A dwanaście bram to dwanaście pereł: każda z bram była z jednej perły. I rynek Miasta to czyste złoto jak szkło przeźroczyste. BT
A dwanaście bram to dwanaście pereł; każda z bram była z jednej perły. Ulica Miasta to z kolei szczere złoto, jak przezroczyste szkło. NP
W Obj. 21:12 czytaliśmy, że Nowe Jeruzalem miało potężny i wysoki mur, oraz dwanaście bram, a na bramach dwunastu aniołów i wypisane imiona dwunastu plemion synów izraelskich. Na moment wrócę to tego wiersza. To jest kolejny ważny sygnał, że dwanaście pokoleń Izraela, jest nadal ważne dla Boga i że zostały umieszczone na trwale w niebiańskiej rzeczywistości. Nie ma tutaj mowy o odcięciu, o zastąpieniu Izraela nowym ludem Bożym.
Wracam też myślą do dwudziestu czterech starszych przed Tronem Boga. W Nowym Jeruzalem mamy dwanaście bogato zdobionych klejnotami fundamentów. Na tych fundamentach widnieją inskrypcje z imionami dwunastu apostołów. Teraz mamy mowę o dwunastu bramach, na których widnieją inskrypcje z imionami synów Izraela. Łącząc ten fragment z opisem dwudziestu czterech starców możemy wysnuć wniosek, że tymi starszymi byli apostołowie i patriarchowie dwunastu rodów Izraela. W dzisiejszych zamkach, nad bramami często są herby właścicieli i inskrypcje fundatorów z „aktami notarialnymi”. Bramy Nowego Jeruzalem też mają takie napisy. Nowe Jeruzalem będzie dziedzictwem Kościoła Pana Jezusa i narodu wybranego. Dziedzictwo apostołów przyrównane jest do szlachetnych kamieni. Natomiast dziedzictwo narodu wybranego do drogocennej perły.
Wiemy, że perła rodzi się w „bólu” małż morskich. Żaden naród nie był tak srodze doświadczony i zwalczany jak naród żydowski. Przez wieki gdzieś tam w zakamarkach historii rodziło się dwanaście ogromnych pereł, które będą bramami w Nowym Jeruzalem. Niektóre rysunki pokazują, odrzwia bram jako kule pereł. To jest błędna sugestia, chciałbym to zdementować. Użyte tutaj słowo brama πυλωνων (pylōnōn) oznacza przestrzeń, sień przejazdową między wejściami w murze. Ta sień wykonana jest z jednej μαργαριτου (margaritou) perły.
„Dalej podobne jest Królestwo Niebios do kupca, szukającego pięknych pereł, Który, gdy znalazł jedną perłę drogocenną, poszedł, sprzedał wszystko, co miał, i kupił ją.” Mat. 13:45-46
Perły to są produkty małży (głównie perłopławów z rodzajów Pteria i Pinctada), rzadko ślimaków. Zbudowane są z tej samej substancji co wewnętrzna strona muszli (masa perłowa), której głównymi składnikami są węglan wapnia (w postaci aragonitu) i rogowata substancja białkowa (konchiolina), która spaja mikrokryształy skupione koncentrycznie wokół jądra. Perły powstają najczęściej w wyniku reakcji organizmu na ciało obce, które przedostało się do muszli. W jubilerstwie perły definiuje się jako „produkty naturalne pochodzenia organicznego, powstałe w płaszczu muszli perłopławów perłorodnych lub innych mięczaków”. Pochodzenie nazwy "perła" nie jest pewne, być może zostało zapożyczone od gatunku małża (łac. "perna") lub kulistego kształtu (łac. "sphaerula").
Proces tworzenia się perły jest długotrwały. Masa perłowa, warstwa po warstwie odkłada się, przez okres 1 - 3 lat (lub więcej) dla jednej perły. Perły zostały uznane, w świecie starożytnym, wśród kamieni szlachetnych jako jedne z najcenniejszych. Mamy to pokazane w biblijnej przypowieści o perle. . Juliusz Cezar, który miał szczególną miłość do pereł, zapłacił równowartość 1.000.000 dolarów za jedną perłę. Przez wiele stuleci perła była znana jako "Margarite" od greckiego słowa perła, Margarites, która jest nazwą małży, która wytwarzała perłę w rejonach Zatoki Perskiej i Morza Czerwonego, (vulgaris margaritafera). Przez lata w Biblii używano słowa (margaritou). Dopiero w King James Version Biblii, użyto terminu perła.
Dalej mamy mowę o metropolii. Przeglądnąłem sporo ilustracji przedstawiających Nowe Jeruzalem. Wiele z nich to fikcja i spekulacje wyobraźni artystów. Jedne obrazy przedstawiają nowoczesne miasta, inne w stylu gotyckim, lub starorosyjskim. Nad jednymi zabudowaniami górują wieżowce, nad innymi kościoły, cerkwie lub dalekowschodnie pagody. My jednak w opisie w Księdze Objawienia nie widzimy ulic, nie widzimy domów, ogrodów, ruchu ulicznego. Widzimy jedną główną ulicę, a bardziej jeden olbrzymi πλατεια (plateia) plac cały ze złota.
Czytamy, że to wszystko było καθαρον (katharon) czyste i jak szkło διαφανης (diafanēs) przezroczyste. To są cechy, warunki życia, prawo Nowego Jeruzalem. Wszystko tam będzie święte, pełne chwały Bożej, a ponad to wszystko będzie czyste, klarowne, przejrzyste. Nie będzie żadnej, jak to mówią młodzi ludzie, „ściemy”, żadnego kłamstwa, żadnego fałszu, owijania w bawełnę, chowania pod dywan, nic z tych rzeczy.
„I nie wejdzie do niego nic nieczystego ani nikt, kto czyni obrzydliwość i kłamie, tylko ci, którzy są zapisani w księdze żywota Baranka.” Obj. 21:27
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz