Rozdział 9:5

5. I nakazano im, aby nie zabijały ich, lecz dręczyły przez pięć miesięcy; a ból przez nie wywołany był jak ból od ukłucia skorpiona, gdy ukłuje człowieka. BW

I dano jej nakaz, by ich nie zabijała, lecz aby pięć miesięcy cierpieli katusze. A katusze przez nią zadane są jak zadane przez skorpiona, kiedy ugodzi człowieka. BT

I dano im [nakaz], aby nie zabijały ich, ale dręczyły przez pięć miesięcy ból [zadany] przez nie przypomina ból [wywołany] przez skorpiona, gdy użądli człowieka. NP

Jest potrzeba aby na moment wrócić do wersetu drugiego. Czytamy tam „I wzbił się ze studni dym jakby dym z wielkiego pieca, a słońce i powietrze zaćmiły się od dymu ze studni.” Obj. 9:2

Po pierwsze w otchłani skoro jest dym to i musi być ogień, po drugie jest napisane, że zostało zaćmione powietrze, że zostało ono pogrążone w ciemności. Zastanawiam się czy można zaćmić powietrze ? Zaćmić powietrze, ciekawa gra słowna. To jest ważna myśl. Z otchłani wydobywa się dym, który powoduje przyćmienie światła i niedotlenienie umysłu. Mocom ciemności zależy na tym, aby maksymalnie ogłupić ludzi. W czasach końca powstaną różne humanistyczno – psychologiczne teorie na temat Boga. Nowe prądy teologiczne. Coraz częściej młodzi ludzie, wierzący chrześcijanie, kończą szkoły, w tym szkoły teologiczne i stają się agnostykami, skrajnymi liberałami. Czytają różne książki, słuchają sprzecznych ze sobą kazań i w pewnym momencie nie wiedzą już jak się nazywają. Ktoś celowo nas ogłupia. Duchowe powietrze się zagęszcza, nie ma czym oddychać. Społeczeństwo zostaje przeprogramowywane. Może jeszcze studnia otchłani nie została otwarta, ale odnoszę wrażenie, że pojawiły się w niej jakieś nieszczelności.

Biblia mówi, że jedynie w Bogu nie ma nawet chwilowego zaćmienia. To jest ważna myśl. „Nie błądźcie, umiłowani bracia moi. Wszelki datek dobry i wszelki dar doskonały zstępuje z góry od Ojca światłości; u niego nie ma żadnej odmiany ani nawet chwilowego zaćmienia.” Jak. 1:16-17

Nieco wcześniej zastanawialiśmy się nad takim zwrotem, „dano mu”. Pisałem, że nic nie dzieje się bez wiedzy, zgody czy rozkazu Boga. Nie ma przypadków, Bogu nic nie wymyka się spod Jego kontroli. To samo dotyczy czasu. Pięć miesięcy i ani dnia dłużej.

Dalej czytamy „a ból przez nie wywołany był jak ból od ukłucia skorpiona”. Są różne rodzaje bólu. Ból w ciele jest ważnym sygnałem, że coś złego dzieje się z naszym organizmem. Ból rodzącej kobiety jest symbolem utraty relacji człowieka z Bogiem i eksmisji Adama i Ewy z raju. Ból, tak samo jak choroba i śmierć jest skutkiem grzechu. Ból u proroków jest karą za odstępstwo. Ból jest symbolem udręki w czasie Wielkiego ucisku.

W języku greckim jest kilka wyrazów, które są tłumaczone jako ból, boleść; ωδιν (ōdin) ból porodowy, βασανισμος (basanismos) męczarnia, tortura, (ten wyraz mamy użyty w dzisiejszym fragmencie), πονων (ponōn) ból, πενθος (penthos) boleść i οδυνη (odynē) ból, boleść (duchowa).

Ludzie często ból, cierpienie, ból związany katastrofami wiążą z Bogiem. Gdy się wydarzy jakaś tragedia, najpierw pytają dlaczego, a potem obwiniają za to Boga. A przecież winny jest Wąż Starodawny, winny jest egoizm i nieposłuszeństwo człowieka. W dalszych rozdziałach przeczytamy, że ludzie w czasie ucisku będą bluźnili Bogu. Dzisiaj też to robią. Bluźnią i przeklinają Boga. Obarczają Go winą za wszelkie zło. Nie szatana, ale Boga. Zadają pytania Bogu, a przecież najwłaściwszym adresatem pytania – dlaczego ?, powinien być właśnie książę Ciemności.

Pierwsze stronice Biblii mówią o bólach porodowych, jako konsekwencja grzechu Adama i Ewy.  Ostatnia księga w Biblii, też wiele mówi o bólu. Czas końca będzie trudnym, bolesnym czasem dla mieszkańców ziemi. Pan Jezus gdy przepowiadał jego nadejście, mówił o czasach boleści. 

„Do kobiety zaś (Bóg) rzekł: Pomnożę dolegliwości brzemienności twojej, w bólach będziesz rodziła dzieci,” 1 Moj. 3:16

„Gdy mówić będą: Pokój i bezpieczeństwo, wtedy przyjdzie na nich nagła zagłada, jak bóle na kobietę brzemienną, i nie umkną.” 1 Tes. 5:3

„Dlatego opadają wszystkie ręce i truchleje każde serce ludzkie. I są przerażeni; ogarniają ich kurcze i bóle, wiją się z bólu jak rodząca, jeden na drugiego spogląda osłupiały, ich oblicza są rozpłomienione. Oto nadchodzi dzień Pana, okrutny, pełen srogości i płonącego gniewu, aby obrócić ziemię w pustynię, a grzeszników z niej wytępić.” Izaj. 13:7-9 

„Dlatego bolesne skurcze przeszywają moje biodra, ogarniają mnie boleści, jak boleści rodzącej. Jestem oszołomiony tym, co słyszę, zatrwożony tym, co widzę. Moje serce dostaje obłędu, przerażenie mnie ogarnia, upragniony przeze mnie zmierzch zamieniło w grozę.” Izaj. 21:3-4

„A piąty wylał czaszę swoją na tron zwierzęcia; i pogrążyło się królestwo jego w ciemnościach, i gryźli ludzie z bólu swoje języki. I bluźnili Bogu niebieskiemu z powodu swoich bólów i z powodu swoich wrzodów, i nie upamiętali się w swoich uczynkach.” Obj. 16:10-11

„Powstanie bowiem naród przeciwko narodowi i królestwo przeciwko królestwu i będą miejscami trzęsienia ziemi, będzie głód. To jest początek boleści.” Mar. 13:8