Rozdział 20:11

11. I widziałem, wielki biały tron i tego, który na nim siedzi, przed którego obliczem pierzchła ziemia i niebo, i miejsca dla nich nie było. BW

Potem ujrzałem wielki biały tron i na nim Zasiadającego, od którego oblicza uciekła ziemia i niebo, a miejsca dla nich nie znaleziono. BT

I zobaczyłem wielki, biały tron oraz Tego, który na nim siedzi,  przed którego twarzą uciekła ziemia i niebo, i nie znaleziono dla nich miejsca. NP

Skończyło się Tysiąclecie, szatan jest ostatecznie unicestwiony, czas na zmartwychwstanie, na wgląd w Boże rejestry i na sąd, który nazwano Sądem Ostatecznym. Jan pisze „i widziałem” wielki, biały tron. Tron jest symbolem władzy, prawodawstwa i sprawiedliwości. Tron jest biały, to symbolizuje doskonałą czystość i świętość. Tron jest wielki, potężny. To nam pokazuje majestat, potęgę, surowość i niedostępność siedzącego na nim. Jest w wyrazie 'wielki'  jakąś bariera, przepaść pomiędzy tym co małe i znikome, a tym co święte, wielkie i wieczne.

Przed okresem Tysiąclecia mieliśmy do czynienia z sądem nad narodami, nad ideami, światopoglądami i nad bezbożnym rządem pierwszej bestii, czyli antychrysta. Teraz każdy zmartwychwstały, z osobna, z imienia, stanie przed Siedzącym na wielkim, białym tronie. Ten fragment pokazuje nam, że każdy będzie musiał stanąć przed majestatem Sądu Najwyższego. Choć dobrze wiemy, że Bóg jest miłością i jest miłosierny, jednak jest też sprawiedliwy, Jego gniew jest słuszny, a sądy nieuchronne i sprawiedliwe.

Przez cały okres łaski,  ludzkość ma do dyspozycji Arcykapłana, który pełni rolę adwokata, "wstawia się za nami" przed tym sądem, mamy Pana Jezusa Chrystusa - orędownika. Teraz nikt nie ma adwokata, liczą się tylko fakty, zapisane w Bożych rejestrach.

Bóg jest Sędzią. Już Abraham nazywa Boga sędzią „ Nie dopuść, byś miał uczynić coś podobnego, by uśmiercić sprawiedliwego wespół z bezbożnym, by sprawiedliwego spotkało to samo, co bezbożnego. Nie dopuść do tego! Czyż ten, który jest sędzią całej ziemi, nie ma stosować prawa?” 1 Mojż. 18:25

Stary Testament często określa Sąd Boży jako Dzień Pana. Ludzie w czasach proroków żyli w poczuciu nieuchronnych sądów Bożych, że będzie to czas ciemności i płaczu. Że podczas sądu ludzie niegodziwi zostaną ukarani, a sprawiedliwość Boża zostanie okazana w całej swojej pełni. To nie będzie długotrwały, przeciągający się w czasie proces. Bóg rozprawi się z bezbożnymi niezbawionymi nagle, konkretnie i zdecydowanie.

„Dumne oczy człowieka opuszczą się, a pycha ludzka zniży się, ale jedynie Pan wywyższy się w owym dniu. Bo dla Pana Zastępów nastanie dzień sądu nad wszystkim, co pyszne i wysokie, i nad wszystkim, co wyniosłe, aby było poniżone.” Izaj. 2:11-12; „Gdyż bliski jest dzień Pana na wszystkie narody. Jak postępowałeś, tak postąpią z tobą. Odpłata za twoje postępki spadnie na twoją głowę.” Abd. 1:15; „Dzień ów jest dniem gniewu, dniem ucisku i utrapienia, dniem huku i hałasu, dniem ciemności i mroku, dniem obłoków i gęstych chmur, Dniem trąby i okrzyku wojennego przeciwko miastom obronnym i przeciwko basztom wysokim. Wtedy ześlę strach na ludzi, tak iż chodzić będą jak ślepi, gdyż zgrzeszyli przeciwko Panu. Ich krew będzie rozbryzgana niby proch, a ich wnętrzności rozrzucone niby błoto. Ani ich srebro, ani ich złoto nie będzie mogło ich wyratować w dniu gniewu Pana, bo ogień gniewu Pana pochłonie całą ziemię. Doprawdy, koniec straszną zagładę zgotuje wszystkim mieszkańcom ziemi.” Sof. 1:15-18;„Wtedy przyjdę do was na sąd i rychło wystąpię jako oskarżyciel czarowników, cudzołożników i krzywoprzysięzców, tych, którzy uciskają najemnika, wdowę i sierotę, gnębią obcego przybysza, a mnie się nie boją - mówi Pan Zastępów. Zaiste Ja, Pan, nie zmieniam się.” Mal. 3:5-6

Dość intrygujące i kontrastujące do dzisiejszego wiersza są dwa fragmenty z Księgi Psalmów, które mówią o radości wynikającej z sądów Bożych. „Niech radują się niebiosa i weseli się ziemia! Niech zaszumi morze i to, co je wypełnia! Niech radują się pola i wszystko, co jest na nich; Niech szumią radośnie wszystkie drzewa leśne Przed obliczem Pana, bo idzie! Zaiste idzie, by sądzić ziemię. Będzie sądził świat sprawiedliwie, A ludy według swej wierności.” Ps. 96:11-13; „Grajcie Panu na cytrze I głośno śpiewajcie! Na trąbach i głośnych rogach, Grajcie przed Królem, Panem! Niech szumi morze i to, co je napełnia, Świat i jego mieszkańcy! Niech rzeki klaszczą w dłonie, A góry niech się radują razem Przed Panem, bo idzie, aby sądzić ziemię! Będzie sądził świat sprawiedliwie i narody według słuszności.” Ps. 98:5-9 To będzie z punktu widzenia, starej ziemi i ludzi niezbawionych, najsmutniejszy i najczarniejszy dzień w historii, ale z punktu widzenia tych co pozostaną, i nowej ziemi, będzie to radość i wdzięczność za okazaną Bożą sprawiedliwość, za unicestwienie szatana, śmierci i Hadesu i przede wszystkim za odnalezienie swojego imienia w Księdze Życia.

O sądzie Bożym czytamy również w wielu miejscach Nowego Testamentu; „Bóg wprawdzie puszczał płazem czasy niewiedzy, teraz jednak wzywa wszędzie wszystkich ludzi, aby się upamiętali, Gdyż wyznaczył dzień, w którym będzie sądził świat sprawiedliwie przez męża, którego ustanowił, potwierdzając to wszystkim przez wskrzeszenie go z martwych. A gdy usłyszeli o zmartwychwstaniu, jedni naśmiewali się, drudzy zaś mówili: O tym będziemy cię słuchali innym razem.” Dz.Ap. 17:30-31; „Zaklinam cię tedy przed Bogiem i Chrystusem Jezusem, który będzie sądził żywych i umarłych, na objawienie i Królestwo jego;” 2 Tym. 4:1; „Albowiem jak Ojciec wzbudza z martwych i ożywia, tak i Syn ożywia tych, których chce. Bo i Ojciec nikogo nie sądzi, lecz wszelki sąd przekazał Synowi, Aby wszyscy czcili Syna, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który go posłał. (…) Jak bowiem Ojciec ma żywot sam w sobie, tak dał i Synowi, by miał żywot sam w sobie. I dał mu władzę sądzenia, bo jest Synem Człowieczym.” Jan. 5:21-23; 26-27

I zobaczyłem wielki, biały tron oraz Tego, który na nim siedzi

Jan widzi tron, wiemy o nim, że jest biały i wielki. Rodzi się jednak pytanie, kim jest Siedzący na tym tronie? Z dalszych opisów wynika, że jest nim sam Jezus Chrystus jako Bóg Wszechmogący.

„A gdy patrzałem, postawiono trony i usiadł Sędziwy. Jego szata była biała jak śnieg, a włosy na głowie czyste jak wełna. Jego tron jak płomienie ogniste, a jego koła jak ogień płonący.” Dan. 7:9;„A gdy przyjdzie Syn Człowieczy w chwale swojej i wszyscy aniołowie z nim, wtedy zasiądzie na tronie swej chwały.” Mat. 25:31; "Albowiem jak Ojciec wzbudza z martwych i ożywia, tak i Syn ożywia tych, których chce.  Bo i Ojciec nikogo nie sądzi, lecz wszelki sąd przekazał Synowi,  Aby wszyscy czcili Syna, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, ten nie czci Ojca, który go posłał." Jan. 5:21-23
  „Albowiem my wszyscy musimy stanąć przed sądem Chrystusowym, aby każdy odebrał zapłatę za uczynki swoje, dokonane w ciele, dobre czy złe.” 2 Kor. 5:10;„Ty zaś czemu osądzasz swego brata? Albo i ty, czemu pogardzasz swoim bratem? Wszak wszyscy staniemy przed sądem Bożym.” Rzym. 14:10; „Zaklinam cię tedy przed Bogiem i Chrystusem Jezusem, który będzie sądził żywych i umarłych, na objawienie i Królestwo jego;” 2 Tym. 4:1;„Gdyż wyznaczył dzień, w którym będzie sądził świat sprawiedliwie przez męża, którego ustanowił, potwierdzając to wszystkim przez wskrzeszenie go z martwych.” Dz.Ap. 17:31

pierzchła ziemia i niebo, i miejsca dla nich nie było

Dalej czytamy, że przed obliczem καθημενον (kathēmenon) Siedzącego pierzchła εφυγεν (efygen) uciekła ziemia i niebo. Kiedy czytałem ten wiersz przypomniał mi się Izajasz, który gdy zobaczył chwałę Bożą, gdy zobaczył wielki kontrast swojej grzeszności i nicości z bielą czystości i świętości Bożej chciał się gdzieś schować, zapaść pod ziemię. Mocno przejęty wołał. Biada mi. Podobnie zachowuje się Adam, który chowa się przed Bogiem. W tym fragmencie podobnie zareagował stara ziemia i niebo. Słowo Boże w kilku miejsca wyraźnie daje do zrozumienia, że stara nasza ziemia przeminie, stopi się, zostanie zwinięta jak zwój. Wiarę w jej „pierzchnięcie” wyrażali prorocy w Starym Testamencie, mówił o tym Pan Jezus, podzielali ją również uczniowie Jezusa w Nowym Testamencie.

 „A gdy usłyszeli szelest Pana Boga przechadzającego się po ogrodzie w powiewie dziennym, skrył się Adam z żoną swoją przed Panem Bogiem wśród drzew ogrodu. Lecz Pan Bóg zawołał na Adama i rzekł do niego: Gdzie jesteś? A on odpowiedział: Usłyszałem szelest twój w ogrodzie i zląkłem się, gdyż jestem nagi, dlatego skryłem się.” 1 Mojż. 3:8-10

Słowa: przed którego obliczem pierzchła ziemia i niebo, mogą znaczyć, że wszystko, co skażone, starało się skryć przed Panem.  „I niebo znikło, jak niknie zwój, który się zwija, a wszystkie góry i wyspy ruszone zostały z miejsc swoich. I wszyscy królowie ziemi i możnowładcy, i wodzowie, i bogacze, i mocarze, i wszyscy niewolnicy, i wolni ukryli się w jaskiniach i w skałach górskich, I mówili do gór i skał: Padnijcie na nas i zakryjcie nas przed obliczem tego, który siedzi na tronie, I przed gniewem Baranka, albowiem nastał ów wielki dzień ich gniewu, i któż się może ostać?” Obj. 6:14-17

„Tyś z dawna założył ziemię, A niebiosa są dziełem rąk twoich. One zginą, Ty zaś zostaniesz, I wszystkie jak szata się zużyją; Jak szata, która się zmienia, one się zmienią.” Ps. 102:26-27; „Dlatego sprawię, że niebiosa zadrżą, a ziemia ruszy się ze swojego miejsca z powodu srogości Pana Zastępów w dniu płomiennego jego gniewu,” Izaj. 13:13; „I wszystkie pagórki rozpłyną się. Niebiosa zwiną się jak zwój księgi i wszystkie ich zastępy opadną, jak opada liść z krzewu winnego i jak opada zwiędły liść z drzewa figowego.” Izaj. 34:4; „Bardzo blisko jest moja sprawiedliwość, moje zbawienie nastaje, a moje ramiona będą sądzić ludy, wyczekują mnie wyspy, tęsknie wyglądają mojego ramienia. Podnieście ku niebu oczy i spojrzyjcie na ziemię w dole! Gdyż niebiosa rozwieją się jak dym, ziemia rozpadnie się jak szata, a jej mieszkańcy poginą jak komary, lecz moje zbawienie będzie trwać wiecznie, a moja sprawiedliwość nie ustanie.” Izaj. 51:5-6; „Oto Ja stworzę nowe niebo i nową ziemię i nie będzie się wspominało rzeczy dawnych, i nie przyjdą one na myśl nikomu.” Izaj. 65:17

Pan Jezus powiedział; „Niebo i ziemia przeminą, ale słowa moje nie przeminą.” Mat. 24:35. Piotr i autor listu do Hebrajczyków dodają; „A dzień Pański nadejdzie jak złodziej; wtedy niebiosa z trzaskiem przeminą, a żywioły rozpalone stopnieją, ziemia i dzieła ludzkie na niej spłoną”. 2 Piotr. 3:10;„Oraz: Tyś, Panie, na początku ugruntował ziemię, I niebiosa są dziełem rąk twoich; One przeminą, ale Ty zostajesz; I wszystkie jako szata zestarzeją się, I jako płaszcz je zwiniesz, Jako odzienie, i przemienione zostaną; Ale tyś zawsze ten sam i nie skończą się lata twoje.” Hebr. 1:10-12;
„Ten, którego głos wtenczas wstrząsnął ziemią, zapowiedział teraz, mówiąc: Jeszcze raz wstrząsnę nie tylko ziemią, ale i niebem. Słowa:''Jeszcze raz'' wskazują, że rzeczy podlegające wstrząsowi ulegną przemianie, ponieważ są stworzone, aby ostały się te, którymi wstrząsnąć nie można.” Hebr. 12:26-27

„I widziałem nowe niebo i nową ziemię; albowiem pierwsze niebo i pierwsza ziemia przeminęły, i morza już nie ma.” Obj. 21:1