I Miasto Święte - Jeruzalem Nowe ujrzałem zstępujące z nieba od Boga, przystrojone jak oblubienica zdobna w klejnoty dla swego męża. I usłyszałem donośny głos mówiący od tronu: Oto przybytek Boga z ludźmi: i zamieszka wraz z nimi, i będą oni jego ludem, a On będzie Bogiem z nimi. BT
I zobaczyłem święte Miasto, nowe Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga, przygotowane niby panna młoda przyozdobiona dla swojego męża. I usłyszałem donośny głos od tronu, mówiący: Oto Namiot Boga z ludźmi! Będzie mieszkał z nimi, a oni będą Jego ludem i sam Bóg będzie z nimi ich Bogiem. NP
Nowa ziemia potrzebuje miasta, czegoś w rodzaju stolicy. Jan widzi miasto ιερουσαλημ καινην καταβαινουσαν (ierousalēm kainēn katabainousan) Jeruzalem, [dziedzictwo pokoju] nowe schodzące zstępujące z nieba od Boga. Od Boga, to znaczy, że jest to dar Boży dla mieszkańców nowej ziemi. Jest to szczególny dar ponieważ z Tronu wygłoszona jest deklaracja, obietnica, że oto sam Bóg będzie mieszkał z mieszkańcami nowej ziemi. W wizji Jana mamy też spełnienie marzeń Żydów, co do ich ukochanego „świętego miasta” Nowa Jerozolima nie tylko będzie stolicą dla Izraela, ale będzie pięknym stołecznym miastem dla całej ludzkości. Kto będzie mógł tam wejść ?
Bóg przygotował: „ Głosimy tedy, jak napisano: Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało, i co do serca ludzkiego nie wstąpiło, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują. 1 Kor. 2:9
„I nie wejdzie do niego nic nieczystego ani nikt, kto czyni obrzydliwość i kłamie, tylko ci, którzy są zapisani w księdze żywota Baranka.” Obj. 21:27
Na ogół ludzie wybierają się do Nieba, a tutaj widzimy, że Bóg planuje rozbić swój namiot, swoje mieszkanie pośrodku ludzi. Nasz fragment w tłumaczeniu mesjańskim zawiera bardzo wyraźne odwołanie do Przybytku na pustyni za czasów Mojżesza. „Usłyszałem donośny głos od tronu mówiąc; Spójrz! Sz’china Boga jest z ludźmi, i będzie On mieszkał wśród nich. Będą jego ludem, a On sam (Bóg z nimi) będzie ich Bogiem”
Sz’china, inaczej też Szekina to pełna chwały obecność Boga. Ta Sz’china wypełniała σκηνη (skēnē) namiot, przybytek na pustyni. Ta sama cudowna chwała Boża jest obiecana ludowi, a dokładniej ludom Bożym na nowej ziemi. A Bóg σκηνωσει (skēnōsei) zamieszka, rozciągnie namiot pośrodku mieszkańców ziemi.
„Takie zaś jest przymierze, które zawrę z domem Izraela Po upływie owych dni, mówi Pan: Prawa moje włożę w ich umysły I na sercach ich wypiszę je, I będę im Bogiem, A oni będą mi ludem. I nikt nie będzie uczył swego ziomka Ani też swego brata, mówiąc: Poznaj Pana, Bo wszyscy mnie znać będą Od najmniejszego aż do największego z nich.” Hebr. 8:10-11
„Przez wiarę usłuchał Abraham, gdy został powołany, aby pójść na miejsce, które miał wziąć w dziedzictwo, i wyszedł, nie wiedząc, dokąd idzie. (...) Oczekiwał bowiem miasta mającego mocne fundamenty, którego budowniczym i twórcą jest Bóg.” Hebr. 11:8,10
„Bo ci, którzy tak mówią, okazują, że ojczyzny szukają. (...)Lecz oni zdążają do lepszej, to jest do niebieskiej. Dlatego Bóg nie wstydzi się być nazywany ich Bogiem, gdyż przygotował dla nich miasto.” Hebr. 11:14,16
Dla uczniów i sług Jezusa, jako kościoła i Oblubienicy, te duchowe rzeczy o których mówimy, nie należą do przyszłości, ale do teraźniejszości. W poprzednim komentarzu czytaliśmy o trzecim Niebie. Poprzez Ducha Świętego mamy szczególną łączność z niebiańską ojczyzną, z Jeruzalem niebieskim. „Lecz wy podeszliście do góry Syjon i do miasta Boga żywego, do Jeruzalem niebieskiego i do niezliczonej rzeszy aniołów, do uroczystego zgromadzenia.” Hebr. 12:22; „Jeruzalem zaś, które jest w górze, jest wolne i ono jest matką naszą.” Gal. 4:26
„Wyjdźmy więc do niego poza obóz, znosząc pohańbienie jego. Albowiem nie mamy tu miasta trwałego, ale tego przyszłego szukamy.” Hebr. 13:13-14
Pan Bóg dążył do przebywania wśród swojego ludu. Chciał postawić namiot w pośrodku ludzkiego obozowiska, potem zamieszkał w świątyni. W okresie ewangelii fizycznym adresem zamieszkania Boga na ziemi jest kościół, ciało Jezusa. W wieczności Bóg będzie miał rozbity swój „namiot” swoją „szkenę” w postaci pięknie ozdobionego, świętego miasta, nowego Jeruzalem.
„Umieszczę też przybytek mój wśród was i dusza moja nie obrzydzi was sobie. Będę się przechadzał wśród was i będę waszym Bogiem, a wy będziecie moim ludem.” 3Moj. 26:11-12; „I wystawią mi świątynię, abym zamieszkał pośród nich,” 2 Moj. 25:8; „Abyście pamiętali i wypełniali wszystkie moje przykazania, i byli świętymi Boga waszego. Jam jest Pan, wasz Bóg, który was wywiodłem z ziemi egipskiej, aby być dla was Bogiem, Jam jest Pan, Bóg wasz.” 4 Moj. 15:40-41; „I zawrę z nimi przymierze pokoju, będzie to przymierze wieczne z nimi. Okażę im łaskę, rozmnożę ich i postawię swoją świątynię wśród nich na wieki. I będę wśród nich mieszkał; będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem. I poznają narody, że Ja jestem Pan, który uświęcam Izraela, gdy moja świątynia będzie wśród nich na wieki.” Ezech. 37:26-28; „Lecz takie przymierze zawrę z domem izraelskim po tych dniach, mówi Pan: Złożę mój zakon w ich wnętrzu i wypiszę go na ich sercu. Ja będę ich Bogiem, a oni będą moim ludem.” Jer. 31:33
Opis podobnego, pięknego miasta widzimy również u proroka Ezechiela. Rzeczą godną uwagi i zapamiętania jest nazwa tego miasta. Jak bardzo jest to kompatybilne z naszym dzisiejszym fragmentem. „Obwód miasta wynosi osiemnaście tysięcy łokci. A nazwa miasta będzie od dziś brzmieć: Pan tam mieszka.” Ezech. 48:35
„Jakiż układ między świątynią Bożą a bałwanami? Myśmy bowiem świątynią Boga żywego, jak powiedział Bóg: Zamieszkam w nich i będę się przechadzał pośród nich, I będę Bogiem ich, a oni będą ludem moim. Dlatego wyjdźcie spośród nich i odłączcie się, mówi Pan, I nieczystego się nie dotykajcie; A Ja przyjmę was I będę wam Ojcem, a wy będziecie mi synami i córkami, mówi Pan Wszechmogący;” 2 Kor. 6:16-18
„W domu Ojca mego wiele jest mieszkań; gdyby było inaczej, byłbym wam powiedział. Idę przygotować wam miejsce. A jeśli pójdę i przygotuję wam miejsce, przyjdę znowu i wezmę was do siebie, abyście, gdzie Ja jestem, i wy byli.” Jan. 14:2
Niektórzy bibliści uznają, że Nowe Jeruzalem jest kościołem. Inni, że nie jest kościołem lecz miejscem gdzie mieszka Oblubienica. Czytamy że miasto to jest przyozdobione Oblubienicą, lub jest piękne jak sama Oblubienica. Nowe Jeruzalem zostało nazwane Oblubienicą, ponieważ zostało utożsamione z tymi, którzy w nim mieszkają, lub go tworzą, to jest dziedzictwo jakie Pan Bóg nam przygotował. Będziemy w nim mieszkać i zawsze będziemy z Panem. Co więcej dalsze wiersze mówią nam o tym, że ci których imiona są zapisane w księdze życia będą mieli możliwość wejścia do tego miasta, by prawdopodobnie spotkać się z Oblubienicą Jezusa. Skoro Bóg będzie dostępny, to i Oblubienica też. Nowe Jeruzalem to coś więcej niż Kościół Pana Jezusa.
Apostoł Piotr porównuje Pana Jezusa do kamienia węgielnego na
Syjonie, a wierzących do żywych kamieni, a Syjon to góra w Jeruzalem; „I wy
sami jako kamienie żywe budujcie się w dom duchowy, w kapłaństwo święte, aby
składać duchowe ofiary przyjemne Bogu przez Jezusa Chrystusa. Dlatego to
powiedziane jest w Piśmie: Oto kładę na Syjonie kamień węgielny, wybrany,
kosztowny, A kto weń wierzy, nie zawiedzie się". 1 Piotr. 2:5-6
Wprawdzie werset z Obj. 21:9-10 sugeruje, że Nowe Jeruzalem w całości
to Kościół, ale kolejne z Obj. 22:2-4 potwierdzają myśl, że Nowe
Jeruzalem to szersze zagadnienie niż Oblubienica.
„I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, którzy mieli siedem czasz,
napełnionych siedmiu ostatecznymi plagami, i tak się do mnie odezwał: Chodź,
pokażę ci oblubienicę, małżonkę Baranka. I zaniósł mnie w duchu na wielką i
wysoką górę, i pokazał mi miasto święte Jeruzalem, zstępujące z nieba od Boga,”
Obj. 21:9-10
„Na środku ulicy jego i na obu brzegach rzeki drzewo żywota,
rodzące dwanaście razy, wydające co miesiąc swój owoc, a liście drzewa służą do
uzdrawiania narodów. I nie będzie już nic przeklętego. Będzie w nim tron Boga i
Baranka, a słudzy jego służyć mu będą I
oglądać będą jego oblicze, a imię jego będzie na ich czołach,” Obj. 22:2-4
„I przyszedł jeden z siedmiu aniołów, którzy mieli siedem czasz, napełnionych siedmiu ostatecznymi plagami, i tak się do mnie odezwał: Chodź, pokażę ci oblubienicę, małżonkę Baranka.” Obj. 21:9
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz