Rozdział 2:11

11. Kto ma uszy, niechaj słucha, co Duch mówi do zborów. Zwycięzca nie dozna szkody od drugiej śmierci. BW

Kto ma uszy, niechaj posłyszy, co mówi Duch do Kościołów. Zwycięzcy śmierć druga na pewno nie wyrządzi szkody.BT

Kto ma uszy, niech wysłucha, co Duch ogłasza zborom. Temu, kto zwycięży, druga śmierć nie wyrządzi szkody. NP

Kto tylko ma uszy niech słucha. Każdy z nas ma uszy. Błogosławiony ten co czyta to proroctwo oraz ci co go słuchają. Księga Objawienia jest napisana dla każdej wspólnoty wierzących gdziekolwiek jest na ziemi, w każdego pokoleniu. Słuchajcie, co Duch πνευμα (pneuma), Duch Święty ma do powiedzenia. Mamy siedem zborów przez co rozumiemy cały Kościół od Dnia Pięćdziesiątnicy do chwili obecnej. Siedem Duchów przed tronem oznacza PEŁNIĘ suwerennego Ducha Świętego jaka jest w Kościele εκκλησιαις (ekklēsiais) zgromadzeniu, w społeczności ludzi wywołanych. To nie program komputerowy, nie geniusze od marketingu, coachingu i przywództwa, nie bogacze tego świata zarządzają Kościołem, Zgromadzeniem Wybranych. Jeżeli ktoś ma coś do powiedzenia na temat tego Zgromadzenia, to tą osobą jest, powinien być Duch Święty. Mamy to na początku Księgi Objawienia podkreślone aż siedem razy. „co Duch mówi do zborów” Bardzo lubię to zakończenie do każdego listu. Za każdym razem kiedy czytam te słowa, moją modlitwa jest: Boże kochany, jak bardzo pragnę aby i dzisiaj Duch mówił do mojej wspólnoty, do kościoła mojego pokolenia.

„I rzekł Duch Filipowi: Przystąp, a przyłącz się do tego wozu.” Dz.Ap. 8:29(BG); „A gdy oni odprawiali służbę Pańską i pościli, rzekł Duch Święty: Odłączcie mi Barnabę i Saula do tego dzieła, do którego ich powołałem.” Dz.Ap. 13:2; „I przyszedłszy do nas, wziął pas Pawła, związał sobie nogi i ręce i rzekł: To mówi Duch Święty: Męża, do którego ten pas należy, tak oto zwiążą Żydzi w Jerozolimie i wydadzą w ręce pogan.” Dz.Ap. 21:11; „Dlatego, jak mówi Duch Święty: Dziś, jeśli głos jego usłyszycie, Nie zatwardzajcie serc waszych,jak podczas buntu, W dniu kuszenia na pustyni”, Hebr. 3:7-8; „I usłyszałem głos z nieba mówiący: Napisz: Błogosławieni są odtąd umarli, którzy w Panu umierają. Zaprawdę, mówi Duch, odpoczną po pracach swoich; uczynki ich bowiem idą za nimi.” Obj. 14:13

Dzisiaj chciałbym napisać coś na temat słowa Ekklesia εκκλησιαις. Kościół, church, społeczność, zbór, zgromadzenie, kongregacja, wspólnota. Cały (K)ościół którego głową jest Jezus spotyka się na przestrzeni wieków w (k)ościołach. Zastanawiam się, czy tłumaczenie słowa greckiego ekklesia na język polski jako kościół jest trafne. Słowo kościół wg słownika etymologicznego pochodzi od staroczeskiego i oznaczało zamek, okrągły gród warowny. Jak czytamy w Nowym słowniku etymologicznym K. Długosz-Kurczabowej, pierwsze kościoły były stawiane w grodach warownych, bywały także obwarowywane, a więc przystosowywane do pełnienia funkcji obronnych. Ktoś inny to tłumaczy, że kościół to miejsce gdzie złożono kości biskupa, tak jak katedra od krzesła biskupa. Jeszcze ktoś inny pisze, że angielskie "church", tak samo, jak niemieckie "kirche" wzięło się od słowa "cirice, circe" - czyli "koło", "wokół". Chrześcijanie podobno kiedyś spotykali się mając ustawione miejsca na bazie koła. Ciekawe od jakiego słowa pochodzi rosyjskie „cerkiew”?

Etymologia polskiego słowa Kościół, podobnie jak niemieckiego Kirche i angielskiego Church, posiada rodowód gocki. Bierze on swój początek z oryginału greckiego - τό κυριακόν. W językach romańskich, jak na przykład we francuskim église lub włoskim chésia, nazwa kościół wywodzi się od łacińskiego ecclesia, a ono z oryginału greckiego - έκκλησία. Pierwsze określenie - τό κυριακόν - w języku greckim oznacza rzecz lub miejsce ofiarowane Panu lub dom Pana. Drugie - έκκλησία - było używane w celu zdefiniowania zgromadzenia ludu, jako pewnej siły politycznej. Kościół to raczej miejsce, budynek do którego przychodzą ludzie wierzący, w Nowym Testamencie wierzący spotykali się w domach, często w synagogach, na wolnej przestrzeni i tam stanowili kościół, zbór Zgromadzenie Wybranych.

W Biblii Warszawskiej mamy cztery określenia Zgromadzenia Wybranych: kościół, zbór, społeczność i zgromadzenie. Dokładna analiza wszystkich wersetów pokazuje, że w wielu wypadkach jest to zamienne tłumaczenie jednego i tego samego słowa ekklesis czy ekklesian. Słowo εκκλησιαις występuje w Nowym Testamencie18 razy, a εκκλησιαν 20 razy.

Tymczasem tutaj chodzi o wspólnotę ludzi wywołanych, wybranych z … i przeznaczonych, powołanych do… Chodzi o pojedynczych ludzi wywołanych z ich domów, środowisk i zgromadzonych razem w celu reprezentowania Królestwa Bożego na ziemi. To jest właściwy cel i przeznaczenie Ekklesi. Do takiej wspólnoty, zboru, kościoła w takim znaczeniu Duch Święty przemawia.

Dalej czytamy, że zwycięzca nie dozna szkody αδικηθη (adikēthē) doznałby niesprawiedliwości, zostałby skrzywdzony, od drugiej śmierci.

Zbór w Smyrnie jest zborem który nie ma żadnej nagany, ani napomnienia, tylko zachętę i obietnicę zachowania od drugiej śmierci. Pierwsza śmierć kąsa, ale nie unicestwia. Pierwsza śmierć i pierwsze zmartwychwstanie to wieczne przebywanie w obecności Bożej, w trudnych do opisania warunkach. Paweł to opisuje. Apostoł Paweł pisze do zboru w Koryncie „Głosimy tedy, jak napisano: Czego oko nie widziało i ucho nie słyszało, i co do serca ludzkiego nie wstąpiło, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują. Albowiem nam objawił to Bóg przez Ducha; gdyż Duch bada wszystko, nawet głębokości Boże.” 1 Kor. 2:9-10

Druga śmierć jest ostatecznym, wiecznym oddzieleniem człowieka od Boga, to będzie miejsce dla tych, którzy nie są zapisani w księdze żywota. Druga śmierć to jezioro ogniste. To wieczne palące niezaspokojone pragnienie, świadome przebywanie poza  Bogiem. Śmierć wtóra stanowi ostateczne zniszczenie grzechu i grzesznika.

Z tej śmierci nie ma żadnego zmartwychwstania. Zwycięzca nie dozna szkody od drugiej śmierci, co za wspaniała nadzieja i perspektywa. Chwała Bogu za taki plan.

„Błogosławiony i święty ten, który ma udział w pierwszym zmartwychwstaniu; nad nimi druga śmierć nie ma mocy, lecz będą kapłanami Boga i Chrystusa i panować z nim będą przez tysiąc lat.” Obj. 20:6

„I wydało morze umarłych, którzy w nim się znajdowali, również śmierć i piekło wydały umarłych, którzy w nich się znajdowali, i byli osądzeni, każdy według uczynków swoich. I śmierć, i piekło zostały wrzucone do jeziora ognistego; owo jezioro ogniste, to druga śmierć. I jeżeli ktoś nie był zapisany w księdze żywota, został wrzucony do jeziora ognistego.” Obj. 20:13-15

„Kto ma uszy, niechaj słucha, co Duch mówi do zborów. Zwycięzcy dam spożywać z drzewa żywota, które jest w raju Bożym." Objawienie 2:7