Rozdział 2:16

16. Upamiętaj się więc; a jeżeli nie, przyjdę do ciebie wkrótce i będę z nimi walczył mieczem ust moich. BW

Nawróć się zatem! Jeśli zaś nie - przyjdę do ciebie niebawem i będę z nimi walczył mieczem moich ust. BT

Opamiętaj się więc; bo jeśli nie, wkrótce przyjdę do ciebie i będę z nimi walczył mieczem moich ust. NP

Teraz mamy pod rozwagą bardzo ważny fragment. Mam na myśli drugi i trzeci rozdział. Na ogół studiujemy „listy do zborów” i zamykamy temat, tak jakby to była odrębna część Księgi Objawienia. A tak nie jest. Takie traktowanie „listów to zborów” to poważny błąd. Na końcu tej Księgi mamy napisane; „A jeżeli ktoś ujmie coś ze słów tej księgi proroctwa, ujmie Bóg z działu jego z drzewa żywota i ze świętego miasta, opisanych w tej księdze.” Obj. 22:19

Można ująć z tej Księgi przez takie właśnie wyraźne oddzielenie listów do siedmiu wspólnot od całej reszty. Analizując treść listów do wspólnot widzimy bardzo wyraźnie, że wyłaniają się nam dwa kościoły. Jeden oczekujący na Pana a drugi przygotowujący się do współpracy z antychrystem. Pozytywny kościół idący na Wesele Baranka a negatywny to ten współpracujący z bestią i ze zwierzęciem zmierzający do jeziora ognistego. Ta polaryzacja dzieje się już na naszych oczach zatem kiedy będziemy rozważać dalsze fragmenty, nie raz wrócimy do drugiego i trzeciego rozdziału.

Upamiętaj się μετανοησον (metanoēson) opamiętaj się, zmień myślenie, nawróć się. Polecenie to występuje w listach do wspólnot aż pięć razy. To jest bardzo ważne zadanie dla zborów. Popatrzcie, Pan nie mówi, niech oni, ci niewłaściwie wierzący, niech się opamiętają, ale cały zbór niech się opamięta. Zgromadzenie Wywołanych ma odpowiedzialność jedni za drugich. Kościół, zbór nie polega na tym, że ludzie przychodzą i wychodzą w niedzielę z budynku zwanym kościołem, ale na wspólnej trosce, współodpowiedzialności, współczuciu, wzajemnym noszeniu brzemion, modlitwie jedni o drugich i odpowiedzialności za właściwe zrozumienie nauki Jezusa i apostołów. Sprawy które trzeba uporządkować trzeba uporządkować już teraz.

Kiedyś ktoś rzucił hasłem „Nie myśl tylko wierz”. To jest absurd. Bo właśnie by wierzyć trzeba myśleć. Trzeba podjąć decyzję, chcę lub nie chcę, to odbywa się na poziomie rozumu. Upamiętanie się, to zmiana myślenia, to proces myślowy, zainicjowany i wspomagany przez Ducha Świętego. Biblia mówi o indywidualnym upamiętaniu się na początku naszej drogi, ale też mówi aby wspólnoty się opamiętały. To oznacza, że co jakiś czas, każda wspólnota powinna stanąć przed Panem i zapytać, czy nasz sposób myślenia nie wymaga zmiany. Zbór w Pergamie tego wymagał. Oni potrzebowali upamiętania.

„Bracia moi, jeśli kto spośród was zboczy od PRAWDY, a ktoś go nawróci, Niech wie, że ten, kto nawróci grzesznika z błędnej drogi jego, wybawi duszę jego od śmierci i zakryje mnóstwo grzechów.” Jak. 5:19-20

„Bądźmy wzajemnie za siebie odpowiedzialni, dążąc do gorliwej miłości i dobrych uczynków” Hebr, 10:24 EP

Ewangelizacja nie polega na głoszeniu haseł, ani na graniu na ludzkich emocjach. Upamiętanie jest bardzo ważnym procesem w przyjmowaniu Jezusa do swojego serca. Dzisiaj, odnoszę takie wrażenie, że się o tym istotnym elemencie ewangelizacji zapomina.„Przeto upamiętajcie i nawróćcie się, aby były zgładzone grzechy wasze, Dz.Ap. 3:19; „Potem wezwał dwunastu i począł ich wysyłać po dwóch, i dał im moc nad duchami nieczystymi. ... A oni poszli i wzywali do upamiętania.” Mar. 6:7,12; „Bóg wprawdzie puszczał płazem czasy niewiedzy, teraz jednak wzywa wszędzie wszystkich ludzi, aby się upamiętali, Gdyż wyznaczył dzień, w którym będzie sądził świat sprawiedliwie przez męża, którego ustanowił, potwierdzając to wszystkim przez wskrzeszenie go z martwych.” Dz.Ap. 17:30-31; „Lecz głosiłem najpierw tym, którzy są w Damaszku, potem w Jerozolimie i po całej krainie judzkiej, i poganom, aby się upamiętali i nawrócili do Boga i spełniali uczynki godne upamiętania.” Dz.Ap. 26:20; „Wydawajcie więc owoc godny upamiętania;” Mat. 3:8

Pan Jezus mówi: Jak nie upamiętacie się to przyjdę wkrótce, szybko ! W przypadku gdy zwiedzenie wkrada się do wspólnoty nie ma czasu na zamiatanie spraw pod dywan. Jak pojawia się rysa nie wolno czekać, aż pojawi się pękniecie.  Trzeba działać szybko, jeżeli my nie zareagujemy, to zrobi to Jezus. Ale wtedy to będzie walka, ona nie będzie przeciwko całemu zborowi, ale będzie toczyć się w zborze. To nie będzie dobry czas dla zboru. Wszelka zwłoka, zaniedbanie, brak odwagi będzie wspólnotę drogo kosztować.

„I będę z nimi walczył mieczem moich ust”. W komentarzu do (1:16) napisałem, że mieczem tym jest Słowo Boże. Jezus zapowiada walkę mieczem który nazywa się „Napisano”, tą bronią walczył Jezus z szatanem podczas kuszenia, tą samą walczył z uczonymi w Piśmie. Tą broń naładował Jan Chrzciciel i wymierzył w króla Heroda, mówiąc „Tak napisano”.

„I ponieważ od dzieciństwa znasz Pisma święte, które cię mogą obdarzyć mądrością ku zbawieniu przez wiarę w Jezusa Chrystusa. Całe Pismo przez Boga jest natchnione i pożyteczne do nauki, do wykrywania błędów, do poprawy, do wychowywania w sprawiedliwości, Aby człowiek Boży był doskonały, do wszelkiego dobrego dzieła przygotowany.” 2 Tym. 3:15-17

„Niechaj w pląsach chwalą imię jego, Niech grają mu na bębnie i na cytrze, Bo Pan upodobał sobie lud swój, Pokornych ozdabia zbawieniem! Niech wierni radują się z chwały, Wesoło śpiewają na swym posłaniu! Niech w ustach ich będzie uwielbienie Boga, A miecz obosieczny w ich ręku,” Ps. 149:3-6