Rozdział 21:4

4. I otrze wszelką łzę z oczu ich, i śmierci już nie będzie; ani smutku, ani krzyku, ani mozołu już nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy przeminęły. BW

I otrze z ich oczu wszelką łzę, a śmierci już odtąd nie będzie. Ani żałoby, ni krzyku, ni trudu już /odtąd/ nie będzie, bo pierwsze rzeczy przeminęły. BT

I otrze wszelką łzę z ich oczu; i śmierci już nie będzie ani bólu, ani krzyku, ani znoju już nie będzie; gdyż pierwsze rzeczy przeminęły. NP

I otrze Bóg wszelką łzę z oczów ich; a śmierci więcej nie będzie, ani smutku, ani krzyku, ani boleści nie będzie; albowiem pierwsze rzeczy pominęły. BG

Wrócę myślą do poprzednich wierszy. Chcę powiedzieć, że nie jestem prędki w spaleniu ziemi, czy w wrzucaniu ludzi na wieki do piekła, a potem wraz z nim do jeziora ognistego. Dlatego chcę rozważyć wszystkie fragmenty Słowa na ten temat. Muszę powiedzieć, że są bardzo wyraźne sugestie, że ziemia zostanie spalona, a bezbożni ludzie, będą w miejscu gdzie będzie płacz i zgrzytanie zębami. Cokolwiek to jest, i jakkolwiek to wygląda, Pan Bóg chce każdego człowieka ostrzec. Abyśmy tam nie trafili używa do tego celu Księgi Objawienia.

Co do ziemi. W komentarzach do moich wpisów ktoś podał dwa wiersze sugerujące, że ziemia nie zostanie zniszczona. „Ugruntowałeś ziemię na stałych podstawach, By się nie zachwiała na wieki wieczne. Ps. 104:5; „Sprawiedliwi posiądą ziemię I zamieszkają w niej na wieki. Miej nadzieję w Panu i strzeż drogi jego, A On cię wywyższy, abyś odziedziczył ziemię! Ujrzysz zagładę bezbożnych!” Ps. 37:29,34. Czytając kontekst całego Psalmu 104 myślę, że są to dwa proroctwa dotyczące nowej ziemi, lub wspomnienie ziemi przed upadkiem Adama. Owszem Bóg zamierzył, aby Ziemia była pięknym miejscem do zamieszkania dla człowieka. Jednak gdy Adam zgrzeszył, Bóg przeklął Ziemię, żałował, że stworzył człowieka. Czy ten stan opisuje Psalm 104 ? Nie, zdecydowanie nie. Tu jest mowa o zamyśle, o planach Boga co do ziemi. Ten plan będzie zrealizowany w pełni na nowej ziemi. Księga Objawienia wyraźnie mówi, że stara, przeklęta przez Boga ziemia, przeminie, ucieknie przed Panem, przed jego świętością i będzie nowa.

Wracamy myślą do nowej ziemi. Dzisiaj czytamy, że Bóg εξαλειψει (eksaleipsei) zetrze wszelką δακρυον (dakron) łzę z oczu ludzi; i tανατος (thanatos) śmierci już nie będzie, ani πενθος (penthos) boleści, smutku, ani κραυγη (kraugē) krzyku, wrzasku, ani πονος (ponos) bólu, już nie będzie; gdyż pierwsze rzeczy przeminęły, πρωτα απηλθον (prota apēlthon) pierwsze odeszły.

„Do kobiety zaś rzekł: Pomnożę dolegliwości brzemienności twojej, w bólach będziesz rodziła dzieci, mimo to ku mężowi twemu pociągać cię będą pragnienia twoje, on zaś będzie panował nad tobą. A do Adama rzekł: Ponieważ usłuchałeś głosu żony swojej i jadłeś z drzewa, z którego ci zabroniłem, mówiąc: Nie wolno ci jeść z niego, przeklęta niech będzie ziemia z powodu ciebie! W mozole żywić się będziesz z niej po wszystkie dni życia swego! Ciernie i osty rodzić ci będzie i żywić się będziesz zielem polnym. W pocie oblicza twego będziesz jadł chleb, aż wrócisz do ziemi, z której zostałeś wzięty; bo prochem jesteś i w proch się obrócisz.” 1 Moj. 3:16-19

„Wszechmocny Pan zniszczy śmierć na wieki i zetrze łzę z każdego oblicza, i usunie hańbę swojego ludu na całej ziemi, gdyż Pan powiedział. I będą mówić w owym dniu: Oto nasz Bóg, któremu zaufaliśmy, że nas wybawi; to Pan, któremu zaufaliśmy. Weselmy i radujmy się z jego zbawienia!” Izaj. 25:8-9

„I wrócą odkupieni przez Pana, a pójdą na Syjon z radosnym śpiewem. Wieczna radość owionie ich głowę, dostąpią wesela i radości, a troska i wzdychanie znikną.” Izaj. 35:10

„Oto Ja stworzę nowe niebo i nową ziemię i nie będzie się wspominało rzeczy dawnych, i nie przyjdą one na myśl nikomu. A raczej będą się radować i weselić po wszystkie czasy z tego, co Ja stworzę, bo oto Ja stworzę z Jeruzalemu wesele, a z jego ludu radość!” Izaj. 65:17-18

Ten werset wydaje się, że jest bardzo ważny. Bóg mówi o stworzeniu nowej ziemi. Tu jest wyraźna sugestia, że tej starej, w fizycznym znaczeniu już nie będzie, a w jej miejsce będzie STWORZONA nowa ziemia.

Nowe, pięknie ozdobione, pełne blasku i Bożej chwały, miasto Jeruzalem. Bóg mieszkający w swoim namiocie, pośrodku mieszkańców nowej ziemi. Nowe niebo. To wszystko jest już przygotowane i za pośrednictwem Jana zostało to podane do naszej wiadomości. Nie po cichu, nie potajemnie, ale głośno. Czytamy, że potężny, anielski głos to oznajmił. A słowa te są pewne i prawdziwe.

Wśród tych wszystkich rzeczy, których nie będzie w nowej ziemi, wymieniony został krzyk. Nie będzie krzyku, wrzasku. Nie lubię wrzasku. Wrzask mnie męczy. Krzyk, hałas nie są czymś dobrym. Hałas, wrzask  to coś więcej niż radosny gwar, radosne pokrzykiwanie czy głośne uwielbienie. W krzykliwym hałasie nie ma harmonii, jest nieład, jest niepokój. Krzyk  jest to po prostu szkodliwa dla człowieka, szczególnie dla ducha,  mieszanka dźwięków.  Futurysta Luigi Russolo opublikował manifest zatytułowany Sztuka hałasów, napisał w nim: "Życie przeszłości było ciszą. Dopiero w wieku dziewiętnastym wraz z wynalezieniem maszyn narodził się hałas. Dziś hałas triumfuje i panuje suwerennie nad wrażliwością ludzi." W starożytnych Chinach hałas stosowany był jako wyjątkowo ciężka tortura. "Kto obraża najwyższego, nie będzie powieszony, lecz fleciści, dobosze i heroldzi będą wokół niego czynić hałas dniem i nocą, póki nie padnie martwy, albowiem to jest właśnie najcięższa kaźń"; Angielskie słowo "noise", tj. hałas pochodzi z łac. "nausea", czyli choroba, nudności.

Krzyk towarzyszy też rozpaczy, bólowi. Kiedyś nie było środków przeciwbólowych, cokolwiek bolało człowiek po prostu krzyczał. Krzyk i wrzask o rożnym natężeniu towarzyszy człowiekowi od narodzenia aż do śmierci. W Biblii jest około 100 wersetów, w których użyty jest wyraz krzyk w negatywnym znaczeniu. Krzyk rozpaczy towarzyszył Egipcjanom po śmierci pierworodnych, a także  narodzeniu Pana Jezusa, gdy w Betlejem żołnierze Heroda zabijali nowo narodzone dzieci. Kiedy Pan Jezus wyganiał demony, tez  krzykiem opuszczały opętanych ludzi.

"Kto zatyka ucho na krzyk ubogiego, nie będzie wysłuchany, gdy sam wołać będzie." Przyp. 21:13

"I wstał faraon tej nocy, on i wszyscy dworzanie jego, i wszyscy Egipcjanie; i powstał wielki krzyk w Egipcie, gdyż nie było domu, w którym nie byłoby umarłego."  2 Moj. 12:30

"A gdy wyszedł na ląd, zabiegł mu drogę pewien mąż z miasta, który był opętany przez demony i od dłuższego czasu nie nosił odzienia i nie mieszkał w domu, lecz w grobowcach.  A gdy ujrzał Jezusa, z krzykiem padł przed nim i donośnym głosem zawołał: Cóż ja mam z tobą, Jezusie, Synu Boga Najwyższego? Proszę cię, nie dręcz mnie," Łuk. 8:27-28

"Albowiem duchy nieczyste wychodziły z wielkim krzykiem z wielu, którzy je mieli, wielu też sparaliżowanych i ułomnych zostało uzdrowionych." Dz.Ap. 8:7

"Lecz gdy poznali, że jest Żydem, rozległ się z ust wszystkich jeden krzyk, który trwał około dwóch godzin: Wielka jest Artemida Efeska!" Dz.Ap. 19:34

"Wszelka gorycz i zapalczywość, i gniew, i krzyk, i złorzeczenie niech będą usunięte spośród was wraz z wszelką złością."  Efez. 4:31

Dzisiaj czytamy, że Bóg zetrze wszelką łzę z oczu ludzi. To są bardzo wzruszające, pełne nadziei słowa. Bóg jest zainteresowany szczerym płaczem i łzami człowieka. Dawid najpierw wyznaje, „Łzy moje są mi chlebem we dnie i w nocy, Gdy mówią do mnie co dzień: Gdzie jest Bóg twój?” Ps. 42:4; „Zmęczyłem się wzdychaniem moim, Każdej nocy zraszam posłanie moje, Łzami oblewam łoże moje.” Ps. 6:7, a potem dodaje; „Tyś policzył dni mojej tułaczki, Zebrałeś łzy moje w bukłak swój. Czyż nie są zapisane w księdze twojej?” Ps. 56:9

Jan, na wyspie Patmos miał powody do smutku, to był bardzo wrażliwy człowiek. Pewnie uronił niejedna łzę. Bóg otrze również i jego łzy. „A jeden ze starców rzecze do mnie: Nie płacz! Zwyciężył lew z pokolenia Judy, korzeń Dawidowy, i może otworzyć księgę, i zerwać siedem jej pieczęci.” Obj. 5:5