerowi retoryczne pytania, by wprowadzić go w głębsze zrozumienie.” Często zakłopotani prorocy musieli pytać lub z niecierpliwością i z większą uwagą oczekiwać na odpowiedź. Jan kontynuuje konwersację, „Panie mój ty wiesz.” Ciekawe, że Jan jednego ze starszych nie nazywa Bratem, ale Panem. Jan jest zainteresowany odpowiedzią na to pytanie. Pan Jezus chce też w ten sposób zwrócić naszą uwagę na tych ludzi. Kim są i skąd przyszli? Czy jesteś nimi zainteresowany ?
W rozważaniach nad tym fragmentem siódmego rozdziału, większość egzegetów tekstu biblijnego kładzie akcent na termin „wielki ucisk” nadając mu pewien określony okres trwania w czasie. Ja chciałbym położyć akcent na wielki tłum ludzi którzy się ostali i jako zwycięzcy stanęli przed tronem. Ten fragment nie informuje nas jednoznacznie, że wielki ucisk to pewien okres czasu tuż przed powrotem Pana, [może bardziej po lub w trakcie powrotu Pana], ten fragment odpowiada na pytanie z końca szóstego rozdziału. "I któż się może ostać?"
Pan Jezus przepowiedział, „na świecie ucisk mieć będziecie”. Będziecie zewsząd ściśnięci. Takiego ucisku doświadczył sam Jan Apostoł i wierzący ze wspólnoty w Smyrnie. Dzisiaj w wielu europejskich krajach, żyjemy w okresie ciszy i wolności od srogich prześladowań, ale znamy bohaterów historii kościoła, znamy losy Jana Husa, a Bóg zna wielu takich jak Jan Hus. Miliony chrześcijan straciło życie, zdrowie, majątki, byli skazani i wyganiani na tułaczkę. W wielu miejscach na przestrzeni historii, chrześcijanie mieli swój wielki ucisk, za Nerona i za Doklecjana, później za czasów Inkwizycji. Wieli ucisk znosili nie tak dawno wierzący w Chinach, obecnie w krajach muzułmańskich i w Korei Północnej. To są nadal bardzo srogie i okrutne doświadczenia. Dla tych naszych Braci i Sióstr to jest ich wielki ucisk. Jak szacuje fundacja Open Doors, obecnie ok. 100 mln. chrześcijan jest ofiarami prześladowań, głównie w państwach islamskich, Korei Północnej oraz wskutek hinduskiego ekstremizmu i islamskiego terroryzmu, zaś tendencja jest wzrostowa. To jest wielki ucisk. Mamy świadomość, że w każdym pokoleniu chrześcijanie mieli swój wielki ucisk. Ten który się zbliża jest wprawdzie uciskiem nad uciskami, ale w głównej mierze będzie on dotykał ludzi którzy opowiedzą się po stronie przeciwników Boga. .
Pojawia się nam tutaj termin eschatologiczny „wielki ucisk”. Sporo jest dyskusji na ten temat, a nawet podziałów we wspólnotach. Skąd to się bierze. Powiązanie wielkiego ucisku jako okresu tuż przed Przyjściem Pana [może bardziej po lub w trakcie powrotu Pana], wynika z połączeniem dzisiejszego fragmentu z innym proroctwami z Matusza 24 i proroka Daniela. Ja wcale nie neguję tej zależności, ale uważam, że w siódmym rozdziale akcent jest postawiony na postawę ludzi oczyszczonych w krwi Baranka.
„W owym czasie powstanie Michał, wielki książę, który jest orędownikiem synów twojego ludu, a nastanie czas takiego ucisku, jakiego nigdy nie było, odkąd istnieją narody, aż do owego czasu. W owym to czasie wybawiony będzie twój lud, każdy, kto jest wpisany do księgi żywota. A wielu z tych, którzy śpią w prochu ziemi, obudzą się, jedni do żywota wiecznego, a drudzy na hańbę i wieczne potępienie. Lecz roztropni jaśnieć będą jak jasność na sklepieniu niebieskim, a ci, którzy wielu wiodą do sprawiedliwości, jak gwiazdy na wieki wieczne. Ale ty, Danielu, zamknij te słowa i zapieczętuj księgę aż do czasu ostatecznego! Wielu będzie to badać i wzrośnie poznanie.” Dan. 12:1-4
„Wtedy bowiem nastanie wielki ucisk, jakiego nie było od początku świata aż dotąd, i nie będzie. A gdyby nie były skrócone owe dni, nie ocalałaby żadna istota, lecz ze względu na wybranych będą skrócone owe dni.” Mat. 24:21-22
„A czyżby Bóg nie wziął w obronę swoich wybranych, którzy wołają do niego we dnie i w nocy, chociaż zwleka w ich sprawie? Powiadam wam, że szybko weźmie ich w obronę. Tylko, czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?” Łuk. 18:7-8
W języku greckim mamy tutaj użyte słowo θλιψεως (thlipseōs) ucisk, nacisk, ścisk, utrapienie. Równie dobrze, można by było zwrot "ucisk wielki" przetłumaczyć w inny nieco sposób; ci, którzy przychodzą z wielkiego utrapienia, z wielkiego prześladowania lub z wielkiej presji, z wielkiego nacisku. Poniżej zacytuję kilka wersetów z tym słowem, aby pokazać różnorodność jego zastosowania. Pod tekstem jest fragment tłumaczenia tego słowa na język polski wg Słownika grecko - polskiego Zofii Abramowiczównej
Old & New Testament Greek Entry for Strong's 2347 - θλῖψις
„A posiany na gruncie skalistym, to ten, kto słucha słowa i zaraz z radością je przyjmuje, Ale nie ma w sobie korzenia, nadto jest niestały i gdy przychodzi ucisk θλιψεως (thlipseōs ucisk, utrapienie) lub prześladowanie dla słowa, wnet się gorszy.” Mat. 13:20-21
„Wtedy bowiem nastanie wielki ucisk θλιψις (thlipsis ucisk utrapienie), jakiego nie było od początku świata aż dotąd, i nie będzie.” Mat. 24:21
„Kobieta, gdy rodzi, smuci się, bo nadeszła jej godzina; lecz gdy porodzi dzieciątko, już nie pamięta o udręce θλιψεως (thlipseōs ucisk, utrapienie) gwoli radości, że się człowiek na świat urodził.” Jan. 16:21
„To powiedziałem wam, abyście we mnie pokój mieli. Na świecie ucisk θλιψιν (thlipsin ucisk utrapienie) mieć będziecie, ale ufajcie, Ja zwyciężyłem świat.” Jan. 16:3
„Tymczasem ci, którzy zostali rozproszeni na skutek prześladowania θλιψεως (thlipseōs ucisku, utrapienia), jakie wybuchło z powodu Szczepana, dotarli aż do Fenicji, na Cypr i do Antiochii, nikomu nie głosząc słowa, tylko samym Żydom.” Dz.Ap. 11:19
„ Utwierdzając dusze uczniów i zachęcając, aby trwali w wierze, i mówiąc, że musimy przejść przez wiele ucisków θλιψεων (thlipseōn uciski, utrapienia), aby wejść do Królestwa Bożego.” Dz.Ap. 14:22
„Któż nas odłączy od miłości Chrystusowej? Czy utrapienie θλιψις (thlipsis ucisk, utrapienie), czy ucisk στενοχωρια (stenochōria udręka, ucisk), czy prześladowanie, czy głód, czy nagość, czy niebezpieczeństwo, czy miecz?” Rzym. 8:35
„Ale we wszystkim okazujemy się sługami Bożymi w wielkiej cierpliwości, w uciskach θλιψεσιν (thlipsesin uciskach, utrapieniach), w potrzebach, w utrapieniach, στενοχωριαις (stenochōriais udrękach, uciskach.) W chłostach, w więzieniach, w niepokojach, w trudach, w czuwaniu, w postach,” 2 Kor. 6:4-5
„Tak jest, wszyscy, którzy chcą żyć pobożnie w Chrystusie Jezusie, prześladowanie znosić będą.” 2 Tym. 3:12
„ Czystą i nieskalaną pobożnością przed Bogiem i Ojcem jest to: nieść pomoc sierotom i wdowom w ich niedoli θλιψει (thlipsei ucisku, utrapieniu), i zachowywać siebie nie splamionym przez świat.” Jak. 1:27
I jeszcze kilka fragmentów z tym słowem w księdze Objawienia w których Jan Apostoł pisze o ucisku, presji, utrapieniu.
„Ja, Jan, brat wasz i uczestnik w ucisku θλιψει (thlipsei ucisku, utrapieniu) i w Królestwie, i w cierpliwym wytrwaniu przy Jezusie, byłem na wyspie, zwanej Patmos, z powodu zwiastowania Słowa Bożego i świadczenia o Jezusie.” Obj. 1:9; „Znam ucisk θλιψιν (thlipsin ucisk, utrapienie) twój i ubóstwo, lecz tyś bogaty, i wiem, że bluźnią tobie ci, którzy podają się za Żydów, a nimi nie są, ale są synagogą szatana. Nie lękaj się cierpień, które mają przyjść na cię. Oto diabeł wtrąci niektórych z was do więzienia, abyście byli poddani próbie, i będziecie w udręce θλιψιν (thlipsin ucisk, utrapienie) przez dziesięć dni. Bądź wierny aż do śmierci, a dam ci koronę żywota.” Obj. 2:9-10; „Toteż rzucę ją (Izabel) na łoże, a tych, którzy z nią (w Tiatyrze) cudzołożą, wtrącę w ucisk θλιψιν (thlipsin ucisk, utrapienie) wielki, jeśli się nie upamiętają w uczynkach swoich.” Obj. 2:22
Dalej czytamy, że ci święci z wielkiego tłumu „wyprali szaty swoje, i wybielili je we krwi αιματι (haimati) Baranka” Termin „krew”; „krwi” jest kluczowym wyrazem w Biblii, w Starym Testamencie występuje ponad 550 razy, a w Nowym Testamencie 150.
Krew jest związana z życiem. „Gdyż życie ciała jest we krwi, a Ja dałem wam ją do użytku na ołtarzu, abyście dokonywali nią przebłagania za dusze wasze, gdyż to krew dokonuje przebłagania za życie.” 3 Moj. 17:11
Dzięki krwi Pana Jezusa mamy ponowny dostęp do życia wiecznego staliśmy się bliscy Bogu, ta krew ma moc oczyszczania nas od grzechu, pozwala służyć Bogu. Tak jak w Starym Testamencie krew ofiar oczyszczała, niosła Pojednanie z Bogiem, tak samo krew Jezusa Chrystusa dzisiaj niesie wyzwolenie, odkupienie, oczyszczenie i pojednanie.
„Ale teraz wy, którzy niegdyś byliście dalecy, staliście się w Chrystusie Jezusie bliscy przez krew Chrystusową.” Efez. 2:13
„Lecz Chrystus, który się zjawił jako arcykapłan dóbr przyszłych, wszedł przez większy i doskonalszy przybytek, nie ręką zbudowany, to jest nie z tego stworzonego świata pochodzący, Wszedł raz na zawsze do świątyni nie z krwią kozłów i cielców, ale z własną krwią swoją, dokonawszy wiecznego odkupienia. Bo jeśli krew kozłów i wołów oraz popiół z jałowicy przez pokropienie uświęcają skalanych i przywracają cielesną czystość, O ileż bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego ofiarował samego siebie bez skazy Bogu, oczyści sumienie nasze od martwych uczynków, abyśmy mogli służyć Bogu żywemu.” Hebr. 9:11-14
„Mówiąc: To jest krew przymierza, które Bóg dla was ustanowił. Podobnie też pokropił krwią przybytek i wszystkie naczynia przeznaczone do służby Bożej. A według zakonu niemal wszystko bywa oczyszczane krwią, i bez rozlania krwi nie ma odpuszczenia. Jest więc rzeczą konieczną, aby odbicia rzeczy niebieskich były oczyszczane tymi sposobami, same zaś rzeczy niebieskie lepszymi ofiarami aniżeli te.” Hebr. 9:20-23
„Ponieważ napisano: Świętymi bądźcie, bo Ja jestem święty. A jeśli wzywacie jako Ojca tego, który bez względu na osobę sądzi każdego według uczynków jego, żyjcie w bojaźni przez czas pielgrzymowania waszego, i Wiedząc, że nie rzeczami znikomymi, srebrem albo złotem, zostaliście wykupieni z marnego postępowania waszego, przez ojców wam przekazanego, Lecz drogą krwią Chrystusa, jako baranka niewinnego i nieskalanego.” 1 Piotr. 1:16-19
„Jeśli zaś chodzimy w światłości, jak On sam jest w światłości, społeczność mamy z sobą, i krew Jezusa Chrystusa, Syna jego, oczyszcza nas od wszelkiego grzechu.” 1 Jan. 1:7
„I od Jezusa Chrystusa, który jest świadkiem wiernym, pierworodnym z umarłych i władcą nad królami ziemskimi. Jemu, który miłuje nas i który wyzwolił nas z grzechów naszych przez krew swoją,” Obj. 1:5
„I zaśpiewali nową pieśń tej treści: Godzien jesteś wziąć księgę i zdjąć jej pieczęcie, ponieważ zostałeś zabity i odkupiłeś dla Boga krwią swoją ludzi z każdego plemienia i języka, i ludu, i narodu,” Obj. 5:9
„A oni zwyciężyli go przez krew Baranka i przez słowo świadectwa swojego, i nie umiłowali życia swojego tak, by raczej je obrać niż śmierć.” Obj. 12:11
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz