Rozdział 1:12; 13

12; 13 „I obróciłem się, aby zobaczyć, co to za głos, który mówił do mnie; a gdy się obróciłem, ujrzałem siedem złotych świeczników, A pośród tych świeczników kogoś podobnego do Syna Człowieczego, odzianego w szatę do stóp długą i przepasanego przez pierś złotym pasem;” BW

I obróciłem się, aby widzieć, co za głos do mnie mówił; a obróciwszy się ujrzałem siedem złotych świeczników, i pośród świeczników kogoś podobnego do Syna Człowieczego, obleczonego [w szatę] do stóp i przepasanego na piersiach złotym pasem. BT

Obróciłem się, aby widzieć głos, który mówił ze mną; i gdy się obróciłem, zobaczyłem siedem złotych świeczników, a pomiędzy świecznikami kogoś podobnego do Syna Człowieczego, ubranego w szatę do stop długą i przepasanego na piersiach złotym pasem. NP

I obróciłem się, a gdy obróciłem się, ujrzałem.” Poprzedni werset mówił o potężnym dźwięku trąby. Wizjom Jana towarzyszą dźwięki przekraczające próg wytrzymałości, towarzyszą olśniewające blaski i rozbłyski, to wszystko miało wywrzeć na Janie wielkie niezapomniane wrażenie. I wywołało. Jan pada jak martwy w.17. Przesłanie Księgi Objawienia ma wywrzeć podobne niesamowite wrażenie na nas, na kościele naszego pokolenia. Bez tego wrażenia, nie docenimy ani majestatu Jezusa, ani nie zrozumiemy czym jest kościół i do czego został on powołany. Ludzie nadal będą sobie chodzić do kościoła zamiast być kościołem, Ciałem Jezusa, fizycznym adresem zamieszkania Boga na ziemi, świadectwem Jezusa wśród ludzi. Paweł pisze; „Teraz raduję się z cierpień, które za was znoszę i dopełniam na ciele moim niedostatku udręk Chrystusowych za ciało jego, którym jest Kościół.” Kol. 1:24. To jest świadectwo Jezusa. Nie wystarczy tylko coś usłyszeć, trzeba jeszcze odpowiednio zareagować, trzeba się obrócić. Stracić z oczu swój ludzki, cielesny punkt widzenia a wzrok i słuch
skierować na rzeczy Boże. Tylko wtedy możemy ujrzeć niebiańską rzeczywistość.

„A tak, jeśliście wzbudzeni z Chrystusem, tego co w górze szukajcie, gdzie siedzi Chrystus po prawicy Bożej; O tym, co w górze, myślcie, nie o tym, co na ziemi. Umarliście bowiem, a życie wasze jest ukryte wraz z Chrystusem w Bogu;” Kol. 3:1-5

Kiedy Jan się obejrzał ujrzał na pierwszym planie siedem złotych świeczników,  Bardzo ciekawe jest to, że użyte tu słowo λυχνιας (lychnias) które oznacza stojaki lamp świeczników jest użyty jeszcze raz w Objawieniu 1:20 i,  w jednym bardzo ważnym fragmencie Bożego Slowa; „Nikt też nie zapala świecy i nie nakrywa jej naczyniem ani nie stawia pod łóżkiem, ale stawia ją na świeczniku λυχνιας, ażeby widzieli światło ci, którzy wchodzą.” Łuk. 8:16, dalej w Objawieniu 1:20 czytamy, a „co do tajemnicy siedmiu złotych świeczników:  siedem świeczników, to siedem zborów. To jest bardzo trafne i piękne zestawienie.  Kościół jest jak najbardziej świecznikiem, stojakiem na lampy Boże, miejscem umiejscowienia światła Bożego i chwały Bożej.  Jan gdy się obraca widzi na pierwszym planie siedem złotych świeczników. Widzi kościół. Jaki ? Złoty, widzi kościół jakim on powinien być tutaj na ziemi. 

A wśród złotych świeczników, które symbolizują siedem zborów, symbolizują kościół Jan widzi kogoś podobnego do Syna Człowieczego,  υιω ανθρωπου  (Hylo anthrōpou). W Ewangeliach Pan Jezus jest nazywany Synem Człowieczym, „Albowiem Syn Człowieczy przyjdzie w chwale Ojca swego z aniołami swymi, i wtedy odda każdemu według uczynków jego.” Mat. 16:27. Warto już w tym miejscu podkreślić powiązanie Objawienia z proroctwami Starego Testamentu, a przede wszystkim z Księgą Daniela czy Ezechiela. O Synu Człowieczym pisał Daniel; „I widziałem w widzeniach nocnych: Oto na obłokach niebieskich przyszedł ktoś, podobny do Syna Człowieczego; doszedł do Sędziwego i stawiono go przed nim. I dano mu władzę i chwałę, i królestwo, aby mu służyły wszystkie ludy, narody i języki, Jego władza - władzą wieczną, niezmienną, jego królestwo - niezniszczalne.” Dan. 7:13-14

Ten Ktoś podobny do Syna Człowieczego był ubrany w długą do stóp szatę i  przepasany przez pierś złotą szarfą. W kilku następnych wersetach mamy możliwość dowiedzenia się czegoś o roli Pana Jezusa w życiu kościoła. Wiemy, że przechadza się pośród świeczników, pośród kościołów, jest żywo zainteresowany tym, co dzieje się w poszczególnych kościołach. Dogląda je. Jest przecież Głową Kościoła.  Szata, długa szata kojarzy się nam z okryciem nagości, ozdobą,  dostojeństwem, usprawiedliwieniem, ale przede wszystkim z kapłaństwem. Jezus jest naszym Arcykapłanem to mamy pokazane w liście do Hebrajczyków. "Mając więc wielkiego arcykapłana, który przeszedł przez niebiosa, Jezusa, Syna Bożego, trzymajmy się mocno wyznania. Nie mamy bowiem arcykapłana, który by nie mógł współczuć ze słabościami naszymi, lecz doświadczonego we wszystkim, podobnie jak my, z wyjątkiem grzechu.  Przystąpmy tedy z ufną odwagą do tronu łaski, abyśmy dostąpili miłosierdzia i znaleźli łaskę ku pomocy w stosownej porze." Hebr. 4:14-16

Kapłan w Starym Testamencie (II Mojż 28: 4; 39; III Mojż 8:7) miał specjalne szaty, święte szaty i w tych szatach miał bezpośredni dostęp do chwały i obecności Bożej. Królowie też nosili szaty. Ubiór wyróżniał ich z pośród tłumu, informował o godności królewskiej. Niektórzy komentatorzy dodają, że w tamtych czasach  pas zarzucony przez pierś, specjalną szarfę nosili sędziowie. Dzisiaj dowiadujemy się, że Jezus jest  Kapłanem, ale za razem Królem Królów i Sędzią.